Zijn we verwend?

Beetje gestolen van DoA xD Leek me wel een goede discussie om hier ook eens te houden
Originele topic: http://www.denofangels.com/forums/showthread.php?240748-Are-we-spoiled-brats

dus de vraagjes die wat kunnen richten ^^

Vind je dat mensen die zulk duur speelgoed kopen verwend zijn?
- Als ze er zelf voor werken
- Als ze ze krijgen

Kan het wel dat we zoveel geld uitgeven aan dingen die we niet nodig hebben terwijl anderen zichzelf geen degelijk voedsel kunnen veroorloven?

(Als er nog iemand met vragen zit die hierbij passen, effe laten weten, dan zet ik ze erbij)

Ja eerlijk gezecht vind ik dat we vreselijk verwend zijn dat we het geld kunnen overhouden om zulke dure dingen te kopen.

Ergens vind ik het zot dat er zo veel geklaagt wordt terwijl we het in Nederland echt belachelijk goed hebben.
Soms als ik denk aan hoeveel ik heb uitgegeven aan dolls terwijl dat best aan andere dingen besteed had kunnen worden wordt ik niet zo heel blij.
Maar ja ik leef hier in deze maatschappij en ik kan het er maar beter van nemen.

Ik zie mezelf niet direct als een verwend nest. Ik heb altijd moeten sparen voor de dingen die ik zelf kocht en nu werk ik ervoor. Dolls mogen dan wel dure objecten zijn, zolang je er andere dingen niet voor opzij schuift zie ik geen problemen in het aanschaffen ervan.

Ik heb mezelf in het verleden al wel eens iets teveel in de watten gelegd, maar achteraf moest ik ook wel een paar maanden op de blaren zitten. Less heeft me toen letterlijk droog gezet, bankrekening leeg en ik moest nog een paar dingen terugbetalen aan mn vriend en kon zelf ook even niet trakteren op cafe. Ik voelde me dus ook wel even schuldig, achteraf alles goed opgelost maar dat zijn de nadelen van impulsaankopen >.<

Nu ik werk heb ik echter een iets beter idee van de waarde van geld en wat je ervoor moet doen om het te krijgen, maar dus ook dat je het best niet allemaal in een keer uitgeeft. Zeker nu ik samenwoon zal ik er meer op moeten letten en mezelf wat aan een budget/spaarpotje moeten houden, zal niet makkelijk zijn in het begin, maar zal allemaal wel uitdraaien xD)

Dit spaarpotje zal dan weer afhangen van wat tim ongeveer zal uitgeven, hij plant al verschillende festivals deze zomer, als je nagaat wat ie uitgeeft op 3 dagen graspop, weet je dat je voor die prijs een mooie doll kan kopen... (en dan dit jaar twee keer he xD)
Dit word echter niet gezien als iets dat veel geld kost, iedereen vind het normaal dat je tot 500€ uitgeeft aan een festival op een weekend (inkom, decadent veel drank, duur eten, etc), maar dit bedrag voor een doll gaat er blijkbaar over, ah well ...

Dan over de verhouding tegenover de armere mensen in de wereld. Ik vind het onzettend erg dat er mensen zijn in de wereld die niet rondkomen, geen onderdak e.d. hebben. Maar ik voel mezelf niet schuldig omdat ik dure spullen heb. Er zijn genoeg voorbeelden van verspilling die ik erger vind, grote hoeveelheden voedsel weggooien omdat het slecht word. Op het nieuwjaarsfeest van mn werk was er een koud buffet gemaakt, en nog niet de helft ervan is opgegeten door ons, recht de vuilbak in na die avond.
Ik doe overgens ook mn best om spullen die ik niet meer gebruik gewoon door te geven aan spullenhulp, zodat anderen er nog iets aan hebben en het niet gewoon in mn kast verstoft.
Je schuldig voelen helpt die mensen echt niets, iets doen wel

En dat is het zowat xD effe wasmachine leeghalen xD

We zijn wel verwend in de zin van dat we de luxe hebben om deze dure speelgoed dingen te kopen, terwijl er andere mensen (in derde wereld landen, maar ook in Nederland zelf) die al moeite hebben om rond te komen.

Maar aan de andere kant, groot deel van de bjd eigenaren werken en/of sparen er wel voor en hebben niet dat ze even een suikeroom lief aankijken en dan ineens een pop krijgen.
Mocht je wel in het gelukkige bezit zijn van iemand die je wel regelmatig een pop wil geven, dan wil dat niet per definitie zeggen dat je verwend bent, vind ik. Maar wel als je zegt van "Oh wauw ik wil die dure pop" en dan boos wordt als je het niet krijgt. En dat onterecht vindt als je het niet krijgt. Dat is echt verwend, naar mijn mening.

edit:
Nog even als toevoeging over de vergelijking met arme mensen die net of geen voldoende geld hebben om eten te kopen...
Ik vind het jammer voor hen dat zij dat niet kunnen en dat zij het niet zo goed hebben als ik. Maar dat maakt mij niet schuldig over mijn aankopen. Ik kan dan wel 2 soomies op layaway bestellen, maar daarvoor moet ik dan wel weer veel andere dingen laten. Want vergeleken met iemand die een gewone baan heeft, heb ik weer veel minder te besteden bijvoorbeeld. En ik waardeer het ook erg dat ik in staat ben mijn popjes te kopen. Ik zie het niet als een vanzelfsprekendheid. Ik ben er echt dankbaar voor dat er in Nederland uitkeringen zijn voor mensen zoals ik, en niet dat ik omdat ik arbeidsongeschikt ben, ook op straat zou belanden zoals in andere landen.

