D'Etoilles Next Top Model!(Game) Ready!

Deadline voor de Lynch is dinsdag 21.00

Deelnemers:
1. Samuel
2. Lucciola
3. Jonan
4. Dilly
5. Luther
6. Lynxx
7. Xandria
8. Raku

De prijs is duidelijk: 10.000 euro aan prijzengeld, een levenslange voorraad van schoonheidsmiddelen en het nieuwe gezicht van Pompadour Eenhoorns!
Jij bent gekozen uit duizenden modellen, amateur of professioneel om het Model Dream House te betreden. Om te bewijzen dat jij hebt wat nodig is om D’Etoilles Next Top Model te zijn.
Je zult alleen je rivalen uit de weg moeten ruimen. Alles is geoorloofd in Liefde, Oorlog en…. Mode!

Het modellenhuis is in veel opzichten een normaal huis. Het is historisch ingericht, maar heeft wel radio en moderne keukenapparatuur.
Begane grond: Hal, keuken, eetkamer, woonkamer en oefenruimte met catwalk en spiegels.
1e verdieping: badkamers (4 stuks), slaapkamers kandidaten (4 2persoonskamers).
Kelder: Studio, catwalkruimte en eliminatie ruimte.

Het huis word omgeven door tuinen (rots- en rozentuin en fonteinen) en bossen. Het heeft ook een meer. Uiteraard is er ook een stal met 3 eenhoorns, waaronder Pesatas Alejandro Juan Pedro met een bak en graasland.

Profielen!

Naam karakter: Samuel J. Poison
Leeftijd: 28
Persoonlijkheid: Cynisch, sarcastisch, enigszins perfectionistisch en 'n enorme romanticus(als het op Tsuki aan komt).
Achtergrond: Is danser en musicus van beroep, al kan hij op dit moment weinig jobs vinden. Hij doet ook wel eens modellenwerk, maar eigenlijk puur omdat hij dan geld nodig heeft. Bastaard zoon van Kami's papa.
Reden van meedoen(prijzengeld, faam, attentionwhore): Dat laaste . En Sammy heeft weer eens geld nodig, vanwege het bovengenoemde. En hij grijpt elke kans aan om Kami te sarren.
Kleding stijl: Sammy draagt het liefst een simpele blouse, bruin gestreept gilet en matching bruine stoffen broek.
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat..... Ik eigenlijk de oudste zoon ben, en het leuk vindt om mijn kleine broertje te sarren. *evil grin*
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving: https://2img.net/h/i277.photobucket.com/albums/kk66/Mariaralyn/Sammytowellove.jpg

Naam karakter: Lucciola
Leeftijd: 25 *kuch*+10*kuch*
Persoonlijkheid: Als er een hoofdzonde toegewezen moet worden aan Lucciola, dan is dat niet ijdelheid of afgunst, maar luiheid. Ze houdt niet van moeilijk en doet dan ook geen extra moeite om aardig te zijn als ze iemand niet aardig vindt. Verder is ze passioneel, doelgericht, egocentrisch en pragmatisch.
Achtergrond: Nadat Lucciola was afgestudeerd aan de kunstacademie heeft ze ervoor gekozen om de ambtenarij in te gaan. Al die kunstzinnige types lagen haar niet, maar voor deze wedstrijd wil ze hun aanwezigheid wel een tijdje lijden.
Reden van meedoen(prijzengeld, faam, attentionwhore): Geld maakt niet gelukkig, maar het maakt alles wel een stuk makkelijker. Lucciola gaat voor het geld.
Kleding stijl: Qua kleding is Lucciola een kameleon. Van chique avondjurk, tot lingerie, tot omaonderbroek, tot spijkerjasje, tot mannenkleding, Lucciola draagt het met stijl.
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat slagzinnen afmaken beneden mijn peil is, maar eenhoorns zijn peilloos.
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving:
Lucciola is een (stads)elf, met paarse ogen en meestal kort, rood haar.
https://img.photobucket.com/albums/v636/muizenstaartje/Lucciola/bril/bril04.jpg

