The Curse of Zombie Shopping Malls [RP]

Een beetje beschaamd wreef Ludowic met een hand in zijn nek. Hij lachte even kort: "Dit laat wel zien hoe goed mijn mensenkennis is." De ironie ontging hem niet dat je voor een baan bij de winkelbeveiliging juist mensen een beetje in moet kunnen schatten, maar er kwam meer dan dat kijken bij zijn werk.

"Modern of juist klassiek?" Vroeg de elf, doelend op Megami’s schilderstijl.

Luds locatie: Plein
Praat met Megami

Megami lachte over zijn opmerking over zijn mensenkennis. ,, Je bent niet de enige die dat niet weet hoor. Ik heb een ingewikkeld leven gehad."
Hij vroeg of het modern of klassiek was. ,, klassiek." zei ze rustig. ,, Realistisch om precies te zijn. Ik heb een tijdje surrealistisch en abstract geprobeerd, maar ik vind daar geen uitdaging en plezier in." Ze lachte even. ,, Schilder jij? Heb je andere hobby's?"

"Nee, ik schilder niet. Tenzij een laagje latex op muren aanbrengen als schilderen gezien kan worden." Grapte Ludowic. "Ik heb niet echt hobby’s. Ik houd wel van reizen, hoewel daarvan het thuiskomen één van de beste dingen is. Dan weet je tenminste wat je hebt en kan je het waarderen." Ludowic moest wanneer Sara en haar bodyguard terug waren maar vragen of het hun gelukt was contact te leggen met de buitenwereld. Ze zouden thuis vast ongerust worden wanneer hij er ’s avonds nog niet was.
Hij glimlachte zijn bezorgdheid weg en vertelde verder: "In mijn familie zijn ze niet zo artistiek bezig. Hoewel, als kind zat ik in een koor, maar op een sopraanstem zit bij jongetjes een houdbaarheidsdatum. Ik houd er overigens ook niet van om door een publiek bekeken te worden. Daar zal je met schilderen minder last van hebben, nietwaar?"

Luds locatie: Plein
Praat met Megami

Saix wachtte naast Saar terwijl ze op zoek was naar haar sleutels, vanaf de tweede verdieping keek hij over de vrolijk versierde roltrap naar beneden. Een aantal mensen stond nog op het plein, anderen waren eten halen of iets anders doen. De BHV'er stond met een mooi jong meisje te praten. Saix grijnsde-overduidelijk waarom die gast geen tijd kon vrij maken om zijn klusjes op te knappen.

'Heb je de sleutels al gevonden' vroeg hij aan Saar 'Ik hoop dat alles in de controlekamer nog werkt en dat we snel weer weg kunnen' Plagerig gaf hij haar een duwtje 'Ik denk niet dat die vriend van je blij is als hij hoort dat we hier samen vast zitten.' Niet dat hij zich op die manier aangetrokken voelde tot Saar, daarvoor leek ze te veel op zijn moeder, met het enige verschil dat zijn moeder een kop groter was dan hij en blauw haar had. Maar ze sloegen allebei even hard met de deegroller als ze not amused waren..

Lokatie: bij de deur van de controlekamer
Praat met: Saar

Ludowic's gezicht lichte op toen hij het over thuiskomen had. Over het verleden sprak hij ook geanimeerd. ,, nee, gelukkig niet." zei ze. ,, Ik heb een tijdje op straat geschilderd. Portretten voor toeristen enzo, maar ik vind in opdracht werken niet leuk."
Ze glimlachte even. ,, Dus, iemand die je opwacht als je thuiskomt van reizen?"

"Niet één iemand, maar de hele familie. Ik vind het apart om te zien dat de mensen hier zo’n grote drang hebben om zelfstandig te leven, allemaal hun eigen huis te hebben en zichzelf te onderhouden met hun eigen geld. Ik ken de drang naar vrijheid en iedereen moet een keer uitvliegen, maar als het erop aan komt willen we allemaal geborgenheid. Het maakt niet uit waarom je weg moet en voor hoelang, uiteindelijk komen we weer samen. Bij mijn familie dan." Zei Ludowic. Hij keek Megami aan en voegde er met een knipoog toe: "En een speciaal iemand die je opwacht is natuurlijk nooit mis."

Even viel Ludowic stil en werd wat serieuzer.
"Hoewel dat op dit moment alleen ongerustheid met zich meebrengt."

Luds locatie: plein
Praat met Megami

Megami glimlachte even toen Ludowic het over familie had. Dat was bij haar nooit het geval geweest. 'Geborgenheid' en 'Gevangenheid' worden maar door een kleine lijn gescheiden. ,, Bij mij familie was het helaas niet zo. Toen ik 18 was ben ik meteen weggegaan, maar Ismaël, mijn vriend, heeft wel zo'n familie. Ik begin het nu te begrijpen."
Ze maakte zich inderdaad zorgen om Ishi. ,, Laten we dan maar iets gaan doen. Dan kunnen we de ongerustheid bij de familie weghalen wanneer we hier uitkomen en met een gerust hart zeggen dat het gezellig was."

