Veranderingen

Ik plaats mijn verhaal voor de zekerheid hier omdat mijn 14 jarige jochie sexuele voorlichting krijgt van zijn twee oudere broers in dit verhaal. Daarom dacht ik dat het misschien niet gepast was voor de jongere lezers.

Dit verhaal is aardig lang (29 pagina's in word) en het is het eerste verhaal dat ik heb geschreven na meer dan een jaar een writersblock gehad te hebben. Dus het kan zijn dat ik wat houterig ben.

Veranderingen.

Lieve Kaoru
Ik schrijf je omdat ik op dit moment je steun erg kan gebruiken maar dat is gewoon onmogelijk. Mijn lichaam verandert en dat van Hide en Angel ook. We worden sterker en sneller, ook is licht irritatie aan onze ogen. We vermoeden dat we in vampiers aan het veranderen zijn, en anders dat het vampiersbloed in onze aderen sterker aan het worden is. We worden vanavond naar een andere locatie overgebracht waar we niemand pijn kunnen doen. Daar zullen we blijven tot we klaar zijn met veranderen. Dan zullen we moeten leren leven met de veranderingen voor we weer in de menselijke wereld terug komen. Op dit moment ben ik blij dat we besloten hebben geen relatie meer te hebben. Alleen Kira kan nog bij ons komen, Lupinella en Nimined worden weg gehouden bij ons door Akari en Earane. Ik denk dat deze veranderingen veel problemen te weeg hadden gebracht als we nog in een relatie zaten. Ik hoop dat als ik klaar ben met veranderen dat we nog gewoon af en toe kunnen afspreken, als vrienden.
Ik hoop dat alles goed gaat met jou en Shen we missen je allemaal best wel op onze eigen manieren. Maar ik kan je beslissing nog steeds begrijpen.
Earane blijft op hetzelfde adres wonen dus via haar of Akari zou je op de hoogte kunnen blijven van mijn vorderingen als je dat wilt. Ik weet niet hoe lang het zal duren voor we klaar zijn met veranderen, of hoe we zullen veranderen. Ik hoop alleen dat mijn karakter hetzelfde blijft.
Veel liefs
Ryuu

Tranen liepen over Ryuu’s wangen terwijl hij de brief schreef. Even streelde hij de ketting die hij van Kaoru had gehad onder zijn stropdas. Hij had het nooit afgedaan, hij droeg het als een teken van hoop dat hij ooit weer liefde zou vinden.
Iemand streelde hem door zijn haar en hij wist dat Kira achter hem stond.
“Zorg je dat hij hem krijgt nadat ik opgesloten ben. Ik wil niet.. dat hij gevaar loopt.”
Kira pakte de brief uit Ryuu’s hand en vouwde hem op en stopte hem weg in zijn broekzak.
“De verdoving werkt nog 3 uur, en ik wil dat we er zijn voor hij uitgewerkt is.”
Ryuu stond op maar voelde dat hij bijna geen kracht meer had in zijn lichaam, de verdoving was erg sterk, en dat was maar beter ook. Hij keek naar de kettingen aan zijn armen en benen. Een extra maatregel die ze genomen hadden. Ryuu liep de gang op en keek naar de deur van de gesloten speelkamer. Tranen prikten heviger achter zijn ogen. Lupinella was maar net bijgekomen van het feit dat Kaoru niet meer bij hun leefde en nu moest hij haar voor een onbepaalde tijd achter laten. En het ergste nog was dat hij geen afscheid mocht nemen.
Hij voelde een hand in zijn rug duwen en besefte dat hij de stoet ophield. Hij rukte zijn ogen van haar deur los en probeerde zo snel als de verdoving het toe liep naar beneden te lopen. Hij wou dat alles zo snel mogelijk gebeurde, in de hoop dat het minder pijnlijk was. Toen hij in de afgesloten koets stapte zag hij dat Kira Angel droeg. De verdoving viel haar blijkbaar zwaarder. Kira legde Angel in zijn armen terwijl Hide tegen Ryuu aankroop.
“Ik zie jullie straks.”
Kira deed de deuren van de koets dicht en ging voor op de bok zitten om het paard te sturen waar ze heen moesten.
Ryuu voelde Hide lichaam schokken, hij huilde. Ryuu sloeg een arm om hem heen.
“het komt goed.” Hij zei de woorden meer om Hide gerust te stellen dan dat hij er zelf in geloofde. Maar hij moest sterk zijn voor zijn broer en zus, ze waren nog maar kinderen.

De rit leek een eeuwigheid te duren. In het begin voelde de weg gewoon glad aan maar naarmate de tijd verstreek werd ook het wegdek ruiger, het voelde op het einde zelfs bijna onbegaanbaar aan. Waar ze ook waren, ze waren in een ruig terrein.
Hide rilde, Ryuu vermoede uit angst. Hide was inmiddels helemaal tegen hem aangekropen en hield zich krampachtig vast aan hem. Angel was al vrij snel in slaap gevallen, maar ze ademde dus was er niks ernstigs aan de hand. Waarschijnlijk gewoon een te zware dosis.
Eindelijk stopte de koets en ze hoorde hoe Kira van de bok af sprong. Kira klom eerst naar boven en haalde een aantal manden met gedroogd eten van het dak af.
Ze hadden besloten extra eten mee te nemen gezien ze niet wisten hoe lang ze er zouden blijven of wat ze uiteindelijk aan eten konden vangen.
Kira liep meerdere malen op en neer voor hij eindelijk de koets open deed. Ryuu kon het niet laten om de omgeving af te kijken. Ze zaten duidelijk in een zal, aan de groei van de bomen te zien kwam hier ook zelden iemand. Wat waarschijnlijk ook beter was. Hij liet zich door Kira naar een magisch verborgen grot leiden.
In de grot deed Kira een ketting om hun nek om te voorkomen dat ze naar buiten konden en daarna maakte hij pas hun handen en benen los. Er stonden drie bedden bij de muur die het verst van de ingang was en een doodkist net naast de ingang. Ook was er een keuken en ijzeren meubels.
“Het is even behelpen tot alles voorbij is. Ik probeer zo veel mogelijk wild te vangen, zodat het gedroogde eten echt voor gevallen van nood is.”

Ryuu liep naar de bedden toe en haalde Angel uit het kleinste bedje en legde haar in het grootste bed op de kussen neer. Hij dekte haar zachtjes toe met het kleine dekentje. Hij verwisselde zijn pak voor een pyjama en ging toen zelf op bed liggen. Hide kroop meteen bij hem in bed en ging op zijn buik liggen, zoals hij als kind vaak deed bij Akari als ie bang was. Ryuu liet het gewoon toe. Hij moest koste wat kost sterk blijven.
Hij legde het dekken zo neer dat Hide met zijn hoofd boven de dekens bleef. Kira had het deken van Hide gepakte en dekte Ryuu verder toe. Hide tilde zijn hoofd op zodat Kira het deken gied kon leggen zodat Ryuu helemaal toegedekt was.
“Ik moet zo echt in mijn kist gaan liggen.”
“Weet ik, het is ok.”
Kira gaf Hide, Ryuu en Angel een nachtzoen en ging aan het hoofdeinde zitten en begon een slaapliedje te neuriën terwijl hij met Ryuu’s lange zilvergrijze haar speelde. Ryuu voelde hoe Hide ook in slaap viel omdat zijn armen iets meer ontspanden en hij voelde hoe uiteindelijk Kira opstond en naar zijn kist liep omdat het bijna ochtend werd. Pas toen hij de kist dicht hoorde vallen opende hij pas zijn ogen en staarde naar de uitgang.
Papa komt hopelijk snel thuis liefje. Ik hoop alleen lichamelijk te veranderen zodat ik gewoon je papa kan blijven. Je hebt al te veel veranderingen meegemaakt. Mijn klein wolfje.

Hij wist niet hoe laat hij in slaap gevallen was maar toen hij wakker werd rook hij gebraden vlees. Hij keek met slaperige ogen naar de keuken en zag dat Kira een ree had weten te vangen toen de nacht ingevallen was. Hij hoorde geritsel bij zijn oor en toen hij zijn hoofd omdraaide zag hij dat Angel rustig in een boek zat te lezen.
Ik vrees dat jij als eerste breek mijn kleintje maar als het goed is heeft Kira genoeg boeken ingeslagen om je een half jaar mee te vermaken.
Op zijn buik bewoog Hide en hij voelde Hide omhoog komen. Nog in zijn pyjama liep hij naar de keuken en begon de tafel te dekken. Ryuu kwam ook omhoog en begon de hoorns uit het zicht te leggen voor Angel. Waarschijnlijk had ze gedacht dat het takken waren, maar Ryuu had liever niet dat ze de waarheid wist. Ze was nog zo onschuldig voor een tienjarig meisje.
“Broertje is er genoeg wild in de bossen om maanden op te kunne leven?” vroeg hij fluisterend aan Kira.
Kira knikte als antwoord. Hij was druk bezig met alles in kleine stukken te snijden om waarschijnlijk in te kunne vriezen voor slechtere tijden. Hij zag ook dat er een hele bak vol afval stond.
“Ik wou dat ik het gewoon even weg kon doen.”
“Wie weet voel je je over een paar dagen al beter.”
Ryuu zuchtte als antwoord.
Hij zocht even in de kasten en vond een bak waar hij het vlees dat al in juiste proporties was gesneden in kon doen. Hij trok de kast die met een koelingspreuk was behandeld open en zag er meerdere flessen bloed staan. Een voordeel aan Kira vond Ryuu was dat hij zo min mogelijk verloren liet gaan.
Maar ja dat kan ook niet anders met ons verleden. We weten allebei hoe erg het is om honger te leiden, hoe kostbaar voedsel kan zijn. Jou kennende ga je pas op jacht als dit alles op is. We zitten waarschijnlijk in een voedselrijk gebied maar het zou oneerbiedig tegenover de natuur zijn om meer te nemen dan nodig is.
Hij pakte de vork op en draaide het vlees om in de pan, het was bijna gaar. Hij legde de vork weer weg en keek of Kira ook iets van bessen of noten had weten te vinden. Zoals hij hoopte stond er een schaaltje met wat noten en bessen. Toen hij in de oven keek zag hij ook dat Kira bezig was op een lage stand appeltjes en noten aan het drogen was. Blijkbaar wou Kira ze zo min mogelijk alleen laten, wat wel zo fijn was.

Pas toen Kira klaar was met het eten klaar maken en alles fijn snijden riep Ryuu Angel. Zwijgend aten ze gezamenlijk hun eten op.
“Angel wil je straks in bad spelen? Dan weet ik of ik water moet gaan halen.” Vroeg Kira.
“Ja!” riep Angel enthousiast uit.
“Ik wil ook in bad spelen.” Het kwam er heel zacht en kinderlijk uit. Kira streelde over Hide’s haar. Dat is goed maar dan moet je wel samen met Angel in bad, anders word het te veel werk voor mij. Ik laat jullie liever niet al te lang alleen.
Hide knikte dankbaar naar Kira terwijl Angel van tafel was gesprongen en in haar speelkoffer op zoek ging naar haar badeendjes.
“Ik kan het water wel koken, ik heb nog geen hoofdpijn.” Zei Ryuu.
Kira gaf hem een glimlach en Ryuu wist dat het goed was.
“Hide help jij me even met de omwas terwijl Kira water haald voor het bad?”
Hide knikte en begon de borden te stapelen.
“Angel uit de keuken blijven, je mag een andere keer wel meehelpen.”
“Ok Ryuu.”
Ik vraag me af hoe lang het duurt voor je opstandig word en op ontdekkingstocht gaat. Ik vrees dat het een schok voor je gaat zijn als je beseft wat vlees en bloed is. We hebben je altijd onschuldig gehouden en ik blijf er bij dat het de beste keuze is. Je bent nog maar een kind en je hoort zulke dingen pas op latere leeftijd te leren. Als ik de keuze had, zou Hide ook niet ten volle beseffen wat het is. Hij is pas veertien maar weet soms meer dingen dan mij. Maar daar in tegen was de vampierkant in Hide altijd sterker dan in de rest van het gezin. Op Kira na die altijd al een vampier is geweest. Best raar als je het zo bekijkt. We zijn allemaal half vampiers en Kira is de enige die eigenlijk door kan gaan voor een echte vampier. Ik vraag me af hoe wij eindigen als die alles voorbij is. Zullen we ook vampiers zijn, of gewoon iets meer vampierkrachten hebben. Zullen we duisterder zijn of behouden we ons oude karakter. Ik hoop het laatste.

