18+ RPG - A Pirate's life for me!

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut

Rembrandt kon niet anders dan glimlachen toen hij de verbaasde, maar licht hoopvolle blik in Taylor's ogen zag. Ja, wilde hij schreeuwen, ik geef je een reden terug te komen, maar alleen als jij dat wilt. Toen Taylor hem aansprak met zijn titel legde Rembrandt hoofdschudddend een vinger op Taylor's lippen. 'Daarbuiten ben ik je kapitein, maar hier mag je me Rem noemen.' Hij wist dat de stuurman dat waarschijnlijk niet zou doen uit angst hun onderlinge verhouding als leider en volger te doorbreken, maar Rem vond dat die alleen op het dek bestond en niet in zijn hut. Hij zou willen dat ze elkaars gelijken waren, maar ook hij voelde de spanning van allereerst hun rangen en ook hun leeftijdsverschil...
'Niet zo kijken...' protesteerde toen Taylor zijn prachtige kijkers niet van hem afwendde, 'anders k-komen we nooit meer aan het werk...' Een vergelijking van die ogen met de adembenedende amethyst die hij in China had mogen aanschouwen op een tribunaalreis kwam in hem op, maar zou het deze jongen iets zeggen? Hij was tenslotte nog niet zo bereisd als Rembrandt was met zijn 33 jaren.

Taylor
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut
Zijn onzekere vraag werd gestild met een vinger die zacht tegen zijn lippen drukte. Hij kon amper de woorden geloven die vanuit de kapitein's- ..Nee, Rembrandt's mond klonken. Zijn hart sloeg een simpele slag over, maar Taylor durfde nog niet toe te geven. Langzaam sloot hij zijn vingers rondom de munt in zijn hand en trok deze dichter naar zich toe. Een lichte tint die opnieuw weg naar zijn wangen vond om de betekenis achter de woorden toen gesproken. Vlug trok hij zijn blik weg, naar beneden waar de munt nu verborgen was achter zijn vingers. Hij wist niet de betekenis achter de munt zelve, maar het feit dat deze aan een ketting zat vertelde hem dat dit geen simpele betaling kon zijn. En.. had zijn kapitein zojuist gestotterd? Langzaam trok er een glimlach rond zijn lippen voor hij weer opkeek. "Dank je.." He leek even vluchtig weg te kijken, een subtiele hint van een vlaag van onzekerheid voor hij z'n blik terug keerde. Zijn stem een zachte fluistering toen hij vervolgde. "....Rem."

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut

Taylor's glimlach was een betere beloning dan Rem zich ooit had kunnen wensen, en hij wilde die lippen dan ook zo snel mogelijk weer kussen. Maar hun tijd samen zou noodgedwongen aan een eind moeten komen, want het was nu echt tijd om de passagiers op het dek te krijgen. Rem streek nog eenmaal door Taylor's haar, en zijn lippen vormden de woorden die zijn hart wilden uitspreken: 'vanavond.'
Toen kuchte hij even als teken dat hij de kapiteinsrol weer op zich nam. 'Het eh.. is nu voorbij het middaguur. Laten we kijken of de kok zich niet tegoed heeft gedaan aan de hele handelsvoorraad sake, en of hij de passagiers eten wil brengen. Ze zijn of te verlegen, of te omhooggevallen om het zelf te halen, hehe.' Met een opgewekte zwaai deed Rem de hoed weer op zijn nu netjes ingevlochten haar, en glimlachte naar Taylor voor hij naar de deur van de kapiteinshut stapte. De al stralende dag voelde nu nog heerlijker aan.

Taylor
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut
Voor een seconde sloot hij zijn ogen toen de warme hand weer even door zijn haren gleed, maar keek snel weer op. Op tijd om het geluidloze woord op te vangen dat zijn hart deed aarzelen in het midst van een slag. Maar Rembrandt's woorden trokken hem terug naar de realiteit. Tijd had gevlogen en hij had dit geenzins opgemerkt. Terwijl hij de munt in zijn binnenzak liet glijden waar ook de eerder toevertrouwde sleutel veilig rustte sprak hij op. "Misschien een goed idee om je shirt even te verschonen." Langzaam volgde Taylor hem tot hij vrijwel naast hem stond en keek hem aan met een enigzins geamuseerde grijns. "Je wilt de passagiers vast geen rare ideeën geven." Een vrolijke schittering was alweer in zijn blik te vinden en zijn houding was weer zoals voorheen.