Locatie: Plein
Praat met Megami

Er kwam een gigantische sleutelbos uit haar tasje, verwoed ging ze alle sleutels langs tot ze de goede vond, ze opende de deur en ging binnen op de bureaustoel zitten. Na het drukken op een paar shiny knopjes begon het systeem op te starten, na verloop van tijd had ze uitgevonden hoe je contact moest leggen met de controlekamer maar er was iets raars mee, deed ze iets fout? Na een lange stilte kwam er alleen een zacht murmelend geluid van de andere kant. Ze keek Saix aan.

Locatie: controle kamer

(Raou hier)

Saix beantwoorde Saar's blik met net zo'n verbaasde blik. Het leek niet te werken, wat was dat rare geluid? Hij gebaarde naar Saar dat ze even aan de kant moest gaan en zette het microfoontje van het systeem aan. '..Hallo?' probeerde hij eerst. Weer dat vreemde, murmelende geluid. Misschien was de ontvangst niet goed. 'Hallo, is daar nog iemand? We zitten hier vast, dus laat de luiken omhoog gaan en de deuren uit het slot zodat we..' hij werd onderbroken door een hard, afschuwelijk geluid wat nog het meeste klonk als een of ander beest dat vreselijk over z'n nek ging. De boxjes liet nog een hoge piep horen en toen niks meer. Saix keek naar de knipperende lichtjes van het systeem en toen naar Saar. Misschien was er toch iets ergers aan de hand dan ze dachten...

Lokatie: controle kamer

18... Ludowic moest zichzelf er weer aan herinneren dat mensen een stuk sneller volwassen werden dan zijn soort.

"Ik hoop dan maar dat ze het ons niet al te kwalijk gaan nemen dat wij lol hebben gehad, terwijl zij zich zorgen maakten." Zei de elf terwijl hij zich er niet al te druk over maakte. "Zullen we een DVD uitzoeken? Wat denk je dat er in de groep goed in de smaak zal vallen?"
Ze konden natuurlijk twee TVs gebruiken, mochten het zo zijn dat niet iedereen dezelfde film wou zien, maar voorlopig was het fijn om het gesprek gaande te houden.

Luds locatie: plein
Praat met Megami

Saars nekharen gingen overeind staan van het geluid, ze keek Saix aan met een ernstige frons en typte vervolgens op haar Blackberry 'Ik denk dat we maar moeten aankondigen dat er nog geen contact gelegd kan worden door technische problemen, we moeten ervoor proberen te zorgen dat iedereen rustig blijft.' Ze hield het voor zijn neus en dacht vervolgens na, die BHV-er had rustig verkondigd dat ze wel voor een oplossing van de financiering van de gebruikte spullen zou zorgen... ze kon maar beter zeggen dat alles wat ze persé nodig hadden, als in voedsel en dergelijke maar gewoon mochten pakken, liever dat dat een rechtszaak i.v.m. psychische schade naderhand. Ze typte er wat over en liet het Saix lezen. Nu eerst maar een aankondiging van alles doen dacht ze terwijl ze zuchtte.

Locatie: controlekamer
praat met saix

Saix knikte, het had geen zin om onnodig paniek te zaaien en de andere opgeslotenen waren juist bijzonder rustig, ze leken meer bezig te zijn met eten en entertainment dan met wat er aan de hand kon zijn. Hij keek naar het scherm, er was dus iets buiten aan de hand, maar wat? Zijn praktische kant begon al allerlei dingen te bedenken, maar dat had weinig zin. Voorlopig leek het er op dat ze binnen veiliger waren dan buiten, en ze konden niet naar buiten en dus ook niks doen voor de mensen die nog wel buiten waren.

'Nou, laten we maar weer teruggaan naar het plein en aan de mensen daar verkondigen dat we voorlopig nog wel even hier zitten.' Hij glimlachte geruststellend naar Saar 'Het is vast niks bijzonders, en er zijn slechtere plekken om vast te komen zitten dan je eigen winkelcentrum'

lokatie: controlekamer:
praat met Saar

Dami gooide alles in het mandje en schreef de artikel namen en barcodes op. Hij keek even naar Naomi en haalde toen maar zijn schouders op. "Ik denk dat we alles hebben. In elk geval aan eten..." Hij liep rustig de winkel uit in de hoop dat ze hem volgde.
"Hey..." begon hij plots. "Denk je dat we hier snel uitkomen?"

locatie: AH
Praat met: Naomi

Naomi keek nog even of ze echt alles hadden. Borden, bestek, brood, beleg. Er zat in ieder geval genoeg tussen voor iedereen om genoeg keuze te hebben.

Ze volgde Dami naar buiten. "Het lijkt mij dat het gewoon een foutje is in het systeem of zo, dus ik neem aan dat het wel snel opgelost moet zijn."