Nog Hide nog Ryuu haastte zich om de omwas snel klaar te hebben. Ze wisten niet waar de rivier was en hoe lang het zou duren voor Kira het afval begraven had en de bak gevuld had met water. Ze waren net klaar toen Kira binnen kwam met een volle en kennelijk zware bak met water. Ryuu nam het van hem over en gooide het in de grote ketel om het aan de kook te brengen.
“Kira.” Het was een klein hoog stemmetje en toen de bloedwaardigs naar de ingang keken zagen ze hun roze huisdraakje snoepje.
Kira liep naar haar toe en nam de spullen van thuis aan en gad Ryuu’s brief aan Kaoru aan haar. Breng deze naar Kaoru en ga dan meteen naar huis.”
Angel en Hide stonden zo dicht mogelijk bij de ingang als de kettingen het toelieten. Angel had een pakje waar een knuffeltje in zat. Hide had ook een pakje gekregen met een roze hartje erin waar Serpanta op stond. Alsof het iets breekbaars was liep hij er mee weg maar in plaats van op zijn eigen bed te leggen, legde hij het op dat van Ryuu.
Het is goed. Ik mag zo vaak bij me komen liggen als je maar wilt.
Kira kwam naar hem toegelopen en gaf hem een tekening die blijkbaar getekend was door zijn adoptiedochter Lupinella. Kira zelf had een tekening gehad van zijn eigen dochter Nimined. Trots straalde van zijn gezicht af al was het niet meer dan een hoop gekras.
“Kira kun je de mijne ook bewaren, ik wil niet dat er iets mee gebeurd.”
Kira nam de tekening van Ryuu aan en borg het samen met de messen op in de koffer naast zijn doodskist. Ik ga nog een bak koud water halen en dan hebben de kleintjes denk wel genoeg water om even mee te spelen. Zet jij thee voor jezelf, dan kunnen we nog wat praten als volwassenen onder elkaar.
Ryuu grinnikte maar ging meteen het water controleren
Alleen jij en Kaoru begrijpen wat er door mijn hoofd speelt. Dat is denk het meeste wat ik mis aan Kaoru. Zijn begrip. Al zal het gesprek van dadelijk pijnlijker worden dan ik wil. Kira begrijp misschien het meeste van wetenschap van ons allemaal. Hij is al een paar eeuwen oud en lette vaak goed op terwijl Akari zich er voor afsloot. Best appart om te zien dat de tweeling zo verschillend kan zijn. Al weet ik zeker dat ze elkaar ongelofelijk veel missen. Ze laten elkaar liever nooit alleen. Maar iemand moet op de allerkleinste letten en een moet op ons letten. Gezien Kira het sterkte is als vampier moest hij wel met ons mee. Ik betwijfel of Akari wel de geestelijk kracht heeft om te jagen. Hun moeder moet echt iets goddelijks zijn geweest, want hoe anders kan ze zo puur van liefde zijn. Dat is denk ook wat haar beschermt om niet in een vampier te veranderen.

Ryuu pakte een ijzeren beker en schepte heet water uit de ketel. Gooide er een paar theeblaadjes in en zette hem weg. Daarna pakte hij een doek en haalde de ketel van het vuur af. “Angel oppassen dit is heet.” Hij hoorde kleine voetstapjes richting het bed rennen en wist dat ze een veilige afstand had genomen. Met veel moeite trok hij de ketel richting de stenen bad en voelde hoe Hide de onderkant van de ketel optilde. Hij keek achterom en zag Hide met een doek in zijn handen staan. Met twee man leegden ze de ketel in het bad en begon Ryuu de nu minder zware ketel terug naar de keuken te brengen. Kira kwam weer aanvliegen en leegde meteen de bak in het bad. Zowel Angel als Hide trokken hun pyjama uit en ging in het bad zitten spelen. Ryuu raapte hun spullen op en bracht ze naar de keuken. “Ik haal nog even water om die straks te wassen en dan kom ik er aan. Vul jij een kelk voor mij.”
“Ja is goed,” antwoordde Ryuu op Kira’s vraag en haalde een kelk uit de kast en keek naar het ijzeren ding in zijn handen.
Weer zon vervelend voorzorgsmaatregel, niks mag breekbaar zijn maar een glas of stenen beker drink toch echt veel beter dan een ijzeren kelk of beker.
Hij keek snel even over zijn schouder of Angel afgeleid was en pakte zo snel als hij kon een fles bloed uit de koeling en zette hem ook weer zo snel als mogelijk terug.

Voor Kira terug kwam trok hij zijn kleren aan maar nam niet de moeite om sokken of schoenen aan te doen. Hij had minder last van de kou dan eerst en hij liep altijd liever op blote voeten. Hij liep naar het bad en stroopte zijn mouwen omhoog pakte een spons en begon Hide’s rug te wassen. Daarna liep hij naar het andere einde van het bad en waste Angel’s rug, maar toen viel zijn oog op het patroon op Angel’s rug. Ze had sinds haar geboorte al een tekening van twee vleugels op haar rug, daarom droeg ze de naam Angel. Maar het waren eerst altijd lijntjes en nu leken de vleugels heel licht ingekleurd te zijn. Hij boende haar rug iets steviger maar de zwarte kleur verdween niet. Kira was inmiddel terug gekomen en wierp een snelle blik op Angels rug. Hij pakte de spons van Ryuu af en gooide hem naar Hide toe. Daarna pakte hij Ryuu bij de hand en trok hem mee naar de tafel. Blijkbaar had hij de bekers al uit de keuken gepakt want ze stonden al op tafel.

“Als dat het enige is mogen we blij zijn. Ze kan beter iedere keer kleine veranderingen hebben dan in een keer alles.”
“Klopt ze is nog te klein om het te begrijpen.”
“Laat haar er zo min mogelijk van merken. Ze accepteert dat ze ziek is, maar ze hoef nog niet te beseffen dat ze misschien in iets compleet anders kan veranderen tenzij er geen andere keus is.”
Ryuu zuchtte en keek hoe Hide bezig was met Angel te wassen.
“Heb je al hoofdpijn.”
“Een klein beetje.”
“Waarschijnlijk komt het omdat je ogen aan het veranderen zijn.”
“Worden ze rood dan?”
“Tijd zal het vertellen.”
“Hoe lang zullen we hier moeten blijven zitten?”
“Zo lang als het nodig is, maar ik hoop gewoon dat het kleine veranderingen zijn. Maar jullie krachten nemen toe en als jullie niet oppassen doen jullie iemand pijn. We moeten wachten tot jullie geen pijn meer hebben. Dan kunnen we gaan kijken hoe jullie met je eigen kracht om kunnen gaan en kijken of licht nog steeds zoveel pijn doet.”
“Ik hoop van niet. Ik was altijd graag in de zon en Hide ook.”
“Je draagt nog een dunne blouse, heb je het niet koud?”
“nee waarom?”
“Buiten is het vochtig en de kou is in aantocht. Normaal zou je een trui dragen.”
“Dus we zijn immuun voor kou aan het worden?”
“Misschien maar je hebt er al minder last van.”
Er viel voor een lange tijd een doodse stilte waarin ze beide hun drinken opdronken. Voor Ryuu’s geestenoog zag hij zichzelf al als een vampier ronddwalen in de nacht. Niet beseffend wat hij deed. Als een hersenloos wezen.
“Zal ik ook black outs krijgen net als jij.”
“nee je hebt nog nooit black outs gekregen. Van mij komt door de school.
“Ik heb wel een black out gehad. Toen Illmorg Kaoru had aangevallen.”
Ryuu staarde naar zijn handen. Hij had nog nooit over die black out gesproken, maar het zat hem nu meer dwars dan ooit tevoren.
“het komt wel goed. We leggen de kleintjes wel op tijd te bed dan kunnen we het over je black out hebben.”
Ryuu knikte amper merkbaar.
Er klonk gegiechel en het leek uit heel de ruimte te komen. Ryuu en Kira schoten omhoog en keken naar de oorzaak. Angel was uit bad geklommen en rende in een zeer hoge snelheid door de grot heen. Hide klom er ook uit en begon achter haar aan te rennen.
“Ze zijn beide merkbaar sneller, probeer jij het eens.” Zei Kira.
Ryuu schudde zijn hoofd. Hij zette zijn kop thee neer en pakte de handdoeken voor de kleintjes. Hij had nog maar net de handdoek open geslagen en Angel sprong letterlijk een meter de lucht in en lande zo in de handdoek. Verbaasd pakte hij Angel stevig vast, zonder door te hebben dat hij haar pijn deed.
“Ryuu” tranen klonken in haar stem en Ryuu zette haar snel op tafel neer om haar te helpen afdrogen.
De rest van de avond verliep aardig rustig. Hide was aan tafel gaan zitten tekenen terwijl Angel op bed lag te lezen. Kira nam de moeite om een stoofpotje te maken en verschillende kruiden voor te bereiden voor komende maaltijden of voor de aankomende winter. Onderwijl deed Ryuu op zijn gemak de was. Het was niet echt nodig om iedere dag te wassen, ze hadden meer dan genoeg kleren en pyjama’s bij zich, maar Ryuu wou gewoon even iets te doen hebben wat op een normale bezigheid leek. Halverwege de nacht aten ze brood met wat kaas, en Hide liet duidelijk merken dat hij het niks vond. Hij was gewend om zoetigheid te eten dus viel de kaas zwaar tegen. Na het middagmaal zette Ryuu water op voor thee en deed er kalmerende kruiden in. Door de goed gevulde buik en de meerdere koppen kalmerende thee waren de kleintjes er slaperig toen ze van tafel af mochten. Kira stopte de kleintjes te bed terwijl Ryuu de tafel af ruimde. Pas toen ze Hide hoorde snurken achtte ze het veilig om te praten. Kira maakte Ryuu’s ketting los, wat Ryuu beangstigde. Hij moest hem dragen voor iedereens veiligheid.
“Ren naar de eik en kom weer terug. Je moet je krachten testen.”
Omdat Ryuu bleef staan twijfelen sloeg Kira Ryuu om de oren.
“Nu”
Ryuu zuchtte als Kira eenmaal iets in zijn hoofd had, kreeg je het er ook niet meer uit. Hij spande zijn spieren en rende zo hard als hij kon. Maar omdat hij niet gewend was aan deze snelheid remde hij te laat af en klapte hij tegen de boom aan. Met een flinke hoofdpijn liep hij op een verhoogde pas weer terug.
“Morgen gaan we wel verder.”
Ryuu gromde van ongenoegen op de opmerking van Kira maar schrok van het geluid dat hij produceerde het was dierlijker en angstaanjagender dan normaal. Er was geen twijfel dat zijn krachten sterker waren geworden.
Ryuu plofte in een stoel neer terwijl Kira zijn ketting weer aandeed.
“Waardoor werd die blackout veroorzaakt.”
“Ik had pijn en Illmorg deed Kaoru pijn, ik moest Kaoru beschermen.”
“Wat was de situatie toen je weer bij zinnen kwam.”
“Kaoru was doodsbang en Illmorg was flink gehaverd en ik was bedekt met zijn bloed.”
“Dus je hebt al je woede en frustratie op hem afgelaten?”
“Ik heb hem laten voelen wat hij ons had aangedaan.” Tranen blonken in Ryuu’s ogen.
“Ryuu het is niet zo ernstig als je denk. Illmorg heeft je jaren pijn gedaan en je hield onwijs veel van Kaoru. Je raakte gewoon in een blinde woede. Als het enige troost is, meer mensen hebben er last van. Voornamelijk moeders die vrezen voor het leven van hun kind. Jou woede was vergelijkbaar met de woede van een moeder die haar kind probeert te redden. Het zal je helpen om hen te beschermen om wie je het allermeeste geeft.”
“Het was erger.”
“Klopt een moeder verspild geen onnodige tijd. Die slaat je tot moes en grijpt haar kind, terwijl jij Illmorg liet voelen wat jij jaren lang hebt moeten voelen. Het is misschien ook maar beter. Ik betwijfel of de andere onderzoekers nu nog in je buurt durven te komen. De kans is groot dat ze helemaal niet meer in de buurt van een van ons durven te komen. Ik heb gemerkt dat als ik in een black out zit ik vaak wakker word van iemand die ik ken en waar ik van houd.”
Er klonk geschuif en toen Ryuu omkeek zag hij een deur voor de ingang van de grot.
“Dat is voor mijn veiligheid. Zo weet ik zeker dat in gevallen van nood ik overdag rond kan lopen.”
Ryuu zweeg.
“Slaap anders maar gewoon even, ik slaap wel bij jullie.”
“Maar…”
Ryuu zweeg meteen toen hij Kira’s boze blik zag.
Vermoeid en emotioneel stond Ryuu op en kleede zich om. Hij had net Hide goed gelegd toen Kira aan kwam lopen. Hide kroop meteen op Ryuu’s buik. Kira ging tegen de muur aan liggen zodat hij zijn arm zowel om Hide als Ryuu heen kon slaan en trok Angel naar zich toe.
“Slaap nu maar.”
Slapen lukte gewoon niet Ryuu werd geplaagd door mogelijke toekomstbeelden. Hij weet niet hoe lang hij had liggen piekeren maar hij kwam weer tot realiteit door een stekende pijn in zijn hand. Hide was hem aan het bijten, maar hij dronk niet.
“Kira”
Kira opende slaperig zijn ogen en volgde Ryuu’s ogen.
Voorzichtig maakte hij Hide’s mond los van Ryuu’s hand.
Hij tilde Hide’s lip op en zag dat Hide’s hoektanden iets scherper waren. Snel klom hij uit bed en liep naar de koffer met mogelijke nodig spullen en haalde er een masker uit die hij voor Hide’s mond bond.
Kira kneep hard in zijn linkerhand, een teken die hij met Akari had afgesproken gezien ze elkaars pijn konden voelen. Akari zou nu weten dat ze moest zorgen dat snoepje bij het vallen van de nacht bij de grot moest zijn om een boodschap op te halen.
“Als hij nu veranderd zal hij voor altijd als kind door het leven moeten gaan.”
“Dat zou te wreed voor woorden zijn. Dan zouden degene die met hem uitgaan gestraft worden omdat ze met een minderjarige omgaan. Maar als hij met veertienjarige om zou gaan, zou hij in principe een pedofiel zijn.”
“Tenzij hij een vampiersmeisje vind die ook de leeftijd heeft aangehouden die hij nu heeft.”
“Ik betwijfel of er daar veel van zullen rondlopen.”
“De vampiers die ik op school heb leren kennen leken ouder dan mij. Van begin twintig tot begin dertig ongeveer. Ik had de ergste babyface van allemaal.”
“Zullen we nu volledig veranderen of zal het meerdere keren over doen.”
“Ik heb geen idee. Ik had mijn vampierstanden al maar toen ik waarschijnlijk achttien was begon heel mijn lichaam te jeuken, daarna ben ik nooit meer verouderd.”
Ryuu’s ogen werden groot, zijn lichaam tintelde al vanaf het begin. Het was dan wel geen jeuken maar wat als het inhield dat hij ophield met verouderen. Hij zag er goed uit, dus was het geen ramp om met dit lichaam door het leven te gaan. Maar hoe moest hij dat ooit aan Lupinella uitleggen. Dat zij ouder werd en papa niet. Dat zij wel dood ging terwijl papa bleef leven tot er iemand een staak door zijn hart zou rammen. Hij had haar uit de handen van gestoorde mensen gered die haar wouden vermoorden omdat ze gebeten was. Die haar dood wouden hebben ondanks het feit dat er een geneesmiddel was. En nu leefde ze in een huis die binnenkort voornamelijk bestond uit vampiers, kon hij haar nog wel beschermen? Zou hij haar tegen zichzelf kunnen beschermen. Kira had alleen een keer toen hij krankzinnig was van pijn zijn dochter bijna aangevallen. Zou hij dat ook doen.
“Ryuu”
Even werd hij losgetrokken uit zijn beangstigende gedachten. “Ja.”
“Moet je me iets vertellen.”
“Ik… ik *zucht* heb al een vanaf het begin last van een tintelde huid.”
“Daar begon het bij mij ook mee. Daarna gaat je huid jeuken, misschien is het te verlichten met veel wassen. Als de jeuk begint zeg het me dan, dan stoppen we je desnoods meerdere keren per nacht in bad en schrobben we je hele lijf. Hopelijk word het dan iets dragelijker. Je gaat in ieder geval veel dode huidcellen verliezen.”
Ryuu’s ogen liepen vol met tranen. Het idee dat hij nooit meer zou verouderen maakte hem bang.
“het komt goed.”
Kira ging weer naast hem liggen en neuriede zachtjes een liedje terwijl hij Ryuu’s haren streelde. Het hield echter niet vragen bleven door zijn hoofd spoken.


