(Jacht)Seizoen is geopend! (RP-topic)

"Ja, en het park is ook erg mooi. En jij? Aan het genieten van de adel?" zei ze met een knipoog. Ze gebaarde naar Cara "Dit is Cara de Rosen en ik ben Naomi. En wat is jouw naam?"

Quam was blij verrast toen een van de twee dames ook echt een vriendelijke reactie gaf. Hij wist opzich wel beter dat je niet iedereen over een kam moest scheren maar meestal wou de adel niet praten met mensen van 'beneden hun stand'. Hij bloosde een beetje toen ze over het genieten van de adel begon. "Ja, opzich, mijn zus stond er op dat ik er foto's van maakte. En met dit weer leek het mij een goede gelegenheid eens op vakantie te gaan." hij bleef even stil en bedacht zich toen snel dat hij zich nog niet had voorgesteld, hij had echt geen verstand van enquete en was even van de wijs gebracht door deze reactie. "Ohh, ik ben Quam Liam Koukon" zei hij snel "Sorry voor deze onbeleefdheid, maar ik ben niet gewend aan het gebruik van enquete"

Quam veegde enigsinds ongemakkelijk een pluk haar achter zijn oor. 'Ze was wel appart gekleed' Dacht hij even. 'Een dame in heren kleding was niet iets wat je elke dag zag bij de Adel.' Hij kon het wel waarderen, mensen die een beetje meer hun zelf durfde te wezen. "Gebeurd het nu wel vaker dat jullie naar buiten worden gestuurd om je te laten zien?" flapte hij er uit zonder er echt over na te denken. Quam hoopte echt dat hij niet te ver zou gaan, want ze leken hem erg vriendelijk.

Lokatie: Bij Cara en Naomie.
Praat tegen: Naomie (vooral.)

Kami
,, Het is uiteraard niet mijn zaak, maar als je iets tegen je vader wilt ondernemen. Ik kan een goed woordje voor je bij de koning doen." zei hij langzaam. ,, Je vader zou niet durven tegen de Koning in te gaan." Of tegen mij dacht Kami erna.
,, Als u wilt dat ik mij er niet mee bemoei, dan zullen we dit alles als niet genoemd beschouwen."

Praat met Hide

Akuma
Ze liep met Duck een eindje weg naar de eenhoorns. ,, Markies de Pompadour is in een positie dat hij kan trouwen met iedereen die gepast is. Hij is een trouwe adviseur van de koning en heeft genoeg geld. Hij heeft dit huwelijk met mij niet nodig om hoger in stand te komen." zei ze zachtjes. ,, In mijn geval, ik trouw wellicht beneden mijn stand en ik ga niet liegen. Toen ik het hoorde was ik doodsbang. Ik ben zelfs een tijdje gaan reizen, maar toen ik Kami eenmaal leerde kennen, vond ik dit huwelijk niet meer zo erg."
Ze aaide haar blauwe eenhoorn. ,, Maar eigenlijk zijn we gewoon aan elkaar uitgehuwelijkt omdat onze vaders vaak gingen jagen en goede vrienden waren. Het is hun wens dat onze families verenigd werden.
Soms trouwen mensen voor geld of macht, maar soms ook gewoon vanuit affectie." Ze pakte even gauw haar mobieltje uit haar decollete. Discreet uiteraard, zodat het er niet uitzag alsof ze in haar tieten graaide.
,, Als wederdienst voor mijn kleine les wil ik graag dat u mijn klein geheimpje stilhoud." Ze klapte haar telefoon open (een rode) en las het sms'je dat verstuurd was.

Lokatie bij eenhoorns
Praat met Duck

Naomi
De jongen stelde zich voor en verontschuldigde zich voor de onbeleefdheid. Naomi lachte van binnen, maar hield haar gezicht strak. Wat een grappig jochie. En een aparte naam... Ze merkte dat hij een beetje nerveus was rond adel. "Geeft niets. Ik heb er ook aan moeten wennen. En ik doe nog zat fout." zei Naomi. "Zoals je wel kan zien, ben ik niet helemaal gekleed zoals de adel vindt dat een dame zich moet kleden. Gelukkig ben ik zelf ook geen dame, dus kan ik doen wat ik wil."

Cara
Hij maakte foto's voor zijn zus. Dat was wel lief. Misschien was hij zo slecht nog niet, voor een jongen. Ze draaide zich richting het gesprek.
"Eigenlijk waren we in het park met Moeder, maar zij is eerder vertrokken, om zaken te regelen in verband met de koning die in de stad is." Zei ze. "Maar omdat het mooi weer is, wilden wij nog langer in het park blijven. Ik ben bang dat ik de rest van de tijd niet veel kansen krijg om dingen te ondernemen zonder dat mijn moeder erbij is. Ze heeft al heel veel plannen gemaakt."

Naomi lachte. Ze zou Cara vast wel weg kunnen krijgen met een smoesje.

Locatie: gras
Naomi en Cara praten met Quam

Hide en Serpanta
"Je bent naief markies. Je denkt toch niet dat mijn vader die als het even kan de wereld wil bezitten zich door iemand laat tegenhouden als een koning. En vermoedelijk zelfs een sterfelijke koning. Mijn vader denk dat hij door zijn onsterfelijkheid boven idereen staat. Laat mijn vader maar aan mijn familie over. Als de tijd rijp is doden we hem. Geloof me de wereld is een betere plek zonder hem." zei Hide.
Serpanta vreesde dat Hide te ver aan het gaan was en probeerde het gesprek in een betere baan te krijgen.
"Hide ik heb de Markies verteld over Snoepje. Hij zou haar graag een keer willen ontmoeten."
"Je weet dat Snoepje nog niet mega goed luisterd ze heeft een eigen willetje en ze zegt het je ook als het er niet mee eens is. Tevens is ze geen parade paardje maar een draak."
"Weet ik maar ze is inteligent genoeg om netjes een uurtje zich te gedragen als ze weet dat ze snoepjes kan krijgen als beloning. Vind je niet dat de Markies haar even zou mogen zien na je brutale uitbarstingen."
Hide sloeg koppig zijn armen over elkaar maar zei verder niets.
"Sorry hij is soms wat koppig maar ik weet zeker dat Snoepje zich lang genoeg kan gedragen als u haar wenst te ontmoeten. Al weet ik niet wanneer ik kan regelen dat ze even mee naar het park mag." zei Serpanta vriendelijk tegen Kami.
praten met Kami