Ik wil me niet schuldig voelen maar als ik dit soort dingen lees voel ik me dat wel bijna.. Bijna want ik werk ook voor mijn spullen en er zijn genoeg andere mensen die ook dure dingen kopen van het geld waar ze voor werken. En ja ik vind het ook echt vervelend voor de mensen die moeite hebben met rondkomen maar betekend dat meteen dat ik niet dingen mag kopen die ik zou willen hebben... ik vind van niet.

Nee, ik voel me niet verwend.
Ik werk voor mijn geld en als ik zie dat andere mensen zulke bedragen uitgeef aan uitgaan.
Tuurlijk heb ik voor veel geld in mijn kast staan, maar mensen realiseren vaak niet dat dat niet in 1 keer gekocht is. Ik zal gemiddeld zo'n 150 euro per maand uitgegeven hebben aan mijn dolls.
Andere mensen geven dat uit aan uitgaan, sportschool of kleding. Dan vind ik het nog wel meevallen.

Ook woon ik natuurlijk nog thuis en heb weinig vaste lasten. Als ik eenmaal op mezelf woon zal ik waarschijnlijk wel minder dolls kunnen kopen. Vandaar dat ik nu nog meer uitgeef.

Toen ik nog thuis woonde was ik alleen ik had geen broers of zussen. Maar voor alles wat ik wilde hebben heb ik hard moeten werken met sparen of extreem goede cijfers omdat mijn ouders vinden dat ik moet weten wat het waard is.

De een geeft het aan dolls uit en de ander aan uitgaan. Ik ben niet zo'n feestbeest, draag geen dure merkkleding. Ik spaar voor mijn verzameling en reizen. Daar gaat mijn geld aan uit. Ik heb naast bjds wat andere dure dingen in huis maar ik heb er hard voor gewerkt dus ik voel me niet verwend.

We hebben het hier in Nederland beter dan in andere delen van de wereld. Ik steun diverse hulporganisaties maar ik kan in mijn eentje niet de last van de wereld dragen.

We zijn net zo verwend als de mensen die net zoveel geld uitgeven aan uitgaan, merkkleding, dure elektronica spullen, en dure vakanties.
Het is onze keuze om dit uit te geven aan poppen, waar je trouwens je hele leven plezier van hebt.
Zelf laat ik er ook veel voor, ga niet zo veel uit als de gemiddelde mens van mijn leeftijd, drink weinig, doe al jaren met dezelfde telefoon. Maar dit vind ik ook helemaal niet erg.

Misschien dat ik wel een beetje jaloers kan zijn op mensen die zomaar een pop kado krijgen. Maar aan de andere kant zou ik helemaal geen pop als kado willen, dan hoef je je ook niet schuldig voelen mocht het bonden helemaal niet lukken. Vraag voor mijn verjaardag altijd pruikjes en spulletjes. Daar ben ik al heel blij mee.

Je kunt idd niet in je eentje de last van de wereld dragen.

Ik kan er niets aan doen dat ik in Nederland ben geboren en niet in een ontwikkelingsland, dus daar ga ik me ook niet schuldig over voelen. Laatst heb ik belastingaangifte gedaan en daarvoor heb ik uitgerekend dat ik per jaar €324 (best wel een grappig getal) aan goede doelen schenk met een papieren bewijs, dus wat ik daarnaast nog in een collectebus stop, komt er nog bij op. Ik doe vrijwilligerswerk en ben bloeddonor. Ik heb 5 jaar lang hard gestudeerd voor een studie die ik ook nog eens zelf heb bekostigd en daarom heb ik nu een goed betaalde baan.
Schuldig over mijn bevoorrechte positie voel ik me niet, want het is niet mijn schuld dat ik een rijke westerling ben en ik doe wel mijn best om anderen te helpen.

Alleen mijn eerste doll is een cadeau (van mijn ouders voor mijn afstuderen) en de rest heb ik zelf gekocht. Toen ik aan mijn vader vroeg of ik die doll als cadeau mocht, ging ik er vanuit dat hij nee zou zeggen, maar tot mijn verbazing heb ik het toch gekregen. Als ik toch nee te horen had gekregen, dan zou ik niet gaan zijn stampvoeten en zeuren. Net als Velvetbat vind ik dat je een verwend nest bent als je dat wel doet. Mijn ouders hebben me als kind al geleerd dat "nee" ook echt "nee" betekent.

Ik hoorde trouwens dat het in Braband onder de echte carnavalvierders heel gewoon is om in tijdens carnaval zo'n €300 aan bier uit te geven. Ik weet niet of dat verwend is, maar gezond is het in ieder geval niet.

Muisje wrote:
Ik hoorde trouwens dat het in Braband onder de echte carnavalvierders heel gewoon is om in tijdens carnaval zo'n €300 aan bier uit te geven. Ik weet niet of dat verwend is, maar gezond is het in ieder geval niet.

Dat klopt! Mijn neefje spaart het hele jaar voor carnaval en jast er €500 (als het niet meer is) door in 3 dagen aan drank lol. Hij is pas 18 en heeft maar een bijbaantje. Ieder heeft zo zijn eigen prioriteiten.