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut

Rembrandt's blik dwaalde af naar de vlek op zijn shirt die hem tot nu toe onopgemerkt was gebleven, en voelde zijn kaken gloeien van schaamte. Hoewel hij blij was dat Taylor hem net op tijd van een beschamend tafereel had gered, wenste hij dat dit met dezelfde subtiliteit als de rest van hun handelingen was gegaan. 'D-dankje,' stotterde hij, en trok snel zijn waistcoat en shirt uit om een andere te pakken. Toen hij eenmaal weer fatsoenlijk was aangekleed kon hij er ook wel om lachen, en genoot van de ondeugende grijns die Taylor had.

Taylor
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut
Hij kon zijn lachen niet verhelpen en verborg dit dat ook achter zijn hand. Het was gewoon onbetaalbaar om die reactie mee te mogen maken. Stil - op zijn zachte gniffelen na - bleef hij staan. Om zeker te zijn dat de kapitein zich ditmaal correct gefatsoeneerd had. En stiekem omdat zijn blik bevangen was in het beeld voor hem. Tegen de tijd dat Rembrandt zich aangekleed had en terug naar hem keerde knipoogde hij speels voor hij zonder enkel woord de hut verliet.

De hakken van zijn laarzen klonken zacht tegen het hout en de speelse glimlach was nog immer rond zijn lippen te zien. Maar het was dan ook niet geheel ongewoon voor hem dus deed hij de moeite niet deze te verbergen. De zon scheen hoog aan de hemel en de zachte warmte kwam hem tegemoet met de zilte wind. Hij zuchtte en liep de trappen op naar het bovendek om te zien of ze nog goed op koers lagen. Al was hij flink afgeleid geweest toen de kapitein de plannen nog eens herhaalde, de route was vaak genoeg besproken geweest. Diezelfde avond zouden ze bij Patersburg aanmeren om eventuele passagiers op te pikken. Met een knikje nam hij het roer van zijn stagiare weer over en zond hem weg om te zien of er nog werk aan dek te vinden was. Terwijl hij het roer in handen nam, dwaalde zijn blik nog eens naar beneden, naar het dek.
Bovendek - aan het roer

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut

Eventjes voelde Rem zich ongemakkelijk bij het lachen van Taylor, maar toen hij merkte dat Taylor zijn blik niet eerbiedig omlaag sloeg maar hem uitgebreid bekeek, verdween die ongemakkelijkheid helemaal. Zelf liet Rem zijn blik pas over Taylor glijden toen deze langs hem stapte in zijn lange, zware jas, die prachtig over zijn brede schouders hing. Even keek de jongen nog om, en Rem keek veelbetekenend terug.
Zodra Taylor zwijgend de hut had verlaten, kon Rem het niet laten een rondje te draaien voor hij ook naar buiten stapte. Dat grijnsje... die knipoog... Rem zou de hele dag zijn hoofd niet meer bij zijn werk kunnen houden, maar hij moest nog wat belangrijke dingen bespreken met een aantal van zijn passagiers. Eenmaal aan dek sloeg direct af naar het dek, richting de passagiershutten. Einhard had al duidelijk gemaakt dat hij niet gestoord wilde worden, maar hij wist dat er nog meer mensen in de hutten verbleven, waaronder ene Layla Medena en zijn metgezel wiens naam Rem even ontschoten was. Bij de eerste doch korte ontmoeting aan wal leek deze man hem meer een reistype dan een handelaar, en wellicht had hij een aantal interessante verhalen om de tijd tot de avond te vullen.
Passagiershutten.

Harbringer-Layla

Layla en Saix waren na een teleurstellende trip naar de kombuis(geen kok te bekennen, dus ook geen eten)teruggegaan naar hun hut. Eenmaal daar zat Layla aan z'n papieren, hoewel er niet veel te doen meer was.