Locatie: ah
Praat met Dami

'Alles beter dan hier, of op het plein hangen,' grinnikte Falcon en volgde haar richting de winkel. 'Ik kom hier niet zo vaak en heb ook niet bepaald het geld voor dure kleren, dus ik ben benieuwd hoe je winkel eruit ziet.' Falcon lette natuurlijk wel op hoe hij eruit zag, wat over het algemeen een bijeengeraapd zooitje felle kleuren en afgedragen jeans was. Maar, hij was blij dat hij niet was opgevoed als de verwende mensen die volgend Oni voornamelijk naar haar winkel kwamen. Hij moest gewoon werken voor z'n geld, wat hem des te meer dankbaarder maakte voor wat hij had.

Toen hij Oni's glimlach zag schrok hij even op uit zijn overpeinzingen, en glimlachte terug. 'Muziek is altijd goed!' Hij versnelde zijn pas zodat hij naast haar kwam te lopen.

Lokatie: op weg naar het winkeltje waar Oni werkt.
Praat met: Oni

Saar knikte naar Saix en deed de controlekamer achter zich op slot. Terwijl ze naar beneden liepen typte ze op haar Blackberry. Ze liet het aan Saix lezen, of hij een aankondiging zou willen doen, dat alles wat nodig was, zoals eten, gratis was, en dat iedereen mocht slapen op de woonafdelingen van de V&D en Bijenkorf. Ze zuchte en ze hoopte dat ze gauw contact zou kunnen leggen met de controle kamer, ze gaf de sleutel aan Saix zodat hij op elk moment zou kunnen checken of er iemand aan de andere kant was.

Lokatie: Op de shiny roltrap 8D
Praat met Saix

Saix knikte en nam de sleutel aan 'Zal ik doen'. De shiny roltrap bracht hen weer naar beneden en hij keek om zich heen, er waren nog maar een paar mensen op het plein en hij had niet bijzonder veel zin om ze te gaan zoeken of te wachten tot iedereen weer terug kwam. Daar was nou een omroepsysteem voor uitgevonden. 'Ben zo terug, ik ga even omroepen dat iedereen hier heen moet komen' zei hij tegen Saar en hij liep langs de winkels naar het kamertje voor het winkelcentrum personeel, waar de omroep was. Normaal werd dat ding voornamelijk gebruikt voor kinderen die hun moeder kwijt waren(of moeders die hun kinderen kwijt waren).

Hij ging het kamertje binnen, liep naar de omroep en zette 'm aan. De bekende vrolijke 'dingdong!' klonk door het winkelcentrum en hij boog zich voorover om in het microfoontje te praten.

'Wil iedereen die nog in het winkelcentrum is naar het plein komen.'
klonk door het hele winkelcentrum. Dat was wel duidelijk zat-hij was niet van lange kletspraatjes en 'dankuwel' en 'vriendelijk verzocht'. Hij klikte het systeem uit en liep weer weg, terug naar het plein.

Lokatie: plein
Praat met: niemand

Dami keek verbaasd op toen hij de intercom hoorde en hij pakte Naomi's hand. "Kom, we hebben alles, laten we maar terug gaan. Misschien hebben ze nieuws voor ons." Hij trok haar rustig mee, en liep hand in hand met haar terug naar het plein.

locatie: opweg naar plein.
Praat met: Naomi

Oni wachtte tot Falcon naast haar kwam lopen, voor ze antwoordde. "Nou ja, ik verdien ook niet zo heel veel hoor. Genoeg om te kunnen sparen voor de dingen die ik wil hebben. Maar dat heb ik liever dan rijk zijn. Dan heeft hetgene dat je van je geld koopt meer dan alleen een waarde in geld. Trouwens, ik vind dat je er wel cool uit ziet, hoor." Oni keek naar haar eigen kleding: een simpel grijs truitje met een roze shawl, een zwart rokje, een zwarte legging met daaronder zwarte laarzen, en haar zwarte gehaakte mutsje. "Beter dan wat ik vanochtend uit de kast heb getrokken" grapte ze. "Kijk, zie je daar die Ed Hardy etalage? Daar werk ik!" Oni wilde net de winkelsleutels uit haar tas pakken, toen de oproep om terug naar het plein te komen via de intercom door het winkelcentrum schalde. Net nu ze zich een beetje op haar gemak begon te voelen met de hele situatie... Met enige teleurstelling in haar stem zei ze: "Blijkbaar missen ze ons... zullen we terug gaan?"

Locatie: Ergens in een gangpad
Praat met: Falcon

Met twee DVDs in zijn handen keek Ludowic op toen hij een bekende stem over de intercom hoorde. Hij richtte zijn blik weer op de twee hoesjes die hij vasthield. Resident Evil en Love Actually. Twee films waar hij van gehoord had, maar die hij nog niet gezien had. Zijn oog was ook op de verzamelbox van de Godfather films gevallen, maar hij wist dat de DVD-schijfjes waarschijnlijk ergens achter de toonbank lagen en dat hij niets aan de hoesjes zou hebben.
Nu ze terug geroepen waren, had hij op het moment geen tijd om op zoek te gaan naar de schijfjes, dus liep hij de FreeRecordShop maar uit. Hij keek even om zich heen en wachtte op Megami. Niet veel later stond hij op het plein te wachten.

Hopelijk betekende de oproep dat ze naar huis konden, maar Ludowic was oud en wijs genoeg om mentaal voorbereid te zijn op slecht nieuws.