[Duck]
Lichtelijk jaloers keek Duck naar het mobieltje. Natuurlijk kon je als volwassene wel stiekem zo’n ding hebben. Het was moeilijk om niet met de tijd mee te gaan, maar de jongen wilde dat hij ook gewoon zijn telefoon bij zich mocht hebben. Het was echt niet zo dat hij dan de hele tijd zou gaan SMSen. In de klas moesten alle telefoons ook uit. Het was gewoon dat Duck zich zonder dat ding zo hulpeloos en geïsoleerd voelde.
Hij liet de hertogin haar berichtje lezen en liet zijn aandacht rusten op Blaze. Met een hand onder zijn kin bekeek hij de eenhoorn aandachtig.
“Hmmm... Groen zou haar goed staan. Misschien met geknoopte linten volgens traditie van het steppevolk. Traditioneel, symbolisch en vooral niet truttig. Vilt! In combinatie met zijde natuurlijk. Die natuurlijke materialen en oeroude techniek zijn perfect om een brug te slaan tussen degelijkheid en vindingrijkheid. Helemaal geschikt voor een bijpassende jurk van het model.” Zei hij tegen zichzelf. Hij nam een stap naar achteren en strekte zijn armen voor zich uit. Met zijn duimen en wijsvingers vormde de jongen een soort van rechthoek waardoor hij de eenhoorn bekeek. Hij sprak wat luider om de hertogin erbij te betrekken: “Wist u dat de ruiters van de steppe de manen van hun beste paarden kort scheren zodat die meer lijken op het door hun vereerde hert. Dat lijkt mij een gewaagde, maar treffende stijlbreuk voor wat men van een eenhoorn zou verwachten. Het zou meer accent leggen op de ranke nek en wordt de nek van de vrouw niet als sensueel gezien?”
Duck viel stil. Hij wist niet eens of Blaze een hengst of een merrie was. Langzaam boog zijn bovenlichaam opzij zodat zijn hoofd op de juiste hoogte van het antwoord kwam.

Ducks locatie: Bij Akuma en de eenhoorns, zich iets te veel aan het inleven.

Akuma
De koning was in de stad. Groot nieuws inderdaad. Ze zuchte mentaal even. Dit betekende nog meer werk.
Ze stopte het mobieltje weer tussen haar borsten. Duck was ondertussen een outfit en look voor Blaze aan het bedenken. Hij klonk als Kami als hij zo praatte en ze kon een lichte grijns dan ook niet onderdrukken.
,, Nee dat wist ik niet." zei ze langzaam. Ze dacht niet dat Kami toe zou staan dat de manen geknipt werden, ook al was het vernieuwend en gewaagd. Kami, als échte Aristocraat, hield niet zo van vernieuwend en stijlbreuken. De jongen boog, blijkbaar om de geslachtsdelen te zien. ,, Het is een Merrie." zei Akuma lachend.
De jongen zijn enthousiastme was besmettelijk, plus ze zag wel wat in het plan. ,, Kami zal niet zomaar naar je luisteren. Hij is een typische Aristocraat en daar komt bij dat je nog jong bent." fluisterde ze op vertrouwelijke toon. ,, maar hijzelf is ook markies geworden toen hij jong was en al van jongs af aan een bedrijf en inkomsten aan het opbouwen.
Hij kan erg emotioneel worden als mensen hem een voorbeeld vinden en zal dan wat beter naar ze luisteren, helemaal als hij zich ook met hun kan identificeren."
Ze gaf even een knipoog, ongepast voor een aristocraat, maar Megami stond er bekend om.

Lokatie: Bij de Eenhoorns een stukje van Kami en dergelijke vandaan
Geeft Duck manipuleertrucs

Kami
,, Nou, wel heb ik ooit." zei Kami perplexed terwijl Serpanta het onderwerp probeerde te veranderen.
,, Ik probeerde gewoon mijn hulp aan te bieden in ruil voor het gulle aanbod van de schone dame hier." Zijn toon was nog beleefd, maar had nu wel een randje.
Hij stond op en trok zijn jasje recht. ,, Dank u, vrouwe Dissolutio, u zult nog van mij vernemen. Ik heb ons gesprek zeer vermakelijk gevonden."

Praat met Hide en Serpanta

Hide en Serpanta
Serpanta besefte dat ze de fout in was gegaan en had geen idee hoe ze het moest herstellen maar ze durfde ook niet Hide op het oude onderwerp terug te laten gaan.
"Het spijt me Markies." wat ze zei was bijna fluisterend maar meer wist ze niet te doen. Ze had altijd gewoon mooi moeten zijn en haar mond houden. Nu begon ze te beseffen waarom.
Hide die het niet aan kon zien dat Serpanta nu onzeker was wou niets liever dan haar mee wegnemen van deze Aristocraten.
"Als u het niet erg vind Markies neem ik mijn meisje mee verder te wandelen. Ik denk dat ze bij het aanzicht van uw eenhoorns even in de hemel was en vergat dat het misschien ongepast was dat ze met iemand van boven haar stand ging staan praten."
Hide pakte Serpanta's hand vast en streelde met zijn duim over de rug van haar hand.
bij kami

"Geeft niets. Ik heb er ook aan moeten wennen. En ik doe nog zat fout." zei Naomi. "Zoals je wel kan zien, ben ik niet helemaal gekleed zoals de adel vindt dat een dame zich moet kleden. Gelukkig ben ik zelf ook geen dame, dus kan ik doen wat ik wil."