Nja, ik voel me niet verwend, meer schuldig toen ik Warren kreeg, ik heb hem van mijn (ex)vriend gekregen. Ik hou niet van cadeautjes want toen kon ik hem nooit iets terug geven omdat ik geen inkomen had dus ja, ook nog zo duur..
Maar voor de rest heb ik allemaal zelf betaald dusja ik vind het wel oke, daarbij, zoals al gezegd is, mensen geven vaak meer uit in het cafe en uitgaan dan in mijn geval, en volgens mij in meerdere gevallen, ik aan een doll. Ik hou rekening met de prijs, ik heb mezelf voor gehouden voor een msd niet boven de 200 te gaan, en spaar er maanden voor.. En ja, sommige mensen vinden het kinderachtig dat het zoveel voor een pop is. ''poppen zijn voor kleine meisjes'' Maar jongens blijven toch ook met auto's spelen als ze volwassen zijn? Of denk eens aan het fortuin dat op zolder staat van die miniatuur treintjes?

Ik vind mezelf wel aardig verwend, terwijl mijn ouders het nooit breed hadden en het met vier kinderen soms toch best lastig hadden. Door hen ben ik vroeger nooit verwend en nog steeds waardeer ik het kleine, maar toch geef ik nu aardig wat geld uit aan mijn poppenhobby. Ik ben net voor de zomer ein-de-lijk afgestudeerd en ik had deze maand mijn eerste fulltime salaris. Ik was zo euforisch dat ik het geld meteen uitgegeven heb, waarna ik een mailtje kreeg van mijn werkgever dat ik €200 te veel uitbetaald had gekregen - of ik dat even binnen een week wilde terugstorten - en onverwachts een rekening kreeg van mijn zorgverzekering à €150. En ik wilde net mijn eerste resin BJD gaan kopen... Aangezien ik eerst volgende maand bovenstaande bedragen moet afbetalen (heb ik nu betaald met mijn creditcard, zucht), zit dat er voorlopig niet in . En toch betrap ik mezelf erop dat ik nog steeds bezig ben met de voorpret van de aanschaf van mijn dreamdoll: ik koop alvast pruikjes, oogjes en schoentjes op eBay enzo . Niet heel verstandig...

Mijn vader heeft de afgelopen 15 jaar helemaal niets meer verdiend aan zijn werk en heeft maandelijks geld in zijn bedrijf moeten pompen, in plaats van dat hij er wat uit kon halen, ikzelf heb ik verhouding met de gemiddelde Nederlander een karig loon, dus nee: ik voel me niet verwend.

De enige reden waarom ik af en toe een pop kan kopen is omdat ik de wekelijkse boodschappen krap houd en ik helemaal niets uitgeef aan andere zaken. Ik ga niet uit, ik bezoek geen sportschool, ik loop of fiets alles tenzij ik naar een ander deel van Nederland moet en ik ga niet op vakantie. En zelfs dan nog is een pop een uitgave waar ik iedere keer fanatiek van moet slikken.

Net zoals jullie vind ik het erg dat er mensen zijn die niets te eten hebben, maar toch is de rijkdom in Nederland relatief. Als een vriend van me terug gaat naar Marokko om daar zijn familie te bezoeken, dan krijgt hij altijd de vraag of hij geen geld heeft voor ze, want hij woont in het land waar het geld aan de bomen groeit. Dit is een familie die het niet krap heeft. Ze leven ongeveer hetzelfde als wij, alleen kost daar alles een stuk minder. Has kan ze alleen niet aan hun verstand prutsen dat hij dan wel - in verhouding met hen - een lomp maandsalaris heeft, maar dat het meeste daarvan opgaat aan vaste kosten, omdat leven in Nederland gewoon duur is.

Ik besef wel dat ik in een bevoorrechte positie zit en vind daarom ook dat ik mijn best moet doen anderen te helpen. Maar verwend vind ik een groot woord.

In een westerse wereld waar de iPods, iPads en iPhones om je oren vliegen voel ik mij niet schuldig dat ik zoveel geld aan poppen besteed. Ieder zijn prioriteiten. Ik vind een mobiel die kan bellen en smsen meer dan goed genoeg. Ik hoef geen andere fancy spullen naast mijn poppen en spiegelreflex. (en gewone simpele computer)

Ik heb nu meer geld te besteden omdat ik nog thuis woon, maar ik zou het er graag voor opgeven als ik een woningkje voor mijzelf kan vinden. Liever krap zitten en een eigen plek dan deze hobby. (ik zou er wel een paar houden natuurlijk)

Mee eens met de mensen boven mij.
Ik werk niet veel helaas en moet echt letten op de centen. Dus ik voel me niet verwend.
Heb vrijwel geen ander leven verder omdat uitgaan aan mij niet besteed is dus spaar ik daar weer geld op. Dus al het geld dat ik overhoud gaat naar de dolls.
Het is maar net waar de interesses liggen en wat je belangrijk vind. Zijn mensen met Uggs dan verwend? Zijn dure schoenen.

Maar goed, als mensen ze zomaar krijgen dan krab ik soms wel achter mijn oren. Heb voor mijn verjaardag ook tinies gehad maar dat werd dan veelal gedeeld door mijn vrienden dus kreeg ik verder niets.
Er zijn er bij die krijgen ze zomaar, out of the blue. En dan niet zomaar een doll, nee, een goede limited. Dan denk ik wel: verwend! Maar ligt weer aan de context natuurlijk.