Luds locatie: Plein

'Het gaat er ook inderdaad niet om hoeveel geld je hebt, maar wat je ermee koopt,' concludeerde Falcon, zelf gekleed in lichtblauwe jeans en een shirt in dezelfde zeegroene kleur als zijn korte haar, 'en zo te zien is jou dat wel goed gelukt! Maar dat is ook wel te verwachten van iemand die in een kledingwinke we-'
Op dat moment werd zijn zin afgekapt door het omroepbericht van Saix.

"Blijkbaar missen ze ons... zullen we terug gaan?"

Falcon knikte. 'Of we nu naar huis kunnen of later, ik kom hier nog wel eens terug en dan kun je me de winkel laten zien.' Hij liep vlug met Oni mee naar het plein, waar al een aantal mensen stonden die ook de oproep hadden gehoord. Het waren er meer dan Falcon had gedacht, en hij hoopte dat het oproepbericht de aanleiding was tot hun vrijlating. Hij begon namelijk aardig trek te krijgen.

Lokatie: op het plein
Praat met: Oni

Megami was met Ludowic de Free Record Shop ingelopen. Zelf kwam ze er alleen om cd's te halen van componisten. Ze was niet zo bekend met films.
Ze kon Ludowic dan ook niet helpen met het kiezen van films. ,, Liefdesfilm zorgt er tenminste voor dat er geen paniek komt, maar de kans is wel dat iedereen elkaar handjes gaat geven en kusjes."
De omroep van Sara maakte een einde aan hun dilemma. ,, Misschien betekend dit dat het zo over is." zei Megami vrolijk terwijl ze achter Ludowic aanliep naar het plein.

Even later zag ze dat bijna iedereen op het plein stond en Saar en Saix op de roltrap stonden. ,, Ze kijken niet vrolijk. Ik denk niet dat het goed nieuws is." zei ze terwijl ze nu toch wel een beetje angstig begon te worden. Ze wilde terug

Lokatie: Plein
Praat met Lud en iedereen die het wil horen.

(sorry muis, ik dacht dat het jou beurt was, had jouw post helemaal gemist)

Saix keek over het plein en telde de mensen, het leek erop alsof iedereen er nu wel zo'n beetje was. Goed, en nu vertellen dat ze hier nog wel eventjes zouden zitten, zonder iets te laten merken van wat ze gehoord hadden..beter doen alsof het gewoon een technische storing was. Dat deden ze bij de treinen ook altijd.

'Okee..' begon hij '..we hebben geprobeerd contact te leggen met de buitenwereld, maar het systeem werkt op het moment niet. We zullen het blijven proberen, maar tot het systeem het weer doet zitten we hier nog even vast. Saar heeft besloten dat jullie, voor zolang jullie hier zitten, maar moeten pakken aan eten en dergelijke wat jullie nodig hebben en niks daarvan zal later in rekening worden gebracht.' Hij wees even naar het gandpad van de woonwinkels '..er staan bedden in de woonafdelingen daar, dus mochten we hier de nacht moeten doorbrengen kun je daar slapen, en verder moeten we er maar het beste van maken tot het systeem terug online is en we contact kunnen maken met de buitenwereld.'

Hij keek rond en hoopte dat de troost van gratis eten genoeg was om niet te gaan panikeren, want daar werd niemand blij van.

Lokatie: plein
Praat met: iedereen

Toen zij en Falcon weer op het plein aankwamen, keek Oni even hoopvol naar de ingang van de Mall. Misschien waren de deuren eindelijk weer open, dacht ze. Maar toen ze zag dat de rolluiken nog neer waren, zuchtte ze teleurgesteld. Daar bovenop kwam de boodschap van de bodyguard dat ze hier misschien nog wel even zouden moeten blijven. Ze keek de grote klok die in de Mall hing hoe laat het was, en zag dat het al ver na sluitingstijd was. Mismoedig zei Oni: "Ik vraag me af hoe lang dit nog gaat duren... Ik heb een zusje dat thuis op me zit te wachten". Ze dacht aan Yumi, die zich nu waarschijnlijk zorgen maakte over waar haar grote zus bleef. Ze wilde zich sterk houden, dus slikte Oni haar bezorgdheid in en forceerde een glimlach. "Hopelijk komen Dami en Naomi zo terug met wat te eten."

Locatie: Op het plein
Praat met: Falcon(en iedereen die het kan horen)

Na de mededeling van de bodyguard bleef het nog verbazend rustig. Ludowic had meer verontwaardiging over het ongemak verwacht, want deze situatie kwam hem niet goed uit. De reden dat hij dat niet liet merken was dat hij een voorbeeldfunctie had en het hem alleen maar goed uitkwam dat mensen zo kalm reageerden.
Silvana en Krister zouden wel voor Thunder Child zorgen, maar het liefst zou hij gewoon naar huis gaan. Goed, dat zat er niet in en de elf ging over op wat het meest praktische zou zijn in deze situatie. Hij stak zijn hand op en sprak de bodyguard en Sara aan: "Ik neem aan dat na afloop de vergoeding voor de gebruikte spullen direct tussen de winkeleigenaren en Sara geregeld worden? Dan hoeven de klanten ook niet hun hoofd te breken over administratieve zaken."