Quam voelde zich al wat meer op zijn gemak na deze opmerking. Het meisje wat zich voorgesteld had als Naomi leek niet echt bij de Adel te horen, zei kon zich meer identificeren met de wereld die voor hem normaal was. Hij mocht haar wel, ze deed wat ze zelf wou en wist zich toch in deze soms complexe wereld overeind te houden. De wereld tussen twee werelden

"Eigenlijk waren we in het park met Moeder, maar zij is eerder vertrokken, om zaken te regelen in verband met de koning die in de stad is." Zei ze. "Maar omdat het mooi weer is, wilden wij nog langer in het park blijven. Ik ben bang dat ik de rest van de tijd niet veel kansen krijg om dingen te ondernemen zonder dat mijn moeder erbij is. Ze heeft al heel veel plannen gemaakt."

De dame die voorgesteld was als Cara voegde zich nu ook bij het gesprek. Zei leek meer in de wereld van de Adel te horen, al was er wel iets aan haar waardoor ze toch nog wat anders leek. "Dat kan ik me goed voorstellen" zei Quam vriendelijk en glimlachtte. "Ik vind het echt jammer dat mijn zus, Ophelia, hier nu niet kan wezen. Maar ja ze heeft het druk en heeft me daarom laten beloven dat ik het voor haar vast zou leggen, zoals ik al gezegd had. Ze mag wel aardig wat jaartjes ouder zijn, we kunnen het erg goed met elkaar vinden."

Quam had het weer eens niet door dat hij hele persoonlijke verhalen aan het ophangen was tegen mensen die hij pas net ontmoet had. Hij had snel vast gesteld dat hij zich op zijn gemak leek te voelen en dat ze wel te vertrouwen leken te wezen. Dit ging meestal onbewust. Hij keek blij naar de twee dames in het gras en kreeg ook wel zin om van de zon te gaan genieten. Hij was erg blij dat ze niet door zijn moderne kleding en tattoages waren afgeschrikt

Lokatie: Pratend met Cara en Naomi

(Ohh, was nog vergeten te melden dat hij buiten het litteken op zijn voorhoofd, twee wonderland tattoages heeft, een aan de achterkand van zijn rechter onderbeen en eentje op zijn nek en schouder)

Cara glimlachte naar de jongen. "Het is erg aardig van je dat je dat doet voor je zus. Ik heb ook een broer, maar hij is ouder. Hij heeft het voor elkaar gekregen dat hij niet mee hoeft." Toch eens vragen hoe hij dat doet, dacht Cara erachteraan.

Naomi bekeek de tatoeage op de schouder van de jongen nog eens goed. "Coole tattoo. Wat is het?" Vroeg ze.

Locatie: gras
Praten met Quam

[Duck]
“Het is een merrie.” Hoorde Duck de hertogin zeggen.
“Ah, juist.” Antwoordde de jongen en hij ging weer rechtop staan. Aandachtig luisterde hij naar wat de vrouw nog meer had te zeggen. Misschien dat hij er dan goed aan deed om zich in te lezen in de zakelijke gangen van de markies als hij echt werk wilde maken van het eenhoorn-parfum idee. Normaal gesproken zou hij dan even snel wat op internet opzoeken, maar zelfs al had hij die mogelijkheid gehad, dan nog deed je dat niet midden in een gesprek met een dame. Hij zou er dus een notitie van moeten maken. Duck draaide zich om naar de bediende en wenkte de man.
“Pen en papier graag.” Zei hij tegen de man die naast hem was gaan staan. Er viel een stilte en niet lang daarna klopte de man zijn zakken af opzoek naar het gevraagde. Duck kreeg het vermoeden dat de stilte in combinatie met het vruchteloze gezoek betekende dat hij gevraagd had naar iets dat de bediende niet bij zich had. Wie ging er nou mee met een aristocraat en nam geen spul uit de oertijd mee?
“Geef me de PDA.” Sprak Duck lichtelijk geërgerd en was verbaasd dat hij het apparaat overhandigd kreeg. Blijkbaar had zijn vader de bediende dat niet verboden. Met de behendigheid van een tiener die niets anders deed dan onderdeel zijn van de “mobiele eenheid” bediende Duck de toetsen en voegde de tip van de hertogin toe aan een “to-do” lijst.
“Alsjeblieft.” Met deze woorden gaf hij de PDA weer terug. Omdat hij zo lang op een kostschool had gezeten waar zijn afkomst er niet toe deed, was de jongen niet helemaal gewend aan het commanderen van bedienden, maar hij vond het wijs om deze man te vriend te houden. Misschien was de tussenstop in het internetcafé die Duck voor ogen had een mogelijkheid.

Omdat hij nog manieren had, richtte Duck zich weer tot de hertogin: “Bedankt voor het advies. Als ik zo vrijpostig mag zijn om het volgende te vragen: Heeft u bijzondere plannen voor deze zomer? Mijn moeder heeft op het laatste moment haar bezoek aan deze stad moeten afzeggen, ziet u, en mijn vader houdt zich niet bezig met waar iemand die iets betekent zich laat zien. Ik zou me een schooier voelen als ik al mijn vrije tijd besteedde aan het rondhangen in een park.” En hij zou zich dood vervelen als hij zijn vader zijn volledige schema zou laten bepalen.