Vele hier werken ervoor en het is hun geld. Zou je dan meteen de helft moeten geven aan de mensen die geen eten hebben? Het is nobel, dat wel, maar geen vereiste en aan iedereen de keuze om zelf te maken. Wij hebben het luxer hier, voel me er niet schuldig om. Ik koop mijn dolls met een clear conscience. Wij zitten nou eenmaal in het rijke westen, wij hebben hier ook jaren voor moeten vechten (of eigenlijk, onze voorouders).

Amaris wrote:

Maar goed, als mensen ze zomaar krijgen dan krab ik soms wel achter mijn oren. Heb voor mijn verjaardag ook tinies gehad maar dat werd dan veelal gedeeld door mijn vrienden dus kreeg ik verder niets.
Er zijn er bij die krijgen ze zomaar, out of the blue. En dan niet zomaar een doll, nee, een goede limited. Dan denk ik wel: verwend! Maar ligt weer aan de context natuurlijk.

Nou ja ik heb Warren ook gekregen van mijn vriend, maar goed. Ik haat cadeautjes echt en voelde me echt heel erg schuldig. Ik voelde me nog schuldiger toen het uitging.. Maar toen wilde hij Warren ineens terug! Ik was in die tijd al best aan hem gehecht geraakt dus wilde echt niet dat hij weg was en ik had net mijn loon binnen van mijn nieuwe baantje en een minilaptop gekocht, en die maar aan hem gegeven (ik wist dat hij die wilde).

Jeetje... als het uitgaat vraag je toch geen cadeaus terug?! Zeker niet een doll..!

Nja het was omdat het duur was enzo, maar hij heeft Warren niet gekregen. Hij had me niet cadeaus moeten geven, hij gaf me altijd wel wat. Was om gek van te worden. Maar hij had gezien dat ik graag doll wilde

Ik had een ex die zei dat als we een tijdje hadden hij me graag een doll wilde geven. Ik heb hartelijk bedankt daarvoor.
Zulke dure cadeau's maken mij altijd onwennig, plus ik vind het bestellen en 'stalken' van de order/tracking bij mijn bonding horen.

Warren heeft mij ook heel erg ontwennig gemaakt ik vond het niet echt fijn. Ja aan ene kant wel omdat ik mijn eerste doll had en anders waarschijnlijk nooit de stap had durven zetten (te duur x3) maar aan de andere kant vind ik het ook moeilijk. Nu niet meer, heb dat hoofdstuk afgesloten, maar heb het er wel moeilijk mee gehad iig..

Amaris wrote:Zijn mensen met Uggs dan verwend? Zijn dure schoenen.

Om hier nog even op in te haken...
Ik heb ook Uggs, maar ik koop ze tweedehands op Marktplaats. Vinden sommige mensen misschien vies, maar voor mij met mijn maatje 45 is het een uitkomst: vaak genoeg worden ze aangeboden door mannen die ze amper gedragen hebben omdat het toch niet zo hun ding was . Ik heb tot nu toe niet meer dan €55 betaald. En ja, 't waren echte (nepperds houden mijn voetjes niet warm...)

Omdat mijn laatste paar stuk is gegaan ben ik nu ook weer op jacht, maar 't is wel moeilijk... Waar ga ik eerst voor sparen, mijn eerste BJD of een nieuw paar Uggs... Het schijnt een enorm koude winter te worden, maar ooooooh wat wil ik graag mijn eerste (twee) doll(s) bestellen!!! Dilemma's, dilemma's.......

Ik vind het lastig om te zeggen of iemand verwend is. Ik bedoel maakt het eigelijk wat uit? De een werkt voor zijn doll en de ander krijgt hem. Het belangrijkste is dat je blij bent met je dolls en er geluk uit kan vinden. Hoe je ze dan hebt gekregen maakt dan niet zoveel uit.

Ik zou me wel aan iemand ergeren die een doll krijgt en dan paar weken later verkoopt (geld zelf houden) want het is toch niet wat je wilt en dan om een andere kado vragen. Maar weet niet of dat hier in Nederland gebeurd.

Ik heb zelf meegemaakt dat ik een bepaalde pop (geen BJD, een J-Doll) ontdekte, één dag voor mijn verjaardag, en dat ik er helemaal verliefd op werd (op internet dan). Ik heb toen mijn vriend gesmeekt of hij haar voor mij wilde kopen en vervolgens hemel en aarde bewogen om te zorgen dat ze de volgende dag bezorgd zou worden, precies op mijn verjaardag. Moest heel ingewikkeld doet met adressen, want ik zou die dag niet thuis zijn, maar goed, het is allemaal gelukt... om er bij haar aankomst achter te komen dat er irl geen klik was. Ik heb het niet laten merken en twee weken geprobeerd met haar te bonden, maar het lukte echt niet. Verschrikkelijk, maar ik heb het er uiteindelijk over gehad met mijn vriend - vond ik doodeng, ze was tenslotte een cadeautje, maar hij had er alle begrip voor en ik mocht haar van hem verkopen om zelf iets anders leuks te kopen. Pfoe. Ik schaam me tot op de dag van vandaag dood, ook naar Chantal van Doll's Alley toe, omdat ze zoveel moeite heeft gedaan om de pop de volgende dag bezorgd te krijgen. Volgens mij heeft ze zelfs een deel van de verzendkosten voor haar rekening genomen omdat die tegenvielen. Oeps.

Ik heb er wel van geleerd... ik koop niet meer zo impulsief en vraag zeker geen dolls meer cadeau, zéker niet als ik niet zeker weet dat ik ze écht wil hebben. Liefst zie ik dolls nu irl voor ik ze koop.

