Stelling van de dag

Voor mijn gevoel heb ik er ook maar 5 XD Ik vergeet meestal ook altijd de lose hoofden en Jack. Als ik iedereen opnoem, dan vergeet ik inderdaad altijd Jack.

Nog even terug komen op de vorige twee stellingen. Mijn kern is toch wel Ark en zijn familie en Yoko. Ik denk als bijtje helemaal af is, dat ze er ook bij gaat horen.
Mocht ik weer opnieuw willen beginnen met mijn collectie. (mocht de oude door brand of zo vernietigd worden) dan ga ik wel proberen mijn ouwe kern terug te krijgen. Zoals Ark, Yoko en vampier Jack weet ik zeker dat ze de zelfde mold blijven. (Hoewel het met Yoko wel heel erg moeilijk word, het was al een ramp om haar überhaupt te krijgen.) Met de rest ga kijken of ze nog doorgaan met de ouwe mold of een nieuw zichtje krijgen. Of dat ik sommige zelf ga sculpten.

PS over de brand: ik heb een huis zien afbranden en ik kan zeggen. Het vuur is echt razend snel! Binnen 5 minuten kwamen de vlammen al buiten het huis. Dus tijd om je spullen bij elkaar te pakken is er echt niet bij.

holyvirus wrote:
PS over de brand: ik heb een huis zien afbranden en ik kan zeggen. Het vuur is echt razend snel! Binnen 5 minuten kwamen de vlammen al buiten het huis. Dus tijd om je spullen bij elkaar te pakken is er echt niet bij.

Nee, dat gaat inderdaad echt heel hard. In de wijk waar m'n zus vroeger woonde was op een avond een bankstel naast het huis tegenover haar in brand gevlogen. De vlammen reikten in mum van tijd tot aan het dak. Iedereen stond erbij, niemand dacht erover om te gaan blussen op één man na, die steeds binnen een emmertje water vulde, vervolgens op z'n dooie akkertje naar buiten liep, het water over het vuur heen gooide, er even bij bleef kijken en toen besloot dat er toch nog een emmertje gevuld moest worden. Na tien minuten had hij denk ik drie emmertjes water op dat vuur gegooid XD.

Het was z'n eigen (huur)huis waar de vlammen aan likten, maar kennelijk motiveerde hem dat niet om iets sneller te lopen.

Totally off topic, maar ik geef mezelf toestemming.

Ik heb net denk ik 3 minuten naar de avatar van Silk zitten staren, omdat ik dacht gezien te hebben dat hij knipperde met zijn ogen.
Dit blijkt niet het geval te zijn, maar is waarschijnlijk een hallucinatie van mijn net wakkere hoofd.

Nieuwe stelling: stel dat blijkt dat een van de dolls die je tijden terug gekocht hebt eigenlijk een illegale recast is (hoe je daar achter komt doet er niet toe). Hoe zou je hierop reageren? Je kunt hem niet verkopen, en meeste fora staan foto's van illegale recasts niet toe.

~

Ik denk dat ik ze zal houden, want het meeste plezier haal ik toch uit met ze spelen, ze aan te kleden en kleertjes voor ze te naaien. Ik heb de rest dan nog om foto's mee te maken. Denk ook niet dat het mijn mening over ze zou veranderen, ik zou het wel jammer vinden voor de originele artiest, maar ja, ik wist het niet.

tha_queen_of_chaos wrote:
Ik heb net denk ik 3 minuten naar de avatar van Silk zitten staren, omdat ik dacht gezien te hebben dat hij knipperde met zijn ogen.

Voor jou wil hij wel knipperen, hoor *wink wink*.

On topic: Stel dat Cis een recast zou zijn... Dan zou ik thuis nog gewoon met hem spelen, maar er wel grandioos van balen dat ik er nu pas achterkom (en eigenlijk deze kennis verwensen). Het is vervelend voor de eigenlijke artiest, maar - zoals Pete ook al zei - ik wist het niet. Om eerlijk te zijn zou ik er het meest van balen dat mijn gevoel voor die pop een flinke kink in de kabel heeft gekregen.

Dus, hoewel ik hem zou houden, zou ik er wel voor kiezen een 'echte' te kopen, mij kennende. Niet omdat ik dit moreel vind moeten, maar omdat ik waarschijnlijk niet met dezelfde ogen naar die oude kan kijken.

Ik zal behoorlijk pissig zijn en me genept en bedonderd voelen. De doll is namelijk niet wat mij voorgeschoteld is (ik ga er vanuit dat ik in dat geval misleid ben, want ik ben tegenwoordig wat voorzichtiger en koop niet zo snel meer wanneer het een beetje onduidelijk voor me is) en ik heb niet gekregen waarvoor ik heb betaald. Het kan zijn dat de vorige verkoper ook niet wist dat het een recast was, maar dan nog is de doll niet wat ik eigenlijk wilde hebben.

Het voelt een beetje hetzelfde als een CD van je favoriete band kopen en er dan achter komen dat het ingespeeld is door een coverband. Het kan misschien leuk klinken, maar het is niet jouw favoriete band.