Ducks locatie: Bij Akuma waartegen hij praat en de eenhoorns

Akuma lachte. ,, Behalve de vele bijeenkomsten, feesten, soirree's heb ik niet echt plannen. Ik wil graag nog schilderen deze zomer, maar ik weet niet of er wat van komt. Ons schema is erg druk." zei ze langzaam. Ze hield haar gezicht in de plooi ook al had ze een ontzettende hekel aan al die bijeenkomsten.
,, Ik doe het wel wat rustig aan. Het is lang geleden dat ik mijn laatste Seizoen had en eerlijk gezegd is het niet mijn favoriete bezigheid. Hoewel ik een intieme soirree wel kan waarderen."

Praat met Duck

Kami pakte Serpanta's hand en drukte er vluchtig een kus op. ,, Het is uw schuld niet." zei hij terwijl hij weer rechtop stond. ,, Ik hoop u vaker te zien dit Seizoen."

Praat met Serpanta

[Duck]
Jammer, dacht Duck. Hij had gehoopt dat de hertogin meer zou loslaten, zoals bijvoorbeeld een naam bij wie hij naar een uitnodiging voor een feest kon vissen. De feesten van aristocraten mochten dan geen disco hebben, ze waren vermakelijk en levendig als Duck de verhalen mocht geloven. Zelf was hij nog nooit naar eentje geweest gezien zijn leeftijd en het feit dat hij de afgelopen paar jaar op een kostschool had doorgebracht. Ook de zomer van vorig jaar was hij daar gebleven wegens de situatie thuis.
“Het is spijtig dat mijn moeder er deze zomer niet bij kan zijn. Zij had er wel voor gezorgd dat mijn vader en ik overal waar wat te beleven viel kwamen.” Deels om te laten zien dat ze wel degelijk een echtgenoot en zoon had en deels om haar wereld eens te delen met haar twee mannen. “Ik mag van geluk spreken dat ik niet zoals een dame officieel moet debuteren, want anders had ik moeten wachten tot volgend jaar.” Zei Duck luchtig, maar hij miste zijn moeder. Zij ademde de protocollen en de regels van de adel en ze was als een vis in het water in deze kringen. Zij had deze zomer zoveel makkelijker kunnen maken en zo zonder haar moest Duck het voor een groot deel zelf uitzoeken.

Duck: Praat met Akuma

Serpanta en Hide.
"Ik hoop het ook heer. Nog een prettige dag."
bij het zien hoe Kami Serpanta een handkus gaf moest hij de aandrang om haar bij Kami weg te trekken onderdrukken, Hij vond het helemaal niet leuk als andere mannen haar een kus gaven. Alleen hij mocht haar kusjes geven.
"Nog een mooie dag heer." zei Hide beleefd waarna hij Serpanta langzaam meenam. In de verte zag hij een ijcoboer en ondanks dat het gezonder was om een broodje te regelen had hij meer zin in een lekker ijsje.
"Kijk liefje een ijscokar lust je ook iets."
"Nee we kunnen beter een broodjeszaak gaan zoeken."
"Misschien heeft hij wel chocolade ijs met chocolade strooisels."
Serpanta keek hem gekweld aan.
"Dat is gemeen." zei ze met een pruillipje.
"Nee dat is lekker. Die broodjes smelten niet, die ijsjes wel."
Serpanta grinnikte om Hide's opmerking en stond toe dat Hide een lekker ijsje voor haar en hemzelf kocht. De bankjes waren vol en daarom ging Hide op het gras zitten en liet Serpanta op zijn schoot zitten zodat haar jurk niet vies kon worden. Zo aten ze hun ijsjes op terwijl ze rondkeken naar wat voor mensen er meer rondliepen in het park.
Ergens op een grasveldje.

"Het is erg aardig van je dat je dat doet voor je zus. Ik heb ook een broer, maar hij is ouder. Hij heeft het voor elkaar gekregen dat hij niet mee hoeft."

Quam glimlachte terug naar Cara. "Zij zou het ook voor mij gedaan hebben. Hebben jij een jou broer ook een goede band?" vroeg hij oprecht geïnteresseerd. Quam hield van familie, nou ja.. van zijn zus. Zij was het enige wat hem tijdens al die jaren overeind gehouden had. Zij waren elkaars steun en toevertrouwen.


"Coole tattoo. Wat is het?"

Quam keek enthousiast toen Naomi over zijn tatoeage begon. "Dit is een tatoeage van Alice in Wonderland. Ik heb er nog eentje." Hij liet zijn rechter onderbeen zien. Daar stond een tatoeage van de Cheshire cat met de tekst 'We're all Mad hier" in sierlijke letters, versierd met sterren en een gele wolk erachter. link Op zijn schouder stond een ouderwets zakhorloge en een set azen met dezelfde soort wolk en sterren, maar nu met de tekst 'Who's got the time.'
link

Quam straalde toen hij erover had.

Lokatie: Pratend bij Cara en Naomi

EDIT: De tatoeages zijn origineel in kleur, maar daar ben ik zelf nog niet aan toe gekomen XD

Akuma glimlachte, ondanks zijn gewiekste opmerking keek hij triest. ,, Ach, als je graag wilt debuteren, kan je altijd nog een groot feest geven." Ze aaide Blaze die in haar nek snuifte.
,, Geeft uzelf nog een bal of soirree?" vroeg ze quasi nonchalant.

Lokatie: Bij eenhoorns

Kami
Kami ging weer zitten op het bankje. Akuma was nog aan het praten met Duck en hijzelf kon wel even wat kalmte gebruiken.

Lokatie: Op bankje
Praat met niemand

Hide en Serpanta.

