The Curse of Zombie Shopping Malls [RP]

Oni glimlachte flauw terug naar Falcon. Ze was blij dat hij haar steunde, maar hoopte ook dat hij daar goed aan deed. "Dank je" antwoordde ze, en voegde daar bijna fluisterend aan toe: "Ik hoop alleen dat ik niet fout zit..." Ze keek naar het bord. Het zag er niet goed uit voor Lynxx. Maar wat als Lynxx nou onschuldig was...? Dan had ze haar ten onrechte beschuldigd, en zou Saix haar straks... Oni schudde haar hoofd. Ze wilde niet denken aan de situatie die kon onstaan als Lynxx toch onschuldig bleek. Terwijl ze zich omdraaide, mompelde ze "Ik ga wat eten halen" en liep toen zonder op een reactie te wachten richting de Albert Heijn aan de andere kant van het plein. Ze wilde zo snel mogelijk weg van het bord.

Locatie: lopend richting de AH
Praat met: Falcon

Naomi luisterde naar wat Lynxx te zeggen had. Ze had wel een goed punt. Het was inderdaad nogal makkelijk om twee meisjes achter het controlepaneel te zetten, zodat je een manier hebt eronderuit te komen, mocht er iets mis gaan. De uitleg was wel heel vaag geweest. Misschien kon er nog veel meer met die deleteknop dan alleen alles wissen en had ie het allemaal achter gehouden. Hij wist toch wel dat de meisjes dat ding niet zouden uitproberen.
"Hij heeft inderdaad wel wat meer uitgelegd. Maar ik vond het wel wat vaag, allemaal. En Ludowic, het kan zijn dat ze niet helemaal op zat te letten op het plein. We moesten allemaal nog verwerken wat er aan de hand was, dus jouw 'ik neem ontslag' was voor sommige mensen misschien niet bepaald het belangrijkste om over na te denken."
Naomi keek toe hoe de rest op Lynxx stemde. "Wow.. Follow the leader..." mompelde ze. Ondanks zijn argument was Falcon minstens net zo verdacht.

Ze zuchtte. Stemmen moest toch, hoe erg ze het ook vond. "Bijna iedereen die gestemd heeft, heeft nu wel een goed argument gegeven." Zei Naomi. "En toch heb ik moeite te geloven dat het Lynxx was. We hebben toch samen een poging gedaan om de beelden te bekijken om de dader te vinden." Ze liep richting het bord. "Ik vind Ludowic het meest verdacht. Hij was als enige BHV'er nog in het winkelcentrum. Wie weet wat hij tijdens de evacuatie en vannacht allemaal kon uitvoeren met de camerabeelden? Niemand zou het vreemd vinden iemand van de beveiliging 's nachts rond te zien lopen, dus niemand zou er veel van denken als hij 's nachts uit bed gezien werd.
In plaats van zelf de videobeelden te laten zien, liet hij ons aan de knoppen zitten. Zoals Lynxx al zei, is dat best verdacht. De deleteknop legde hij kort uit, en ik vermoed dat er wel meer achter zal zitten. Maar wij gaan dat natuurlijk niet uitproberen, als er bewijs op kan staan. En als hij het is, had hij dus toch al de kans om de beelden te wissen. Hij kon ons dus makkelijk die beelden laten zien, omdat hij toch wel wist dat er niets nuttigs op zou staan." Ze pakte een stift en schreef de naam op het bord.

Locatie: plein
Praat in het algemeen
Stem: Ludowic

Falcon liep maar achter Oni aan maar zei niet zoveel. Nu het moment van lynchen steeds dichterbij kwam voelde hij dat hij toch twijfelde aan zijn keuze, maar hij probeerde dat zoveel mogelijk te negeren voor nu. Eerst maar eens wat voedsel in zijn maag stoppen, hij had al sinds gisteren niks gegeten.

Hij stapte de AH to Go in en keek rond, op zoek naar iets zonder vlees. Hij was tenslotte vegetariër, hoewel hij er zich niet altijd aan hield als er bijvoorbeeld pizza besteld werd. Niet dat je wat ze daarop smeten echt vlees kon noemen... Gelukkig hielden de meeste winkels tegenwoordig rekening met zowel allergieën als religieuze overtuigingen.

'Ben je nog voor andere dingen allergisch?' probeerde Falcon het gesprek op iets minder deprimerends te brengen, 'lijkt me lastig, noten zitten overal wel in.'