Hij liet het klinken alsof het hier om klantvriendelijkheid ging, maar het scheelde hem een hoop werk als er later niet een horde boze en verongelijkte winkeleigenaren bij hem kwam aankloppen, omdat hij niet in zijn eentje had bijgehouden wat er allemaal uit de winkels was verdwenen. Sara’s vrijgevigheid kwam op hem over als een goedmakertje voor het ongemak, zodat haar winkelcentrum geen imagoschade zou oplopen door het opsluitfiasco. Dan kon hij er ook wel wat gemak voor zichzelf uit slepen.

Megami die naast hem stond, kwam wat ongemakkelijk over en Ludowic herinnerde zich de twee DVD-hoesjes die hij vast hield. Hij hield het hoesje van de romantische film omhoog en zei: "Als ze hiervan handjes vast gaan houden en kusjes geven, wat gaan ze dan doen bij deze film?" Hij liet haar de hoes van de actiefilm zien.
"Elkaar achterna zitten met waterpistolen uit de speelgoedwinkel?" Grapte hij.

Luds locatie: plein
Praat met: eerst met Saix en Sara, daarna met Megami

'Ik snap het niet...' mokte Falcon, 'waarom beuken we niet gewoon een rolluik in? En waarom doet mijn mobieltje het nog steeds niet?' Ook al was het gezelschap aangenaam en was de Mall van alle gemakke voorzien, toch voelde Falcon er niets voor om hier te overnachten. Bovendien stond het hem niet aan hoe dit 'systeem' hen blijkbaar opgesloten hield en het contact met de buitenwereld niet legde. Even kreeg hij een visioen van een Portal-achtige supercomputer, maar schudde dat rare idee snel van zich af. Misschien had hij teveel videospelletjes gespeeld.

Hij richtte zich weer tot Oni. 'Je hebt een zusje thuis? Als ze jonger is dan jij is de kans klein dat ze zichzelf kan redden voor weet-ik-hoelang dit gaat duren.' Nors keek hij naar de bodyguard, toen naar de man die eerder een BHV-vestje aan had. 'Laten we maar wachten tot - wie zei je ook alweer? terugkomt en dan wat eten.'

Locatie: op het plein
Praat met: Oni (en wie het horen wil)

'Je hebt een zusje thuis? Als ze jonger is dan jij is de kans klein dat ze zichzelf kan redden voor weet-ik-hoelang dit gaat duren.'

"Ja" antwoordde Oni "Ze heet Yumi. Ze is 11. Ze weet hoe de magnetron werkt om wat eten uit de vriezer op te warmen, en ze kan naar de buren als er wat mis gaat, maar ik denk niet dat ze daar aan denkt op dit moment... Ik hoop dat we snel weg kunnen." Ze vond het een akelig idee om de nacht in de Mall door te moeten brengen.

'Laten we maar wachten tot - wie zei je ook alweer? terugkomt en dan wat eten.'

Oh, dat wist Falcon natuurlijk nog niet. Dami en Naomi waren op pad gegaan op het moment dat hij zich bij de groep had gevoegd. "Dami en Naomi" antwoordde ze. "Die zouden gaan kijken of ze ergens eten voor iedereen konden vinden. Ze zullen zo wel terug komen denk ik." Even zweeg Oni, maar toen vervolgde ze: "Ik vind dit helemaal niks. Wat kan er zo mis zijn dat ze geen contact met de buitenwereld kunnen maken? Als er wat kapot was aan het systeem hadden we dat al lang gehoord, denk ik." Met enige ironie voegde ze er nog aan toe: "Het lijkt wel of we in zo'n slecht gemaakte horrorfilm zitten."

Locatie: op het plein
Praat met: Falcon (en wie het wil horen)

Dami liep rustig naar de groep en zette de winkelmand op de grond. Hij had niets meegekregen van Saix's mededeling, maar wist dat iemand hen vast op de hoogte zou stellen. Hij liep naar Saar.
"Ik heb alles opgeschreven, inclusief de barcodes." Hij gaf haar het notitieblok en glimlachte voor hij terugliep naar Oni en Falcon.
"Ik heb wat gemist, wat was de mededeling?" vroeg hij aan Falcon en hij ging op de grond zitten. Hij plukte het noot-vrije voedsel uit de mand en gaf het aan Oni.
"Alsjeblieft."

Locatie: Plein
Praat met: Eerst Saar, dan Falcon en Oni.

'Wat leuk, zo'n klein zusje. Ik heb alleen een geadopteerde zus, nou ja, ik ben door hen geadopteerd op m'n zestiende zodat ik tenminste één ouder op kon geven aan de staat.' Vlug kapte Falcon z'n geratel over zichzelf af en keek in Oni's blauwe ogen. 'Inderdaad, een slechte horrorfilm... Hopelijk vergaat het ons iets beter dan in de meeste van zulke films...' Hij probeerde dapper te kijken en sloeg een arm om Oni heen. 'Maar ik zal je beschermen!'