Naam karakter: Dilly Cecile Desmairais
Leeftijd: 17
Persoonlijkheid: Sensueel, groot ego, vrij koppig en competitiegericht.
Achtergrond: Dilly werkt normaal gesproken als courtesan in Fleurs du Mal, een high class bordeel.
Reden van meedoen(prijzengeld, faam, attentionwhore): Hij verveelde zich en het leek hem leuk. Bevestiging van je eigen awesomeheid is altijd leuk!
Kleding stijl: Meestal in het wit/creme met rode accenten, het liefst draagt hij z'n 'werkkleding'(corsetten, rufflebutts, kousen, ballet fetish schoenen..etc)maar gezien de setting zal ie meestal chic/moderne kleding dragen, duidelijk op maat gemaakt.
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat.....Perfectie nooit alleen komt.
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving: https://2img.net/h/i342.photobucket.com/albums/o411/raouken/_DSC0376.png
Verder: vrij klein, smalle taille, bredere heupen, geen borsten. Geslacht op het eerste(..en tweede..)gezicht niet te bepalen.

Naam karakter: Jonan
Leeftijd: 21
Persoonlijkheid: relaxed, maakt zich nergens druk om, alles komt vanzelf wel een keertje goed.
Achtergrond: Hij is een hele gewone jongen, the boy next door. Komt uit een normaal gezin met twee ouders, heeft een goede jeugd gehad en is eigenlijk gewoon heel gelukkig.
Reden van meedoen: Hij is opgegeven door Praline (zijn nichtje) die helemaal fan is van de show maar ze was zelf te jong om mee te doen.
Kleding stijl: random, gekleurd en retro
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, want het maakt me blij.
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving:
https://img.photobucket.com/albums/v321/hamkaastostie/Familie/Kerst/IMG_1377.jpg

Naam karakter: Luther Barabbas
Leeftijd: 16
Persoonlijkheid: Narcistisch, manipulatief, jaloers en zeer ambitieus. Luther is een slang, een typisch politiek dier die met zoetgevooiste woorden je de prachtigste dingen kan beloven, maar ondertussen via omwegen en vuile methoden zijn zin doordrijft. Beste voorbeeld is nog wel dat hij op latere leeftijd zijn eigen vader in opdracht laat ombrengen, omdat de goede man een sta in de weg voor z'n politieke carrière wordt. Natuurlijk heeft hij er wel voor gezorgd dat niemand, ook de enkeling die hem verdenkt, de moord naar hem kan terugleiden en de begrafenis die Luther zelf bekostigd had was emotioneel, groots en 'waardig voor een groot man als vader was'.
Achtergrond: Als zoon van een priester door de goden aangewezen en telg van een familie van 'nieuw geld' beseft Luther maar al te goed dat de faam die hij geniet en de rijkdom waar hij aan gewend is geraakt grotendeels aan zijn vader te danken is. Zonder die man is hij in feite niets meer dan een omhooggevallen boer. De jonge puber haat de goden dat ze zijn ruggegraatloze vader beter achtten voor de taak van priester dan hem. Luther heeft immers ambitie, Luther zou niet weifelen om gebruik te maken van de macht die hem dan geschonken was. Onder zijn leiding zou het land dat hij regeert tot ongekende bloei komen, daar is hij zeker van.
Nu zal hij, zonder hulp van de goden, er alles aan doen om zichzelf omhoog te werken - hoger nog dan zijn vader, misschien zelfs hoger dan de goden! - zodat niemand meer onder hem uit kan. En hij gaat over lijken. Letterlijk.
Reden van meedoen(prijzengeld, faam, attentionwhore): Het prijzengeld is leuk, maar eigenlijk niet meer dan een zakcentje. Waar het Luther echt omdraait is de wereldwijde faam die het hem zal brengen. Meer nog dan een politicus kan iemand die met een dergelijk programma als 'D'Etoilles Next Top Model' bekend wordt een stempel drukken op de hedendaagse maatschappij. Als hij ervoor zorgt dat hij tijdens het spel zelf al een publiekslieveling wordt - en belangrijk: het spel wint - dan zal het hem een stuk gemakkelijker gemaakt worden om een positie van macht in te nemen.
Kleding stijl: Fout mannelijk. Frills, kanten zijkantjes aan het heupstuk van de broek. Te strakke broek van nepleer, een texaanse stropdas (zo'n veter)... you know: the works.
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat het me eigenlijk geen flikker kan schelen wat voor soort beest het is, zolang ik maar in de picture sta. Handtekening?
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving: https://2img.net/h/i68.photobucket.com/albums/i27/Phoenix_Life/Here_we_stand11.jpg