Word ik een volledige vampier. Moet ik bloed gaan drinken. Kan ik Lupinella blijven beschermen. Moest ik toekijken hoe iedereen om me heen stierf van ouderdom. Zou ik kunnen blijven werken, en zo niet wat moeten we doen als het geld op is. Zou de villa na de dood van earane eigendom van mij en mijn familie worden of moeten we weg. Kunnen we er sowieso veilig blijven leven. Als dat niet kan waar moeten we heen. Naar school waar we weer uit elkaar getrokken worden of naar deze grot.
Kan Akari een van die twee locaties wel aan. Ze kan absoluut niet zonder Kira maar ik betwijfel of ze vlees wil eten. Ze eet nu al weinig vlees. Ze wik het liever niet daarom eet ze niet meer dan haar lichaam nodig heeft. Maar in de winter zijn er bijna geen bessen en noten. Dan kunnen we alleen op vlees eten. Als ze het niet eet verspillen we te veel van het dier. Aangezien we voor drie man bloed moeten hebben. Angel eet te weinig om al dat vlees zelf op te krijgen.
Moeten we dan ook Lu en Nim meenemen. Als we haar hier mee naar toe nemen moeten we iemand zien te vinden die medicijnen toe blijft sturen. Maar als we haar naar school sturen krijgt ze helemaal geen medicijnen meer. Dan word ze misschien gedood als ze haar laten jagen. Dus naar school mag ze zeker niet. Dan is ze hier veiliger bij ons. Nim kunnen we ook niet naar school sturen gezien ze een kind van een drow en een vampier is. Ze zullen haar alles leren om een duister wezen te worden. Ze is zo lief en onschuldig en dat mogen ze haar niet ontnemen. We moeten haar bij ons houden in de hoop dat ze nog redelijk onschuldig blijft.
Serpanta word ook nog een probleem. Als Hide van haar blijft houden en ze gebruikt haar changeling krachten om dezelfde leeftijd te blijven lijken als Hide kunnen we moeilijk vragen of ze van de ene dag op de andere dag de relatie verbreekt. Zou de grot we groot genoeg zijn om acht mensen in te kunnen laten wonen, of misschien zelfs wel meer als anderen van ons ook een relatie krijgen. Ik denk dat we het beste kunnen regelen dat als dit voorbij is dat deze grot groter gemaakt word. Gewoon voor het geval dat we weg moeten uit Morkor. Dan hebben we een plek waar we kunnen wonen waar de kans klein is dat we een mens pijn doen. Als mijn vermoedens kloppen zijn we nu heel ver weg van de bewoonde wereld.
Ik denk dat ik als we terug zijn beter een baan kan zoeken en al het geld op de speciale spaarrekening van Earane moet zetten. Dan kunnen we als voedsel schaars is geld opnemen van de rekening en er eten van kopen of kleding. Al kunnen we ook kleding maken dan van de huiden. Dan verspillen we nog minder van de dieren dan nu. Ja dat lijkt me een goed idee. Misschien moet Kira al beginnen met de huiden te bewaren en we ze laten versturen naar iemand in Morkor die ze school kan maken zodat ze in verre toekomsten kunnen gebruiken als dekens en kleding. Maar hoe lang blijven de huiden dan goed, gaan ze niet rotten naar verloop van tijd. Misschien toch niet zo’n goed idee om er al meteen mee te beginnen.
Het kan best kunnen dat we pas over een paar eeuwen hier opnieuw in hoeven te trekken.
Wat moeten we allemaal doen als we het hier bewoonbaar willen maken voor iedereen als we hier ooit permanent willen gaan wonen. Eens denken een kamer voor Kira, Akari, Hide, Angel, Lu, Nim en mezelf. Dat is dus zeven kamers die als tweepersoonskamers kunnen fungeren. Mochten we dan allemaal liefjes krijgen dan kunnen we er met liefjes en al intrekken. Een aparte kamer om te badderen, we mogen er niet van uitgaan dat we dat in de woonkamer willen blijven doen. Deze kamer kan dan een woonkamer worden. We moeten een grotere tafel hebben om aan te eten en de houten emmer voor onze behoeftes moet vervangen worden door iets beters waar we ook een aparte kamer voor maken. Wel zo hygiënisch. Hebben we hier nog iets meer nodig.
Een speelkamer zou fijn zijn, maar is het wel wijselijk om andere kinderen te laten baren. Zullen ze dan niet vervloekt zijn. Al kan ik nooit de anderen verbieden geen kinderen te krijgen. Een speelkamer zou misschien wel handig zijn. Een bibliotheek ook. Ik zou het lekker vinden als ik kon blijven lezen. Het is ook handig om met regelmaat boeken bij te kopen met nieuwe informatie. Op de hoogte blijven over de wereld. Ontdekken wanneer we weer een beetje veilig naar de mensen terug kunnen trekken.
Ja dat is een goed doel om voor te gaan werken. Geld verdienen om dit tot een goed huis te maken in tijden van nood en de rest op een onsterfelijke rekening te laten staan. Gezien die nooit opgeheven tenzij de eigenaar daar om vraagt. Dan kunnen we een paar eeuwen door blijven leven op geld wat ik binnenkort kan gaan verdienen. Wat ik nu op mijn gewonen rekening heb bewaar ik voor het heden, en binnenkort ga ik werken voor de toekomst. We zullen nooit omkomen van de honger, in ieder geval de eerste paar eeuwen niet.
Met deze laatste vastberaden gedachte viel Ryuu eindelijk in slaap.

“KIRA!”
Ryuu schrok wakker en zag dat Hide helemaal panisch naar het masker in zijn handen keek.
“Hide rustig het is in orde.”
“waarom” tranen blonken in Hide’s ogen.
“Je tanden zijn gegroeid, je hebt mij vannacht gebeten, we laten een geneesheer komen om het te onderzoeken.”
Hide raakte angstig zijn tanden aan. Voelde hoe zijn tanden inderdaad scherper waren. Zijn ademhaling werd steeds vlugger naarmate zijn angst toenam. Ryuu trok Hide tegen zich aan.
“het komt goed, we laten kijken hoe ernstig het is. Misschien is het maar een beginfase en blijft het hierbij. Het hoeft niet zo erg te zijn. We deden alleen het masker om zodat je niemand anders meer kon bijten. Ik beloof je dat het goed gaat komen. Je bent niet alleen. Wij helpen je op alle mogelijke manieren.”
Hide rilde in zijn armen terwijl hij door bleef gaan met hyperventileren. Angel keek vanuit het kussen nieuwsgierig toe wat er aan de hand was. Ryuu keek rond waar Kira was, maar hij was er niet. De deur was open dus het was weer nacht.
Wat is hij aan het doen ik kan niet in mijn eentje Hide kalmeren en Angel afleiden.
Gelukkig voor Ryuu hoefde hij niet al te lang te wachten op de terugkeer van Kira.
“Ik was snoepje tegemoet gevlogen. Ze is al op weg terug naar Morkor. De kans is groot dat voor het vallen van de dag de geneesheer nog word gestuurd. Angel ga jij even op je bed een boek lezen dan Ryuu zich even bezighouden met Hide dan ga ik eten klaar maken.
“Kira” Hide riep om zijn oudste broer die altijd als vader voor hem was geweest.
Kira liep naar hem toen en kuste hem op zijn voorhoofd. “Het komt goed. Blijf bij Ryuu zodat ik voor het eten kan zorgen Als je nu als een grote jongen gaat gedragen mag je straks even met mij mee naar buiten. Een klein stukje wandelen. Ik kan Ryuu en Angel niet te lang alleen laten.”
“ik wiiiiiiiiil geeeeeeeeeeeeen groohohote jongehhhen zijn.”
Ryuu trok Hide nu nog steviger naar zich toe.
“Het komt goed”
Hij streelde zijn kleine broertje over de rug in de hoop hem te kalmeren. Angel klom op Ryuu’s schouder en was duidelijk niet van plan om rustig te gaan zitten lezen. Hij voelde hoe ze vlechtjes in zijn haar begon te maken. Hij hield er niet zo van als iemand dat deed, al liet hij het nu toe. Angel was zo een tijdje rustig zodat hij al zijn aandacht op zijn kleine broertje kon houden.

Hide was nog steeds niet helemaal gekalmeerd. Toch nam Ryuu hem mee naar tafel om te eten. Met Hide op zijn schoot pakte hij een framboos en stopte deze in Hide’s mond. Met een vies gezicht at Hide hem op, wat raar was gezien hij dol was op frambozen. Kira was het ook op gevallen en sneed snel een klein stukje vlees af voor Hide en keek hem met een gebieden gezicht aan terwijl het stukje vlees voor Hide’s neus hield. Hide at het wel op maar vond het blijkbaar niet zo lekker. Kira stond op en liep de keuken weer in. Ryuu hoorde hem het gas aanmaken en iets uit de koelkast pakken. Verbaasd keek hij naar Kira’s rug. Hide nam zelf een framboos van zijn bord en at hem. Al maakte hem dat wel overstuur. Kira kwam al gauw weer terug met een stuk vlees dat zo te zien niet lang genoeg gebakken was en van binnen nog erg rood moest zijn. Sommige mensen hielden ervan maar Hide had altijd de voorkeur gehad voor goed doorbakken vlees.
“Hide probeer dit eens.”
Hide raakte helemaal over stuur bij het zien hoe rauw het vlees nog van binnen was.
“Proef” zei Kira dit keer gebiedender.
“Nee ik wil het niet, het is nog helemaal rood.”
“proef nu maar een stukje.”
“nee ik eet die gore troep niet. Ik wil vers fruit en vers vlees en niet deze oude troep.”
“het is vers.”
“Niet waar het is bedorven.”
“nee ik denk dat je smaakpapillen zijn veranderd.
“je liegt”
“Proef”
“NEE!”
Kira sneed een stuk af en kneep Hide’s neus dicht. Stribbelend en happen naar lucht probeerde hij de vork te ontwijkenen. Kira wist het in Hide’s mond te krijgen en hield zijn hand voor Hide’s mond en liet zijn neus los zodat hij weer lucht kon krijgen.
Snikkend begon hij op het vlees te kauwen. Zijn uitdrukking veranderde van smerig naar nadenkend.
“Het smaakt je beter hé.”
“Ik haat je. Ik wil het niet.”
Hide begon tegen de tafel te trappen uit frustratie.
“HOU OP” Ryuu schrok zelf van zijn eigen uitbarsting. Hij had ze minder vaak dan Hide maar het was een van de redenen waarom ze hier waren. Hij haalde even diep adem terwijl Hide geschrokken naar hem keek.
Kira liet Ryuu gewoon even en keer weer naar Hide.
“Weet ik maar je lichaam veranderd en het wil blijkbaar iets rauwer vlees. Is het te rauw of is het goed voor nu.”
“Maar ik wil geen nieuw eten.”
“Weet ik. Misschien is het maar tijdelijk. Accepteer het even voor vannacht, tot de geneesheer is geweest. Dan kijken we daarna wel verder.
“Ik wil het zo niet eten, ik wil mijn oude eten.”
“Weet je wat als je nu dit vlees op eet ga ik een stuk vlees braden en mag je met midnacht een boterham met vlees eten.”
Hide bleef even zacht snikken. Duidelijk in twijfel gebracht door de keuze. Hide had nooit zo van kaas gehouden dus de gedachte dat hij iets beter op zijn boterham kon krijgen was erg aantrekkelijk.
Kira trok Hide’s oude bord weg en legde het vlees van Hide op Ryuu’s bord en de vruchten op die van Angel.
“Kira ik wil met midnacht ook vlees op brood.” Angel keek met grote puppyogen naar Kira.
Kira streelde haar over haar hoofdje.
Met tegenzin nam Hide nog een hapje van zijn nieuwe vlees.
“Kira ik wil het liever iets meer doorbakken. Het is te bloederig.”
Kira zuchtte opgelucht. Hij pakte het bord op en liep er mee terug de keuken in.
Ryuu sneed zijn eigen vlees in stukken en begon te eten gezien Hide van zijn eerste shock bij leek te komen.