Layla's hut

Kim
Spookschip The Black Lady - Kapitein's hut
Hij grijnsde alleen maar breder bij het horen van Aina's lichtelijk verstoorde antwoord op zijn plotselinge entree. "M'n vingers? Die werken nog prima.. of moet ik dit nog even bewijzen?" Hij liep regelrecht op het bureau af en schroomde niet om zonder vragen zijn kont op het oppervlak te parkeren.

Ismael

Piratenschip The Undertaker - Kombuis

Megami was niet geschokt door zijn bewoordingen. Ze vertelde hem dat ze alles wel aankon. Gelukkig was de kapitein ook een vrouw maar hij was er niet gerust onder of ze ten aller tijden voor haar in zou staan. Ismael nam zich voor op haar te letten. Vulfgang was in zijn gebruikelijke hoekje gaan zitten en werkte verder aan houtsnijwerk. “iets te drinken?” vroeg Ismael terwijl hij een fles bier op tafel zette.

Locatie: Kombuis

Praat met: Megami

(Rasilverstorm)
Aina
Spookschip The Black Lady - Kapitein's hut

Met een onhoorbare zucht keek hij weer naar zijn kaarten om verder te plotten. "Schijnbaar is het erg lastig gezien je niet kon kloppen. Zou bijna denken dat je ze verloren had. Net zoals met je achterwerk gaat gebeuren als je die niet als de sodemieter van mijn werk af haalt."

Typisch wanneer hij net een kaart nodig had moest zijn stuurman er zo nodig op gaan zitten. "En waarom kom je me storen?"

Kim
Spookschip The Black Lady - Kapitein's hut
Even gleed Kim van het bureau af, pakte de kaart op en ging toen op het kaartloze oppervlak terug zitten. Maar terwijl hij de kaart netjes weglegde werd zijn blik ernstig. “Er is zojuist een lijk opgevist aan een van onze touwen. Hoofdloos.” Hij richtte zijn blik op Aina.

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer - Kapiteinshut

Uiteindelijk klopte Rem aan op de hut van de handelaar Layla, om hem erop te attenderen dat de lunch om de een of andere reden vertraagd was en hij snel iemand zou sturen om wat te komen brengen. 'Goedenmiddag?' vroeg hij, terwijl hij probeerde om zijn gedachten op het hier en nu te focussen in plaats van op Taylor.

(Rasilverstorm)
Aina
Spookschip The Black Lady - Kapitien's hut

Verstoord keek Aina op, toen zonk de informatie pas in. Een hoofdloos lijk. Gut, klonk dat niet bekend? "Hoofdloos? Nog iets anders opmerkelijk, ik zou ook een lijk zijn als ik mijn hoofd verloren had."

Kim
Spookschip The Black Lady - Kapitien's hut
Kim knikte. "Zijn kleding was geheel aan stukken gescheurd. En met al hetgeen ik al gezien heb ben ik er zeker van dat dit niet alleen door de zee of het zeeleven is." Even leek hij te aarzelen. "Hoe groot is de kans dat dit een weggeglipt restant is van een van The Undertaker's prooien?"

Vulfgang
Piratenschip The Undertaker - Kombuis
Vulf zag dat Ismael een fles bier op tafel zette.
Iemand hier is verliefd.
Niet waar die is niet verliefd die wil gewoon neuken.
Nee daar is ie veel te beleefd voor weet je nog hoe je was met...
Houd haar erbuiten.
We moeten verder leven
Ik wil het niet over haar hebben.
Vulfgang stond op en zij met een strenge blik tegen Ismael
"Lief zijn voor juffer."
Hierna liep hij naar buiten met zijn houdsnijwerk.

dek
Natuurlijk was het erg druk op het dek. Vulf ging ergens zitten waar hij hoopte niet in de weg te zitten en begon verder te snijden aan zijn kunstwerkje.