Naam karakter: Lynxx
Leeftijd: 19-20
Persoonlijkheid: enthousiast, maar soms wat in zichzelf gekeerd.
Achtergrond: geen gekende
Reden van meedoen(prijzengeld, faam, attentionwhore): geld en de uitdaging
Kleding stijl: comfy, maar nog altijd girly
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat..... ze goed staan met roze, net als ik!
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving: http://wishypoos.be/gallery/albums/userpics/10001/DSC_4550_2.jpg

Naam karakter: Raku
Leeftijd: 22
Persoonlijkheid: Ze is nerdy, maar wel verzorgd en modebewust.
Achtergrond: Ze is een tweede generatie Japanse, die net haar studie psychologie heeft afgerond en aan de slag wil als detective.
Reden van meedoen: Ze wil insync komen met haar vrouwelijkheid.
Kleding stijl: draagt sexy business suits en een zonnebril.
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat het mij op en top vrouw maakt.
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving: Ze is klein van stuk, 1,63meter. Heeft sluik zwart haar tot op haar schouders met een strakke pony. Slank peer figuur. Ze heeft een grote japanse karper tattoeage op haar rug staan. Draagt eigenlijk altijd scherpe eyeliner. (Ze is een Zaoll Ramie)

Naam karakter: Xandria
Leeftijd: 22
Persoonlijkheid: Eigenwijs en over het algemeen vriendelijk. Al kan ze best wel wat meer pit tonen als ze iets graag wil hebben. Ze zal vooral snel van zich af bijten als anderen haar naar het leven staan.
Achtergrond: Ze heeft een jonger zusje genaamd Raven en studeerd fotografie.
Reden van meedoen(prijzengeld, faam, attentionwhore): Ze doet vooral mee voor het prijzengeld wat er voor kan zorgen dat ze haar studie kan blijven volgen. Ook hoopt ze dat de aandacht haar verder kan helpen in het wereldje, al hoopt ze uiteindelijk aan de andere kant van de camera te eindigen.
Kleding stijl: Vooral zwart en grijs. Sexy en stylish.. meestal stoer en een tikkeltje gothic.
Maak de volgende zin af: Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat..... ze de meest fotogenieke eenhoorns zijn die er bestaan!
Foto/tekening/uiterlijke beschrijving:http://sbslink.sb.funpic.de/Xandria/XandriaStation/XandriaStation11.jpg

Kami bekeek de papieren voor hem. ,, Dit zijn de finalisten, Markies de Pompadour.” Zei 1 van de producers. Kami fronste toen hij de foto van de eerste finalist zag.
,, Samuel…” Kami stak zijn hand op. ,, Ik ken deze man.” Onderbrak hij de producent. Kami bekeek de foto van zijn halfbroer. Wat moest hij hier? Hij had wel de fotogeniekheid van de familie. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat..... Ik eigenlijk de oudste zoon ben, en het leuk vindt om mijn kleine broertje te sarren.
,, Lucciola.” Zei Kami terwijl hij de volgende map pakte en de foto bekeek. Hij bladerde door de rest van de foto’s. Ze was veelzijdig en had iets elegants wat hem wel aansprak. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat slagzinnen afmaken beneden mijn peil is, maar eenhoorns zijn peilloos. Hij grinnikte over de slagzin. Er zat pit in.
,, Is dit een jongen of een meisje?” vroeg Kami terwijl hij door het volgende mapje bladerde. ,, Dilly is…nou. We weten het zelf ook niet helemaal zeker.” Kami pakte een klein vergrootglasje en bekeek hiermee de foto’s. ,, In de beschrijving staat Hij.” En hiermee was de zaak afgedaan voor hem. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat Perfectie nooit alleen komt. Die slagzin klonk nog best wel goed.
,, Jonan.” Zei de producent. ,, Is een typische doorsnee jongen die veel mensen zou aanspreken.” Kami knikte terwijl hij de foto’s bekeek. De jongen had een schoonheid, maar niet buitengewoon. Zijn slagzin was net zo. Simpel, herkenbaar en iets wat 80% van de bevolking zou doen. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, want het maakt me blij.
,, Luther.” Zei Kami zuchtend terwijl hij de volgende stapel pakte. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat het me eigenlijk geen flikker kan schelen wat voor soort beest het is, zolang ik maar in de picture sta. Handtekening? De slagzin suggereerde veel eigendunk en zelfvertrouwen. Hij fotografeerde ook goed. Kami knikte goedkeurend, maar was niet zo blij dat zijn nobele eenhoorns afgedaan werden als beesten.
,, Lynxx.” Eindelijk weer een vrouw. Kami’s ogen deden zeer van het roze. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat ze goed staan met roze, net als ik! Tenshi zou haar helemaal te gek vinden met dat haar.
,, Raku.” Kami hield wel van die Aziatische uitstraling.Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat het mij op en top vrouw maakt. Hij haalde even een wenkbrauw op. Dat was wellicht wel waar, maar zou maar een klein deel van zijn doelgroep aanspreken.
,, Xandria.” Kami glimlachte bij het lezen van de slagzin. Pompadour eenhoorns is helemaal voor mij, omdat..... ze de meest fotogenieke eenhoorns zijn die er bestaan! ,, Dat is wel zo.” Zei Kami. ,, Pesatas Alejandro Juan Pedro vind het heerlijk om voor de camera te staan of te poseren voor een portret.”