Lokatie: AH to Go
Praat met: Oni

Dami zuchtte diep en keek naar Naomi die een opmerking maakte over follow the leader. Ofzo. Hij luisterde naar haar verhaal en knikte even. "Je hebt misschien gelijk." Hij keek naar het bord. "Maar zonder BHV'er kunnen we ook niet zoveel." Hij dacht na over wat Lynxx en Naomi gezegd hadden over de knoppen. Hij keek even naar zijn eigen stem.
Als Lud het wel was, zou hij dan wraak nemen op de mensen die op hem stemden? En wat als Lynxx het niet was? Dan hadden ze een onschuldig iemand vermoord. Moest hij dat risico nemen? Iedereen had nu gestemd, als hij zijn stem zou veranderen zou Lynxx blijven leven, en Lud sterven. Hij keek rond en zijn blik bleef hangen bij Naomi. Misschien moest hij haar vertrouwen, Lud had ook zomaar op hem gestemd. Zonder goede reden. Maar misschien waren ze het wel allebei. Misschien was er wel meer dan één zombie. Hadden ze daar al aan gedacht? Hij gromde gefrustreerd en schopte tegen een propje papier. Hij wou de leider vertrouwen, maar hoe goed was ze in inschatten van de dader, als ze zich al niet herinnerde wie de dader was?
Hij stapte naar Naomi en glimlachte ongemakkelijk. "Weet je het heel zeker, Naomi?" Het was apart dat ze de leider niet volgde, misschien wist ze echt meer dan hij dacht.

locatie: plein
Praat tegen: Naomi

“Er wordt wel heel selectief omgegaan met informatie, Naomi.” Zei Ludowic tegen het meisje. “We hebben het er op weg naar het videohok nog over gehad dat ik niet meer voor de beveiliging werk. Daarnaast blijf ik volhouden dat ik niet geloof dat Lynxx het heeft gedaan, maar ik houd er niet van als er beschuldigen worden 'onderbouwd' met leugens en verdraaide feiten. Als het wat zou uitmaken voor Lynxx zou ik mijn stem veranderen, maar ik ga niet op mezelf stemmen.”

"Overigens is het de taak van de bedrijfshulpverlener evacuaties goed te begeleiden en een BHV'er hoort als laatste medewerker het gebouw te verlaten. Ik zou mijn taak niet serieus hebben uitgevoerd als ik niet meer aanwezig was. BHV'er is overigens een extra taak die je naast je gewone werk uitvoert. Net als een EHBO'er." Legde Ludowic uit. "Zorg dat je weet waarover je het hebt voordat je het als 'bewijs' aanvoert."

Locatie: plein
Praat tegen: Naomi

Naomi keek Dami aan. "Ik denk het wel. Het is de meest logische verklaring die ik kan bedenken." zei ze.

Vervolgens draaide ze zich om naar Ludowic. Ze twijfelde of ze zijn naam niet verkeerd had moeten schrijven. 'Ludofiets', gewoon om hem nog meer te irriteren. "Misschien weet ik niet alles en misschien heb ik sommige dingen verkeerd uitgelegd, maar ik doe tenminste wel mijn best om mijn stem te onderbouwen, in tegenstelling tot sommige andere mensen."

Locatie: plein
Praat met: Dami, dan Ludowic

"Alleen voor noten. Als ik goed oplet op de ingrediënten die op de verpakking van etenswaren staan, kan er weinig mis gaan. En voor als het toch mis gaat, heb ik medicijnen." Oni probeerde zo casual mogelijk te klinken om het gesprek gaande te houden, maar dat mislukte. Even bleef ze geforceerd naar de ingrediënten op een pakje broodjes staren, maar toen keek ze Falcon met tranen in haar ogen aan. "Falcon, wat als ik nou fout zit?" begon ze. "Ik vond het zo oneerlijk dat jij werd aangevallen, en toen dacht ik plots aan Lynxx, die ook vlak bij had geslapen, en ik wilde niet dat Saix jou... Maar wat als Lynxx wél onschuldig is?! Dan is het mijn schuld dat ze verdacht werd, en jij stemde op haar omdat ik op haar stemde. Dan wordt ze straks door Saix vermoord, en dat is allemaal mijn schuld..." Oni zakte moedeloos neer op haar knieën en begon te huilen. "Ik... ik wil helemaal geen leider zijn... ik wil gewoon naar huis!"

Locatie: AH
Praat met: Falcon

Falcon piepte zachtjes toen Oni voor hem neerzakte, en hurkte bij haar neer om een hand op haar schouder te leggen. 'Meis toch, maak je geen zorgen... Ik stem op Lynxx omdat ik haar verdenk, simpel zat. Dat jij ook op haar stemde bevestigd mijn verdenkinken alleen maar.' Moedeloos keek hij door de schuifdeur naar het plein. 'We kunnen nu niet naar huis, en wat ze ook met wie dan ook gaan doen vanavond, we moeten er ons maar doorheen zien te slaan.' Hij probeerde bemoedigend te glimlachen, maar wist ook niet echt veel meer te zeggen dan dat.

'Laat je niet op je kop zitten, je hebt een zusje die thuis op je wacht. Ik weet zeker dat je hier levend uitkomt.' Hij stond op en trok haar overeind, en even tegen zich aan. 'Je ziet er moe uit, zal ik een sapje voor je maken?' Hij zag namelijk enkele stukken fruit liggen die op moesten. Hij had een voorgevoel dat ze hier nog wel even vast zouden zitten, en om dat fruit zo te latten rotten zou ook maar verspilling zijn.

Lokatie: AH
Praat met: Oni

Dami knikte naar Naomi. In de korte tijd dat hij met haar om ging, was hij tot de conclusie gekomen dat ze te vertrouwen was. Misschien zelfs meer dan Oni. Die was in paniek, haast vermoordt, en wist niet meer wat er was gebeurd. Hij zuchtte diep en nam toen de beslissing.