Ik zou (juridische) stappen ondernemen om mijn geld terug te krijgen, maar de kansen zullen klein zijn en waarschijnlijk kan ik naar mijn geld fluiten.
De doll zelf, als het niet een zwaar chemisch gevaar voor de volksgezondheid gevuld met zaagsel is, maar een van de bijna niet van echt te onderscheiden professionelere recasts, zou ik bewaren als waarschuwing voor mezelf zodat ik me niet weer aan dezelfde steen stoot.
Ik zou in ieder geval een vervanging regelen voor de recast, zodat ik in ieder geval een doll heb waarbij ik geen nare gevoelens heb.

Als Quinn dat zou zijn zou ik giga balen. Maar ik koop geen dolls bij twijfelachtige bedrijfjes. Alleen Shizuki heb ik 2de hans gekocht en als zij een illigale recast zou zijn zou ik het niet erg vinden denk ik. Niet dat ik het leuk vind maar ik ben veelste blij met haar en ik post tog niet meer veel foto's. Maar ik zou niet iets kopen als ik het echt niet vertrouw.

Nieuwe stelling: Customisen is een onderdeel van de hobby, maar wat vind je ervan als iemand jouw werk customised? (Jouw werk kan een artist doll zijn, maar ook een face-up, mod, pruik of outfit. Het is dan iets dat jij (voor een ander) hebt gemaakt en nu in het bezit is van een ander.)

Ik vind het wel horen bij de hobby. Ook als je bv een gratis face-up hebt gekregen bij je doll of de doll komt met een limited outfit, dan mag je nog wel zelf bepalen wat je er mee gaat doen. Ik heb zelf ook iemand anders mod compleet verwijderd en dan zelf aan geslag gegaan (Wel volgens de klant's visie)
En ik zou ook geen probleem hebben als mijn klanten mijn mods aanpassen of verwijderen (betaald hebben ze toch al )
Als ik echt mijn artistiek idee/visie op een doll wil uitbrengen en ook zo wil houden, dan breng ik het wel als een ooak doll uit.

Het is moeilijk om te bepalen wat mag en wat niet. Je verkoopt uiteindelijk een product en de klant mag dan zelf bepalen wat ze er mee gaat doen. Het wordt anders als een klant jouw product koopt en vervolgens kopieën gaat maken en die weer verkoopt.

Deel HV's mening dat het hoort bij de hobby. Ik moet eerlijk zeggen dat dit ook deels is waarom ik zit te dubben of ik wat van mijn 'werk' ga verkopen of niet. Eigenlijk ben ik namelijk wel benieuwd wat andere mensen ervan zouden maken.

Nu is het denk ik wel anders of je poppen maakt, of face-ups, of kleding. Poppen zijn bedoeld om te customizen, maar ik weet niet of ik echt blij zou zijn als ik erachter kwam dat iemand mijn face-up heeft aangepast. Om één of andere reden voelt dat, voor mij, eerder alsof iets niet goed was aan mijn werk.
Maar aan de andere kant, als je klant je face-up heeft gekocht, is het aan hem/haar om ermee te doen wat ze wil.

Ik vond het eerst wel een beetje balen maar ik kan mij er nu beter overheen zetten. De pop en face-up is van de nieuwe eigenaar en die mag er mee doen wat hij/zij wil. Nu doe ik ook geen commissies meer omdat ik zo lang werk aan face-ups, er teveel energie in stop. En dat staat niet in verhouding met wat ik eraan verdien (in zowel geld als voldoening). Ook gaat er zoveel MSC doorheen. (niet bepaald goedkoop) Nu doe ik soms wel voor iemand anders schilderen maar dat zijn vrienden of bijv. iemand van DoA waar ik goed contact mee heb.
Vroeger vond ik het niet zo leuk om te zien dat een face-up na een maand er al weer af ging/werd veranderd. Of dat iemand slordig met haar doll omging en er vlekken op de face-up zaten van viezigheid. Maar het was letterlijk uit mijn handen. Het is iets om los te laten als het is verkocht.

Ik ben ook van mening dat wanneer je iets hebt verkocht of voor een klant hebt gedaan, je het los moet laten. Ik vind het wel vervelend wanneer de indruk wordt gewekt dat de gemodificeerde face-up/mod door jou is gedaan.

Geen stelling, maar gewoon een vraag: Wat is voor jou de ideale afmeting van een BJD verzameling?

Ik denk dat de ideale afmeting is als je denkt: Ik ben tevreden.

Oftwel: Die is voor iedereen anders. Sommige zijn tevreden met 1, andere hebben er 100 en willen nog meer.

tha_queen_of_chaos wrote:Oftwel: Die is voor iedereen anders. Sommige zijn tevreden met 1, andere hebben er 100 en willen nog meer.

Ondanks dat ik altijd wel tevreden ben met het aantal poppen dat ik heb, ben ik het hier wel mee eens. Het ligt er ook sterk aan, denk ik, hoeveel je er thuis kwijt kunt, zonder dat je over de koppen moet lopen, het ligt eraan (als je de verhalen om de poppen belangrijk vindt) hoeveel verhalen je hebt en hoeveel personages die bevatten. Het ligt ook aan je budget.