(Rasilverstorm)
Aina
Spookschip The Black Lady - Kapitein's hut
Zodra Kim die woorden uitte, verscheen er een uitdrukking van berusting op Aina's gezicht. Oh ja, het klonk absoluut als een mogelijkheid van The Undertaker. Dat zou het reisje Japan nog wel eens vervelend kunnen maken. "Hm, daar zou ik liever niet over willen nadenken. We moeten ogen open houden voorlopig, ze zal wel weer op jacht zijn."

Megami
Piratenschip the Undertaker

Megami glimlachte toen Ismaël een fles bier op tafel zette. Even daarna stond de mompelende man op en zei dat Ismaël lief moest zijn tegen haar alvorens te vertrekken. Ze kon een klein lachje niet bedwingen. Ze was dankbaar voor zijn bezorgdheid ondanks zijn eerdere gedrag.
,, Ben je normaal niet lief voor vrouwen?" zei Megami. Misschien zou ze 1 klein beetje bier drinken. Er was niet veel te drinken op het schip wat geen alcohol bevatte. Ze had ook wel een beetje dorst na het eten.

Kim
Spookschip The Black Lady - Kapitien's hut
Hij keek stil toe hoe een bedenkelijke blik over de kapitein’s expressie trok. Zijn blonde lokken, nog nat van de storm, bewogen zacht mee terwijl hij zijn hoofd tilde. “Maar waar piraten aanvallen…zullen vast ook zonden gepleegd worden. Niet?” Misschien zou een ontmoeting met de Undertaker niet al te slecht zijn.

(Rasilverstorm)
Aina
Spookschip The Black Lady - Kapiteins hut
Een grimas verscheen even op z'n gezicht, voor hij de reactie kon onderdrukken. Zijn dochter en mensen met zonde vinden. Oh, op dat schip van haar zeker, het probleem zat hem meer dat ze vaak niet veel van haar slachtoffers heel liet. Dat ging nog wat worden als ze een aanvaring kregen. Nee, als het kon vermeed hij zijn dochter, wie weet wat ze deze keer in haar hoofd zou halen? "Ik ben bang dat we van geluk mogen spreken als iemand in leven is als zij zeilt."

Duncan/Chelsea
Koopvaardijschip The Harbringer - Moore's hut
Chelsea rammelde inmiddels aardig, maar blijkbaar was er nog steeds geen lunch, na kort overleg te hebben gepleegd met Duncan besloot ze Taylor op te zoek om te informeren. Buiten de hut liep ze snel en vastberaden naar het bovendek, ze wist dat er een goede kans was dat Taylor daar was en anders wist de persoon aan het roer vast wel waar hij was. Toen ze Taylor zag, gaf ze hem een stralende glimlach. "Hallo, stuurman. Ik meen me iets te herinneren over eten, maar het is nog niet geserveerd. Enig idee hoe lang het nog duurt?"
Bovendek - Chelsea in gesprek met Taylor

Kim
Spookschip The Black Lady - Kapiteins hut
Hij grijnsde lichtjes bij de grimas die over het gezicht van de kapitein verscheen. Langzaam gleed hij van het bureau af en liep door de hut om te pauzeren voor een tafel waar een schaal met wat fruit stond. Zonder te vragen nam hij een paar druiven en popte er een in zijn mond voor hij Aina weer aankijk. "Dus.. wat zijn de plannen?"

Taylor
Koopvaardijschip The Harbringer - Bovendek
Taylor leunde tegen het roer aan terwijl hij stil uitkeek over het dek beneden. Er was weinig gaande op het moment, maar het gaf hem goed de kans zijn gedachten de vrije loop te laten. Weer terug op zijn post voelde het eerder gebeurde onwerkelijk aan, maar de munt in zijn zak was een 'levend' bewijs. Vanavond. Dat was wat de kapitein had 'gezegd. Toch? Hij zuchtte zacht. Meer als afwachten zou hij voorlopig niet kunnen doen. Pas toen Chelsea hem aansprak merkte hij haar op en hij rechtte zijn rug terwijl hij een glimlach haar kant uit zond. Maar deze verdween een beetje bij het horen van haar woorden. "Nog geen lunch?" Hij wenkte een stagiaire over die het roer overnam. "Ik heb hier nog geen bericht over ontvangen, maar ik zal het gaan navragen. Willen jullie je maaltijd in de hut of hier buiten, nu het nog zo'n mooi weer is?"