"Sorry Lud, maar ik vertrouw Naomi. Zij is met je meegeweest naar het videohok, en als er al twee mensen zeggen dat je alles van de knoppen uitlegde, is het wel erg verdacht." Hij glimlachte even. "Ik weet dat ik met deze stem de stempel al druk op je dood, daarom vind ik het ook erg moeilijk, maar ik moet rekening houden met het feit dat er ook onschuldigen zijn. En als jij dat was, dan mogen ze mij ook doden." Hij stapte naar Lud en knuffelde hem even random. "En het is geen wraak voor jou stem," fluisterde hij zacht voor hij zijn stem doorstreepte en Lud's naam opschreef.

locatie: Plein
Praat met: Lud
STEM-WIJZIGING: LUDOWIC.

Lynxx keek verward naar de hoop mensen die toch last minute hun stem gingen veranderen... Ze wist niet of ze zich er goed of slecht bij moest voelen... Wat als geen van de mensen op wie gestemd werd schuldig waren... Niemand wist het echt zeker.

Ze keek dankbaar naar Naomi, die haar toch wat steunde, terwijl bijna iedereen anders haar wantrouwde.
Nu duurde het niet meer zo lang voor het uiteindelijke resultaat geweten zou zijn, en er kon toch nog veel gebeuren. Ze werd steeds zenuwachtiger

Locatie: bankje op het plein
praat met niemand

Even keek Oni ongelovig op naar Falcon. Hoe kon hij nou denken aan sap, terwijl ze hier opgesloten zaten?! Toen realiseerde ze zich dat hij haar alleen maar gerust wilde stellen. Ze droogde haar tranen en probeerde te glimlachen. "Jee... kijk mij nou... en ik moet een leider zijn?" Ze gaf Falcon een korte, stevige knuffel. "Dank je, sap is goed."

Locatie: AH
Praat met: Falcon

Falcon nam haar mee naar een kookzaakje, waar hij een willekeurige blender in een stopcontact stopte. 'Alsje,' zei hij na een paar minuten, en gaf het sap aan Oni, 'en het is nog gezond ook.'

Toen hij even omhoog keek zag hij het schap met alarmklokken allemaal spookachtig 19:20 aangeven. Over veertig minuten zou blijken of ze goed gestemd hadden. Even ging er weer een vlaag angst door Falcon heen toen hij zich bedacht dat er altijd de mogelijkheid was dat ze de verkeerde hadden aangewezen.

'Oni,' zei hij, 'je bent een goede leider. Weet je waarom? Van jou weten we zeker dat je onschuldig bent, tenzij zombies ineens kannibalistische neigingen hebben gekregen.' Hij grijnsde. 'Je geeft ons wat hoop. En hopelijk is Lynxx inderdaad een zombie, want anders weet ik het ook niet meer.'

Lokatie: Scheer & Foppen ofzo
Praat met: Oni
(laatste post voor vandaag)

Ludowic liet zich maar knuffelen. Als dat kind zich daar beter door voelde... De elf troostte zich met de gedachte dat hen die achterbleven veel meer zouden lijden dan hij. Wat was er nu nog voor hen overbleven? Opgesloten in een winkelcentrum met daarbuiten pure chaos.
Voor hemzelf was er niet veel over in deze wereld, maar hij wist wat hem te wachten stond. Silvana en Krister waren hem immers voorgegaan.

Hij hield zich stil totdat de bodyguard hem kwam halen en bemoeide zich niet meer met de rest. Met hen had hij toch niets meer mee te maken. Hem wachtte het hiernamaals. Iets waarvan de elf wist dat het goed was, want zijn broer en zus wachtten hem op.
In alle rust ging Ludowic met de bodyguard mee toen zijn tijd was gekomen. Hij had de makkelijke uitweg gekregen.

Luds locatie: plein
Praat met: niemand

Saix had z'n kopje koffie op-hij had uiteindelijk maar gewoon een kopje koffie gezet voor hemzelf en Saar, gezien dat niemand anders gereageerd had op zijn oproep voor koffie. Hij keek eens op z'n horloge, het was iets over acht. Op z'n gemak kuierde hij terug naar het plein, wie zou het zijn geworden? De laatste keer dat hij keek leek het dat meisje te worden, met het roze haar, wat was haar naam ook alweer? Iets met links. Of rechts. Zoiets. Hij keek op het bord, 1 naam stond doorgekrast en vervangen door een ander. Ludowic. Dat was die bhvér. Hij telde snel de namen, 2 stemmen voor links(inclusief 1 van Oni, dus die telde voor anderhalf)en 3 voor Ludowic..dan was de uitslag duidelijk.

Saar keek naar het bord, verbaast trok ze een wenkbrauw op. Op het laatste moment toch nog Ludowic, maar goed dat hij al ontslag had genomen, nou hoefde hij ook niet uitbetaald te worden. Zijn moed of zijn grote mond zou hem fataal worden, net hoe je ernaar kijkt. Ze keek even naar de groep en nam scherp de blikken op van de mensen die er nog waren.