Momenteel zit er nog wel groei in mijn collectie, hoewel ik wel een keer een vitrinekast moet kopen, zodat ik mijn dame en heren veilig kan wegbergen zonder dat de kat erbij kan. Hij houdt van de vingertjes. Met de Kamau die ik nu besteld heb wordt een nieuwe setting opgezet en ik heb zeker nog wat meer plannen voor zelfgemaakte poppen. Maar... tegen de tijd dat ik DAT allemaal verwezenlijkt heb, ben ik wel weer verhuisd en heb ik meer plek. ;p

De vraag gaat meer om wat voor jou persoonlijk een ideale afmeting is en minder om het algemene "je moet doen waarbij je je goed voelt en niet letten op wat de rest van de wereld vindt". Er is een redenatiepad dat je aflegt om te komen tot datgene waarbij je je goed voelt. Waarom is nou juist voor jou 1 of 100 goed?

Zelf vind ik dat het fijn is wanneer je twee of drie dolls van dezelfde afmeting hebt, zodat ze kleding, ogen en pruikjes kunnen delen. Als iets toch niet bij de één staat, dan kan een ander het vast wel gebruiken. Daarnaast vind ik het leuk om een paar verschillende maten te hebben, dus met twee á drie per maat zit ik op ongeveer 10 voor een ideale situatie.
(In de werkelijkheid heb ik gewoon meerdere collecties van de voor mij ideale afmeting. XD)

Muisje wrote:De vraag gaat meer om wat voor jou persoonlijk een ideale afmeting is en minder om het algemene "je moet doen waarbij je je goed voelt en niet letten op wat de rest van de wereld vindt". Er is een redenatiepad dat je aflegt om te komen tot datgene waarbij je je goed voelt. Waarom is nou juist voor jou 1 of 100 goed?

Dat snap ik, maar zelfs dan nog blijft mijn post relevant. In de situatie waar ik nu zit, vind ik het niet prettig om meer dan het aantal poppen te hebben wat ik nu heb (Kamau meegerekend). Straks wanneer ik een kast erbij heb - moet nog een plek zien te vinden waar 'ie kan, maar goed - kunnen er wat meer bij, maar alleen wanneer het financieel makkelijk uit kan.
Al met al zou ik, zelfs met de zelfgemaakte poppen erbij, er niet meer dan 10 willen hebben (per verhaallijn ). Wellicht zelfs dat dit teveel is. Wanneer mijn collectie één grote blur van poppen wordt, dan wordt het tijd er een paar te verpatsen. Ook een hele kast, of kamer, gevuld met alleen deze collectie zou ik erg onprettig vinden.

Het ging mij er meer om dat veel gesprekken (elders) eindigen met de dooddoener "je moet niet letten op wat anderen zouden kunnen vinden". Dat je niet de behoefte voelt om je keuzes en wat je leuk vindt te verantwoorden, neemt niet weg dat je misschien wel over je keuzes en wat je leuk vindt, wilt kletsen. Misschien wil je niet om te oordelen, maar uit nieuwsgierigheid weten hoe een ander het doet/beleeft.
Dus ik wilde de dooddoener voor zijn.

Mijn spaarplannen en ruimte(gebrek) zijn op dit moment beperkende factoren, maar ik ga er even vanuit dat mijn ideale collectie zich in een ideale situatie bevindt.

Mijn ideale getal is 7 denk ik, vreemd genoeg eindig ik telkens weer met zeven popjes, al heb ik er nu weer 6 (ik tel Chrom niet mee want hij staat te koop)... nou ja, in elk geval rouleren er een paar popjes en blijf ik toch telkens steken op een cijfer wat soms minimaal 6 is en max 8.

Ik heb geen idee wat voor mij het ideale aantal poppen is. Ik vind de vier popjes die ik heb niet te veel of te weinig, al heb ik er nog wel wat op mijn wenslijst staan. Ik zie tegen de tijd dat ik meer poppen heb wel of ik het dan te veel vind of niet.

hmmm, ik weet niet wat ik de ideale formaat zou vinden.
Ik zei altijd dat ik er niet meer wilde als 5, maar ik zit nu op de 6. (hoewel ik de 6e nog niet thuis heb), plus nog een aantal in de planning.
Ik heb nu wel soort van het gevoel dat ik er wel redelijk ben qua karakters. Ik heb een beetje van alle soorten karakters wat en ook qua kledingstijlen zijn ze redelijk veelzijdig.
Misschien als er een interressante oudere mold komt (als in iemand die een doorgeleefde, vriendelijke 50+er zou maken) dat ik Bernard ook naar huis breng.

Toen ik begon dacht ik er bij een te blijven maar uiteindelijk heb ik er 16 lol met een aantal hoofdjes en dolls die er nog aankomen. Nu is mijn plek voor ze erg beperkt en heb ik ze allemaal in een kast gefrot. Meer kunnen er eigenlijk niet bij hoewel ik niet een duidelijk limiet heb gesteld aan mijn collectie.

Ik merk wel dat ik grote dolls omruil tegen kleintjes maar met mijn Hunters project die allemaal SD's omvatten heb ik weer geen limiet op mijn collectie. Wulfric is er al, Fenris komt eraan volgende maand en nu is Reyalla in de planning (het hoofd heb ik al, lichaam hoop ik deze maand te bestellen bij impldoll).