Ismael
Piratenschip the Undertaker

Vulfgang zei dat Ismael lief moest zijn voor juffer. Voordat hij naar buiten liep wierp Ismael hem een knipoog toe. Hierna richtte hij zijn blik weer op de jonge vouw voor hem. Hij glimlachte naar haar en zette twee bekers op de tafel voor haar. “Normaal zie ik niet zo veel vrouwen. Maar ik ben best lief voor vrouwen.” Hij schonk een van de bekers vol en schoof die in de richting van Megami.

Locatie: Kombuis
Praat met: Megami

(Rasilverstorm)
Aina
Spookschip The Black Lady - Kapiteins hut
Een wenkbrouw bewoog in een boog naar Aina's haarlijn terwijl hij toekeek hoe Kim zijn verse fruit aan het jatten was. De plannen... tja, als zijn dochter weer aan het zwalken was.... ach wat maakte het ook uit? "Naar Japan, we moeten meer zielen zien te vinden, en in dit tijd van het jaar komen ze terug. We gaan door het hart van de storm en gebruiken die dan om een schip onder te trekken. Hoop maar dat we m'n dochter niet zien."

Chelsea
Koopvaardijschip The Harbringer - Bovendek
Een zachte glimlach speelde rond Chelsea's lippen. Ze knikte beleefd in bevestiging. "Buiten zou fantastisch zijn, nu het weer nog goed is moeten we er zoveel mogelijk van genieten." Ze gaf Taylor vervolgens een knipoog, "anders veranderd mijn broer nog in een spook."

Megami
Piratenschip The Undertaker- Kombuis

Megami glimlachte op zijn woorden. ,, Je bent ook lief." zei ze. Ze werd even rood. ,, Ik bedoel...tot nu toe... tegen mij." Ze werd een beetje gefrustreerd van haarzelf. Normaal floepte er vrij weinig uit haar mond voordat ze erover na had kunnen denken en nu leek het wel alsof alles wat ze wou zeggen verdraaid werd op de weg naar haar mond. Ze lette niet zo goed op haar woorden als zou moeten. Als ze iets verkeerd eruit zou floepen kon het gevaarlijk zijn.
Ze pakte de beker bier aan. Haar vingers raakten even die van Ismaël. Ze waren verrassend zacht voor een piraten kok. Gauw zette ze de rand van de beker op haar lippen en nam een slok. De bier was verlengd met water, maar dat was eigenlijk standaard op schepen. Het werd niet zozeer gebruikt om dronken van te worden, maar wel om dorstlessend te zijn.

Lokatie: Kombuis
Praat met: Ismaël

Kim
Spookschip The Black Lady - Kapiteins hut
Hij knikte en nam nog een paar zoete druiven. Door het hart van de storm zouden ze niet alleen sneller zijn, maar ook eens kunnen genieten van de zon. Met een beetje geluk. "En het lijk? Terug overboord?" Hij leunde even tegen het tafeltje van waar hij het fruit stal.

Taylor
Koopvaardijschip The Harbringer - Bovendek
Hij lachte bij de speelse glimlach en knipoog. "Ik zal eens gaan kijken." Hij knikte beleefd voordat hij het bovendek afliep naar beneden. In de keuken was nog geen spoor te vinden en dat verwonderde hem. Misschien dat Rembrandt het inmiddels wist? Maar waar was die nu weer heen. Hij dwaalde naar binnen, zoekend naar een spoor van zijn kapitein.
Binnen het schip, op zoek naar kapitein