Hij liep naar de elf toe en keek hem aan. Er leek niet zo veel te zeggen, Lud wist wat het betekende en woorden leken vrij overbodig-door die plotselinge stemwisseling was hij degene die uitgekozen werd om te lynchen. Ludowic stond op en Saix ging hem vast voor. Hij had eerder die dag rondgekeken voor een goede plek om te lynchen, en het warenhuis van de V&D leek een geschikte plek. Veel ruimte, dicht genoeg bij het plein dat het schot te horen zou zijn. Mooi niet dat mensen hem zouden beschuldigen van 'niet lynchen'.

Ze liepen door de schappen, Ludowic achter Saix aan, en kwamen al snel aan bij een deur die tot het magazijn leidde. Saix rommelde met z'n sleutels en deed de deur open. Hij hield de deur even open voor Lud, een 'dames eerst' grapje kwam bij hem op maar je maakte geen grapjes in de laatste 10 minuten van iemands leven. Hij ging 'm al neerknallen, om er nou ook nog lol mee te hebben..Lud ging hem voor het magazijn in en Saix volgde. Hij deed de deur achter hem dicht, met een zachte klik viel die in het slot. 'Zo..' zei Saix, en hij haalde een pistool uit z'n binnenzak. Hij hield niet van pistolen, hij werkte liever met zwaarden enzo, maar dat maakte zo veel vlekken en daar werd Saar niet gelukkig van. 'Ga maar ergens staan, dan maken we dit snel en makkelijk. Met een beetje geluk voel je er niks van.'

Saar bleef achter en ging met haar kopje koffie zitten op de binnenplaats, ze keek naar de paar belletjes in het crema laagje terwijl ze ze heen en weer roerde.

Lud ging bij de muur staan, netjes uit de buurt van de dozen en rijen met V&D spullen. Netjes wel. Het viel Saix op hoe gedwee de ex-bhver meedeed, het was bijna verdacht. Hij richtte z'n pistool. 'Nog laatste woorden, of iets dat ik aan iemand door moet geven?' Lud schudde z'n hoofd en keek Saix alleen maar aan met-zag hij dat goed-pretlichtjes in z'n ogen. Vreemd, maar hij had geen zin om er lang over na te denken. 'Goed.' zei hij simpel, en hij haalde de trekker over.

Een schot klonk door het winkelcentrum, het weergalmde vanuit het magazijn. Saar keek op en nam nauwkeurig de gezichten in zich op van de anderen. Nu was het over, ze stond op en liep richting de V&D Saix tegemoet.

Lud lag op de grond, een mooi rond gat in z'n borst, ter hoogte van z'n hart. Dat was dat. Als ze allemaal zo makkelijk gingen...maar hij was geen zombie, dat leek wel duidelijk. Saix draaide zich om en maakte z'n jasje open om z'n pistool terug te stoppen, toen hij een vreemd geluid achter zich hoorde. Beweging. Wacht. Lijken bewegen niet. Tenzij..hij draaide zich om en zag Lud staan. Met een gat door z'n borst.

'Wat...je bent een zombie!' Hij richtte z'n pistool opnieuw-kijk dit was dus waarom je niks aan die propjesschieter had, probeer nog maar eens op te staan als je doormidden gekliefd bent! Lud keek hem aan, een grijns op zijn gezicht en opnieuw die pretlichtjes in z'n ogen.

'Ik wens jullie nog veel succes...' zei de elf met een stem die niet meer op de zijne leek. Zijn grijns werd groter ''Mensenhersenen zijn groot genoeg om met z'n tweeën van te eten.......''

Een tweede schot galmde door het magazijn en de kogel maakte contact met Ludowics voorhoofd. Hij viel direct achterover en landde met een doffe plof op de grond. Stilte. Saix liep langzaam, z'n pistool nog in de aanslag(een zwaard! waarom verkopen ze hier geen zwaarden! Of desnoods een broodmes!)naar het lichaam van de elf. Hij keek neer op diens gezicht, de grijns voor eeuwig vastgelegd. Hij leek nu wel echt dood. Behoedzaam deed hij z'n pistool naar beneden en keek naar het lichaam van Ludowic. Ze hadden goed gekozen, hij was de zombie. De zombie, of...een zombie? Ludowics laatste woorden verpesten het opgeluchte gevoel, was het bluf geweest of was er echt nog eentje?

Saar stond stil en het tweede schot veroorzaakte kippevel op haar rug. Dus... dan... hmm, dacht Saar, dus dan was hij een zombie. Opgelucht zuchtte ze en een ongemerkte spanning verliet haar schouders.

Later zouden ze wel bedenken wat ze met het lichaam aanmoesten. Eerst maar eens de rest inlichten. Hij draaide zich om en liep het magazijn uit. Hij deed de deur op slot, geen reden dat mensen daar gingen rondsnuffelen. Door de V&D liep hij terug naar het plein, hij zou blij en opgelucht moeten zijn maar dat was hij niet.

Saar keek naar Saix terwijl hij op haar afliep, een frons keerde terug op haar gezicht, Saix keek niet blij, helemaaaal niet blij, terwijl hij meestal wel vrolijk werd van nutteloze dingen afmaken. Ze voegde zich bij hem en liep met hem mee naar het plein.