De discussie over "goedkope dolls zijn net zo goed" buiten beeld latend, wat zou je doen wanneer je twee verschillende dolls op het oog hebt en de een kost maar de helft van de ander en je hebt interesse in beiden (ze zijn dus niet alle twee een optie voor één bepaald karakter)? De duurste kopen, waardoor je daarna niet zo lang hoeft te sparen voor de ander of de goedkoopste halen, waardoor je al een doll hebt terwijl je voor de ander doorspaart? Of misschien iets anders met je geld doen?

Ik zou sparen tot ik genoeg geld voor de duurdere zou hebben en dan kijken of ik ze echt allebei nog zo geweldig vind. Meestal is er toch een popje wat ik net iets liever wil hebben dan een andere. Als ik dan nog zou twijfelen zou ik gewoon het geld op mijn rekening laten staan tot ik zeker ben van welke ik wil hebben, anders krijg ik achteraf spijt. En misschien dat ik tegen die tijd genoeg door gespaard heb, dat ik ze allebei kan kopen XD
Ik heb ook wel eens gehad dat, tegen de tijd dat ik het geld had gespaard voor een popje, ik het popje toch niet zo bij het karakter vond passen dat ik in gedachten had. Toen heb ik het geld gewoon lekker op mijn rekening laten staan tot ik wel het perfecte popje had gevonden.

Ik stond laatst precies voor diezelfde keuze en ben voor de duurdere gegaan. Ik weet gewoon van mezelf dat ik me nu nog dure dingen kan veroorloven maar volgend jaar niet meer (ik doe dit jaar over en hoef dus vrijwel geen nieuwe, dure studieboeken te kopen). Dus ik heb braaf een paar maanden gespaard voor de duurdere ;p

Helaas werd dit plan teniet gedaan door een stervende laptop, maar ik zou dus eerst voor de duurdere zijn gegaan.

Bij mij zou de prijs niet zo'n grote factor zijn bij de keuze, maar zeker wel een factor.
Ik zou eerder voor de duurdere gaan, om dezelfde redenen als de andere gezegd hebben. In de tijd dat je daarvoor spaart kan het zijn dat je altijd nog je plannen wijzigt.

Meestal is het zo dat wanneer ik niet kan kiezen, ik ze blijkbaar beiden toch niet zo graag wil en dan ga ik voor iets anders.
Als ik ze toch graag zou willen kopen en ik wil de ene niet net iets meer dan de ander, dan wacht ik tot ik ze beiden tegelijk kan kopen. Tenzij ik het idee heb dan eentje mogelijk binnen afzienbare tijd niet meer verkrijgbaar is, want dan is de keuze snel gemaakt.

Ik heb ondertussen geleerd dat wanneer ik twee poppen graag wil en niet kan kiezen, ik gewoon rustig moet gaan sparen tot ik genoeg geld heb voor de duurste. In bijna alle gevallen gaat mijn geld vervolgens naar een andere pop.

Toen ik aan het sparen was voor mijn Volks Madoka of Williams, kwam er een SwD Lucas vrij voor een hele goede prijs (stond ook op mijn verlanglijstje), toen ik spaarde voor m'n Volks Williams of Michele, stond er een 'goedkope' Madoka te koop aangeboden en toen ik ging sparen voor de IH Luo of Arvid kwam Iplehouse met de standard Kamau die al heel lang op het lijstje van must-haves stond.

Oftewel, de poppen die ik koop zijn altijd al lang favoriet, maar ik koop ze nooit op het moment dat ik het plan.

Gelukkig hoef ik die keuze voorlopig echt niet te maken. Er is gewoon geen geld meer voor dolls. Mijn leven en mijn toekomst zijn veel belangrijker. Heb er soms zelfs wel wat moeite mee dat ik er zo veel geld aan uitgegeven heb terwijl hier kinderen zijn die niet eens schoenen hebben omdat de ouders maar amper eten voor ze kunnen kopen.
En ik amper tijd voor ze heb en ze niet eens fatsoenlijke plekjes hebben. En de hoge UV straling hier vernielt ze alleen maar.

Ideale grote is voor mij afhankelijk van de situatie waar in ik in leef en of ik kan verantwoorden om zulk duur speelgoed in huis te hebben.

Volgens mij heb ik een soort 'comfort zone' qua prijs (hoewel dit eigenlijk een veel te blij en comfortabel woord is in deze context want een doll kopen is per definitie financiele stress, voor iedereen hier denk ik): ik merk dat ik boven een bepaald bedrag eigenlijk niet meer over de drempel heenkan om die doll aan te schaffen. Het is alsof er in mijn hoofd een alarmbel afgaat, een stressgevoel wat me akelig bewustmaakt van wat ik aan het doen ben en waar slecht tegenin te redeneren valt. Dit terwijl ik met veel minder moeite hetzelfde bedrag uit kan geven aan TWEE dolls (ervan uitgaande dat ik dat geld zou hebben) dus echt heel logisch is het niet.

Dat heb ik nu bijv met de nieuwe Iplehouse Dexter. Ik heb hem dan wel op mijn wishlist gezet maar volgens mij kan hij daar mooi gaan staan wezen tot hij een ons weegt, ik weet niet of hij er ooit komt omdat ik die prijs gewoon niet trek. Ik zal denk ik eerder een Vito kopen.