Hide was de rest van de dag wat stilletjes teruggetrokken in een hoek. Hij bouwde druk en aan een kasteel van lego. Angel probeerde mee te helpen maar Hide duwde haar de hele tijd weg. Uiteindelijk ging ze zelf maar iets bouwen al kon Ryuu er geen echte vorm uit halen. Uit de keuken kwam een heerlijke geur van een rollade die in de over hing voor het midnacht eten.
“Je bent stil, wat gaat er door dat hoofdje van je” Ryuu keek om toen Kira tegen hem sprak.
“Ik heb gisternacht lopen denken aan de toekomst. Stel dat er over een paar eeuwen vampiers taboe zijn, of dat we niet meer in moeders villa kunnen wonen omdat ze dood is. Misschien kunnen we dan hier leven met een paar kleine aanpassingen.”
Kira staarde naar de muur aan de overkant.
“Maak er maar flink wat aanpassingen van, het is net te doen voor ons viertjes maar als we met meer zijn hebben we meer ruimtes nodig.”
“Klopt ik zat te denken aan een eigen kamer voor iedereen en een aparte badruimte en wc ruimte. Een speelruimte voor kinderen voor het geval die er nog meerdere komen.”
“Je wilt er dus een compleet huis van maken.”
“Ja als dat mogelijk is.”
“Vast wel, de omgeving kan ons voorzien van eten zolang we zuinig doen.”
“Daar hoopte ik wel op.”
“We zullen er met Earane over hebben als we terug zijn.”
“ik zal werk gaan zoeken als we terug zijn. Geld voor gevallen van nood in de toekomst.”
“Een onsterfelijke rekening.”
“Ja.”
“Ik zal je helpen en Akari ook. Ik zal in de nacht werken en Akari overdag. Earane past wel op de kinderen.”
“We mogen de kinderen niet verwaarlozen.”
“Dat zullen we ook niet, omdat we dat simpelweg niet kunnen. Ik mis kleine Nim en Lu.”
“Ik ook, ik wil zo graag naar huis.”
Van buiten klonk er geklapper van vleugels.
“Dat zal de geneesheer wel zijn.”
Kira stond op en liep naar de ingang terwijl Ryuu naar Hide toe liep.
“Kom Hide je moet even een grote jongen zijn.”
Hide trok wit weg en stond langzaam op. Ryuu streelde hem door zijn haren.
“Ik ben zo snel gekomen als ik kon. Het duurde alleen even voor ik de drakentransport geregeld kreeg.”
Met vochtige ogen klamte Hide zicht aan Ryuu vast.
“Kom maar Hide dan zal ik jou als eerste bekijken dan ben je er van af.”
Hide beefde als een rietje. Ryuu tilde hem op en nam hem mee naar de tafel waar hij hem op schoot nam. De geneesheer nam een soort van loep in zijn hand. Voorzichtig stak hij zijn hand uit naar Hide om zijn lip op te tillen. Hide draaide zijn hoofd weg en verborg zich in Ryuu’s armen. Kira pakte Hide’s oor vast en trok hem uit Ryuu’s armen terwijl Hide huilde van de pijn. Kira pakte Hide’s gezicht goed beet zodat hij geen kant meer op kon. Ryuu sloeg zijn armen stevig om Hide heen. Hide was zo bang dat hij zichzelf niet meer onder controle had. De geneesheer bekeek Hides tanden zo goed als mogelijk door zichzelf in allerlei bochten te vringen.
“Ze zijn iets gegroeid en duidelijk scherper, maar er zitten geen gaatjes in zoals bij jou Kira. Het zijn geen tanden die gemaakt zijn om te voeden, al zullen ze dit in later stadium denk ik wel worden. Maar hoe lang dat duurt kan ik niet zeggen. Misschien kunnen we beter een wekelijkse controle inplannen. Laat hem maar los Kira. Ik heb genoeg gezien voor nu. Ga maar weer spelen Hide, ik ben al klaar.”
Hij haalde en lollie uit zijn zakken en gaf deze aan Hide die hem snel maakte dat hij uit de voeten kwam nadat Kira en Ryuu hem los gelaten hadden.
“Ik wil ook een lollie.” Angel kwam aangerend en keek hoopvol naar de geneesheer. De geneesheer tilde haar op en zette haar op tafel.
“Mag ik je dan even nakijken.”
“Doet het pijn?”
“Nee het doet helemaal geen pijn”
“Oke”
Kira maakte Angel’s jurkje los zodat de geneesheer haar ‘tatoeage’ kon zien.
“Merkwaardig”
De geneesheer pakte de loep weer en bekeek het van dichtbij.
“Het is gewoon haar huid, maar om de een of andere reden is het alleen daar verkleurd. Heel merkwaardig. Kriebelt je rug Angel.”
“Ja het doet een klein beetje kriebelen maar niet zo erg.”
“ik wil toch even een paar huidmonsters nemen om thuis nader te bestuderen.”
Hij pakte een scherp mesje en twee kleine glazen bakjes. Hij schraapte heel zachtjes een beetje huid van haar ‘tatoeage’ wat hij in een bakje deed. Daarna nam hij wat huidschilfers van haar gewone huid en deed het in het andere bakje.”
“Ik wil nog even naar je tandjes kijken Angel en dan ben ik klaar. Dan krijg je een lollie en mag je weer gaan spelen.”
Angel draaide zich om en opende haar mondje zodat de geneesheer haar tanden met een loep kon bekijken.
“Dat ziet er allemaal prima uit.”
Hij pakte een lollie uit zijn zak die hij aan Angel gaf. Met een grote boog sprong ze van tafel en rende ze op topsnelheid naar haar eigen bouwsel waar ze verder ging spelen.
“Ze is merkwaardig snel.”
“Dat zijn we allemaal geworden” zei Ryuu met een grafstem.
“Werkelijk waar dan kan ik jou maar beter ook een onderzoek geven.”
Ryuu liet zich zonder enige omhaal onderzoeken door de geneesheer. Zijn tanden bleken normaal te zijn. Er werd een monster van zijn huid genomen om te laten onderzoeken.
“Kira ik hoop dat je het goed vind als ik de wekelijkse controle op dinsdag zet. Die zijn het rustigste zoals het er nu naar uit ziet. Dan kom ik meteen bij het vallen van de nacht. Dus de eerste is al over 3 nachten.”
“Dat is prima, bedankt voor uw snelle komst.”
“Het is al goed Kira. Ik zal Earane en Akari doorgeven dat ze voortaan ook post aan mij kunnen doorgeven als ze willen. Ik weet zeker dat de kleintjes graag op tijd een tekening maken.”
Kira glimlachte.
“Tot de volgende keer dame en heren. Ik ga nu snel weer naar het dorp, volgens mij staat Akari al voor mijn deur te wachten als ik thuis kom.”
“Daar twijfel ik niet aan.
Kira liet de geneesheer uit.

Bij het midnacht eten was Hide weer een beetje opgeknapt. Hij at drie dubbele boterhammen in plaats van twee. Het vlees op zijn brood leek hem erg goed te bevallen waardoor Kira wat extra plakjes afsneed en ze los op zijn bord legde. Angel had naar een los plakje al haar buikje vol. Ryuu nam geen extra vlees, hij wou zo veel mogelijk over laten voor Hide die het duidelijk harder nodig had. Ryuu speelde de kleintjes na het eten de speelhoek in zodat hij ongestoord kon praten met Kira tijdens het omwassen.
“Hide heeft moeite met zijn veranderingen. Belonen is denk ik de beste oplossing om hem er mee om te laten gaan.”
“Weet ik maar ik wil niet onnodig veel vlees verspillen.”
“Maar dan iedere keer als de geneesheer geweest is een rollade, je weet dat hij dat lekker vind.”
“We moeten niet te ruig omspringen met het vlees.”
“Als we het te lang bewaren gaar het rotten. Zo effectief zijn de koelspreuken ook niet.”
“Weet ik maar het is winterm voedsel is schaarser.”
“Vraag dan of Akari iedere week iets lekkers mee stuurt voor de kleintjes.”
“Je moet ze niet te veel belonen.”
“Hide is nog maar een kind”
“Hij is volwassen voor zijn leeftijd.”
“Hij is en blijft een kind. Kijk achter je en zie hoe jong hij nog is.”
“Hij gedraagt zich anders volwassen om zijn haar te mogen kleuren en die stomme kleren te mogen dragen.”
“Hij zit in pubertijd.”
“Alleen normale mensen puberen.”
“Hide is nog deel mens. Doe wat voor hem het beste is.”
“Waar denk je dat ik mee bezig ben.”
“Beloon hem dan, deze veranderingen zijn al eng genoeg. Dat weet je zelf ook wel, als je weer terug durft te denken aan de tijd dat je nog voelde.”
Kira sloeg Ryuu hard tegen zijn achterhoofd.
“Ik ben niet hartenloos.”
“Zo gedraag je anders wel.”
“Niet waar.”
“Dan doe wat het beste voor de kleintjes is. Beloon ze met een speeltje of een snoepje, maar die vervelende onderzoeken iets aangenamer. Voor hun is dit misschien wel een ergere hel dan voor ons. Wij snappen waarom we het doen. Angel snap er maar weinig van en Hide een beetje. Ze zijn hier omdat ze hier moeten zijn van ons, niet omdat ze het willen. Ze beseffen de volle aanvang van hun nieuwe toekomst niet.”
“Ik zal er met Akari over hebben.”
“Dank je”
Ryuu kuste Kira op zijn kruin waarna hij de keuken uitliep om de natte handdoek over een stoel te hangen om te drogen.

De komende drie dagen erna verliepen vrij rustig. Kira stond erop dat Ryuu minimaal dagelijks een bad nam nu de rivieren niet bevroren waren. Het goed schrobben van de huid in bad verlichte de jeuk iets wat wel aangenaam was. Stiekem hoopte Ryuu dat de rivieren voorlopig niet bevroren, als Kira gelijk mocht hebben zou de jeuk erger worden. De kleintjes vermaakten zich door te spelen met hun meegenomen speelgoed. Ryuu hielp Kira liever zo veel mogelijk met de huishoudelijke taken.
De avond dat de geneesheer weer lang kwam werd Ryuu wakker van geklak van hoge hakjes op de stenen vloer. Slaperig opende hij een oog en zag Akari op hun af rennen. Ryuu kwam omhoog en liet zich uitgebreid zoenen en knuffelen door Akari. Hide was ook maar al te blij zijn oudste zus te zien, al veranderde hij van gedachten toen ze zijn tanden probeerde te bekijken. Kira keek kwaad naar zijn tweelingzus.
“De afspraak was dat jij bij de kleintjes bleef.”
“Oh ik herriner me anders dat er afgesproken was dat jij in de doodskist sliep voor je eigen veiligheid.”
“Hide heeft me nodig.”
“Ahha dus jij mag de regels wel verbreken en ik niet.”
“Ik ben de enige die veilig is bij hen.”
“Oh ze zijn anders heel rustig en blij om me te zien.”
“Dat heeft er niet mee te maken.”
“Nee natuurlijk niet zolang jij je zin maar krijgt.”
De tweeling wisselde een standvastige blik met elkaar uit.
“Krijg ik nog een knuffel en een kus of hoe zit het.”
Kira rolde met zijn ogen maar gaf zijn zus toch een knuffel en een zoen.
“Eten jullie wel goed?”
“Nee ik laat ze verhongeren.”
Akari wierp een boze blik op Kira terwijl de geneesheer lachte om het gekibbel van de tweeling.
Hide bleef zorgvuldig uit de buurt van de geneesheer. Hij had duidelijk geen zin in nog een onderzoek.
“Kom Hide zo erg is het niet. Als je een grote jongen bent heb ik een verrassing voor je.”
Hide sloeg eigenwijs zijn armen over elkaar maar leek toch te twijfelen bij de gedachte aan een verrassing.
“Wa dan?”
“Iets leuks.”
“Hmmff”
“Heb ik je ooit teleurgesteld?”
Met tegenzin liep Hide naar Akari. Ondertussen was de geneesheer al bezig met Angel te onderzoeken die nergens moeite mee had.
“Dat ziet er allemaal prima uit. Wie volgt Hide of Ryuu.”
“Hide” zei Kira streng.
“Wil nie”
Akari duwde Hide al zachtjes richting de geneesheer voordat Kira ermee kon bemoeien. De geneesheer nam nu ook een huidmonster van Hide af om te onderzoeken. Uiteindelijk onderzocht hij Hide tanden nauwkeurig. Tranen van vernedering rolde over Hide’s gezicht. Hij had altijd al een hekel aan vampiers gehad en om nu in een vampier te veranderen was het ergste wat hem kon overkomen.
“Zo al klaar Hide.”
Hide rende snel naar zij bed toe om zich daar in te verstoppen.
Als laatste onderzocht de geneesheer Ryuu op abnormaalheden. Akari pakte een tas die ze bij de ingang had laten staan en haalde er twee cadeautjes uit. Een voor Angel, het nieuwste boek van haar favoriete schrijver en een voor Hide. Hide rukte het papier eraf. Tot zijn vreugde bevatte zijn lang verwachtte scheikunde setje voor kinderen met onschuldige proefjes.
Afgeleid door hun nieuwe spulletjes kregen ze het gesprek van Ryuu, Kira en de geneesheer niet mee.
“Ik heb jullie huid onderzocht, het is dood. Ryuu en Angel zijn gestopt met verouderen. Jullie levende huid maakte plaats voor een ondode huid. Hide’s tanden zijn niet verder geëvalueerd maar ik kan niet beloven dat het zo blijft. Ik heb van zijn huid een monster genomen zodat ik het ook kan onderzoeken, Ik raad aan iedere dag een bad te nemen en goed te schrobben. Ryuu en Angel zullen voorlopig veel last krijgen van huidschilfers.”
“Prima laat me alsjeblief zo snel als mogelijk iets weten over de huid van Hide.”
“Zal ik doen. Ik moet weer verder dus jullie kunnen beter snel afscheid nemen van Akari. We moeten echt weer terug.”
Ze knikte. Akari had voor hun een paar blaadjes voor gekleurde krassen mee genomen.
“Ze hebben geprobeerd een portret te maken van hun vader.”
Ryuu nam een snelle blik op het papiertje van Kira.
“Het lijkt echt sprekend.”
Kira keek snel op die van Ryuu.
“De mijne is beter gelukt.”
“Wees lief, houd jullie goed en zorg goed voor de kleintjes.”
Kira trok een wenkbrauw op naar Akari. Akari rolde met haar ogen als antwoord. Akari gaf iedereen nog een snelle kus en vertrok weer met de geneesheer.