Op dat moment kwamen er twee personen met een blauw AH-mandje aangelopen. De langste van de twee begon te praten en vroeg naar wat de mededeling was geweest.

Falcon knipperde even en kwam tot de conclusie dat dit toch echt geen meisje was, en kuchte kort. 'We zitten hier in ieder geval vannacht vast, iets met de computer... Oeh, chips!' Met gretige ogen keek Falcon naar het mandje en voelde zijn maag, die gewend was aan een strikt dieet van kunstmatige zoetstoffen en te zoute, gefrituurde dingen, vreselijk tekeer gaan. Licht beschaamd probeerde hij Oni niet aan te kijken en keek in plaats daarvan naar Dami. 'Ter compensatie mogen we voedsel en drinken pakken, dus ik denk dat je alles voor niets hebt opgeschreven. Mag ik...?' Een beetje brutaal pakte hij een zak chips uit Dami's mandje en maakte het open.

Locatie: plein
Praat met: Oni en Dami, indirect tegen Naomi

Dami keek verbaasd op en wou protesteren. "Hey! Wel rustig!" riep hij en hij stond op. "Als we nou rustig doen met het eten, dan hoeven we niet teveel kosten te maken voor de winkels." Hij griste de zak chips terug en keek een beetje streng naar Falcon. Hij kon zich al niet herinneren dat hij chips had meegenomen. Misschien in de haast meegepakt.

locatie: plein
Praat met: Falcon

Naomi zette haar mand naast die van Dami en begon alles uit te pakken. Ze zette alles een beetje netjes neer, zodat iedereen er goed bij kon en stond weer op. "Er is hier eten en we hebben ook bordjes en bestek enzo mee, dus als je trek hebt, kun je gewoon wat pakken. Er zit van alles bij, dus hopelijk vindt iedereen wel wat waar 'ie van houdt."

Naomi pakte gelijk een beker cola en maakte een paar broodjes klaar. Ze ging een eindje verderop op een bankje zitten en wenkte naar Dami, die met Oni stond te praten.

Locatie: plein
Praat tegen iedereen

Falcon keek beteuterd op. 'Maar ik heb honger! En ik denk niet dat er hier toevallig een keukenzaak is waar we echt eten kunnen maken, dus...' Hij plofte uiteindelijk maar op de grond neer in kleermakerszit en bleef hongerig naar de zak chips staren. Stomme man!

Lokatie: plein
Praat met: Dami

Oni kreeg een kleur toen ze Falcon's arm plotseling om haar schouders voelde, en hij zei dat hij haar wel zou beschermen. "Dat zou ik wel fijn vinden..." mompelde ze. Ze wilde niet dat Falcon zag dat ze bloosde, dus was ze maar wat blij dat Dami haar het eten gaf. Dan had ze tenminste iets anders om zich even op te concentreren tot haar kleur was verdwenen. Ze nam een hap uit het chocoladebroodje dat ze uitpakte, en dacht na over wat Falcon over zijn familie had gezegd. Ze begreep wel waarom hij zijn verhaal had afgekapt, zijn leven was vast niet makkelijk geweest.

Oni keek weer op toen ze Falcon aan Dami hoorde uitleggen wat hen was meegedeeld. Ze moest lachen toen ze Falcon's maag horde rommelen toen hij de zak met chips zag, en die vervolgens bij Dami vandaan griste. "Jee, jij had vást honger!" grapte ze. Ze zag dat Dami de zak chips bestraffend terugpakte, en Falcon op zijn gedrag aansprak. "Hier" zei ze, terwijl ze de helft van haar broodje afscheurde, en dat stuk aan Falcon gaf "Dan heb je in ieder geval wat." Tegen Dami zei ze: "Je hebt wel gelijk, we kunnen maar beter een soort ransoen aanhouden. Dan krijgt iedereen genoeg."

Locatie: Op het plein
Praat met: Dami en Falcon

Dami zuchtte diep en trok Falcon overeind. "Doe niet zo kinderachtig." Hij duwde de zak in Falcon's hand en pakte toen ook wat normaal eten. "Je kan het ook gewoon vragen in plaats van de zak zomaar te pakken." Hij schudde zijn hoofd en plofte toen ook maar op het bankje waar Naomi al zat. Hij keek naar Falcon en Oni en zijn blik bleef op het meisje hangen. Ransoen, tuurlijk. Was dat niet ongeveer wat hij bedoelde?

Hij bekeek zn camera en zuchtte weer.