'Jullie hadden gelijk. Ludowic was een zombie, en hij is nu dood.' Hij keek op de klok, het was al tamelijk laat... 'Laten we morgen maar bedenken hoe we er uitkomen, vannacht kunnen we in ieder geval rustig slapen.' ...geen reden om ze bezorgd te maken, toch?

Saar keek hem aan, een onrustig gevoel woelde in haar onderbuik, ze kende Saix goed genoeg om te weten dat er iets niet klopte maar ze kon er haar vinger niet opleggen.

Lud is gelynched, hij was een zombie

Oni nam de beker sap van Falcon aan en nam 'n slokje.
Oni, hoorde ze Falcon zeggen je bent een goede leider. Weet je waarom? Van jou weten we zeker dat je onschuldig bent, tenzij zombies ineens kannibalistische neigingen hebben gekregen. Je geeft ons wat hoop. En hopelijk is Lynxx inderdaad een zombie, want anders weet ik het ook niet meer.' Ze beantwoordde zijn grijns met een klein lachje; ook al kon ze misschien fout zitten met haar stem op Lynxx, het deed haar goed dat Falcon haar steunde. "Ik hoop het ook." zei ze. "Dan zijn we tenminste veilig hier, tot we de Mall uit kunnen."

Toen ze net nog een slok wilde nemen, hoorde Oni het eerste schot. Ze schrok zo hevig dat ze haar beker sap uit haar handen liet vallen. Er klonk nog een schot en Oni rende verschrikt de winkel uit, richting het plein. Wie was er vermoord? Toen ze het plein op rende, zag ze nog levend en wel op een bankje zitten. Dan moest het iemand anders zijn geweest... Onmiddelijk keek ze naar het bord. Ludowic... Oni had het gevoel dat er een steen in haar maag lag. Enkele minuten later kwam Saix het plein op. Ze hield haar adem in toen hij sprak.

Jullie hadden gelijk. Ludowic was een zombie, en hij is nu dood.

Ze kon haar oren niet geloven... Ludowic... de BHV-er... een zombie? Dat betekende dat ze fout was geweest. Met een knoop in haar maag liep Oni op Lynxx af. Ze moest dit recht zetten. "Lynxx... ik wil je mijn excuses aanbieden. Ik zat zo fout... het spijt me dat ik je ervan beschuldigde dat jij de zombie was... Ik hoop dat je 't me wilt vergeven." Ze wist zich niet echt een houding te geven, en toen ze Saix hoorde zeggen dat het een goed idee was om een bed op te zoeken, liep ze richting de beddenzaak waar ze de vorige nacht hadden geslapen. Eenmaal binnen zocht ze een bed op, trok haar schoenen uit en kroop onder de dekens. Het duurde even voor ze de slaap kon vatten, maar ze viel uiteindelijk diep in slaap.

Locatie: op het plein
Praat met: Lynxx

Falcon rende achter Oni aan en zag iets bleek, half omdat hij zich rot was geschrokken van de knal, en half omdat hij blijkbaar op de verkeerde had gestemd. Hij hoorde Oni haar excuses aanbieden, en zag verderop Saix en Saar lopen. Gelukkig had hij het op zich genomen om Ludowic, die blijkbaar de meeste stemmen had, om te leggen.

'Jullie hadden gelijk. Ludowic was een zombie, en hij is nu dood,' sprak Saix.

Falcon rilde, en keek met een enorm schuldgevoel naar Lynxx. 'H-het... spijt mij ook...' mompelde hij, omdat hij zich niet helemaal een houding wist te geven. 'Ik hoop dat je mij ook kunt vergeven, maar gelukkig hebben ze de juiste persoon gedood...!'

Lokatie: beddenzaak
Praat met: Lynxx

(argh jemig, spelfouten galore xD)

Toen de bodyguard Ludowic had meegenomen, liep Naomi naar Dami en pakte zijn hand vast. Ze was blij dat de man het niet voor hun ogen ging doen. Ze kneep even nerveus in Dami's hand. "Dank je dat je in me geloofde." fluisterde ze.
Toen het eerste schot klonk, kneep Naomi haar ogen even dicht. Zo'n typisch reflex als er een hard geluid klinkt. Ze had wel verwacht dat er iets ging gebeuren, maar nu pas drong het echt tot haar door. Het was afgelopen met Ludowic. Ze schrok toen er een tweede schot klonk. Wat was er aan de hand? Wilde die bodyguard hen extra laten schrikken of zo? Of ging er iets mis?

Toen de bodyguard weer tevoorschijn kwam en vertelde dat Ludowic inderdaad een zombie was, haalde Naomi opgelucht adem. Het was in ieder geval goed afgelopen. Ze had er alleen nog geen goed gevoel bij. Zeker omdat ze nog altijd opgesloten waren en er buiten zombies rondliepen. Naomi hoopte dat Cara veilig was. Ze hadden wel een schuilkelder in dat enorme huis, maar wat als ze er niet op tijd heen kon? Ze schudde haar hoofd en probeerde er niet meer aan te denken.