"Dus wat wil je doen vandaag."
"Eigenlijk had ik andere Aristocraten willen ontmoeten maar praten met ze is best moeilijk als je altijd je mond hebt moeten houden."
"Tja het is niet makkelijk om een mooi rijk meisje te zijn he."
"Pestkop"
"Dus gaan we nog even wandelen of gaan we een jurk kopen om je verdrietige gezichtje te laten stralen of wat gaan we doen."
"Ik wou dat we gezellig met een paar mensen van onze leeftijd konden afspreken die gezellig een potje frisbee konden doen of iets anders."
"dan kunnen we kijken of er een paar modernere mensen op het grasveld zitten. Maar laten we eerst het ijsje zakken voor we gaan inspannen."
Serpanta legde zich tegen Hide aan terwijl Hide rondkeek naar anderen waar ze misshcien iets gezelligs mee konden doen.
Nog op het grasveld.

Naomi
Naomi bekeek de tatoo's van Quam met veel interesse. "Gaaf, zeg! Doet dat heel erg pijn om te laten zetten?"

Cara
Cara trok een wenkbrouw op; ze hield er niet zo van. Maar die jongen moest wel erg graag lezen, als hij zulke afbeeldingen op zijn lichaam liet zetten. Ze keek een beetje rond naar de andere mensen.
Een eindje verderop zaten twee kinderen een ijsje te eten. Het meisje zag er van adel uit, en Cara vond het een vreemd gezicht, die jongen ernaast. Naomi deed tenminste haar best in ieder geval netjes gekleed te gaan. Van de normale moderne mensen snapte ze dat wel, maar mensen die omgingen met adel...?
Cara had wel zin in een ijsje. En ze was er wel zeker van dat Naomi geen nee zou zeggen tegen een ijsje. Ze stond op en liep naar de kinderen toe. Het meisje was van adel, dus het was misschien wel zo beleefd om een gesprek aan te knopen.
"Hallo, ik zag dat jullie ijsjes hebben. Mag ik vragen waar die te koop zijn?"

Locatie Naomi: op het gras; praat met Quam
Locatie Cara: bij Serpanta en Hide; praat tegen Serpanta

[Hoogmoed]
Nadat de jonkeer de PDA weer aan hem terug gaf, bleef Hoogmoed in de buurt staan. Misschien was er nog iets waarvoor de man nodig was en één blik was voldoende om hem een paar passen opzij te laten maken mochten de twee aristocraten meer privacy nodig hebben. Niet dat Hoogmoed het verwachtte. De hertogin en de jonkheer schenen elkaar vandaag voor het eerst te zien en de hertogin was veel te oud voor de jonkheer.

De jonkheer lachte en het klonk oprecht.
“U maakt een grapje.” Hoorde Hoogmoed de jongen zeggen en hij merkte op dat de jonkheer er een stuk vrolijker uit zag. Hij herinnerde zich dat de jongen met tegenzin naar het park was gegaan.
“U weet net als ik dat iemand in mijn positie niet zelfstandig feesten organiseert.” Ging de jongen verder. “Ik kan hooguit een paar vrienden uitnodigen, maar die zijn niet van het soort die mijn moeder officieel in haar huis ontvangen wil zien worden. Het nadeel van naar een kostschool gaan die voor iedereen toegankelijk is.”
Die laatste toevoeging was opmerkelijk, vond Hoogmoed. Hijzelf was ingelicht in de uitzonderlijke situatie van de jonkheer met de mededeling dat de jongen zich desondanks zo keurig mogelijk moest gedragen. Daarom was het apart dat de jongen er zo open over was.

Hoogmoed keek toe hoe de jonkheer een hand naar de eenhoorn uitstak en afwachtte.
“Ik heb zelf nog niets gepland, want ik ben gisteren pas aangekomen, maar mogelijk valt er wat te regelen.” Zei de jongen.
De PDA die in een zak weggestopt zat gaf een enkelvoudige piep. Hoogmoed kuchte eens licht en sprak: “Mag ik de jonkheer eraan herinneren dat hij een afspraak heeft om twee uur?”
Ze hadden nog even de tijd, maar geen zeeën.

Duck en Hoogmoeds locatie: bij Akuma
Duck praat met Akuma

Serpanta en Hide
"Goedendag. We hebben de ijsjes iets verderop gekocht bij de ijscokarretje." Ze wees een stukje verder op.
Het meisje zag er een paar jaar ouder uit maar was net als zij netter gekleed dan de modernere mensen.
"Mijn naam is Serpanta Alanala Curalium Dissolutio en dit is mijn reisgezel Hide Bloedwaardig. Zijn jullie hier ook op vakantie?"
Hide forseerde een lach toen hij voorgesteld werd. Hij vond het helemaal niet leuk dat Serpanta weer zijn achternaam gebruikte. Wat als dit meisje ook zijn vader kende.

op het grasveld Serpanta praat met Cara

Cara
Cara keek in de richting waarin het meisje wees. "Dank je wel." zei ze en luisterde naar de namen. Ze kwamen haar niet bekend voor, maar ze zou het vanavond wel aan moeder kunnen vragen. Die zou het vast geweldig vinden dat Cara met adel aan het socialiseren was. De naam van de jongen klonk wel als adel. Ach, ja. Cara zou ook liever in normale kleding rond willen lopen. Zuurstof was toch best prettig.
Cara knikte vriendelijk naar Hide en richtte zich weer op Serpanta. "Aangenaam kennis te maken. Mijn naam is Cara de Rosen. Ik ben hier met mijn moeder en een vriendin, Naomi. Zij zit een eindje verderop in het gras. We zijn hier voor de culturele activiteiten en de contacten. En misschien gaan we nog inkopen doen. Moeder zegt dat hier mooie jurken te vinden zijn." Kleding was altijd een goed onderwerp, had Cara van haar moeder geleerd. Ze hoopte dat dit ook voor Serpanta gold.