De rest van de nacht was Hide niet weg te branden bij zijn scheikunde set. Hij bladerde door het boekje en las de instructies door. Bekeek de buisjes die er bij zaten en zeurde met regelmaat bij Kira of hij verschillende dingen wou halen die hij kon gebruiken voor onder de microscoop. Kira die kwaad was omdat Akari beloningen mee had genomen terwijl hij dat liever niet wou weigerde iets te halen voor Hide. Ryuu nam uiteindelijk Hide apart en ging samen met hem proefjes doen. Tegen de tijd dat Hide naar bed moest, moesten Kira en Ryuu samen sterk zijn om hem in bed te krijgen. Hide was vastberaden om met zijn scheikunde set te blijven spelen tot hij in slaap viel van vermoeidheid.
De volgende avond was Ryuu vroeg wakker. De zon was al onder en Kira was weg. Ryuu begon vast de tafel te dekken en liet de kleintjes uitslapen.
Na een aantal minuten liep Kira binnen met verschillende spullen waar Hide de vorige nacht om had lopen zeuren. Ryuu grinnikte bij het zien van Kira’s hypocrite gedrag. Hij mocht geliefden wel verwennen maar anderen niet. Kira wierp hem een vuile blik toe. Kira legde de matrialen op zijn doodskist zodat Hide er niet meteen bij kon.
“Wakker worden, aan tafel.” Kira liep naar de kleintjes toe en begon ze zachtjes wakker te schudden. Slaperig liepen ze naar de tafel waar ze tot hun ongenoegen alleen brood kregen.
“Waarom geen vlees?”
“Omdat er te weinig voedsel rond loopt. Ik heb niks kunnen vangen en we raken door ons verse vlees heen. Als jullie straks lief blijven probeer ik het opnieuw. Anders moet ik over gaan op noodrantsoen.”
“Maar ik wil geen kaas.”
“En ik wil geen zeurende kindjes. Eten of ik gooi die troep waar je gister om vroeg weer naar buiten.”
Hide keek nu beter om zich heen en zag alle spullen die hij wou hebben buiten zijn handbereik liggen. Met tegenzin begon hij van zijn boterham met kaas te eten.
“Hoe komt het dat er geen voedsel meer is.”
“Op de bergtoppen ligt sneeuw, de winter is nu echt in aantocht en alles is in winterslaap. De kou zal binnenkort wel aanzetten hier beneden. Haal jullie truien maar uit de koffer, binnen een paar dagen hebben jullie ze nodig.
Zwijgend aten ze hun eten op, na het eten nam Ryuu de kleintjes mee om met het scheikunde set te spelen. Kira gaf Hide de extra spullen en vertrok weer.
Een aantal uur later kwam Kira puffend en zwetend binnen. Maakte zonder wat te zeggen Ryuu los en pakte spullen uit de keuken.
“Ik wil ook los.” Hide was opgesprongen en achter Kira aan gerend.
“Nee jij gaat spelen.”
“Ik wil ook naar buiten.”
“Je blijft binnen en als je nu niet snel ophoud met jengelen neem ik dat scheikunde setje van je af en krijg je het pas terug als je braaf bent geweest.”
“Kira” Ryuu kwam aangesneld en duwde Hide richting de speelhoek.
“Meekomen.”
Ryuu kende Kira’s kortbondigheid. Er moest iets mis zijn. Hij volgde Kira naar buiten waar een baby beer lag.
“Kira?”
“Het was het enige voedsel. De moeder was al dood, vermoord door stropers. Ze lag in een klem. Ik twijfel of het veilig is om nog te gaan jagen of water te halen. Ik heb Akari al laten weten om snoepje te sturen. We moeten gewoon drinken aan laten leveren en eens per week eten mee laten geven. De geneesheer moet ook weten dat het er misschien gevaar kan zijn. We zitten in een afgelegen gebied, moeilijk begaanbaar voor mensen. Wat hier ook zit is geen volbloed mens en ik weet niet of ze slecht of goed zijn. Ik wil jullie niet meer alleen laten.”
“Blijft dit gebied goed voor een later schuilplaats.”
“Ik hoop het, dit is geen gebied voor mensen. Onze buren hebben hetzelfde probleem. Ze zijn verstotelingen.”
“Kunnen we uit laten zoeken wat het zijn.”
“Niet nu. Help mee met het slachten. Ik wil niet te lang buiten blijven maar ik wil ook niet dat Angel beseft wat vlees eigenlijk is.”
Zwijgend begonnen ze het beertje te slachten en het bloed in flessen te doen. Ryuu begon alles naar binnen te dragen terwijl Kira het slachtafval deponeerde.
De rest van de avond waren Kira en Ryuu nogal gespannen en Hide hield zich opmerkelijk stil. Net voor het vallen van de dag kwam snoepje zodat Kira een bericht naar Akari kon sturen.

De volgende avond kwam er een magier die meteen een aantal verdedigingsspreuken aanbracht. Akari was mee gekomen en was met Kira in een hoekje gaan zitten kibbelen. Ryuu had de kleintjes op schoot genomen en zat ze voor te lezen uit een boek. Hide vond het maak niks en wou richting Akari maar kon zich niet uit Ryuu’s houdgreep worstelen.
“Kira ik heb alle beschermingsspreuken gedaan die ik kon. Ik ga de grot vergroten en een ruimte maken waar ik een portaal in kan openen voor de geneesheer en voor mensen die eten en drinken brengen.”
Kira keek op maar knikte dat het goed was. Hierna hervatte hij een hevige discussie met Akari. Ryuu concentreerde zich op het boek zodat Angel het niet merkte.
“AKARI NEE!”
Ryuu keek op en zag dat Akari de sleutels af had gepakt en hun kant op kwam lopen met een kwade Kira achter zich aan.
“Ze moeten zichzelf kunnen verdedigen of kunnen vluchten.”
“Ze zitten vast om een reden.”
“Situatie is veranderd, ze zijn rustiger en er zit daar iets buiten.”
“Niks mee te maken geef me die sleutels.”
“Nee ik wil ze niet weerloos vastgebonden hebben zitten.”
“Ze zitten vast met een reden.”
“Angel kan zich niet verdedigen.”
Kira was op zoek naar een weerwoord maar wat ze zei was waarheid. Angel kon niet vechten.
“Kira ik wil Angel meenemen. De geneesheer heeft een assistent die haar graag wil verzorgen. Ze is bij hem beter dan hier.”
Kira zweeg. Hij liet Angel liever niet gaan, maar hij riskeerde haar leven liever niet.
“Ok.”
Dat ene woordje leek ongelofelijk veel pijn te doen.
“Ryuu en Hide moeten los, als er een gevecht komt kunnen ze helpen.”
Kira knikte.
Akari liep nu verder zonder dat ze tegen gehouden werd door haar broer. Ze maakte de anderen los en keek Angel aan.
“Ga je spullen maar inpakken. Je gaat bij de geneesheer logeren.”
“Ik wil ook naar huis.” Huilde Hide.
“Nee liefje jij mag bij Kira blijven. Nog een paar weekjes en je mag naar huis.”
Hide huilde hartverscheurend en Akari streelde hem door zijn haren.
“Ik beloof je iedere keer iets mee te sturen. Maar Kira kan je niet altijd iets lekkers geven. Je moet braaf eten wat je op je bord krijgt. Nog even en je kan weer naar huis en mag je Serpanta weer zien. Dat beloof ik. De geneesheer komt zo vaak als mogelijk. Als je hem gewoon even naar je laat kijken is alles sneller voorbij.”
Ryuu moest zijn best doen om Hide in bedwang te houden. Hij probeerde koste wat kost met Akari mee te gaan naar huis. Nu Angel weg was hoefden Ryuu en Kira niet meer zachtjes te praten, al deden ze het nog wel om Hide niet nog banger te maken.
In de ochtend kwam Akari nog even binnen gewandeld om wat kalmerende kruiden voor de thee te brengen. Ze ging ook pas weg toen Hide volledig lag te slapen.
“ De geneesheer heeft de uitslag van Hide’s huid. Hij verouderd nog gewoon. Hij vermoed dat Angel bijna klaar is met verouderen en dat ze over een week gewoon weer tussen de mensen kan lopen. Hij heeft alle huidschilfers aan de zon bloot gesteld en er gebeurde niks. Jullie kunnen gewoon in de zon blijven lopen. Het is geen standaard dode huid. Waarschijnlijk is dit een tussenstadium.”

De dagen die erna kwamen waren vermoeider. Hide probeerde voordurend richting de portaalkamer te ontsnappen om naar huis te kunnen. Nu de grot niet meer open was, was dat de enige uitweg. Kwaad omdat hij niet weg mocht ging hij alleen maar meer tegenwerken als de geneesheer er was. Hij had de gewoonte ontwikkeld om te weigeren iets anders dan vlees te eten waardoor Kira vaak kwaad werd. Hide ging alleen maar naar bed als hij een kop kalmerende thee op had en die moesten Kira en Ryuu echt hardhandig naar binnen gieten.
Ik ben blij als we genezen zijn verklaard. Ik weet niet hoe lang het nog duurt voordat ik mijn geduld verlies.
Ryuu voelde zich alleen maar elendiger. Hide sliep nu voortaan alleen omdat hij kwaad was op zowel hem als Kira. Hij kreeg geen tijd meer om even iets rustig voor zichzelf te doen omdat Hide voordurend in de gaten gehouden moest worden. Het meeste waar hij nu naar verlangde was iemand die hem een knuffel gaf en zei dat het goed zou komen. Maar die persoon zou pas komen als ze genezen waren. Tot die tijd ging Hide voor op zijn gevoelens.
Kira deed zijn best om het voor Ryuu zo gemakkelijk als mogelijk te maken, maar het was gewoon moeilijk.
Ze zaten nu 9 dagen met drie man in de grot, volledig opgesloten. Van buiten klonk er gehuil alsof er een grote groep honden of wolven rond rende. Alle drie verstijfden ze om te luisteren, het was dichtbij en de dieren waren zo te horen groot. Ryuu liep naar de kalender en keek erop. Het was een dag voor volle maan, weerwolventijd. Ryuu wees naar het maanteken op de kalender en Kira en Hide knikte, ze snapte de onuitgesproken woorden. Zachtjes liepen ze naar de kist waar wapens in zaten en bewapende zichzelf. Ze gingen alle drie voor de ingang staan, klaar om aan te vallen. Nu zou blijken of de verdediging sterk genoeg was. Met de schaarse voedsel zouden de weerwolven waarschijnlijk hongerig zijn en door hun gewelddadige aard zouden 3 half vampiers erg smakelijk eruit zien.
De hele avond hoorden ze de weerwolven huilen, rennen snuffelen en grauwen. Wanhopig op zoek naar iets te eten. Ze liepen een paar keer vlak langs de ingang maar blijkbaar was die goed genoeg betoverd om onzichtbaar te zijn.
Bij zonsopgang hoorden ze menselijke stemmen. Ze kregen woorden mee als slapen, kamp en vervloekte doornstruiken. De weerwolven waren weer terug veranderd in mensen en gingen weer op terug naar hun huis. Uitgeput legde ze hun wapens weg, als ze nu ontdekt werden viel er tenminste te praten met de weerwolven. Vluchtig aten Ryuu en Hide wat voor ze op bed gingen liggen. Ryuu kon nog niet slapen door alle adrenaline die door zijn aderen pompte. Hij zat rechtop in bed met Kira naast zich.
“Zou er een mogelijkheid zijn om een pack te sluiten.”
“Ik heb ze nog nooit gezien dus hun vinden zal sowieso moeilijk zijn.”
“Dat is een teken dat ze intiligent zijn.”
“Maar ook goed in verdedigen. Als we al contact met ze willen maken kunnen we dat beter magisch doen.”
“Vertrouw je ze niet.”
“Nee ze schuilen hier niet voor niks, ze zijn verstoten, bang en op de vlucht voor mensen. Net als wij. We kunnen goede bondgenoten zijn. Echter wij hebben nog contact met mensen. Daarom zullen ze ons wantrouwen.”
“Daar heb je een goed punt. Maar als we verstoten kunnen we ze beter te vriend hebben.”
“Dat is voor later een zorg. Misschien moeten we uitkijken naar een andere schuilplaats, hoger in de bergen misschien. Al zullen we in hetzelfde gebied moeten jagen. Maar dat kan opgelost worden door niet te jagen met volle maan. De kans is groot dat de weerwolven overdag blijven leven. Ook zullen ze last blijven houden van kou, ze zullen in het dal blijven.”
“Bevriend raken lijkt me beter.”
“We zullen er over na denken als we weg zijn.”
“Ok daar houd ik je aan.”
Ryuu keek bezorgt naar de uitgang Er klonk een zacht gekreun. Hij kwam omhoog en luisterde beter, maar het kwam niet van buiten, het kwam van een paar meter voor hem. Hij boog naar voren om Hide beter te kunnen zien. Hij ademde zwaar en er bewoog iets onder zijn dekens.
“ Ons kleine broertje word al groot. De adrenaline heeft iets ontwaakt in hem.”
“Kira boog naar voren en keek ook naar Hide.”
“Nu kunnen we hem niet meer alleen laten met Serpanta.”
“Heb een beetje vertrouwen in hem.”
Ze lieten zich weer terug zakken in bed.
“Zou dit de eerste keer zijn voor hem.”
“ Ja als er iets is gaat hij altijd naar Akari, Akari heeft me niet ingelicht dat zijn lichaam al op die manier reageerd. Hij zal morgen wel uit zijn doen zijn als hij wakker word.”
“Zou iemand hem al verteld hebben over de koetjes en de kalfjes.”
“ Ik niet. Jij.”
“Nee. Hij weet dat ik verliefd word op mannen en dat ik met mannen zoen, maar meer zal hij niet weten.”
“Dat word dan een heerlijk gesprek bij het ontbijt.”
Ryuu grinnikte. “Het is onvermijdelijk.”