Ik ben wel een keer over die drempel heengegaan (Lusis), dat was na een dubbele financiele meevaller + het besluit niet op vakantie te gaan, waardoor ik tijdelijk mijn financiele verstand op nul kon zetten. Ik denk alleen niet dat dat die situatie snel (lees: ooit) nog een keer gaat voorkomen. Dus als 1 van de 2 dolls boven die drempel ligt is de kans groot dat ik voor de minder dure ga.

Maeve wrote:hoewel dit eigenlijk een veel te blij en comfortabel woord is in deze context want een doll kopen is per definitie financiele stress, voor iedereen hier denk ik.

Als ik ergens gestrest van word, dan doe ik het liever niet. Zeker als het om een hobby gaat, want hobby's zijn er voor de ontspanning. Dolls kopen is voor mij geen financiële stress, want geld voor een hobby uitgeven, terwijl je het geld niet uit wil geven of niet uit zou moeten geven doe je geheel zelf. Toen ik er het geld voor had, verbaasde ik me soms over het feit dat ik blijkbaar zoveel geld voor dolls over had, maar nu dolls kopen er even financieel niet in zit, koop ik geen dolls. (Tenzij ik een doll of doll onderdeel verkocht heb, maar dat zie ik meer als een vorm van inruilen.)
Als een bedrag X uitgeven me geen goed gevoel geeft, dan geef ik het liever niet uit, maar ik vind het geen probleem om dure dingen te kopen wanneer ik er het geld voor heb. ^_^

Nee dat heb ik toch wel heel anders:).
Ik kan niet zonder spoor van stress of twijfel zoveel geld uitgeven. Dat heeft niet echt iets te maken met de praktische kanten als 'heb ik er genoeg over nagedacht' en 'zit ik financieel goed genoeg', want dat doe/regel ik zorgvuldig, dat zit hem er meer in dat het een enorme berg geld voor me is die ik uitgeef en dat ik daar niet aan kan wennen op een niveau dat ik niet meer denk: omgomgomg..!

Als ik er wat langer over nadenk weet ik ook eigenlijk niet of ik dat graag anders zou willen. Ik bedoel, ik vind het ergens ook wel gezond om een soort van ontzag te houden voor (het uitgeven van) dat soort bedragen. Dat soort stress betekent niet dat je een verkeerde keus maakt, of dat je er niet klaar voor bent of het financieel eigenlijk te zwaar hebt. Stress is niet altijd per definitie negatief (al gebruiken en lezen we het in spreektaal wel zo), en ik denk dat als ik die stressreactie bij aankoop van een doll helemaal kwijt zou raken ik ook best wel een beetje geschokt zou zijn over mezelf. Zo van, wat ben ik blase geworden.
(hiermee wil ik absoluut niet impliceren dat gebrek aan stress=blase, alleen dat het dat voor mijzelf zou betekenen omdat er dan echt iets veranderd is in mij)

Dus ik snap wat je bedoelt en zeker als het gaat om al die noodzakelijke voorwaarden als genoeg geld hebben, genoeg 'ruimte', goed genoeg nagedacht hebben etc, maar ik denk dat het ook als dat allemaal geregeld is goed mogelijk is om stress kan voelen bij zo'n aankoop. Ik heb het iig wel:)

(Nou wordt ik toch wel nieuwsgierig hoe anderen dit ervaren en of ik de enige ben die dit heeft. Ik heb er nooit zo over nagedacht, misschien als dit topic afgerond is iets voor een volgende 'stelling van de dag'?)

Maak er maar een leuke formulering van en ik vind het ook best een interessante stelling ;p

Zowel achteloos met geld smijten als er bovenop blijven zitten zijn twee extremen die natuurlijk nooit echt goed zijn. Of je er snel gestressed van raakt of niet om grote bedragen uit te geven, zolang je de uitgave goed kunt verantwoorden is er niets mis mee. De meesten van ons zijn al op zichzelf of samenwonende mensen die ook rekeningen moeten betalen naast de hobby's. Een beetje een verantwoordelijke houding ten opzichte van deze hobby (maar ook 'gewoon' dure aankopen) is volgens mij iets wat je absoluut nodig hebt om niet in de problemen te raken. Gelukkig zijn de meeste jongere mensen die aan deze hobby beginnen vastbesloten om te werken en te sparen voor hun BJD. Zo ben ik immers ook begonnen.

Maar wat ik bijvoorbeeld in de EGL-wereld een beetje zie is dat mensen soms een heleboel dure, limited jurken kopen die ze vervolgens halsoverkop weer door moeten verkopen omdat ze eigenlijk het geld er niet voor hadden. Betalen voor zo'n jurk, of een doll, of een nieuwe koelkast ofzo is dus ook niet een kwestie van of je op het moment genoeg geld hebt, maar of je het in de toekomst je nog kunt veroorloven. Dat is ook een stukje verantwoordelijkheid en best stressvol, inderdaad ;p

En jep, ik stress me ook de neten als ik zoveel geld van mijn rekening zie verdwijnen, maar dat slaat al snel om in 'omg komt hij wel in 1 stuk aan!?'-stress...

Maeve wrote:hoewel dit eigenlijk een veel te blij en comfortabel woord is in deze context want een doll kopen is per definitie financiele stress, voor iedereen hier denk ik.