Kapitein Marat
Piratenschip The Undertaker - Dek
Praat met Bill

Marat kneep haar oog tot een spleetje bij het horen van Bill's bekentenis, haar mondhoek ging in een grijns omhoog terwijl ze voorover boog tot op enkele centimeters voor zijn gezicht. Ze opende haar mond om iets te zeggen maar trok ineens lijkwit weg. De wereld begon voor haar oog te draaien en ze verloor haar evenwicht. Ze greep zich vast aan de railing en gaf bijna meteen over. Een donkere golf bijna zwart bloed stroomde over het hout en in de zee. Ze duwde zich weer omhoog en wreef over haar voorhoofd terwijl ze helder probeerde te worden. Tussen haar vingers door zag ze wazig Bill. "Ge...ga ..la..laat het niet .. urgh nog een keer .. ge . gebeuren." ze draaide zich om en liep zo snel mogelijk richting haar kajuit. Met de grootste moeite liep ze de twee trappen op. Gooide de deur van haar kajuit open en strompelde naar binnen. Ze voelde alle kracht uit haar benen stromen en haar oog trok wit weg terwijl ze voorover viel en bewusteloos bleef liggen.

tweede dek Kajuit kapitein

Phyllis en Sarah Ann

Spookschip The Black Lady - Overdek

Phyllis en Sarah Ann hadden hun emmertjes inmiddels gevuld met sop en liepen het overloop dat op. De keken een keer rond.
"Wat een tering bende!" riep Phyllis hard op uit.
Sarah Ann zuchtte bij het zien van alle troep die ze hier moesten opruimen.
"Welke achterlijke gladiool heeft hier huis gehouden?" foeterde Phyllis verder terwijl ze wat troep aan d ekant trapte zodat ze verder kon lopen. "als ik er achter kom wie dit gedaan heeft, zal ik eens een hartig woordje met hem streken." mompelde ze erachter aan.
"Phyllis!" riep Sarah Ann om haar een halt toe te roepen. "Dat is niet jou taak. Als je er problemen mee hebt... dan moet je naar de
kapitein!"

Patch
Piratenschip The Undertaker -Tweede Dek


Patch keek rustig uit over het schip en hield het schip op koers.
Hier en daar riep hij wat naar de bemanning al ze iets moesten doen. Het voelde inmiddels bijna als elke andere dag. Maar toen hijterug dacht en wat er hier vlak voor gebeurd was met de kapitein wist hij dat het niet helemaal een normale dag was, of zou gaan worden.
Op dat moment zag hij de kapitein wankelend de trap op komen en zich een weg banen naar haar kajuit.
Hij keek haar even vragend aan. 'Wat zou er mis zijn?' dacht hij bij zichzelf.
Het leek wel of de kapitein lijk wit was.
Hij volgde zijn haar met zijn ogen. Niet zeker of hij wat moest zeggen of iets moest doen.
Hij besloot niets te zeggen. 'Als er iets mis was, zou ze toch wel wat zeggen?' bedacht hij zich.
Hij draaide zich weer om en keer over het dek.
Ineens hoorde hij aan knal achter zich en draaide zich weer met een ruk om.
Hij zag de kapitein door de geopende deur op de grond liggen.
"Wat de...!" riep hij uit. "JIJ!" riep hij vervolgens naar een dek maatje die net voorbij kwam lopen. "houd het roer vast en houd het schip recht" beval hij en spurtte vervolgens richting het roerloze lichaam van de kapitein.
Hij dook op zijn knieen naast haar.
"Kapitein.....?"

Bill
piratenschip the undertaker - Dek
Bill knikte. "Ai kap'tein." Zei hij. Hij verbaasde zich om het vreemde gedrag. Ook toen de kapitein wegliep zag het er niet helemaal gezond uit. Moest hij volgen? Toch maar wel voor de zekerheid. Voorzichtig liep hij de kapitein achterna. Tot hij haar ineens ter aarde zag valllen. Hij wilde naar haar toerennen, maar de 1e stuurman was hem voor. Onzeker bleef hij op een kort afstandje toekijken.

Vladimir
Spookschip The Black Lady - tweede dek
Vladimir had nog steeds het stuur in handen en probeerde het schip zo recht mogelijk te houden. Wachtend tot Kim terug zou keren. Met dit weer leek dat een eeuwigheid te duren. Hij hoopte alleen maar dat hij dit niet zou verknallen. Ook dat leek haast onmogelijk met dit weer. Mogen de goden der natuur heb genadig zijn...