De volgende avond schrok Ryuu wakker van een gepiep. Hide was wakker geworden en had ontdenkt dat zijn onderbroek nogal plakkerig.
“ Het is al goed Hide.”
Ryuu kwam omhoog zodat hij Hide aan kon kijken.
Hide liep moeilijk naar Ryuu toe, het was duidelijk dat hij vies was van de plakkerige onderbroek.
“ Wat is er gebeurd.”
Ryuu trok hij op schoot.
“Weet je hoe kindjes geboren worden.”
“Ze komen uit de buik van een meisje.”
“Weet je hoe ze daar in komen.”
Hide gaf Ryuu alleen een vragende blik.
“Je plassertje is niet alleen om mee te plassen, het is ook om kindjes mee te maken.”
Hide gaf Ryuu een blik dat hij hem voor gek verklaarde.
Ryuu kon niks anders doen dan grinniken. Kira die ook wakker was hield wijselijk zijn mond. Kira was nooit zo goed in iets subtiel uit te leggen.
“Als je met je plassertje speelt door hem te strelen komt hij omhoog. Dat geeft een heel fijn gevoel. Na een tijdje word je helemaal warm van binnen en kom er wit spul uit je plassertje. Dat heet sperma. Dat zit nu in je broek. In je slaap heb je met je plassertje lopen spelen. Waarschijnlijk heb je gedroomd over mooi blote meisjes.”
Hide wangen werden rood en keek snel de andere kant op. Het was voor Ryuu duidelijk dat hij het goed geraden had.
“ Het is normaal. Je bent oud genoeg om vader te kunnen worden daarom reageert je plassertje ook heviger op aanrakingen. Diep van binnen vind je het leuk om naar meisjes te kijken. Om hun borsten te kunnen zien, om ze misschien zelf wel eens aan te raken. Al heb ik liever niet dat je dat doet. Daarom moet Serpanta ook bij Akari op de kamer slapen. We zijn bang dat jij en Serpanta lichamelijk klaar zijn om kindjes te maken en dat willen we niet. Je bent nog een kind en je moet nog gewoon kunnen spelen en niet bezig zijn met het opvoeden van kinderen. Maar ik moet je verzoeken dat je beloofd dat je het me verteld als jij en Serpanta iets willen gaan doen. Er bestaan middelen om te voorkomen dat Serpanta zwanger raakt. Ik heb die op mijn kamer. Je mag er ten alle tijden om komen vragen. Maar ik heb liever dat jij en Serpanta nog een paar jaartjes wachten.”
“Maar hoe maak je kindjes dan?”
“Kira dit is meer jou vakgebied.”
“Het gaat je anders erg goed af.”
“Kira ik heb geen verstand van vrouwen. Ik ben homo weet je nog.”
Kira zuchtte en kwam nu ook omhoog.
“Ik koop wel een boek voor hem.”
“Dan leert hij te veel.”
“Dan leert hij meteen de consequenties die aan smut verbonden zitten.”
“Wat zijn die dan?”
“Door onveilige smut kan je kinderen krijgen of ziektes. Ook kan het pijn doen bij een vrouw als je het niet goed doet. Hide beloof me dat je wacht tot Serpanta klaar ervoor is. Mannen zijn eerder klaar om smut te hebben dan vrouwen.”
“Waarom”
“Beloof het me.”
“Oke maar ik snap het niet goed.”
“Was jezelf maar goed met een washandje en doe een zuiver onderbroekje aan. Over een paar uur komt de geneesheer. Ik vraag wel of hij morgenavond een boekje wil laten bezorgen met alles erin.”
“Ik lees niet graag.”
“Weet ik maar Kira en ik zijn slechte leraren.”
“ Hoezo”
“Ik val op mannen. Ik weet niets over met vrouwen naar bed gaan en Kira is niet goed in subtiel zijn.”
“Maar ik wil het nu begrijpen.”
“Niet doordrammen Hide. Gewoon even gaan wassen en zuiveren kleren aan doen dan gaan Kira en ik de tafel dekken. De weerwolven kunnen elk moment weer op jacht gaan dus we moeten gereed zijn voor gevallen van nood.

Met tegenzin liet Hide zich op de grond glijden om zichzelf snel met een washandje te wassen en schone kleren aan te doen. Na een vluchtig ontbijt bewapende ze zichzelf en trokken ze zich terug tot de ingang van de portaalruimte. De geneesheer was verrast ze te zien.
“Wat is er aan de hand jongens.”
“Een troep met weerwolven huist hier. Ze waren gisteravond hier al op jacht, ze zullen vanavond wel weer langskomen. De beveiliging hield het, Maar voor hoe lang.”
“Dat is verontrustend. Ik zal snel wat monsters nemen en jullie bekijken. Angel is waarschijnlijk al helemaal klaar met verraderen dus jullie waarschijnlijk ook. Jullie karakter is nog niet veranderd dus jullie kunnen over een paar dagen naar huis, desnoods logeren jullie bij mij om je krachten te leren.”
Vluchtig begon de geneesheer monsters van de huid van Hide en Ryuu te nemen. Bekeek hun tanden en ogen zonder dat Hide tegen stribbelde. Waar Ryuu maar al te blij om was. Door zijn lessen in vechtkunst wist hij hoe gevaarlijk de situatie nu was.
De geneesheer opende zijn mond om iets te zeggen.. gehuil klonk op net iets hogerop in het dal. Angstig keek hij richting de niet zichtbare wolven.
“Ga mee terug, we verzinnen wel iets.” Het was niet meer dan een gefluister.
Kira keek twijfelend, bedenkend wat wijsheid was. Er klonk gejank van een dier dat pijn had. Zo te horen was het een weerwolf. Bang dat zijn twee broertjes iets zou overkomen stemde hij in om toch terug naar Morkor te gaan. Ze stapte achter de geneesheer de portaal door. Aan de andere kant van het portaal stonden de tovenaar en Akari te wachten.
“ Sluit het portaal Trumburg.”
Akari keek verbaasd naar haar zwaarbewapende broers.
“Weerwolven.” Was het enige dat Kira zei.
Akari sloeg haar handen voor haar mond.
“Ze komen bij mij te logeren Akari, het is nu te gevaarlijk daar. Trumburg. Kun je in mijn kelder iets maken waar hun een paar dagen kunnen wonen, gewoon als noodmaatregel.”
“Uiteraard Mundhere.”
Haastig liepen ze door de straten van Morkor op weg naar het huis van de geneesheer Mundhere. Trumburg had maar een uur nodig om een grot te maken voor de jongens.
“Kira je kun naar huis naar je dochter als je wilt.”
Kira twijfelde. Hij wou dolgraag zijn dochter zien maar hij wou zijn jongere broers niet alleen laten.
“Je hebt nog een halve nacht. Ik blijf hier dan kun je nog een paar uur met Nim doorbrengen.”
Kira knikte dankbaar en vloog weg. Blij om zijn dochter even te kunnen zien.
Kira was nog maar net weg gevlogen toen Hide Akari aan sprak.
“Akari wat is smut.”
Akari keek Hide verbaasd aan en daarna keek ze kwaad naar Ryuu.
Ryuu stond achter Hide en deed moeite niet in een schaterlach te schieten. Hij ademde een paar keer diep in om tot zichzelf te komen.
“Hij heeft vannacht zijn eerste stijve gehad.”
“Oh”
“Ryuu zei me dat mijn plassetje omhoog kon komen.”
“Ryuu” riep Akari verontwaardigd uit.
“Hoe moest ik anders uitleggen waarom zijn onderbroek plakte van de sperma.”
“Niet.”
“Akari als we hem niks uitleggen ontdekt hij het op de natuurlijke manier, dan is de kans groot dat hij Serpanta zwanger maakt.”
“ Maar hij is maar een kind”
“Zijn lichaam is oud genoeg om kinderen te maken. Hij moet het begrijpen. Haal anders een boek waar alles instaat. Dan kan hij het begrijpen.”
“Maar”
“Nee hij moet begrijpen dat zijn lichaam veranderd en dat het normaal is.”
Heel Akari’s gezicht zei dat ze het er niet mee eens was.
“Akari normaal hoort hij op zijn 11de of 12de al een stijve te krijgen. Hij is nu al 14 en nu pas klaar voor deze ontdekkingstocht. Je hebt al een paar jaar extra gekregen. Ik heb mijn best gedaan uit te leggen. Haal dat boek nu maar voor hem. Dan snapt hij wat er aan de hand is en wat de gevolgen zijn als hij en Serpanta smut hebben.”
“Dat mag hij niet.”
“Weet ik maar hij het niet begrijpt en gedwongen word het niet te doen zal hij het juist willen gaan uittesten, met de mogelijke gevolgen van dien. Accepteer het en leer hem door middel van een boek wat het inhoud. Op die manier denkt hij na met logica en niet met lust.”
Akari zuchtte ze wist dat Ryuu gelijk had, al was ze er niet blij mee.
“Misschien kan ik van dienst zijn, ik heb nog een oud schoolboekje, het heeft niet alle informatie, maar waarschijnlijk genoeg om Hide het belangrijkste te laten beseffen.”
Akari was niet blij met het voorstel van Mundhere toch stemde ze toe omdat ze geen betere oplossing wist. Ze wou geen moeilijke vragen beantwoorden. Ook wou ze haar broers niet alleen laten voordat Kira terug gekeerd was.
Akari wou met Hide over zijn schouder meelezen om te voorkomen dat hij te veel ontdekte maar Ryuu stuurde Hide naar de kelder om te lezen en Akari naar de keuken om thee te maken. Hide rende snel de kelder in om te lezen waar al dat rare gepraat over ging. Akari ging met veel tegenstribbelen de keuken in.
“Hij is te jong Ryuu, je moet hem niet alleen laten met dat boek.”
“Zijn lichaam is er klaar voor, hij moet het begrijpen.”
“Ik vind het maar niks.”
“Akari denk logisch na en niet als een over beschermende moeder.”
“Hij is een kind”
“Een kind wiens lichaam klaar is”
Met veel tegenzin zette ze thee. Ze wou de thee richting Hide brengen maar Ryuu hield haar weer tegen.
“Ik ken je, je trek dat boekje meteen uit zijn handen als je de kans krijgt. Ik breng hem zijn thee wel.”
“Wat als hij vragen heeft.”
“Dat ben jij degene die ze niet beantwoord”
Akari sloeg haar armen over elkaar en keek boos naar haar broer.
“Ik ken je langer dan vandaag”
Akari wist dat ze Ryuu niet aan kon in een lichamelijk gevecht ging met tegenzin aan de keukentafel zitten.
In de kelder kon Ryuu Hide niet in een opslag vinden. Hij hield zich stil en hoorde van achter de kast een zacht gehijg.
“Hide het was de bedoeling dat je het boekje leesde.”
Er klonk een geschrokken geluidje van achter de kast en Ryuu liep er zonder pardon heen.
Hide trok zijn schirt over zijn knieën.
“Het is maar goed dat ik Akari tegen gehouden heb.”
Hij pakte het boekje uit Hide’s handen en zag dat die open geslagen was op een pagina met een naakte vrouw.
“Heb je al iets gelezen.”
Hide schudde zijn hoofd beschaamd.
“Dus je wou testen of je plassertje inderdaad omhoog kwam.”
Hide beet op zijn lip en tilde zijn shirt omhoog. Ryuu grinnikte en streelde Hide door zijn haar.
“Nu je weet dat hij dus echt omhoog komt als je er mee speelt wil je dan als je klaar bent dit boekje gaan lezen?”
Hide knikte.
Ryuu zette de kop thee op de grond en gaf Hide het boekje terug. Stond op en pakte een wcrol bij de emmer vandaan.
“Als je klaarkomt heb je het gevoel dat je plassertje explodeert. Leg dan het boekje weg want dat komt er wit spul uit je plassertje gespoten. Netjes alles wegvegen met wc papier. En Voortaan niet aan iedereen laten zien dat je een stijve hebt. Dat is ten eerste niet netjes en ten tweede geeft dat verkeerde indrukken. Als een andere man mij zijn stijve zou laten zien zou ik denken dat hij smut wil. Maar ik weet dat je mijn kleine broertje bent en dat je geen extra bijbedoelingen hebt.”
Hide knikte terwijl hij vlug weer zijn shirt over zijn knieen trok.
“Dat is overigens niet goed voor je shirt.”
Met een laatste aai over de bol liep Ryuu weer weg zodat Hide alleen zijn eigen lichaam kon ontdekken. Hide was nooit preuts geweest maar hij moest Hide duidelijk maken dat mensen foute dingen konden denken als hij zijn stijve aan andere zou laten zien. In de ochtend als Hide klaar was met lezen zouden Kira en hij wel antwoorden geven op mogelijke vragen, maar voor nu moest hij alles zelf ontdekken.
“Je bleef lang was, is alles in orde met Hide?”
“Alles is prima Akari. Laat hem nu maar.”
“Maar waarom duurde het zo lang”
“Omdat hij gewoon alles uit wou testen en ik hem duidelijk moest maken dat hij moest lezen.”
“WAT”
Akari schoot omhoog en rende richting de kelder. Ryuu ving haar op en nam haar tegenstribbelend naar de keukentafel.
“Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik even hier een kop thee meedrink Mundhere zodat Hide zichzelf kan ontdekken.”
“Maar natuurlijk niet Ryuu, heeft Hide een aparte kamer nodig.”
“Nee in de ochtend zal hij komen met een lading vragen en daarna is alles weer in orde.”
Mundhere knikte en schok een kop thee in voor Ryuu.