Ik vind dat ik voor mijn eerste doll best heb gewerkt. 5 jaar lang studeren op mijn eigen kosten. XD

Aangezien mijn vriend weet hoe persoonlijk smaak is en hij een poppenfobie heeft, neem ik niet aan dat hij er eentje voor mijn verjaardag cadeau gaat doen en mocht hij het wel doen, dan verwacht ik niet dat hij hem ooit terug wil.

Ik zie nu dat mijn commetaar verkeerd geïnterpreteerd kan worden. Wat ik er mee bedoel is dat je zonder zeggen het verkoopt al dat geld in je eigen zak steekt en dan om nog een nieuwe doll vraagt. Als je geen bond kan vinden met je doll en van dat zelfde geld iets anders koopt vind ik wat anders.
Sorry had dat eerder anders moeten verwoorden.

Snapte wel dat je dat bedoelde hoor , maar wilde toch even mijn verhaal kwijt.

Verwend..moeilijk. Bevoorrecht, dat wel. Dat ik in een welvarend land leef en naar school heb kunnen gaan, een opleiding heb afgerond en nu een vaste baan heb waarin ik hard spaar om deze heerlijke doch prijzige hobby te kunnen bekostigen. Soms schaam ik me best een beetje dat ik in een relatief korte tijd( 1 jaar) al bijna 10 dolls heb, en dan heb ik het nog niet eens over de massa lading kleding, pruiken en oogjes
Maar dan troost ik me met de gedachte dat ik een sterke bonding heb met elk van mijn Doll en geen moment spijt heb gehad van hun aankoop. Ik beleef er dagelijks zoveel plezier aan, kan me creatief uiten op zoveel manieren. ( foto's, rpg, meets, aan-uit kleden, knuffen etc). Inderdaad, ik ben erg bevoorrecht

Ok... omdat ik voorlopig mijn eerste doll niet kan kopen, heeft mijn vriend aangeboden haar voor me te kopen als Kerst/jubileumcadeau (we waren eind oktober drie jaar samen). Nu voel ik me wel even ongelooflijk verwend . Morgen gaan we haar waarschijnlijk bestellen!!!

Dat is wel heel erg tof:P Je moet je vriend dan wel een hele erge dikke kus geven dan lijkt me:P

Op zijn minst!!

Ik vind het wel heeeel erg moeilijk om zo'n groot cadeau te accepteren. Binnen in mij vechten de bescheiden en de hebberige Evelien met elkaar, haha. Maar ik wil haar te graag hebben uiteindelijk om nee te zeggen... en in dit geval scheelt het, dat ik haar in het echt heb gezien op Dolliverse en zéker weet dat ik haar wil hebben <3

Gefeliciteerd Evelien! En ik snap hoe je je voelt maar ik zou zeggen:enjoy!

Over het topic:
Verwend in de zin van: we hebben veel hier in dit land, jazeker. Maar verwend in de zin van: fout!!!, nee dat niet.

Meerdere mensen hebben het al gezegd maar lang leve de herhaling: in het land van de Ipods en dure auto's en hoge hypotheken en verre vakanties ga ik me niet schuldig voelen om mijn poppen. Niemand verhongerd hier (tenminste niet als er niet meer aan de hand is) dus het is een kwestie van prioriteiten of je je geld uitgeeft aan een doll of kleren/vakanties/parfum/Ipods/whatever. Ik zie het verschil niet. 

Naar derdewereld (en tweedewereld) landen toe kan ik me wel slecht voelen, het is verschikkelijk wat daar gebeurd. Maar ik weiger om dat te linken aan dolls. Dat vind ik echt te raar. De mensen om je heen linken Ipods en hypotheken en vakanties ook niet op zo'n manier aan armoede elders. Ooit iemand horen zeggen: als ik niet meer op vakantie ga kan ik al dat geld aan arme mensen geven..! Als ik een goedkoper huis koop of ga huren kan ik het verschil investeren in een weeshuis in Cambodja, Laat ik een goedkopere auto kopen en het verschil overmaken aan Greenpeace... Dit heb ik nog nooit iemand zien doen of zelfs maar denken... dus waarom wordt die link zo volstrekt automatisch wel gelegd door mensen die dolls verzamelen? Je leest het regelmatig op dollfora: Help ik koop een dure doll terwijl ik het geld weg had kunnen geven aan mensen die het slecht hebben...! Het verschil tussen dolleigenaars en autokopers/ hypotheekafsluiters/vakantiegangers hierin is echt heel groot, en dat heeft iets vreemds.

En dat 'verwend' tussen dollowners onderling (over gekregen dolls vs dolls waarvoor je gewerkt/gespaard hebt) heeft ook iets raars. We leven allemaal in het Westen, we zitten allemaal in een niche-hobby en verzamelen dure poppen, waarom dan die behoefte om te bepalen wie van ons er dan wel 'echt' een beetje fout zijn? Want 'echt' verwend? Waarom moet iemand uberhaupt zijn eigen pop voor het oordeel van een vreemde 'verdienen' en verantwoorden?

Hoe meer ik Nieuw Zeeland leer kennen hoe meer ik me realiseer hoe rijk mensen in Nederland zijn. Als je hier op het nieuws ziet dat mensen geen geld hebben om ontbijt of schoenen voor hun kinderen te kopen.
Mensen niet naar een huisarts gaan omdat je voor een consult moet betalen. Ik voel mij wel vaak schuldig dat ik loop te klagen dat we soms iets niet kunnen hier. Maar ja in Nederland kom je niet zo heel snel in aanraking met armoede zoals je dat hier vind.