Vulfgang
piratenschip the undertaker - Dek
Vulfgang kreeg niks mee van de kaptein en was het snijden van hout al beu. Hij had geen geduld voor rustige werkjes maar het hart was al best hartig. Hij stopte zijn mes in zijn laars en de hart met areool in zijn jaszak. Hij stond op en liep naar het ruim.
ruim
Hij keek naar de vele kisten die er stonden.
In welke kist zaten die piepers
De ronde
Nee das drinken.
De vierkante.
Ik geloof dat dat daar de andere groentes in zaten.
Wat zit er dan in de langwerpige.
Geen idee.
Nou dan openen we die om te kijken of er piepers in zitten.

Vulfgang pakte de koevoet en probeerde de kist open te vrikken.

Kapitein Marat
Piratenschip the undertaker kapiteins kajuit

Marat hoorde iets vaags. Het duurde even voordat ze het herkende als een stem, en nog veel langer voordat ze door had dat het patch was. Ze opende met moeite haar oog en het duurde even voordat ze haar zicht helder had. Met de grootste moeite probeerde ze recht op te gaan zitten.

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer

Na een tijdje te hebben gewacht bij de hut van de passagiers ging Rembrandt er maar van uit dat ze niet gesteld waren om tijdens hun reis gestoord te worden. Hopelijk zouden ze zich later bedenken, maar Rembrandt vond dat hij daar als kapitein nu genoeg aan gedaan had. Snel maakte hij rechtsomkeert en zijn tikkende hakken brachten hem al snel weer op het bovendek.
Hij zag dat Taylor niet meer bij het roer stond, maar in plaats daarvan merkte hij dat een andere passagiers de weg naar het bovendek wel gevonden had. Het was de dame Chelsea Moore, die met haar broer uit Amsterdam was gekomen om mee te varen naar Japan. Hij had gehoord dat haar broer een rariteitenkabinet bezat, maar had er op Deshima niet echt met hem over kunnen praten. Aangezien hij zelf ook allerlei souverniertjes en bijzondere dingen van zijn trips verzamelde, hetzij in een veel bescheidenere hoeveelheid, besloot hij maar bij de twee te gaan staan.
'Goedenmiddag,' zei hij tegen de dame, en knikte beleefd. 'Ik dacht dat de meesten inmiddels al wel in de keuken te vinden was, maar ik had het fout.'

Bovendek, bij het roer.
Praat met: Taylor en Chelsea

Taylor
Koopvaardijschip The Harbringer - in het schip
Na een snelle toer bleek de kapitein niet langer in het schip. Hadden ze elkaar dan net misgelopen? Als laatste poging besloot hij nogmaals naar het dek te gaan, om anders eens langs de kapiteinshut te gaan kijken. Maar het geluk bleek dit maal aan zijn zijde en zodra hij zijn blik over het schip liet gaan zag hij de kapitein op het bovendek, waar Chelsea nog steeds stond. Een glimlach trok aan zijn lippen en hij liep de trap op en knikte naar Chelsea in nieuwe begroeting voor hij de kapitein aankeek. Hij hoorde net zijn laatste woorden en zijn blik werd serieus. “Dat zou het geval zijn geweest, ware het niet dat de kok spoorloos is en er nog geen eten is.”
Bovendek - terug bij het roer.

Patch
Piratenschip the undertaker - kapiteins kajuit

Patch begon bezord te worden toen hij merkte dat de kapitein er lang over deed om weer op aarde te komen. Hij zag haar vechten om weer terug te komen uit de bewusteloze staat.
Hij zag hoe de kapitein recht op probeerde te gaan zitten en shot haar te hulp door haar steun te geven.
"Wat is er gebeurd? Gaat alles wel goed?" vroeg hij bezorgd.