De kandidaten stonden klaar voor de gesloten poort van het Maison de Model oftewel het Modellenhuis. Allemaal net afgezet door familie, vrienden of de bus. Met een gekraak gaan de poorten open, gehanteerd door 2 lakeien in deftige pakken in de kleuren van de Pompadour. (blauw, rood en goud).
Een prachtig bakstenen huis staat daar. Groot en omgeven door gras. Klimop groeit tegen de muren en ramen met luiken [url= http://www.emersonbrothersinc.com/images/brick-house-09.jpg]Klik[/url].
Nog voordat de kandidaten klaar waren met dit huis te bewonderen klonk er gehinnik. Stofwolken vlogen op als een paarse eenhoorn naar hun toe gallopeerde. Op de eenhoorn zat (in een perfecte houding) Markies de Pompadour. Glimlachend, stralend en zeer stylish kwam hij op hun af. En stopt zo’n 2 meter voor hun. ,, Gegroet.” Roept Kami terwijl hij ze allemaal even bekijkt. ,, Welkom in Maison de Model. Jullie reis zal vandaag gaan beginnen. Aan het einde wacht er roem, glorie en rijkdom, maar alleen 1 van jullie zal dit deelvallen. Ga naar binnen, maak jezelf thuis, maar vergeet niet dat jullie een opdracht zullen hebben. Vanmiddag om 5 uur zullen jullie je eerste fotoshoot hebben, hier op het terrein. Jullie mogen zelf kiezen waar, welke kleding jullie dragen en wat het thema is. Zo leren jullie het huis kennen en wij jullie creativiteit.”
Achter hem werden de deuren van het huis open gedaan. Zelf steeg hij af en nam Pesatas Alejandro Juan Pedro aan de teugels mee en ging aan de kant.

Praat met: Iedereen en niemand
Lokatie: Buiten voor de deur.

Dilly zette z'n zware koffers neer en keek op naar het huis. Aardig optrekje. De Markies had smaak en dat was wat hem had aangetrokken tot deelname aan deze wedstrijd. Dat, en hij had zich verveeld. Plotseling was het zicht hen ontnomen door een heleboel stof, en stond de Markies voor hen op een sparkelende paarse eenhoorn. Hij maakte een korte speech over het spel en Dilly grijnsde. Wat hem betreft was het geen wedstrijd, hij zou winnen, zoals hij altijd alles won. Verliezen stond niet in Dilly's woordenboek, al helemaal niet als het om zijn goddelijke looks ging. En ze mochten nog zelf bepalen wat ze aantrokken ook! Het was maar goed dat hij een groot deel van z'n Fleurs du Mal garderobe-handgemaakt voor hem door Vasy natuurlijk-had meegenomen. En z'n indrukwekkende collectie schoenen, varierend van designermuiltjes tot fetish shoenen.