Ruim een uur voor het opkomen van de zon kwam Kira weer terug. Na hardhandig Akari buiten te hebben gezet omdat ze Hide het boekje wou ontnemen gingen ze pas naar beneden om te kunnen slapen. Hide zat in het nest dat Trumburg voor hun had gemaakt te lezen in het boekje.
“Geen aparte bedden meer?”
“Heeft dat nut dan?”
“Nee”
Kira en Ryuu gingen aan weerzijden van Hide zitten.
“Ryuu is het heel fout als mensen denken dat ik smut met ze wil.”
“Ja smut doe je niet met iedereen, je doet het alleen met een speciaal iemand.”
“Mag ik aan Serpanta laten zien dat ik een stijve kan krijgen.”
“Serpanta zou in jou geval die hele speciale persoon zijn, maar de kans is groot dat Serpanta nog niet met je naar bed wil. Het doet veel pijn de eerste keer. Ze moet er helemaal klaar voor zijn. Je mag het laten zien als zij zegt dat ze met je naar bed wil. Eerder mag je haar niet vertellen dat je al klaar bent om smut te hebben.”
“Maar waarom niet het geeft een fijn gevoel. Waarom is dat verkeerd.”
“Het is ook niet verkeerd om het lekker te vinden. Je moet alleen geduld hebben tot zij er klaar voor is. Dan mag je naar mij of naar Kira komen voor comdooms die kun je om je plassertje doen om te voorkomen dat je Serpanta een ziekte geeft of zwanger maakt.”
“Waarom heb jij condooms Kira.”
“Omdat ik al een paar eeuwen oud ben en ik ook wel eens plezier wil hebben.”
“Wie is jou speciale iemand.”
“Die heb ik niet, ik betaal meisjes in de dolle griet voor smut.”
“Mag ik dat ook?”
“Nee want je moet 18 zijn voordat je in de dolle griet mag en tevens heb je al een speciaal iemand. Serpanta. Jij moet alleen nog wachten.”
“Maar dat vind ik niet leuk, het is zo fijn.”
Kira en Ryuu wisselden even een blik uit. Hide keek vragend naar hun beide.
“Als je beloofd dat je op Serpanta wacht mag je af en toe een van mijn speciale boekjes lenen?”
“Wat voor boekjes zijn dat dan.”
“Boekjes met mooie blote meisjes.”
“Wat moet ik daarmee doen dan? Zijn ze magisch en spelen hun dan met mijn plassertje.”
“Nee Hide. Die boekjes zijn heel opwindend om in te kijken, ze geven je een aangenaam gevoel als je er in kijkt. Dan kan je zelf met je plassertje spelen.”
“Mag dat dan wel dan?”
“Als je alleen bent en zeker weet dat niemand in je kamer gaat komen, door bevoorbeeld de deur even op slot te doen, dan kan je met je plassertje spelen als je dat wilt.”
“Maar waarom mag dat niet als Serpanta er bij is?”
“Omdat dat niet netjes is. Dat mag pas als Serpanta zegt dat ze dat wil, en je mag haar daartoe niet aansporen.”
Hide leek helemaal niet blij met het antwoord.
“Hide als je aan Serpanta laat zien dat je plassertje omhoog kan komen word ze misschien bang en wil ze je vriendinnetje niet meer zijn.”
“Waarom word ze dan bang.”
“Seks is een heel gevoelig iets. Kaoru was in het begin ook bang omdat hij dacht dat ik smut met hem wou. Ik heb gewacht tot hij er klaar voor was. Dat betekende heel veel voor hem. Dat is bij Serpanta ook het geval.”
“Maar ik mag wel met mijn plassertje spelen als ze er niet is.”
“Je mag met je plassertje spelen als je alleen op je kamer bent met de deur op slot.”
“Waarom.”
“Omdat anders iedereen binnen kan lopen en het is niet netjes als ze je zo zien.”
Hide hield zich even stil, duidelijk alle nieuwe informatie op zich in laten werken.
“Kom het is bedtijd. Laten we lekker gaan slapen en dan haalt Kira morgen een ander boek met veel meer informatie. Dan zul je het denk beter begrijpen.”
“Waarom leg jij het me niet gewoon uit Ryuu.”
“Omdat ik dat moeilijk vind”
“Waarom”
“Omdat smut iets heel speciaals is, iets dat je zelf moet leren.”
“In dit boekje staat dat als je smut hebt dat je je plassertje in het poesje van een meisje moet stoppen, wat moet je doen als je met een man smut hebt.”
Ryuu en Kira waren even met stomheid geslagen maar niet veel later lag Kira schatterend te lachen.
“Wil je dat echt weten?”
“Ja”
“Als ik smut heb met een jongen stop ik mijn plassertje in de jongen zijn billen.”
“Doet dat pijn?”
“Dat kan heel veel pijn doen als je het verkeerd doet.”
“Maar jij weet hoe je het goed moet doen?”
“Ja dat weet ik.”
Hij pakte het boekje uit Hide zijn handen.
“Nu is het tijd om te slapen. Geen vragen meer.”
Hij zette het boekje weg. Ondertussen richtte Hide zich op Kira die nog steeds aan het grinnikten was.
“Wat is er zo grappig aan de manier dat Ryuu smut heeft.”
Nu schoot Ryuu ook in de lach.
“Niets Hide het was de manier dat je snel door had dat het er anders aan toe ging.” Antwoordde Ryuu.

Die dag kon Ryuu niet slapen. Hide lag voordurend te draaien en probeerde met regelmaat uit bed te kruipen.
“Oke Hide wat zit je dwars.”
“Ik wou nog wat lezen.”
“Nee je mag gaan slapen.”
Hide draaide zich goed waarna hij met zijn ketting begon te spelen.
“Wat wil je weten.”
“Speel jij ook met je plassertje.”
“Ja ik speel ook wel eens met mijn plassertje en Kira ook.”
“In het boekje stond dat meisjes hun poesjes ma.. matruberen.”
“Masturberen… Ja meisjes spelen ook met zichzelf omdat ze dat fijn vinden.”
“Zou Serpanta dat ook al doen.”
“Geen idee Hide maar het is niet netjes om te vragen.”
“In het boekje stond ook iets over kusjes geven met je tong, dat kon erg vies.”
Ryuu grinnikte. “Grote mensen vinden het anders erg lekker.”
“Kus je wel eens met je tong.”
“Ik geef jongens die ik erg lief vind inderdaad kusjes met de tong.”
“Dus ik ben niet lief?”
“Jij bent ontzettend lief maar zulke kusjes geef je niet aan broertjes en zusjes, alleen aan iemand waar je verliefd op bent.”
“Dus ik mag zulke kusjes aan Serpanta geven.”
“Alleen als zij er aan toe is.”
“Mag ik vragen of zij dat wil.”
“Ik denk het wel. Maar je mag niet vragen of ze smut wil.”
“Oke” Hide stem klonk nu een stuk opgewekter.
“Ben je klaar met je ondervragingen of moet ik nog iets beantwoorden voordat ik kan gaan slapen.
“In dat nieuwe boekje staat daar in hoe ik smut kan hebben. Hoe ik het stap voor stap voor stap moet doen.”
“Geen idee. Vraag maar aan Kira of hij er naar wil kijken als hij morgen wakker is.”
“Waarom zijn er verschillende boekjes over smut en masturberen?”
“Omdat iedereen alles op een andere manier verteld. En niet iedereen verteld alles.”
“Waarom niet.”
“Sommige dingen moet je gewoon zelf ontdekken. Wat jij lekker vind hoef ik niet lekker te vinden. Het kan best zijn dat jij iets lekker vind en Serpanta niet. Dus kun je niet van haar verlangen dat ze het toch doet.”
“Oke.”
Hij voelde hoe Hide zijn hoofd goed legde en probeerde te gaan slapen.
Je bent zo onschuldig. Ik hoop dat je nog lang onschuldig blijft, voor een kleine opgeleide moordenaar. Ik wou dat ik het had kunnen voorkomen. Maar je wou het zo graag, je werd geleid op wraak op vader. Ik moet zeggen dat ik er toen ook door gedreven werd. Ik had toen moeten beseffen dat het fout was, helaas ontdekte ik dat te laat.

De volgende avond was Ryuu opgebrand terwijl hij aan tafel zat om te eten. Hide was ook flink moe, maar niet te moe om Kira flink aan het hoofd te zeuren.
“Kira haal je voor mij een boekje waar alles in staat.”
“Geen idee, ik zal eerst eens kijken wat er allemaal is.”
“Maar ik wil weten hoe het allemaal werkt.”
“Dan kan ik je beter naar de dolle griet sturen.”
“Ja!”
“Nee want je bent nog geen 18”
“Dus je haalt een boekje waar alles in staat.”
“Je houd nu je mond of ik haal helemaal niks”
Hide zette ene paar grote puppyogen en een pruillip op.
“Ik kan ook vragen of Akari het haalt, dan kiest ze een boekje van 1 pagina uit.”
Hide wierp Kira een vuile blik toe terwijl Kira zijn tong uitstak naar Hide.
Na het eten ging Ryuu nog even in het nest liggen om een beetje na te snoezelen. Hide had het oude boekje uit de kast gepakt en was naast hem komen liggen om te lezen.
“Ryuu wat is menstruatie?”
Ryuu draaide zijn hoofd bij en las de pagina die Hide aan het lezen was.
Een vrouw is rijp om kinderen te baren als de menstruatie plaatsgenomen heeft.
“Wat een oud boek. Menstruatie is wanneer er bloed komt uit het poesje van een meisje. Het heeft wat met vruchtbaarheid te maken. Ik weet er niet zo veel van, ik word niet verliefd op meisjes.”
“Wanneer gebeurt dat bij Serpanta.”
“Normaal rond de 12 jaar.”
“Dus Serpanta is klaar om kindjes te maken.”
“Vroeger toen Kira nog een kind was, was het normaal dat als je kinderen kon baren dat je kinderen kreeg. Nu beseffen we dat kinderen langer kind moeten kunnen blijven. Daarom is het normaal dat een meisje geen kinderen krijgt onder de 18. Daarom mag je nog niet naar de dolle griet voordat je 18 bent. Je merkt het wel wanneer Serpanta er klaar voor is, ontdek jij nu maar eerst je eigen lichaam.”
“Is smut lekker.”
“Als jullie er allebei klaar voor zijn en allebei zin hebben, voorzichtig met elkaar zijn. Kan smut heel lekker zijn.”
“Jij had vroeger allemaal vreemde mannen over de vloer, had jij toen smut met ze.”
Ryuu zuchtte diep.
“Ja.”
“Maar je zei gister dat het alleen met een speciaal iemand mocht doen.”
“Ik wist toen niet beter, ik wil niet dat jij dezelfde fout maakt.”
“Akari zegt dat Kira alleen van ons kan houden. Vind Kira dan nooit een speciaal iemand.”
“Misschien. Tijd zal het vertellen.”
“Heeft Kira smut.”
“Ja hij betaald meisje in de dolle griet voor de smut. Omdat hij bang is om van iemand te houden.”
“Waarom mag Kira dan wel met allerlei meisjes gaan en ik niet.”
“Omdat jij van mensen kan houden.”
Ryuu pakte het boekje uit Hide’s handen en legde het op de rand van het nest.
“Maar nu wil ik even slapen en geen vragen beantwoorden van kleine lastige broertjes.”
“Ik ben niet lastig.”
Hij draaide zich grinnikend om. Hij voelde hoe Hide over hem heen kroop en zichzelf in zijn armen nestelde.