Ik denk dat het best goed is om even te realiseren hoe slecht sommige mensen het hebben. Maar ja woorden werken niet, je moet het ervaren om het te begrijpen.

Maeve wrote: Ooit iemand horen zeggen: als ik niet meer op vakantie ga kan ik al dat geld aan arme mensen geven..! Als ik een goedkoper huis koop of ga huren kan ik het verschil investeren in een weeshuis in Cambodja, Laat ik een goedkopere auto kopen en het verschil overmaken aan Greenpeace... Dit heb ik nog nooit iemand zien doen of zelfs maar denken... dus waarom wordt die link zo volstrekt automatisch wel gelegd door mensen die dolls verzamelen?

Ik heb het mensen horen zeggen. Voorbeeld: Kennisen van mijn aanstaande schoonfamilie hebben een bedrijf en op een jaar besloten ze om in plaats van alle contacten een kerstkaart te sturen, dat geld aan een basisschool in een derde wereld land te sturen. Mijn aanstaande schoonouders moesten er toch heen, dus hebben zij het geld er symbolisch gebracht (het geld is gewoon overgemaakt op een rekening) en dat is net wat persoonlijker dan gewoon wat geld overmaken, omdat je direct kan zien wat het geld gaat doen.
Veel mensen zullen het niet zeggen, omdat het ontzettend opschepperig klinkt. Het siert je niet.
Stel je eens voor dat ik zou zeggen: "Ik koop een doll minder per jaar en dat geld geef ik aan goede doelen." "Ja, Muisje. Goed gedaan. Braaf."
Ik koop geen doll minder. Mijn donaties gaan van mijn budget af en wat ik overhoud is voor mezelf.

Muisje wrote:
Ik koop geen doll minder. Mijn donaties gaan van mijn budget af en wat ik overhoud is voor mezelf.

Ik denk dat dit toch wel is wat vaak gebeurd. Donaties worden bij de standaard uitgaven berekend, zeker als je maandelijks geld doneert aan een bepaalde organisatie.

"Verwend" vind ik een moeilijk woord. Het zegt namelijk iets over iemands houding. Geld hebben betekent niet automatisch dat alles je maar voor de wind gaat (iets wat het woord 'verwend' ook impliceert). Het betekent wel dat je bevoorrecht bent, maar ook iemand met geld kan een dusdanig kutleven hebben, dat hij liever zou willen ruilen met iemand die iets minder te besteden heeft, maar wel in rustiger vaarwater zit. Is zo iemand dan verwend omdat 'ie veel geld heeft? Ik denk het niet.

Het hebben van geld is geen garantie dat het je goed gaat op andere vlakken in je leven. Rijke mensen kunnen nog steeds ziek of eenzaam worden en ze zijn nog steeds net zo gevoelig voor de mishandelingen die ze over zich heen krijgen als iemand die op een houtje moet kauwen.

Dus ja, ik denk dat we met z'n allen stil mogen staan dat wij met ons geld dingen kunnen kopen waar een groot deel van de wereld alleen maar van kan dromen, maar ik denk ook dat we in het westen geld soms belangrijker maken dan het is. Hoe graag we ook willen, erg 'maakbaar' is ons leven niet.

Wat ik probeer te zeggen is iets anders! Ok, retry:):

Mijn punt is niet dat ik me niet zou realiseren hoe erg armoede in andere delen van de wereld is, want dat doe ik wel. Of dat ik niet zou doen aan schenkingen aan goede doelen want dat doe ik ook. Of dat ik niet vind dat we als maatschappij ontzettend veel hebben, want dat vind ik wel. Of zelfs maar dat er geen armoede in Nederland bestaat want ook daar ben ik me van bewust. Etcetera.
Mijn punt is die automatische, vanzelfsprekend link tussen het hebben/kopen van dolls en... schuldgevoel? Maatschappelijke verantwoordelijkheid? Een zekere schaamte? die nogal in contrast is met de uitgaven die we (general we) op dagelijkse basis doen en waar niemand eigenlijk kritisch over is.

Ik heb geen probleem met een kritischer houding t.o. ons landelijk uitgavenpatroon zeg maar (ik zou het persoonlijk heel fijn vinden maar ik ga het anderen niet dicteren) maar ik voel wel de neiging om aan te blijven wijzen dat specifiek deze hobby pitchen TEGENOVER armoede of armoedebestrijding (alsof het een het ander zou uitsluiten) een typerend en terugkerend patroon is wat helemaal niet zo vanzelfsprekend is als het misschien lijkt of voelt. Blijkbaar (ik speculeer hier) ervaren we een link (schaamte, schuldgevoel?) tussen deze hobby en *een gebrek aan* maatschappelijke verantwoordelijkheid waar andere (luxe, dure) dingen vrijuit gaan/die link niet oproepen.
Ik wil eigenlijk alleen maar aangeven dat daar iets raars zit, wat specifiek lijkt voor deze hobby.

Verder dan dit kom ik niet echt. Ja, speculatie: Ik denk zelf dat er een rechtstreeks verband zit tussen zo'n soort 'schaamte/schuldreflex' (bij gebrek aan beter woord) en de maatschappelijke positie/draagvlak/status van deze hobby: laag. En dat is waarom ik de neiging heb het te blijven aanwijzen.