Kapitein Rembrandt
Koopvaardijschip The Harbringer

'Dan zit er niets anders op,' zuchtte de kapitein toen hij de trieste woorden van zijn stuurman hoorde. 'We zullen zelf wat te eten moeten maken.' Nu was de kapitein een man van kunde - draaide zijn hand niet om voor navigeren onder de sterren, een knoop aanleggen, een wond dichtbranden, maar koken? Zijn zus had dat niet als een taak voor een man beschouwd, hoe vaak de jongen Rembrandt haar er ook aan herinnerde dat een scheepskok altijd een vent was. Een bonkige vent, welteverstaan. Rembrandt dacht even na, voor hij zich realiseerde dat naast hem een dame stond die vast wel het een en ander kon gaarmaken. En misschien had Taylor ergens een verborgen gastronomisch talent.
'Waterzooi maken...?' stelde hij enigzins onzeker voor aan de beide gesprekspartners.

Bovendek, bij het roer.
Praat met : Taylor en Chelsea

IYÔkai en Yuurei
Piratenschip The undertaker - Ruim

,, Oy, ik hoor wat aankomen." Zei Yôkai terwijl hij Yuurei een por tegen haar neus gaf wat hem een boze blik opleverde. ,, Duh, die hoor ik toch ook aankomen. Alles kraakt hier." siste Yuurei in het donker terug naar hem.
,, Plan?" voegde ze er gauw aantoe toen de persoon naar hun kist toeliep, na even rond gelopen te hebben. Yôkai keek een beetje verschrikt naar de bovenkant van de kist. ,, Oo Em Ef Gee, Je hebt toch wel een plan?" siste Yuurei. ,, Zover had ik niet vooruit gedacht." gaf Yôkai schoorvoetend toe. Yuurei sloeg haar hand tegen haar voorhoofd.
,, dan verzin ik er wel eentje." Gauw fluisterde ze het idee toe. ,, Dat is je plan?" siste Yôkai naar haar toen ze klaar was met uitleggen. Op zijn gezicht was een blik vol afschuw te zien. ,, Nou, je weet dat ik dat ook niet wil, maar tenzij jij een beter idee hebt." Ze haalde haar schouders op. ,, What ever." siste Yôkai ,, Maar ik krijg je wel voor dit."

Ze zagen door hun gesloten oogleden een straaltje licht binnenkomen en het einde van het gekraak betekende dat de kist open was. Ze lagen tegen elkaar aan, Yôkai zijn armen om haar heen, Yuurei met haar hoofd op zijn borst. Ze zagen eruit als 2 slapende kleuters.

Vulfgang
Piratenschip The undertaker - Ruim

Vulfgang knipperde verbaasd met zijn ogen toen hij de twee zag liggen.
"Dat zijn geen piepers."
Nee dat zijn kinderen uit de klauwe gewassen baviaan.
Wat doen die kottertjes hier?
Hoe moet ik dat nou weten?
Leven ze nog?
Nou voel dan.

Vulfgang staartde even verbaasd maar de twee kinderen voor hij voorzichtig aan de halsjes voelde of ze nog wel een leven waren. Hij had geen idee hoe lang ze daar al lagen.

Marat
Piratenschip the undertaker - kapiteins kajuit

Marat keek Patch aan met een vermoeide blik. "alles .. goed? Nee niet bepaald" Ze kwam vrijwel meteen tot de conclusie dat dit nauwelijks een antwoord was en twijfelde even of ze nog meer los zou laten, maar het zou vast geen kwaad kunnen. "De Dood begint me in te halen" Ze keek langs Patch heen en voelde de zilte zeelucht op haar gelaat. Vrijwel meteen zag ze de kraai die haar zeer geïnteresseerd in de gaten aan het houden was vanaf de balustrade. Ze schudde haar hoofd naar het dier en wist zo waar een glimlach op haar gezicht te krijgen. "Nog niet" mompelde ze. Ze greep zich vast aan Patch en trok zichzelf omhoog.

Praat met: Patch

Patch

Piratenschip the undertaker - kapiteins kajuit

Patch kon het niet helpen maar hij maakte zich zorgen over de kapitein. En dat werd er niet beter op toen hij haar hoorde zeggen dat de dood haar aan het inhalen was. Hij hielp haar omhoog toen ze zich vast klampte aan zijn lichaam. Toen ze beide stonden greep hij haar stevig vast. Hij was bang dat ze door haar benen zou zakken. Ze voelde zo zwak aan.
"Weet je zeker dat je niet liever even wil zitten?" vroeg hij.