Locatie: plein
Praat met: Falcon

Het was apart om het gekibbel om het eten aan te zien. Misschien waren ze wel te lui om nog een keer naar de supermarkt te lopen, want voorlopig was er genoeg eten in het winkelcentrum aanwezig. Het aroma van gesmolten kaas met Italiaanse kruiden van de naburige pizzeria deed Ludowic watertanden, maar herinnerde hem er ook aan dat hij straks een ronde langs alle winkels moest maken om te kijken of er geen apparaten en dergelijke de hele nacht aan bleven staan. Opgesloten zitten in een winkelcentrum was nog te overleven. Opgesloten zitten in een brandend winkelcentrum daarentegen…

Hij bedankte de twee kinderen die het boodschappenmandje hadden meegebracht en viste wat broodjes en hagelslag uit de mand. Hij had niet zo’n zin in zoet spul, maar zag naast zoet beleg verder alleen kaas en vleeswaren en zolang hij niet wist hoe zijn eten geslacht was, at hij het niet. Hij kon altijd later nog iets klaarmaken in die ene pizzeria.
Nadat hij plastic bestek en borden had gepakt gaf hij de rest door aan wie er verder ook het plastic spul wilde hebben. Terwijl hij rustig een broodje met hagelslag bedekte (met een dikke laag, want hij had toch best honger gekregen) sprak hij hardop: "Als mensen zich vervelen, Megami en ik hadden het plan opgevat om straks een film te gaan kijken. Zijn er mensen die suggesties voor een film hebben?"

De open uitnodiging liet hij in de lucht hangen en hij nam ondertussen een hap uit een broodje dat rijkelijk met hagelslag belegd was.

Luds locatie: plein
Praat met: iedereen.

"Wat was daar nou aan de hand?" vroeg Naomi toen Dami bij haar kwam zitten. "Wil je ook een broodje, trouwens?"

Ze hoorde Dami zuchten toen hij naar zijn camera keek. "Is die van jou? Mag ik hem eens bekijken?"

Locatie: plein
Praat met: Dami

Dami haalde zijn schouders op. "Kinderachtig gedrag. Niks bijzonders." Hij knikte en glimlachte lief. "En graag." Hij pakte een broodje en nam kleine muizenhapjes.

"Nee, hij is van mijn fotograaf, maar aangezien die is verdwenen, heb ik de camera maar meegenomen."

locatie: plein
Praat met: Naomi

Megami pakte het bordje en bestek aan van Ludowic terwijl ze hem bedankt. Ze pakte ook wat sneetjes brood en belegde deze met kaas, hagelslag en boterhammenworst. (niet allemaal op 1 broodje natuurlijk) Ze had erge honger gekregen, want de lunch had ze ook al overgeslagen en de spanning zorgde ook voor een goede verbranding van haar energie.

Locatie: Plein
Praat met niemand, want is aan het eten.

"Hmmm.. Wel leuk, zo'n camera." Een shoot, dus. Hij was dus echt een model! Misschien kon hij wel korting regelen op die leuke kleding. "Waren er al foto's gemaakt?" Naomi at verder van haar broodje. Ze begon ook al moe te worden. Misschien moesten ze zo maar even ergens een bed opzoeken.

Locatie: plein
Praat met: Dami

Falcon stak z'n tong uit en verontschuldigde zich maar snel. 'Mijn fout, ik dacht dat je voor iedereen had gehaald. Toch bedankt, als je wat te drinken wil later haal ik 't voor je.' De man leek hem wat geirriteerd, hij had ook vast belangrijkere dingen te doen dan rondhangen in een of ander leeg winkelcentrum. Toen hij wegliep haalde Falcon z'n schouders maar op en ging naast Oni zitten.

Dankbaar nam hij het halve broodje aan. 'Dankjewel! Dat zal de ergste honger wel stillen, en als 't toch gratis is kunnen we straks wel een toetje halen.' Hij grijnste, en trok een rare blik terwijl hij z'n tongpiercing goed legde en een grote hap van het broodje nam. 'Die film klinkt goed, of heb je geen zin om bij de rest te zitten...?'

Natuurlijk had hij wel door dat Oni hem leuk vond, maar omdat hij haar een beetje jong leek besloot hij gewoon aardig te blijven maar niet teveel te flirten. Hij schatte haar rond 17, maar ze kon ook jonger zijn aangezien ze nog in een kledingzaak werkte. Bedachtzaam kauwde Falcon op zijn chocoladebroodje en begon toen aan de chips.

Locatie: naast Oni op een bankje/stoepje
Praat met: Dami, daarna Oni

Dami keek op naar Falcon en wenkte hem. "Je bent echt een idioot he?" riep hij lachend, terwijl hij liet merken dat hij het niet negatief bedoelde. "Natuurlijk heb ik voor iedereen meegenomen!"

Hij keek naar Naomi en nomde toen verder op zijn broodje. "mmw... ja, maar hij heeft de sd-kaart meegenomen," zei hij met zijn mond vol. "Ik kan dus niks. Niks laten zien, maar ook geen foto's maken."

locatie: plein
Roept naar: Falcon

"Die film lijkt me wel ok, zo lang het geen horrorfilm is..." Zei Oni een beetje beschaamd, terwijl ze de verpakking van een tweede broodje opende "...want daar kan ik absoluut niet tegen. Het is een beetje gênant dat mijn jongere zusje van 12 ze helemaal geweldig vindt, en ik ervoor wegkruip terwijl ik al 16 ben. Maar ik krijg er nachtmerries van..." Even keek ze naar Falcon, in de hoop dat hij haar niet na het horen over haar angst voor horrorfilms een loser zou vinden. Ze mocht hem graag, en ze zou het ook leuk vinden als hij een keer langs kwam in de winkel, zoals hij had gezegd.
Oni lachte toen Dami naar Falcon riep en stond op. "Kom..." zei ze "...laten we een plekje gaan zoeken voor de film.