EDIT: Mijn eerdere reactie was trouwens niet op jouw post bedoeld, Maeve, mocht je dat soms denken. Het is meer een uitleg waarom het woord 'verwend' zo kriebelt bij mij.

Ik denk inderdaad dat het kopen van poppen iets minder 'ingeburgerd' is dan bijvoorbeeld de aanschaf van het nieuwste mobieltje of een nog grotere tv. De hoeveelheid geld die we zojuist hebben weggegeven wordt dan nog tastbaarder.

Het valt mij sowieso op dat er in deze hobby een ontzettend hoge drang is naar bevestiging. Ik heb nog nooit een LARPer horen vragen: "Is het okay om mijn rubberen zwaard van €200 zwart te verven?" als die vraag niets met veiligheid te maken heeft. (Nee, latexverf van de GAMMA is niet geschikt voor veilige LARPwapens.)

Men is inderdaad behoorlijk gevoelig in deze hobby, ja. Misschien komt het door de grote groep pubers, vroeg-adolecenten die erdoor aangetrokken wordt? Dat is toch een leeftijd waar veel mensen 'de groep' belangrijk vinden en de LARP waar ik naartoe ga is voor mensen die ouder zijn dan dat.

@Silk: Nee dat had ik wel begrepen . En ik ben zelf zo gefocust op de gedachte dan dat die eerst even op papier moet voor ik weer op iets anders kan reageren (dat is niet om jouw post te negeren want ik heb hem wel gelezen en vond hem ook erg goed).

@Muisje: Ja precies, het awkward zelfbewustzijn in deze hobby is erg hoog in contrast met andere dure uitgaven/hobbies. En ook dat constante gecheck onderling: met 1 doll ben je wel/niet onderdeel van de hobby, 5 dolls is leuk maar bij 15+ moet je toch rekening gaan houden met jaloerse blikken (overigens volstrekt afhankelijk van wie je vrienden zijn en hoe goed je in de markt ligt zeg maar), als je gewerkt hebt voor je dolls is het ok, maar je moet je verantwoorden als je ze gekregen hebt, je moet je dolls buiten de box bewaren anders ben je geen echte liefhebber en OMG she could get lonely give her a book! (reactie op DoA waarbij ik wel even flabbergasted was terwijl ik toch dacht alles wel gehoord te hebben) etc etc.

Het is allemaal zo... random, eigenlijk. Onderling afgewogen slaan die gedragingen eigenlijk nergens op. Alsof mensen in hun onzekerheid behoefte hebben aan een lijn tussen goed en fout gedrag, en daaruit volgend tussen mensen in de hobby die ok zijn en die niet-ok zijn.

En dat is allemaal nog tot daar aan toe maar ik heb vooral in deze hobby ook echt het gevoel dat mensen behoefte hebben aan de (morele) verontwaardiging zeg maar, de Nederlandse variant van de outbirk.

Oh, ik heb ook erg behoefte aan outbirk, alleen al omdat het zo vermakelijk is om mensen zo gigantisch over de zeik te zien gaan. [/evil]

Maar als de jaloerse blikken pas beginnen bij 15+ poppen, dan ben ik voorlopig nog wel even veilig. Al ben ik wel een elitist. Maar ja, ik kan niet alles hebben.

Silk wrote:Men is inderdaad behoorlijk gevoelig in deze hobby, ja. Misschien komt het door de grote groep pubers, vroeg-adolecenten die erdoor aangetrokken wordt? Dat is toch een leeftijd waar veel mensen 'de groep' belangrijk vinden en de LARP waar ik naartoe ga is voor mensen die ouder zijn dan dat.

LARPers beginnen vaak als tieners (de LARPers die ik ken zijn meestal dertigers, maar die ken ik al 10 jaar. ) en ook onder LARPers zitten de dramaqueens en mensen die het alleen nog maar over één ding kunnen hebben (hun character). Misschien hebben LARPers over het algemeen minder een bevestigingsdrang, omdat ze vaak de outcasts zijn geweest en aarden in het LARPwereldje. Wanneer je vrienden in het weekend met een masker op door de bossen rennen om met rubberen zwaardjes op elkaar te slaan, dan vraag je je waarschijnlijk niet af of het "okay" is om het weekend met een masker op door de bossen rennen om met rubberen zwaardjes op elkaar te slaan. "Wat zullen ze denken?" is dan "Tof!".

Silk wrote:Maar als de jaloerse blikken pas beginnen bij 15+ poppen, dan ben ik voorlopig nog wel even veilig. Al ben ik wel een elitist. Maar ja, ik kan niet alles hebben.

Ach, dan ben ik ook veilig met mijn twee keer net geen 15. Aan elitistme ontkom ik helaas niet.

Muisje wrote:Misschien hebben LARPers over het algemeen minder een bevestigingsdrang, omdat ze vaak de outcasts zijn geweest en aarden in het LARPwereldje. Wanneer je vrienden in het weekend met een masker op door de bossen rennen om met rubberen zwaardjes op elkaar te slaan, dan vraag je je waarschijnlijk niet af of het "okay" is om het weekend met een masker op door de bossen rennen om met rubberen zwaardjes op elkaar te slaan. "Wat zullen ze denken?" is dan "tof!"