Hij wist niet hoe lang hij had liggen slapen maar hij werd wakker omdat Kira Hide riep. Slaperig kwam hij omhoog en zag dat Kira met een volle tas naast het nest stond. Hide graaide als een bezetene naar de zak en haalde de hele inhoud eruit. Kira had blijkbaar flink ingeslagen. Hij had condooms gehaald voor hide en een banaan om op te oefenen hoe je condooms omdeed. Hide keek raar naar de banaan en daarna naar Kira.
“Ryuu helpt je wel, ik heb Akari beloofd een eindje te gaan wandelen met Lu.”
Hide legde de banaan op Ryuu’s benen en bekeek de boekjes die Kira had gekocht. Er zat een dun tijdschrift in genaamd elftasia een erotisch tijdschrift met foto’s van blote vrouwelijke elfen. Een lesboek over het lichaam van de man en vrouw. Een lesboek over geslachtziektes en tot Ryuu shock een kamasutra boek. Hide begon driftig in het laatste boek te bladeren maar Ryuu nam het snel uit zijn handen. “Begin eerst maar met deze.” En hij stopte het lesboek over geslachtziektes in Hides handen. Hide trok een gezicht van dat meen je niet.
“Lees nu maar dan leer ik je daarna hoe je een condoom omdoet. Daar is die banaan voor.”
Ryuu kon het niet laten om door het kamasutra boek te bladeren. Hide die totaal geen intresse had in het geslachtziektes boek kroop bij hem op schoot om mee te kijken.
“Waarom doen ze allemaal zo moeilijk.”
“Sommige mensen vinden dat gewoon leuk.”
“Aha. Kun je me leren over die condooms.”
“Heb je je boek al uit”
“Het is saai.”
“Klopt en er staat allemaal in wat er kan gebeuren als je geen veilige smut hebt.”
“Kan ik die niet bewaren voor als ik niet kan slapen.”
“Ik heb liever dat je hem nu leest.”
“Maar het is zo saai.”
“Saai maar belangrijk.”
“Ik wil eerst een ander boekje lezen.”
“Als het maar niet de elftasia is.”
“Waarom niet.”
“Omdat daar geen belangrijke informatie in staat, alleen blote elfen.”
“Gaaf”
Hide dook van zijn schoot af en begon hevig door het boekje te bladeren.
“Ik zei als her maar niet de elftasia is.”
Hide was zo gefascineerd door het boekje dat hij niks hoorde. Ryuu pakte het boekje uit Hide’s handen waarna Hide het hevig terug probeerde te pakken.
“Eerst een lesboek lezen.”
“Ik wil die.”
“Nee je bent nog geen 18. Je mag deze pas kopen als je 18 bent. Kira had hem niet mee mogen nemen.”
“Maar hij is van mij, geef hem terug.”
“Eerst een lesboek.”
“Je bent gemeen.”
“Eerst een lesboek.”
“Geef terug of ik verkoop je een knal in je kruis.”
“Probeer het en je krijgt straf.”
“Durf je niet.”
“O nee probeer het maar en je krijgt een maand huisarrest als we weer thuis zijn en je mag Serpanta niet op bezoek hebben.”
“Dat boekje is van mij, geef het terug.”
Hide stampte gefrustreerd met zijn voeten op de grond.
“Ik wil dat boekje NU!”
“Nee en nu ga je of een lesboek lezen of ik gooi deze boekjes in het vuur.”
Hide ging kwaad met zijn rug naar Ryuu toe op het nest zitten en begon met tegenzin in het boekje over het lichaam te lezen.
Soms moet Kira niet vergeten dat Hide een kind is. Hij hoort deze boekjes eigenlijk niet te lezen, al zou hij ze anders misschien stiekem uit Kira’s kamer hebben mee genomen. Ik kan wel begrijpen waarom hij ze koopt, maar hij had ze nu nog niet moeten geven. Hide wil ze meteen lezen en het zou me niet verbazen als hij daarbij wil gaan masturberen, maar hij heeft totaal geen privacy hier. Hij had echt moeten wachten tot thuis om ze te geven. Nu wil hij vast niks liever dan deze twee lezen en die andere twee negeren. De verleiding is nu te groot. Dat kamasutra boek is trouwens helemaal niet goed voor hem. Daar had hij echt een paar jaar mee moeten wachten. Akari is te streng maar Kira is te vrij. Ik had beter zelf iets kunnen halen, maar ik mag nog niet weg tot ik genezen ben verklaard. Ik hoop echt dat het nog maar een paar dagen duurt. Nu Hide zijn lichaam heeft ontdekt en deze boeken heeft is ie vast niet meer te houden.

Blijkbaar was het boek interessant genoeg want nog geen half uur later zat Hide gefascineerd in het boek te lezen. Ryuu verstopte zachtjes het kamasutraboek bovenop de staande klok. Daarna legde hij de elftasia bovenop de kledingkast. Uit de gang klonk een zacht gegrauw en nagels die over de vloer schraapten alsof er een hond aan een riem aan het trekken was. Niet veel later ging de deur open en stormde een getransformeerde Lupinalle de kamer binnen aan een riem.
“Papa”
“Hoi liefje heeft ome Kira je mee genomen.”
Hij tilde zijn adoptiedochter op de meteen gezicht begon te likken. Het kleine weerwolfje was duidelijk blij om hem te zien. Het deed Ryuu goed dat de medicijnen haar gewelddadige weerwolvenaard onderdrukte.
“Heb je goed geluisterd naar tante Akari en heb je braaf je bordje leeg gegeten. Doe je liefspelen met Nim.”
“Ja”
“Mooi zo liefje. Zal papa kijken of ome Kira ergens snoepjes heeft verstopt.”
“Wraafff”
Ze kwispelde vrolijk met haar staart bij de gedachte aan de beloning. Kira trok al een la van de kast open waar een paar lollies lagen en een paar voorleesboeken. Hide stond snel op en griste een lollie uit de la waarna hij weer in het nest verder ging zitten lezen. Ryuu pakte een honinglollie voor Lupinella uit de la en pakte meteen een voorleesboek. Daarna ging hij met Lupinella op schoot in de schommelstoel zitten. Lutje graaide de lollie uit Ryuu’s handen en stak hem in haar mondje. Ryuu kon het niet laten haar liefdevol door de haren te strelen.
Ik snap niet dat ze het ooit over hun hart hebben kunnen krijgen om jou op te jagen puur omdat je gebeten bent door iemand. Ik vraag me af hoe je gebeten bent. Helaas zal niemand me dat ooit kunnen vertellen, tegen de tijd dat jij kan praten ben je vergeten wat er die nacht gebeurd is.
Hij sloeg het boek open en begon Lupinnella voor te lezen.
“lang geleden in een plek hier heel ver vandaag woonde er eens een mooie drakenprinses…”
Lupinella begon ondertussen met de beweegbare plaatjes te spelen. Ze vond niks zo leuk als aan die kaartjes te schuiven zodat er van alles begon te bewegen.
“Ze was de mooiste en liefste prinses die er was in de wijde omtrek. Ze speelde met drakenkinderen uit her dorp en als ze honger hadden deelde ze haar eten met hun. De prinses behandelde haar volk als haar gelijken…”
“Papa die.” Ze wees met haar klauwtje naar een kartonnen kroontje dat in het boekje zat.
Ryuu stopte met voorlezen en drukte het kroontje uit het papier, vouwde het in elkaar en zette het op haar hoofdje. Onmiddellijk sprong ze van zijn schoot om zichzelf te kunnen bewonderen in de spiegel.
Ryuu bleef met het boekje op zijn schoot wachten tot ze klaar was met zichzelf te bewonderen zodat ze weer zin had om het verhaal verder te horen.
“Op een dag kwam er een hele stoute koning. Hij vond het prinsesje maar dom en zij dat hij waardiger was om het land te regeren. Hij liet het prinsesje opsluiten in de hoogste toren. De inwoners van het land werden heel boos op de stoute koning. Ze weigerden te werken voor hem. Alle bewoners van het land gingen naar het kasteel en schreeuwden. Ga weg stoute koning. Wij werken niet voor jou en we luisteren niet naar jou. Wij willen ons lieve prinsesje op de troon. Nee zei de stoute koning ik ga niet weg, jullie zullen luisteren naar mij. De bewoners gingen boos naar huis en kwamen die avond terug met hooivorken en fakkels. Dit keer riepen ze ga weg stoute koning of we verbranden alles. Wij willen jou niet wij willen ons lieve prinsesje. Dat durven jullie toch niet zei de stoute koning.”
“Tout”
“Ja die koning is inderdaad heel stout.”
Lutje gromde boos naar het plaatje van de koning.
“De bewoners van het land opende de stallen van de koning en lieten zij paarden los. Daarna staken ze de stallen in brand. Ga weg stoute koning of wij steken het kasteel in brand. De stoute koning was boos en riep. Steek het kasteel maar in brand. Dan doden jullie je prinses. Ik ga niet weg. De inwoners van het land liepen het kasteel naar binnen en staken allerlei dingen in brand op weg naar de stoute koning. De stoute koning werd nu bang en rende via een geheime gang snel weg. Toen de bewoners van het hun lieve prinsesje bevrijd hadden blusten ze alle brandjes en hielpen ze het prinsesje het kasteel op te ruimen. Sinds die dag heeft niemand meer het lieve prinsesje van de troon gestoten en het prinsesje en haar volk leefden nog lang en gelukkig.”
“Lu pinsets”
“Ja Lutje jij bent mijn kleine lieve prinsesje.”
Hij legde haar in zijn arm en begon over haar buikje te kriebelen wat ze als weerwolf zijnde altijd erg aangenaam vond. Ze werd er vaak slaperig van en Ryuu wou ook dat ze vanavond nog een beetje zou slapen zodat ze morgen naar de peuterspeelzaal kon gaan. Hij hoefde maar een paar minuten te kriebelen voor ze in slaap viel. Hij haalde de lollie uit haar mond die ze al ver beknabbelt had en wierp die in de prullenbak. Kira kwam aanlopen met een deken en wikkelde haar erin.
“Volgens Akari kan ze niet slapen de laatste weken. Ze mist je heel erg. Het zou goed voor haar zijn als je weer naar huis mag.”
Tranen blonken in Ryuu’s ogen. Het deed hem pijn om te horen dat zijn adoptiedochter hem zo verschrikkelijk miste.
“Misschien kan ik haar iedere avond even langs brengen. Ik weet dat we dit doen als voorzorgsmaatregel maar volgens mij is het gevaar al lang weer geweken. Jullie zijn niet meer kribbig en hebben ook een beetje jullie eigen krachten door maar misschien niet jullie snelheid. Dat kunnen we wel oefenen morgenavond als we dat willen. Ik wil naar huis.”
Het was voor het eerst dat Ryuu Kira hoorde toe te geven dat hij de anderen miste. Ondanks dat hij over kwam als de harteloze vampier had hij wel degelijk een hart maar was hij gewoon te bang dat iemand hem pijn zou doen als hij durfde te geven om iemand. Kira was overduidelijk eenkennig, onzeker en bang.

“Ik wil ook naar huis.” Ryuu keek naar het kleine meisje in zijn armen.
“Ik wil buiten spelen met mijn vrienden.” Het stemmetje van Hide was zacht maar duidelijk genoeg om te verstaan.
“Je zal anders veel huiswerk ik moeten halen.” Kira was de laatste maanden heel erg op gehard geweest dat Hide een normale school ging volgen in de hoop dat hij een normale jongen werd.
“Ik wil nu naar huis.”
“Alle veranderen zijn al een tijdje gestopt. Eerlijk gezegd zie ik geen reden jullie hier te houden. Angel is ook al een paar dagen thuis.” De geneesheer was binnen gekomen en had zijn mening geuit.
Hide graaide de elftasia van de kast af en keek van Ryuu naar Kira. “Waar wachten we nog op.”
“Weet je het zeker.” Ryuu keek de geneesheer doordringend aan.
“Ja ga nu maar waar je moet zijn. Als er iets is kom ik meteen.”
Ryuu en Kira keken elkaar aan. Hun verstand zei nog even te wachten maar hun harten zijden om te gaan.
“papa uis”
Lutje was half wakker geworden en wou blijkbaar thuis slapen. Ryuu keek haar in haar helder groene ogen en kon geen nee zeggen.
“Ja we gaan naar huis.”
Hide rende al de deur uit, op weg naar huis terwijl Ryuu en Kira wat langzamer naar huis wandelden.
Eindelijk is het voorbij, voor nu.