Geld niet voor mij, maar ik ben gewend om grote bedragen uit te geven. Ik heb een dure smaak betreft sommige zaken. Voor de bjds had ik ook al dure hobbies Maar ook bij andere comfort dingen zoals computers, camera's etc geld ook dat ik liever een groot bedrag aan besteed als het past aan mijn behoefde. bv. ik ben langer gelukkig met een eigen samengestelde pc die makkelijk 2000 euro kan kosten dan een kant en klare pctje van 500 euro. Het valt niet echt mee om af en toe een dure smaak te hebben, zeker als er het geld er niet is.
Waar ik meer in de stress raak zijn schulden maken. Ik heb een keer een doll op layaway gedaan, omdat ik het geld niet echt had. Het was echt alles dubbel na rekenen en plannen of ik het geld echt bij elkaar kon krijgen. (Het was voor Yoko, mijn droom doll, waar ik jaren op zoek was. Ik had maar 1 kans en als ik die niet had gegrepen had ik haar nooit meer kunnen krijgen. Ook niet tweede hands. Dus extra stress.)


@vorige topic: Voor mij telt het WANT! meer dan de prijs, maar de prijs kan wel bepalen welke doll ik dan eerder zou kopen. Want mocht er net op het moment een enorme aantrekkelijk aanbieding zijn (heb een zwak voor koopjes) of het bedrijfje besluit de prijzen na een bepaalde tijd ophoog te schroeven. Deze factoren hebben wel invloed op welke ik eerst zou kopen dan de ander. Zit er toch een soort tijdsdruk op. Mocht dat niet het geval zijn, dan wacht ik ook liever totdat ik zeker weet welke ik eerst wil of genoeg gespaard heb om de beiden aan te schaffen.

Misschien komt het omdat ik met verschillende spaarpotjes werk. Als er niets in het doll-potje zit, kan ik ook geen dolls kopen en op dit moment gaan andere potjes voor waardoor het doll-potje niet gevuld wordt.
Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat ik ten alle tijden een verrassingsbezoek aan de dierenarts kan betalen, want dieren worden niet volgens schema ziek. Daarom is het ook niet stressen "Oh, jee, wat jou als...?", want dat is geregeld.
Waar ik wel over kan stressen is de bankgarantietermijn van mijn credit card. Meestal ben je maanden verder voordat het duidelijk is dat iemand/een doll company je zit te flessen en dan kan je je geld niet meer terug krijgen via je bank. Het nadeel van de standaard lange levertijd van deze dolls.

Ik werk niet met verschillende spaarpotjes, maar met een minimum wat ik op mijn spaarrekening wil hebben als appeltje-voor-de-dorst. Alles wat daarboven komt kan uitgegeven worden aan leuke dingen.
Toch blijf ik erg slecht in het uitgeven van veel geld in één keer, onafhankelijk waarvoor het is. Stiekem komt er bij mij dan toch een irrationeel schuldgevoel en 'impending doom' gevoel opzetten, alsof de hele wereld nu in elkaar stort omdat ik even voor mezelf kies. Grappig is dat juist DIE gedachtekronkel ervoor zorgt dat ik eigenwijs toch die dure pop/kast/computer koop.

Ik heb voor geen enkele doll echt gespaard. Ik spaar elke maand een x bedrag (en soms als ik wat extra's heb dat ook) voor van alles.
Mijn dolls koop ik van mijn Spending money. Komt weleens voor dat ik als ik een doll gekocht heb de rest van de maand niks extra's kan doen/kopen en niet meer mijn standaard BK burger en Smullers Milkshake kan halen, maar dat heb ik er dan voor over. (en ja, als ik werk bij See ontbijt ik met burgerking en haal ik een milkshake voor op de terugweg, ik moet aankomen )

Ik heb een Hobbypotje Grote Uitgaven en een hobbypotje Kleine Uitgaven. Als ik dat niet gescheiden houdt, dan loop ik het risico dat ik met kleine uitgaven onopgemerkt al mijn hobbygeld opmaak, maar ik schuif ook regelmatig tussen die twee potjes. Of ik koop minder klein spul en spaar harder voor grote dingen, of ik spaar langzamer voor grote dingen en koop meer klein spul. Uiteindelijk blijft het geld dat maar één keer uitgegeven kan worden.

Interessant om te lezen hoe anderen dit hebben! Ik werk niet echt met potjes maar het is wel zo dat alles wat ik naar PayPal weet te slepen fair game is, oftewel hobby/kado's/boeken/DVD's-geld. Dus PayPal fungeert eigenlijk als potje. 

Maar ook dat maakt dus niet dat ik stop met stressen. Het hoort er gewoon bij voor mij denk ik. Het is ook niet zo dat ik er wakker van lig ofzo, maar net als Silk moet ik mezelf wel ergens doorheenduwen bij het doen van die aankoop. 