Locatie: bij Serpanta en Hide
Praat met Serpanta

Serpanta en Hide
"Ja ik hoop het ook. Vader heeft me genoeg geld mee gegeven om nieuwe jurken te kopen en ik hoop Hide ook nog in een paar nette pakken te kunnen stoppen."
"Vergeet het maar."
"Ik krijg je er heus wel in."
"Wou jij nog diamanten hebben."
Serpanta kietelde Hide op zijn buik waardoor hij giebelend zichzelf in het gras liet vallen en bleef daar liggen terwijl de meisje in gesprek waren.
"Ik hoop deze week eigenlijk alle waardige winkels af te lopen op zoek naar nieuwe kleding en sieraden. Waar ik woon hebben we niet veel winkels en moeten we goede jurken van verre laten komen. Daarom hoopt vader dat ik genoeg kleding mee neem om de eerst volgende officieel gelegenheden er fatsoenlijk bij te lopen. Al zal hij als het puntje bij paaltje komt toch wel nieuwe spullen dragen. Als je ergens formeels heen gaat moet je iets nieuws aan."
Serpanta was dol op kleding kopen en was maar al te blij met het onderwerp over kleding.
op het grasveld. serpanta praat met Cara

Akuma
Akuma zag hoe Kami nu alleen op het bankje zat. Hij keek niet zo blij.
,, Aangezien je ook al zaken doet, zou het niet zo raar zijn dat je ook feesten zou organiseren." zei ze met een glimlach. ,, Bent u naar een gemengde kostschool gegaan? Waar ook Moderners komen? Bijzonder voor iemand van uw stand." het klonk niet denigrend gewoon geïnterresseerd.

Bij Duck en Hoogmood
Praat met lokatie

Naomi keek met intresse naar zijn tattoages "Gaaf, zeg! Doet dat heel erg pijn om te laten zetten?"

Quam beet op de binnenkant van zijn onderlip. De pijn van de tattoages was relatief geweest, het kon nooit zo erg zijn als de pijn die zijn vader hem aan gedaan had, zowel fisiek als mentaal. Daar was het litteken op zijn voorhoofd maar een al te pijnlijke herrinering aan. Dus zei hij "Ach, dat viel wel mee." Quam dacht terug aan de dag dat hij ze had laten zetten. "Alleen tegen het einde als je huid genoeg heeft gehad." zei hij met een glimlach. "Ik heb ze dus ook maar niet allebei op een dag laten zetten."

Ondertussen was het andere meisje, Cara, naar een ander stel gelopen.

"Het lijkt niet alsof zij er veel mee heeft. Ik hoop niet dat ik jullie verveel." zei Quam op een vriendelijke toon. "Maar ja.. Ik hou gewoon van het verhaal. Het is niet zomaar raar maar er zitten veel dubbele lagen in." Quam werd enthousiast toen hij over Alice kon beginnen. "Het is net zoiets als muziek. Ook dat zijn niet zomaar noten en zo zijn veel boeken ook niet zomaar woorden."

Lokatie: Pratend met Naomi op het grasveld

Cara
Hmmm. Dat joch was best vervelend tegen Serpanta. Cara trok een wenkbrouw op. Het zal de pubertijd wel zijn. Al zou Naomi net zo fel kunnen reageren als moeder haar in een jurk zou proberen te stoppen. Cara's lippen vormden zich tot een klein glimlachje. Ze wist dat Naomi het voor haar wel zou doen, een jurk.
"Dat vindt mijn moeder ook. Kleding mag je voor officiële gelegenheden nooit meer dan één keer dragen. Moeder weet hier in de stad de goede winkels wel te vinden. Als je wil, kan ik haar wel vragen of je mee kan, dan kan zij je de goede winkels laten zien."

Naomi
"Nee, ze heeft niet zoveel met tattoo's." Zei Naomi, terwijl ze Cara na keek. "Ik zou er wel een willen, maar ik ben bang dat het te pijnlijk is."
Quam begon te vertellen over Alice's Adventures in Wonderland. Hij moest het wel helemaal geweldig vinden, met die tattoo's en hoe hij erover praatte. Het was ook wel een leuk boek. "Het verhaal ken ik ook wel. We hebben het op school gelezen met Engels, een tijdje geleden. Ik vond het wel gaaf."

Locatie Cara: bij Serpanta
Locatie Naomi: bij Quam

Serpanta en Hide.
"Oh dat zou me super lijken. Hide zegt ten alle tijden dat het goed staat zonder te kijken dus aan zijn mening heb ik vaak niks. natuurlijk kan ik zelf wel zien of iets me staat. maar soms zou het fijn zijn als iemand even meekijkt zodat ik het meest perfecte kan kopen."
Hide rolde met zijn ogen.
"Serpanta als het je niet staat pas je toch jezelf aan. Je moet gewoon kopen wat je mooi vind. Het staat je altijd wel."
Serpanta bloosde bij het horen van het compliment.
"Ja maar ik kan beter iets zoeken dat me staat zoals ik nu ben, zo kennen mensen mij." Ze draaide zich even om naar Hide. Doe jij dan je nette pak aan zodat je mee kan. Ik wil dat jij meegaat als we mee mogen om te winkelen."
"Je moet en zal me in een appenpakje steken he."
Hij sloeg zijn ogen ten hemel en Serpanta wist dat ze gewonnen had.
"Als je moeder het goed vind als ik mee ga winkelen zal ik zorgen dat Hide er acceptabel uitziet. Ik denk dat je moeder dat wat fijner zal vinden."
Op het gras praat met Cara

"Nee, ze heeft niet zoveel met tattoo's." Zei Naomi, terwijl ze Cara na keek. "Ik zou er wel een willen, maar ik ben bang dat het te pijnlijk is."

"Het is ook iets wat vast niet vaak voor komt in haar wereld." Zei Quam en bloosde daarna lichterlijk. "ten minste aan haar kleding te zien denk ik dat ze van adel is?" vroeg hij maar voordat iemand hem zou beschuldigen dat hij mensen in hokjes stopte. "En nee de pijn valt wel mee, maar is natuurlijk relatief tegen over hoe groot de tattoage is. Bij een kleinere tattoage doet het minder pijn." En hij glimlachtte.