Locatie: zoekende naar een zitplek voor de film.
Praat met: Falcon (en iedereen die het wil horen)

Over 2 uurtjes valt de nacht, rp dat je naar bed gaat als je dat graag wilt!

'Is goed, en ik denk niet dat ze zo snel een horrorfilm draaien in deze situatie,' grinnikte Falcon terwijl hij opstond en achter Oni aanliep met de zak chips onder z'n arm. 'Je moet van het genre houden, maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen het vooral nutterloos bloedvergieten vinden. Ik vind het zelf echt hilarisch hoe nep het er som uit kan zien.' Eigenlijk was Falcon een groot horrorfan, maar hij hield zich in.

'Waar willen ze die film precies draaien dan? Meneer?' Hij liep naar de man die eerder het BHV-vestje droeg. 'Wordt de film hier vertoond of in de beddenzaak daar verderop?'

Lokatie: Plein
Praat met: Oni, daarna Lud.

"Er is wel ergens een electronicazaak. Die hebben altijd wel sd kaartjes. En een beetje vermaak hebben we wel nodig als we hier opgesloten zitten." Er werd nog gepraat over een film. "Hmmm.. Ik ben eigenlijk wel moe. Wilden ze echt nog een film gaan kijken, daar? Ik denk dat ik eens een bed op ga zoeken. Ga je mee?"
Naomi hoopte van wel. Met z'n tweeën is altijd veel beter als het niet je eigen bed is.

Locatie: plein
Praat met: Dami

Dami knikte en stond op. "Ik wil eigenlijk ook wel slapen." Hij strekte zijn hand uit naar Naomi en glimlachte. "Mylady, kan ik u naar bed begeleiden?" vroeg hij beleefd en hij trok haar overeind. "Een stapel kussens ergens vind ik ook al goed."

locatie: plein
praat met: Naomi.

"Hmmm..." antwoordde Ludowic op de vraag waar de film vertoond ging worden. "Er staan grote plasma TVs in die elektronicazaak daar, maar als je voorzichtig bent, kan je er één ergens anders heen slepen. Ik kan in ieder geval geen zware dingen tillen." De elf had ook het gesprek over horrorfilms opgevangen en keek naar het hoesje van Resident Evil. Met zoveel enge monsters ging deze film het niet worden.

"Ik ga even een aantal DVDs ophalen." Zei de elf en hij liep richting de Free Record Shop. Ze konden straks wel een keuze maken.

Luds locatie: richting FRS
Praat met: Falcon en mensen op het plein.

Naomi giechelde en liet zich overeind helpen door Dami. "Ik slaap liever wel in een echt bed. Laten we er een zoeken met een idioot duur matras erop!" zei Naomi. Ze sleurde Dami mee in de richting van de duurste woonzaak die ze wist te vinden op het winkelcentrum.

Locatie: lopend richting een woonwinkel
Praat met: Dami

"Hee Falcon.." zei Oni toen de BHV-er wegliep "... misschien is het een idee om een tv en een DVD-speler mee te nemen naar die beddenzaak waar jij het over had. Dan kunnen we een hoekje opzetten waar mensen vanuit een bed naar de film kunnen kijken. Als iemand dan moe is, kan diegene daar ook gelijk slapen, of een ander bed ind ie ruimte uitzoeken, en hoeft niemand in het donker door de Mall te zwerven op zoek naar een bed." Ze keek Falcon aan. "Als we het samen doen, is zoïets is tenminste binnen 10 minuten opgezet."

Locatie: op het plein
Praat met: Falcon

'Goed idee,' knikte Falcon, en liep alvast richting de elektronikazaak. Daar stond een show-TV op een display met wieltjes. 'Handig! Laten we deze nemen, hij is groot, nieuw en redelijk verplaatsbaar.' Hij haalde wat stekkers los en begon het ding richting de beddenzaak te duwen. De TV was niet zwaar, maar het was onhandig sturen. Toch lukte het Falcon om met Oni's aanwijzingen het ding in de beddenzaak te krijgen, in een hoekje waar een stuk of 4, 5 bedden heen wezen.

'Dit moet lukken..?' hijgde hij zachtjes en veegde wat zweet van z'n voorhoofd. Plotseling voelde hij zich vreselijk moe, misschien was de inspanning toch iets groter dan gedacht. Vlug plofte hij op het grootste bed neer en maakte plaats voor Oni. 'Hij staat, en alles zit er verder bij. 't Geluid zal geen surround zijn maar ach...' Hij ging gapend achterover liggen en verwachtte niet dat hij het einde van de film zou halen. 'Ben benieuwd wat ze gaan draaien.. Tot die tijd, vertel eens wat meer over jezelf, en je zusje.' Lui schopte hij zijn schoenen uit en keek naar Oni.

Lokatie: beddenzaak
Praat met: Oni

(Hoop dat je 't niet erg vind, Mari-chan, ik heb er even wat vaart ingezet zodat de TV er tenminste staat xD)