In het begin van deze hobby vond ik het spannende bedragen om uit te geven, later werd ik er - misschien iets te - makkelijk in. Kan mijzelf heel makkelijk overtuigen een pop te kopen. Nu ben ik denk ik iets verstandiger geworden en poppen zijn daarbij ook niet heel belangrijk meer voor mij. Pas heb ik een spiegelreflex en lens gekocht. Hoewel dit in vergelijk met andere DSLR camera's een best goedkope is, is het meer geld dan ik ooit aan een pop heb uitgegeven. Hoewel mijn Galena kwam in de buurt. Van Galena heb ik ook altijd een beetje spijt gehad, ik was achteraf geschokt dat ik zoveel geld aan haar had uitgegeven dat ze voor mij eigenlijk niet waard was. (gelukkig is ze verkocht en bij een nieuwe eigenaar die veel blijer met haar is)
Ik ben nu echt super blij dat ik eindelijk deze camera heb. Al heel lang wilde ik er één kopen en had gepland afgelopen januari het aan te schaffen. Voor die camera moest ik wel wat meer research doen dan voor een pop. Een pop kopen is vrij simpel. Maar ik vind het toch een beetje 'zorgwekkend' dat ik meer moeite heb met een camera kopen dan een pop. Ben ook van plan voorlopig geen poppen meer te kopen, of het te doen met 2e hands en lichamen bijv. die ik al heb liggen. Het is wel moeilijk want zodra ik op dollsites kijk denk ik gauw 'ja die wil ik!'
Woon nu ook (helaas) nog niet op mijzelf, met als enige voordeel dat ik meer geld te besteden heb. Ik kom ook niet in het nauw.

Grail doll get! En nu?

Ik vroeg me af er door mensen heen gaat wanneer ze de doll die ze heeeeeel graag willen hebben na heeeeel veel moeite (en soms geld) eindelijk thuis hebben en er al een tijdje van hebben kunnen genieten. Verschillende mensen = verschillende reacties en als je het zelf niet hebt meegemaakt, hoe denk je dat het zou zijn? Een nieuwe grail doll? Een gapend gat? Niets bijzonders? Grail dolls zijn onzin?

Tot nu toe zijn mijn Madoka, mijn SwD Lucas en mijn Iru-HS allemaal grail's geweest, maar het was pas nadat Remo (mijn Williams) thuis kwam, dat ik bijna twee jaar geen behoefte had om een nieuwe doll te kopen. Ik had zelfs geen zin om een lijf voor hem te kopen. Het hoofd alleen was al voldoende.
Dat wilde niet zeggen dat ik geen poppen meer op m'n verlanglijstje had staan, maar voor dat moment was het even voldoende.

Ondanks dat ik nu weer aan het kopen geslagen ben, is het koortsachtige er wel een beetje af. Stelde ik eerst de aankoop van een Williams uit door een andere pop te kopen, is dit nu niet meer nodig en kan ik het dus lekker rustig aan doen.

Mijn tweede doll(Sumiya-Volks Scarface Cecile-)en vierde(Saix-Dive Seimei-)waren mijn grail dolls en ik had echt 2 compleet verschillende reacties xD Bij Sumiya had ik hetzelfde als Silk, ik had helemaal geen behoefte aan andere dolls, in mijn ogen kon geen andere doll tippen aan Sumi, dus als ik al eens aan het sparen was stopte ik daar al vrij snel mee want tsja, hij was toch niet zo tof als Sumi. Waarom ik toen wel m'n 3e doll(Xem)heb gekocht weet ik niet, impuls ofzo xD Na Saix had ik juist precies het tegenovergestelde, zo van..omg ja, zo leuk was sparen voor en het kopen van dolls ook alweer, zo leuk is het om iets te maken van een nieuw popje! Door Saix ben ik weer door gaan sparen(ik zie hem ook meer als m'n 3e doll). Nu heb ik niet echt grail dolls meer, wel dolls die ik graag zou willen hebben, maar niet een 'ZOMGgeweldigeallesoverstijgende' doll. En ik vind Sumi nu ook net zo mooi als Vasy en Puppy en de anderen, hij is nog wel speciaal maar niet zo ultiem ''OMG IK HEB DEZE DOLL EN HIJ IS ECHIES VAN MIJ!'' meer. Wat misschien maar beter is ook xD Het is nu wat meer verdeeld.

Ik heb nu ik Seishin heb eigenlijk niet van allebei. Misschien omdat ik er niet echt moeite voor heb gedaan. Het was geen grote zoektocht en epic spaardoel in zowel tijd als hoeveelheid geld.
Gewoon een re-release.
Ik vind hem wel super gaaf, daar niet van, en ik heb een gaaf content gevoel van: Yesh, iek heb hem! (ja, met evil duits accent)
Ik heb alleen niet van: OMG I Canz die happy now!

Toen ik uiteindelijk Rembrandt als SD wilde kopen ben ik lang gaan kijken naar wat ik nou echt mooi vind. Mijn smaak is behoorlijk veranderd sinds ik met de hobby begon en ik worstelde echt bij het kiezen tussen een mold die op de tekeningen van hem leek, en een mold waar ik echt verliefd op was. Toen herinnerde ik me de K-doll Kael mold, die ik echt HEEL HEEL erg mooi vond maar nooit aan had gedacht omdat ik mezelf tot MSD's wilde beperken. En ik zat maar op de 2de hands markplaats te kijken naar iets waar ik voor kon 'settelen', maar realiseerde me toen dan het niet uitmaakte hoe duur hij was, al was 't 400 dollar, ik wilde hem en ik zou hem krijgen ook! Uiteindelijk heeft het wat gekost maar het gapende gat zit alleen in de portomonnee, want de mold is in het echt zoveel mooier dan op de foto's! <333 Het voelt inderdaad als een grail doll, hoewel je 't niet zo zou zeggen aangezien ik er niet jaren naar gezocht of voor gespaard heb.