"Het verhaal ken ik ook wel. We hebben het op school gelezen met Engels, een tijdje geleden. Ik vond het wel gaaf."

Quam keek erg blij en opgelucht toen hij hoorde dat hij Naomi niet verveelde met zijn verhalen over Alice in Wonderland. "Ja, maar het verhaal heeft voor mij extra waarde omdat het een wereld was waar ik in kon vluchten toen de echte even te zwaar was." Opeens werd Quam helemaal rood toen hij merkte dat hij weer eens als een open boek was. "Sorry dat ik je verveel met mijn levens geschiedenis." zei hij toen maar snel. "Hoe heb je Cara eigenlijk ontmoet, als ik zo vrij mag zijn dat te vragen?"

Lokatie: Pratend met Naomi

Cara
Serpanta accepteerde Cara's uitnodiging. Wat was die Hide een typische jongen. Misschien kon moeder hem wel wat manieren leren. Hoewel, zij was dan weer te netjes om er wat van te zeggen... Hide gebruikte een smoesje om de opmerking over niet kijken te weerleggen. Soort van schattig, maar niet goed genoeg naar Cara's mening. Serpanta wilde dat Hide mee zou gaan. Cara glimlachte om het feit dat Hide zoveel tegen pakken had. Naomi had er totaal geen problemen mee. Maar zij had wel weer problemen met jurken en Cara verwachtte dat Hide met die dingen zelfs meer problemen zou hebben.
"Waar verblijven jullie? Ik zal een boodschap sturen wanneer ik weet welke plannen moeder heeft gemaakt en als ze ingestemd heeft met mijn voorstel. Ik verwacht dat ze jullie gezelschap wel op prijs zal stellen." Vervolgens richtte Cara zich naar Hide. "Naomi zal ook een pak dragen, dus je bent niet de enige in een 'apenpakje'." zei ze met een knipoog.

Naomi
Naomi lachte om de opmerking over Cara's kleding en dat ze wel van adel zou zijn. Dat was inderdaad wel overduidelijk in het park. "Ja, inderdaad, ze is van adel. Al vindt ze volgens mij dat adel niet zoveel beter is dan niet-adel. Cara heeft niets tegen tatoeages, hoor. Maar ze vindt ze ook niet bijzonder of zo. Ik denk dat haar moeder zich er erg aan zou storen als ze zich binnen twee meter zou bevinden van iemand met een tattoo. Het is al een wonder dat ze mij accepteert, aangezien ik weiger jurken te dragen. Die dingen zitten gewoon voor geen meter."
Quam praatte verder over boeken. "Boeken zijn inderdaad geweldig om de echte wereld even te ontvluchten." Zei Naomi, terwijl ze terug dacht aan de moeilijke periode van Cara. Zij deed toen ook weinig andere dingen. Al waren die wetenschappelijke boeken wel wat anders. Ze zou zeker voorlopen wanneer ze aan de universiteit exacte wetenschappen zouden gaan studeren.
"Cara ken ik al sinds we allebei naar school gaan. Cara's moeder vind een opleiding erg belangrijk. We zijn altijd beste vriendinnen geweest en we zijn ook altijd naar dezelfde scholen gegaan."

Locatie Cara: Bij Serpanta en Hide
Locatie Naomi: Bij Quam

Serpanta en hide.

Serpanta wou haar mond open doen om te zeggen waar ze verbleven toen Hide een gevatte opmerking maakte. "Naomi, dat klinkt als een meisje. Moet ze niet volgens jullie regels jurken dragen."
"Voor iemand die zijn afkomst vervloekt weet je wel veel van leefregels." ketste Serpanta terug.
Vervolgens keek ze Cara aan. "We verblijven op landgoed Fantasia. We zitten in de royal suite . Het staat op de naam Bloedwaardig."
Ze hoorde hoe Hide weer gromde bij het horen van zijn achternaam.
"Wat ik anders zeggen. Ze kunnen er meerdere hebben dus is het handiger om de reserveringsnaam erbij te laten zetten en jij en je broer Kira die voor ons gererveerd hebben heten Bloedwaardig." viel ze een licht geirriteerd uit tegen Hide
"Hide is vandaag wat extra kribbig omdat ik zijn gsm en playstation portible heb afgepakt. Hij houd nogal van technologie en ik wil graag in het openbaar zo veel mogelijk naar mij stand gedragen."

op het grasveld

"Ja, inderdaad, ze is van adel. Al vindt ze volgens mij dat adel niet zoveel beter is dan niet-adel. Cara heeft niets tegen tatoeages, hoor. Maar ze vindt ze ook niet bijzonder of zo. Ik denk dat haar moeder zich er erg aan zou storen als ze zich binnen twee meter zou bevinden van iemand met een tattoo. Het is al een wonder dat ze mij accepteert, aangezien ik weiger jurken te dragen. Die dingen zitten gewoon voor geen meter."

Die moeder klonk niet echt als een aardig persoon ofzo, iemand waarvan hij zo ver mogelijk zou willen blijven. Maar zo te horen zou dat niet zo moeilijk zijn omdat Naomi vertelde dat die moeder het totaal niet op tatoeages had. "Ik zou het niet weten, ik heb gelukkig geen ervaring." zei Quam met een knipoog.

"Boeken zijn inderdaad geweldig om de echte wereld even te ontvluchten."

"Hmm dat zeker, soms is dat gewoon even nodig." hij zag dat Naomi ergens over na dacht en hij vroeg zich af wat voor ervaringen zei er mee gehad had.

"Cara ken ik al sinds we allebei naar school gaan. Cara's moeder vind een opleiding erg belangrijk. We zijn altijd beste vriendinnen geweest en we zijn ook altijd naar dezelfde scholen gegaan."