Locatie: plein
Praat met: Dami

Dami deed zijn ogen dicht toen hij de schoten hoorde. "Lud, het spijt me," mompelde hij zacht en even vouwde hij zijn handen. "Ik hoop dat je okay bent, waar je ook mag zijn." Hij geloofde niet meer in een God, niet na alles wat hij in zijn leven had meegemaakt. Maar hij geloofde wel dat er een hemel was, en hij hoopte dat Lud daar zou zijn.

Hij keek op naar iedereen die er een beetje verslagen maar opgelucht bij zat. Hij wendde zich tot Naomi. "Gelukkig..." fluisterde hij zacht. "Maar toch blijft het rotgevoel er..."

locatie: plein
Praat met: Naomi

Megami keek geschokt hoe iedereen zich ineens tegen Ludowic keerde. Ze vond het verhaal van Lynxx en Naomi interressant. Het was bedachtzaam wat hij deed, maar waarom zoveel zichzelf indekken?
Megami moest plassen en nadenken en liep naar de wc.
*insert bathroom music*
Megami kwam uit het toilethokje en waste haar handen. Ze bleef bij haar stem. Er was nog geen overduidelijk bewijs gegeven, maar wat hadden ze ook om op te gaan? Helemaal niks.
Toen ze terugkwam zag ze Saix aanlopen en Lud meenemen. Ze hoorde het schot en bedekte haar oren. Nadat Saix terug gekomen was met de mededeling wist ze niet goed hoe ze zich voelde. Blijdschap dat de zombie dood was en ze gerust kon slapen. Maar ook een beetje verdriet. Ludowic was wel bedachtzaam en deed haar meer denken aan haar voormalig leven dan haar lief was, maar hij leek zo aardig. Ze vroeg zich af of dit allemaal een farçe was geweest. Het maakte haar misselijk.

,, jullie hadden gelijk." zei ze tegen Naomi en Lynxx. ,, In die korte tijd dat jullie met hem alleen waren hadden jullie het al door." Haar stem trilde van de conflicterende emoties. Ze was niet goed in mensenkennis, daarom was ze zo bar slecht als een aristocraat.

Lokatie: Plein
Praat met Naomi en Lynxx

Lynxx was opgelucht dat ze niet medeplichtig was aan het afmaken van een onschuldig persoon.
Ze huiverde, stel je voor wat ie had kunnen doen in het videohok, zonder iemand anders in de buurt... Ze schudde dr hoofd om de gedachten weg te krijgen.

Verschillende mensen boden hun excuses aan. Ze wist echter niet echt hoe ermee om te gaan. Nog geen uur terug zaten ze nog met een heel deel haar te beschuldigen en ter dood te veroordelen... Als het aan hen lag zat ze hier nu niet meer...
"Nou, het is goed, als je volgende keer denkt met dat waar die zombie achteraan zat... in plaats van at random iemand te beschuldigen van wie je nog niets weet...", zei ze met een milde glimlach, die niet echt helemaal gemeend was...

Ze nam haar tas en liep naar de beddenzaak. Ze wilde even haar zinnen verzetten en liep naar een bed dat wat uit de buurt stond van de anderen. Als het echt nodig was, wisten ze haar wel te vinden.
Ze plofte zich neer, nam een tijdschrift en zette haar muziekspeler op.

Locatie: beddenzaak
Praat tegen niemand

Falcon deed alsof hij de niet-gemeende glimlach niet zag en knikte nogmaals verontschuldigend voor hij zich ook terug naar de beddenzaak begaf. Hij zag dat Oni al lag te slapen, en even dacht hij eraan om ernaast te kruipen. In plaats daarvan ging hij op een comfortabele fatuil iets verderop zitten, vastbesloten om de wacht te blijven houden zodat hemzelf ook niets zou gebeuren. Zijn oogleden voelden echter zo zwaar...

'Rrrrr...'

Lokatie: beddenzaak
Snurkt tegen: niemand xD

Dami keek even naar iedereen die al naar bed scheen te gaan en zuchtte zacht. Misschien moest hij het voorbeeld maar volgen, hij voelde zich ook best moe. Hij glimlachte lief naar Naomi.
"Ik ga ook maar een bed opzoeken," zei hij zacht en hij verdween eerst even naar de toiletten.
*insert wc-bunny*
Hij liep naar de beddenzaak en kroop in het bed waar ze de vorige nacht ook hadden geslapen. Hij trok zijn laarsjes uit en kroop onder de warme dekens. "Weltrusten," zei hij hardop tegen iedereen die al in een bed lag.

locatie: beddenzaak
Praat tegen: iedereen en dan niemand meer.

Naomi knikte. "Ik ook. Ik ben best wel moe." Zou ook gek zijn als niemand moe was. Het was zo'n chaotische dag geweest.. Onderweg naar de beddenzaak dook Naomi nog even een winkel in voor een shirt om in te slapen en schoon ondergoed. Ze trok het aan in een pashokje en nam haar kleren mee naar de beddenzaak waar ze Dami al in het bed zag liggen. Ach, het was vast geen probleem als ze er weer bij kroop.

"Slaap lekker." zei ze tegen Dami. Ze staarde nog een tijdje naar het plafond en viel toen ook in slaap.