En nu? Nu realiseer ik me dat ik moet gaan voor de molds die ik echt heel leuk vind, ook al zijn ze duur en gelimiteerd. Ik hoop ooit nog voor een Swd School A te kunnen sparen, maar eerst maar blij zijn met deze <3 Verder sluit ik me bij Silk aan, ik heb even geen behoefte meer aan andere dolls ^^

Ik heb geloof ik niet echt een grail doll gehad. Reisner was een poging om een spaardoel te hebben en niet links en rechts impulsaankopen te doen, wat "faalde" toen ik op een buitenkansje gewezen werd. Het voelde wel goed om "op jacht" te zijn geweest en met een overwinning thuis te komen (zo voelde het), maar tot op heden heb ik nog niet het idee dat ik opnieuw op jacht moet naar een doll die ik graag wil hebben, maar die moeilijk verkrijgbaar is. XD Ik ben nog steeds aan het nagenieten.

Misschien is er een potentiële grail doll (BlueFairy V. May) Dat is een doll die me vanaf het begin erg trok, maar ik heb 101 redenen om er niet voor te gaan. Ik denk ook niet dat het eindelijk binnenhalen van een grail doll voor mij de reden zou zijn om even geen dolls meer te willen kopen. Dat zouden eerder het aantal, de beschikbare ruimte en mijn financiën zijn.

Mijn Chiwoo-elf misschien. Heb nu meerdere Chiwoo-tjes.
Ik heb het eigenlijk meer met poppen die op een karakter in mijn hoofd lijken. Bijv. als een pop een 'Melodi' gezicht heeft val ik daar gauw voor. (zoals Kid Delf Ani, grote ogen, klein mondje, puntig kinnetje) Maar die heb ik al, dus waarom meer molds kopen die daar op lijken. En in veel poppen kan ik ook een Madeline zien, wat lastig is omdat ik nu al een aantal verschillende Madeline's heb gekocht. :/
En heb altijd al een Soony willen hebben en die heb ik nu ook.
Ik heb nooit heel veel moeite gedaan voor een pop. Wel veel stress gehad bij bepaalde verzendingen.
Sommige kijk ik naar uit en die vielen na een poosje tegen, en andere koop ik als impuls en die blijken veel leuker te zijn dan gedacht. Het wisselt.

Muisje wrote:Het voelde wel goed om "op jacht" te zijn geweest en met een overwinning thuis te komen (zo voelde het)...

Dit herken ik goed en is een van de redenen waarom ik over het algemeen voor moeilijk verkrijgbare dolls ga. Die rush is ronduit verslavend en het geeft een kick om, na een flinke jachtpartij met je trofee thuis te komen. (en nu heb ik een mental image van Silk die met een geweer in de bosjes verscholen zit, wachtend op een potentieel slachtoffer).

Even een eBay veiling afschieten.

Rosered wrote:Bijv. als een pop een 'Melodi' gezicht heeft val ik daar gauw voor. (zoals Kid Delf Ani, grote ogen, klein mondje, puntig kinnetje) Maar die heb ik al, dus waarom meer molds kopen die daar op lijken.

Dat heb ik ook een beetje met V. May. Half gesloten ogen met een open mondje dat een stukje tanden laat zien. Daar heb ik er nu al meerdere van. Het is moeilijk om af te wegen of ik $500-800 wil uitgeven aan een doll die lijkt op dolls die ik al heb ongeacht hoe mooi ze op zichzelf is.

Ik vraag me altijd af wanneer iets nou precies een grael-doll is. Het woord lijkt te staan voor een doll waar je niet alleen verliefd op bent, maar die ook, om wat voor reden dan ook (persoonlijke financien, de uitgave was LE, de company bestaat niet meer) niet of moeilijk beschikbaar of bereikbaar is?

Dat onbereikbare vind ik lastig. Ik hou juist niet zo van die jacht denk ik . Ik ben een beetje een stresskip met dollaankopen en lig veel liever als een vadsige mamadraak zachtjes op mijn veroverde berg goud (lees: resin mensjes en 6-7 inch pruikjes) te snurken dan dat ik moeilijk moet gaan veroveren enzo. 

Maar ik denk dat mijn Narae het meest in de buurt komt van een Graeldoll. Het is ook een lang verhaal van eindeloos treuzelen en weifelen want zij was de doll waar ik in eerste instantie keihard voor viel, maar uiteindelijk ben ik toch voor een Luv gegaan. En tussen Luv en mij heeft het nooit zo gewerkt. Vervolgens was er al dat gedoe met Catrina en Narindoll en ellende met mensen die geen poppen kregen. Toen Bimong uiteindelijk weer poppen ging maken ben ik er snel ingesprongen, en uiteindelijk heb ik haar dit jaar dus naar huis gehaald.

Ik moet zeggen dat het wel echt uitmaakt. Iedere keer als ik naar haar kijk ben ik weer blij. Het voelt heel 'compleet' nu. Het is niet zo dat ik geen behoefte meer heb aan andere poppen, maar de belangrijkste zijn er gewoon nu, en daar heb ik op de een of andere manier veel te lang over gedaan.