"Wow, dat is al een hele lange tijd dan. Jullie zullen elkaar wel heel goed kennen dan." zei Quam vrolijk. "Ik ken mijn zus al sinds ik me kan herinneren, maar ja dat is makkelijker bij familie. Het is erg mooi om een sterke band met iemand te hebben en dat lijkt me bij jullie ook zo te zijn."

Lokatie: Pratend met Naomi

Cara
Cara lachte om de opmerking van Hide. "Ja, ze is een meisje, maar zij is niet van een adellijke familie, dus ze kan dragen wat ze wil. Moeder is er niet zo blij mee, maar het is geschikter dan wat ze normaal draagt naar school, dus moder klaagt er niet te veel over. Al zou ze Naomi graag in een jurk zien."
Cara pakte snel een notitieboekje uit haar tasje en noteerde met een potlood de informatie die Serpanta haar gaf. Toen Cara merkte dat Hide lichtelijk geïrriteerd was omdat zijn achternaam viel, trok ze een wenkbrouw op. Wat zou er met die familie zijn, dat hij zich zo voor die naam schaamde? Serpanta merkte op dat Hide zich kribbig gedroeg omdat zijn spullen afgepakt waren. Moderne technologie...
"Ja, technologie is handig op zijn tijd, maar op het moment zal alle adel zich daar juist niet mee bezighouden. De enkele uitzonderingen die er normaal aan doen, bedoel ik dan. De rest houdt zich er natuurlijk toch al nooit mee bezig."

Naomi
Naomi moest lachen om de opmerking van Quam. Nee, de meeste jongens zouden vast geen jurken uitgeprobeerd hebben.
"Het lijkt mij heel leuk een broer of zus te hebben. Ik ben zelf het enige kind thuis. Maar gelukkig heb ik inderdaad Cara. We blijven voor altijd beste vriendinnen."

Locatie Cara: bij Serpanta en Hide
Locatie Naomi: bij Quam

Serpanta en Hide
"Ja nou ehhhh Hide is een beetje anti adel. Ik geloof dat ik de enige adel ben die hij wil accepteren." Serpanta beet een beetje nerveus op haar lip maar Hide bleek ineens mega geintreseerd te zijn in de blaadjes boven hem.
"Daarom is hij denk ik zo gefasineerd door moderne technologie. Maar hij is echt een schat. Maar wel fijn voor je dat je vriendin in ieder geval zich een beetje wil kleden voor de gelegenheid. Doen jullie vaker dingen samen"?"
op het gras

"Het lijkt mij heel leuk een broer of zus te hebben. Ik ben zelf het enige kind thuis. Maar gelukkig heb ik inderdaad Cara. We blijven voor altijd beste vriendinnen."

Quam keek blij naar Naomi. "Toch mooi dat je zoiemand gevonden hebt dan. Voor mij was een zus hebben geweldig, het enige familielid dat gewoon van me leek te houden om wie ik was in plaats van wat ik kon. Al vond ook Ophelia mijn pianospel wel mooi, maar dat was voor haar niet het enige. Mijn ouders waren op zijn zachts gezegd niet echt geintresseerd in onze gevoelens."

Quam staarde een beetje in de verte en zuchtte, het bleef een moeilijk onderwerp maar het zat hem nog aardig dwars en kwam hij er toch steeds weer op terug.

Lokatie: Pratend met Naomi

[Duck]
“Het is inderdaad niet standaard en mijn moeder had graag anders gezien,” antwoordde Duck, “maar ik kom ook niet uit een standaard adellijk nest en mijn vader betaalt, dus mijn vader beslist. Ik ga naar één van de beste kostscholen van het land en die voor iedereen toegankelijk, zolang je het collegegeld kan betalen of een goede beurs hebt weten te krijgen. De oprichter was van mening dat talent en geld niet altijd vanaf het begin samen zijn en talent moet je koesteren. Ik ben daar eigenlijk één van de weinige scholieren die van adel is, want ik denk dat de meeste ouders hun kroost toch liever naar school sturen speciaal voor hun soort, maar ik leer precies wat ze daar ook leren en meer.” Duck vond dat hij best wel trots mocht zijn op bomvolle lesrooster en de eeuwige spagaat die hij tussen zijn vader en zijn moeder in moest aannemen.
“Ik vermaak me er goed.” Voegde de jongen er aan toe en om beleefd te zijn en de interesse van de hertogin te beantwoordden vroeg hij: “Waar bent u naar school gegaan, hertogin?”

Bij Akuma en praat met haar


[Hoogmoed]
Het gesprek tussen de jonkheer en de hertogin ging zijn gangetje en de PDA was verder stil gebleven. Voor Hoogmoed was er weinig anders te doen dan te wachten tot zijn diensten weer nodig waren en hij keek eens in het rond. Het was weer wat rustiger geworden in het park, maar er liepen nog wat jongeren rond. Een gemengd gezelschap, viel hem op. Die ene jongen die eerder foto’s van de jonkheer had gemaakt was er ook en Hoogmoed pakte zijn PDA. Niet om kiekjes te schieten van de jongen, maar om vast te leggen dat de jonkheer bezig was met contacten leggen, iets wat de baron vast kon waarderen.
Het leek erop dat de man bezig was om iets in zijn PDA in te voeren, maar een foto maken was zo eenvoudig dat het in een tel gepiept was. Hoogmoed begon er handigheid in te krijgen en hij dacht even na. De jonkheer was erg enthousiast geweest over de eenhoorns, dus misschien wilde hij ook foto’s van de dieren. Hoogmoed zette een paar passen opzij om de paarse eenhoorn beter in beeld te krijgen.

Hoogmoeds locatie: tussen Akuma en de eenhoorns