Locatie: beddenzaak
Praat met: Dami

Saar draaide zich om in haar slaap, door haar dromen mengde zich een vreemd aanhoudend maar van intensiteit wisselend geluid. Zuchtend kwam ze overeind, haar haar piekte alle kanten op en hing in haar gezicht, ze veegde het naar achter en wreef in haar ogen. Het geluid was echt… het klonk als een helikopter, nee… meerdere helikopters. Snel draaide ze zich om en gewelddadig schudde ze Saix heen en weer en trok hem uit zijn veilige droomwereld.

Saix lag net zo lekker te slapen toen Saar hem wakker schudde, voor zo'n klein vrouwtje kon ze dat verbazingwekkend goed. 'Jaja ik kom er al uit..' mompelde hij slaperig. Ze schudde hem nog eens door elkaar en hij keek slaperig op-wat was er nou zo belangrijk? Toen viel het vreemde geluid hem ook op en hij ging rechtop zitten. '..wat is dat? Het klinkt als..helikopters?' Verbaasd keek hij Saar aan, hij sloeg de dekens van hen af en ging snel het bed uit.

Saar stapte achter Saix aan, snel schudden ze iedereen wakker en ze telden de mensen, Saix vertelde dat er helicopters waren. Ze rende heen en weer, ze misten iemand, de dame... Megami? Waar zou ze zijn? Ze rende langs alle toiletten, door de supermarkt heen, ze liep op Saix af en typte dat ze miste op haar Blackberry en liet hem het lezen.

Saix las wat Saar had geschreven en keek haar geschrokken aan. Ze misten iemand?! Maar..de zombie was gepakt, Ludowic was dood! Lud's laatste woorden spookten door zijn hoofd '..mensenhersenen zijn groot genoeg om met z'n tweeen van te eten...' Het zou toch niet? Hij keek om zich heen, naar de groep die er stond, zou een van hen een zombie zijn en Megami's hersenen opgegeten hebben? 'Ik ga wel kijken.' zei hij tegen Saar 'Neem jij de groep maar mee en ga kijken wat er aan de hand is, ik vind jullie wel.'

Hij maakte zich los van de groep en ging ervandoor, waar zou ze zijn? De keukens? Ze zouden vast niet twee keer hetzelfde grapje uithalen, maar ze hadden kennelijk wel gereedschap nodig om hun maaltje te verorberen..hij probeerde of hij bloed kon ruiken, maar er was niets. Vreemd..zelfs die relatief kleine snee van Oni was niet moeilijk op te pikken geweest-aan de andere kant, de mall was gigantisch. Hij zuchtte, en opnieuw spookten de woorden van Lud door z'n hoofd. Lud...over z'n schouder keek hij naar de V&D. Iets in hem hoopte dat het nog steeds dezelfde 'slechterik' was, en niet een nieuwe. Wat was er eigenlijk met het lijk gebeurd?

Saar gebaarde naar de rest dat ze haar moesten volgen, een voor een leidde ze hen naar de trappen die naar het dak gingen. Toen ze boven aankwamen keek ze stomverbaasd naar de hemel, tientallen helikopters vlogen over. In de verte zag ze ze water loslaten, vernevelen boven de stad. Ze liep naar de rand van het dak en keek naar beneden, ze zag de zombies die de dag van te voren animistisch hadden rondgedoold stil op de grond liggen, zouden ze gif verspreiden? dacht Saar. Ze keek naar de anderen die verbaast in het rond keken, een helikopter vloog laag over het dak en Saar begon te zwaaien. De anderen volgden en algauw stond de groep te schreeuwen en te zwaaien. Saar draaide zich om, afvragend waar Saix en liep richting de trap.

In een impuls liep Saix de V&D in, hij wist niet helemaal waarom, maar iets zei hem dat hij daar eerst moest kijken en z'n intuitie had meestal gelijk. Hij rook nu wel wat, oud bloed..maar dat zou wel van Lud komen. Langzaam deed hij de deur van het magazijn open en stapte de donkere ruimte binnen. 'Waar is het lichtknopje..' mompelde hij, en rommelde wat in het donker tot hij het knopje vond. Hij keek naar Lud's lijk, en...wat daarnaast lag.

Het lichaam van Megami, maar niet, zoals hij had gedacht, met de schedel open en de hersenen eruit. Degene wiens schedel open was gemaakt, was Lud. Behoedzaam liep hij dichterbij, ze leek dood..ze roken beiden vreselijk, als rottend vlees..nu hij dichterbij kwam zag hij dat Megami ook al aan het rotten was, in haar handen en haar mondhoek een stukje hersen-van Lud. Ze had eten nodig gehad, na de mislukte jachtpartijen en had uiteindelijk zich tegoed gedaan aan de hersenen van haar vroegere partner, maar het mocht niet meer baten, ze was al dood. Als hij goed gekeken had, had hij gezien dat het was omdat Lud's vlees vergiftigd was-door wellicht dezelfde mysterieuze persoon die Oni gered had? Maar dat deed hij niet, want hij had niet veel trek om in detail naar een stel hersenen te kijken.