Maar hetzelfde kun je toch ook zeggen voor de BJD-hobby, met zijn min-of-meer volwassenen die er voor een groot deel anders/alternatief uitzien, in kostuums en Lolita rondlopen met poppen op hun armen en nog een heel scala aan andere niche-hobbies vertegenwoordigen waarvan BJD's er maar eentje is?
Maar 'anders zijn' of liever: je 'anders' profileren, lijkt ironisch genoeg geen garantie voor acceptatie de andere kant op in de BJD wereld. Sterker: hetzelfde insluitings- en uitsluitingsgedrag dat je overal aantreft (en wat de groep in de eerste plaats 'groep' maakt want 'anders') kickt in binnen de groep, die weer opsplitst in kleinere groepen etc.

Of bedoel je dat er een verschil is tussen mensen die ooit alleen de outcast waren en mensen die zich als groep als outcasts (niet in tragische zin, meer als 'anders') profileren? Dat vind ik wel een goed punt eigenlijk.

Ik doelde op het feit dat wanneer je vrienden allemaal dezelfde hobby hebben (zoals vaak bij LARPers is die vroeger uitcasts waren en nu dus vrienden in de LARP groep hebben, omdat die vrienden dezelfde "rare" dingen leuk vinden), dan vraag je je minder af wat andere mensen/je vrienden zullen denken. Als LARPer lig je daarnaast al goed in de groep als je lekker meespeelt.
In deze hobby is het minder duidelijk wanneer "de groep" (die onduidelijk is gedefineerd. Is het een forum? Zijn het de mensen op een meet?) iemand "accepteert" (wanneer ben je geaccepteerd? Hoeveel comments moeten je foto's hebben?) en blijkbaar tillen redelijk wat mensen zwaar aan deze onduidelijkheid en maakt het ze onzeker.

Hoe tragischer, hoe beter, dat merk ik wel heel sterk in deze hobby. Slachtoffer zijn is in. Je ziet het in de achtergrondverhalen van de personages, maar ook in het 'persecution-syndrom' waar sommige mensen last van hebben.

Dus persoonlijk denk ik dat de 'outcasts' in deze hobby hun anders zijn meer als stijl profileren en ze niet zozeer de outcasts zijn die je in LARP tegenkomt (en die er vaak nooit echt 'bij gehoord hebben'). Daarom hebben mensen in onze hobby de bevestiging ook zo sterk nodig. Het is prima om 'anders' te zijn, zolang iedereen me nog maar wel aardig, lief en ZMG-cool vindt. Als het anders zijn betekent dat je in 1 keer aan de kant gezet wordt, dan is het allemaal een stuk minder grappig.

@Silk: Je beschrijft het beter. Ik bedoelde met LARPer als outcast de persoon die er nooit bij heeft gehoord, omdat er geen mensen waren die over hetzelfde konden praten. Probeer maar eens een gesprek te hebben over het fantasy boek dat je net uit hebt gelezen wanneer je klasgenoten in de pauze het alleen over het afgelopen hockeyfeest of hun aandelenportefeuille willen hebben. *kuch*

@Muisje: *kuch* ik heb absoluut geen idee waar je het over hebt *kuch*.

@Silk: Haha. Ik kan er wel om lachen.

Maar er zit wel een verschil tussen anders zijn omdat jij X wil zijn en de rest is toevallig Y en tussen X willen zijn, omdat de rest Y is. Bij dat laatste denk ik dat er toch een behoefte aan controle meespeelt en meestal zit onzekerheid in de bijrijderstoel. (Je moet wel de hele tijd controleren of de rest nog wel Y is. Stel je voor dat ze X zijn geworden.)

Om even terug te komen op de originele vraag: Ik denk dat we niet zo zeer verwend zijn, maar bevoorrecht.

Dat is idd een veel beter woord. Neutraler.
'Verwend' bevat eigenlijk al een oordeel.

Het is moeilijk om aan een doll een labeltje nuttig te hangen wat je aan een hoop elektronika makkelijker kan. Maar de image of een doll hangt ook wat tussen kunst en kinderspeelgoed in. Niet bepaald algemeen geaccepteerd. En daarom moeilijker ook voor doll eigenaren om het voor zich zelf goed te praten. Tja en ik denk dat Silk gelijk heeft over de gemiddelde dolleigenaren. Mensen zijn kudde dieren of we het nou willen of niet.

Interessante discussie!

We kunnen ook zonder heel veel elektronica. Is een TV echt nodig? Een auto als je ook met het OV of de fiets kan? Alles met een iP.. (© apple) ervoor? Elektronica maakt het leven wel handiger maar ik vind ook dat mensen gauw een beetje te gehecht raken aan bepaalde elektronica.
Voor mij persoonlijk is een doll nuttig omdat ik er veel van mijzelf in kwijt kan, het maakt mij blij. Voor iemand anders is (merk) kleding erg belangrijk, omdat diegene iets wil zeggen/uitstralen met die kleding. Iedereen heeft kleding nodig, maar er zit erg veel verschil in de prijzen. Net als een super fancy auto of een 2e hands karretje.
Maar idd kleding, elektronica, vakanties, auto's; dit is maatschappelijk meer geaccepteerd dan volwassenen die dure poppen kopen. Ik heb ook het idee dat er maatschappelijk zelfs van je wordt 'verwacht' dat je merk kleding wilt, de nieuwste elektronica etc. Dit krijg je tenslotte door reclames, tijdschriften, winkels er overal in gestampt. Zonder die dingen ben je vaak niet 'hip' 'up-to-date' 'professioneel'.