Hij draaide zich om en liep weg, hij had genoeg gezien. Lud had niet gelogen, maar zijn partner had niet erg veel meer geluk dan hij had gehad. Hij liep terug naar het plein, de glinsterende roltrap op en keek uit de ramen. De zombies vielen met bosjes, kennelijk door iets wat uit de helikopters viel. Dat betekende..dat het voorbij was? Zonder onschuldige doden? Saix vroeg zich af of de anderen beseften wat een geluksvogels ze waren. Dat, en 1 of meerderen van hen konden meer dan ze lieten merken en hadden het slim gespeeld..

Hij liep de trappen op, richting het dak, waar hij geluid vandaan hoorde komen. Eenmaal op het dak zag hij hoe een helikopter landde. Hij keek nu met andere ogen naar dit groepje-op het oog hulpeloze-winkelaars. Saar kwam naar hem toe en hij glimlachte 'Megami was een zombie, ze lag naast Lud. Ik denk dat ze dood is gegaan van de honger...of zoiets.' Wat het ook was, en wie er ook voor had gezorgd, ze waren nu weer vrij.

Saar sloeg haar handen voor haar mond, dat was wel het laatste wat ze verwacht had, het was zo'n voorname dame geweest. Opgelucht vloog ze Saix om de hals en gaf hem een knuffel. Ze liet hem snel los en streek snel haar rok weer glad. Blij draaide ze zich om om te zien dat een van de helikopters langzaam dichterbij kwam zweven, ze zwaaide opgetogen naar de man in de cockpit en dacht nu met veel heimwee aan Praline en Jonan die hopelijk thuis waren en in orde waren.

Megami is vermoord door de heks, ze was een zombie!!!
Deze CD is afgelopen, wonderbaarlijk genoeg zonder onschuldige doden!
De zombie uitbraak werd veroorzaakt door een virus, wat ervoor zorgde dat hun stofwisseling veranderde waardoor ze hersenen moesten eten, ze zijn nu verdelgd met gif

Falcon rilde, en besloot niet te wachten toen hij de helicopters hoorde. Als door een wonder had iemand besloten om de mensen in de Mall toch nog te hulp te schieten, en had zowaar een helicopter gestuurd en niet een tank. De regering was dus toch iets beter voorbereid op dit soort dingen dan Falcon had gedacht. Langzaam sleepte hij zichzelf naar het dak, waar hij Saix en Saar zag staan, opgewekt zwaaiend naar de helicopters die steeds dichterbij kwamen.

Hij keek om en hoopte dat Oni snel zou volgen; hij zou een plekje voor haar vrijlaten, naast hem, achterin de helikopter. Even wierp hij nog een blik naar de nu écht levenloze zombies beneden, en voelde een onbedwingbare neiging om een oneliner te roepen. Hij greep in zijn zak en gooide de inhoud ervan met een wijde boog over de rand van het dak.

'So long, suckers,' riep hij triomfantelijk. Het geluid van de brekende flessen op het asfalt drie verdiepingen beneden was het laatste wat hij hoorde voor de helikopter zo dichtbij was dat zijn oren begonnen te ruisen.

Lokatie: dak

Oni werd wakker van een aanhoudend geluid, dat van buiten leek te komen. Ze zag Saar gebaren dat iedereen haar moest volgen, en kroop uit bed. Nadat ze haar besmeurde kleren bijeen had geraapt en haar schoenen aan had gedaan, volgde ze Saar naar het dak.

Met onzag keek Oni naar de lucht, die gevuld leek met helikopters... Ze waren gered! Ze mocht weer naar huis! Ze keek toe hoe de zombies rond de Mall bij bosjes vielen door wat ze over zich heen kregen, en zag toen Saix het dak op komen. Megami... Megami was ook een zombie geweest? Oni kon het haast niet bevatten, maar eigenlijk kon het haar ook niet meer schelen. Ze konden weg! Deze hele nachtmerrie was voorbij!

Plotseling voelde Oni een overweldigend gevoel van blijdschap over zich heen komen. Ze zag Falcon zijn zakken legen terwijl één van de helikopters daalde, en rende met een luide kreet op hem af. "Falcoooon! We kunnen naar huis! Yaaaay!" Oni sprong Falcon luid lachend om zijn nek. Toen liet ze even abrupt weer los, en pakte grijnzend zijn hand. "Kom, laten we een plekje gaan zoeken! Ik wil zo snel mogelijk weg van deze rotplek!"

Locatie: op het dak
Praat met: Falcon

"Hoor je dat?" vroeg Naomi slaperig aan Dami. Ze was wakker geworden van een vreemd geluid. Pas na een halve minuut realiseerde ze zich dat het helikopters waren. Ze trok snel haar kleren aan en propte de rest maar even in het plastic zakje wat ze gisteren nog had meegenomen. Toen ze klaar was, wachtte Naomi nog even op Dami voor ze achter de rest aan liep.
"Ik ben blij dat we dit samen hebben overleefd." zei Naomi tegen hem. Uit haar tas pakte ze even een visitekaartje, gereserveerd voor de interessante mannen die ze tegenkwam en gaf het aan Dami. "Misschien kunnen we een keer samen een leuke shoot doen met die camera. Ik heb zo'n idee dat die fotograaf opgenomen is door de horde die buiten stond.."