De deuren gingen open en hij gooide een tas over z'n schouder en pakte z'n koffers beet. Oef, wat zwaar. En wat vreselijk flauw dat Saix hem niet verder dan de poort wilde brengen. Iets over dat hij niks te maken wilde hebben met dit hele gedoe. Volgens Dilly was hij gewoon bang voor de Markies, om een of andere reden. Alsof een man die van mode hield en paarse eenhoorns had slecht kon zijn.

Hij keek om zich heen naar zijn medespelers. Het was opvallend hoe veel mannen er waren, het was netjes verdeeld over vier mannen en vier vrouwen(en ja hij telde zichzelf als man.) Z'n ogen gleden keurend over de anderen en een speelse, charmante glimlach kwam op z'n gezicht. Hij had niks te vrezen.


Lokatie: buiten voor de deur
Praat met: wie durft? XD

Jonan keek met open mond naar het giga huis en luisterde vol ontzag naar meneer de Pompadour. Zijn blik gleed over de andere participanten en hij fronste, waarom was hij in hemelsnaam uitgekozen, ze waren allemaal apartig en bijzonder, hij was maar heel gewoon. Al had hij wel mooi haar... Hij keek in een camera, lachte en zei: 'Praline, als je nu kijkt, dit is jouw schuld!' en hij weest met een schuldbewust vingertje de denkbeeldige huiskamer in. Een diepe zucht ontsnapte zijn lippen en hij pakte zijn weekendtas op en slingerde die over zijn schouder terwijl hij richting het huis stapte.

Lokatie: buiten voor de deur
Praat met: niemand echt.

Niet erg overtuigd keek Luther naar de voorgevel van het huis waar hij de komende tijd in zou wonen. Oké. Beetje sjofeltjes. Dat verklaarde dan ook weer waarom het prijzengeld voor deze wedstrijd zo laag was. Kennelijk was de eigenaar van deze schuur een verarmde herenboer of zo. Zo te zien kon hij naar zijn standaard niveau van luxe fluiten. Maar hoewel kamperen dan wel niet iets was waar de jongeman veel ervaring mee had, was hij niet te beroerd om een nieuwe uitdaging aan te gaan.

,, Jonan,” zei de producent. ,, Is een typische doorsnee jongen die veel mensen zou aanspreken.”
Steels nam Luther de jongen in zich op. Och, het was wel aardig hoor.. voor het type grijze muis. Als het publiek hier interesse in had, dan was het nog niet erg veel gewend, bedacht Luther medelijdend.
Hij nam een klein spiegeltje te voorschijn gehaald en bekeek zichzelf eens even goed: Kijk, dat was nog eens winner-material. Hmmm... Wat was hij toch een bijzonder goed gelukt mensen exemplaar. Wie kon daar nu tegenop? Hubba hubba!

Tijd voor actie. De jonge aristrocraat deed een stap naar voren, draaide zich zwierend om naar de mede-finalisten en zette een oogverblindende glimlach op.
"Hallo? Kan iedereen mij zien?" en toen hij er zeker van was dat iedereen hem in ieder geval aankeek ging hij verder, "Goed. Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om jullie allemaal te feliciteren met jullie finale plaats in dit ... eh... heel bijzondere optrekje. Ik weet zeker dat we samen een heel gezellige tijd zullen hebben en ik kan niet wachten tot ik jullie allemaal heb leren kennen. Hoewel de beste van ons zal winnen, denk ik dat het goed is nu alvast te beseffen, dat we ALLEMAAL winnaars zijn!"

Al ben ik het net een beetje meer... dacht hij erachteraan, zonder zijn televisie glimlach ook maar één moment los te laten.

locatie: buiten de deur
Praat tegen: iedereen (hoe maak je anders een entrance?)

Lucciola trok haar rolkoffer in dezelfde kleur van de eenhoorn die net voorbij kwam achter zich aan en glimlachte even charmant naar de jongen die hen net bemoedigend toesprak.

"Dank je." Zei ze op welbespraakte toon en knikte even naar de jongen voordat ze zich naar de groep keerde. Nu dat iedereens aandacht centraal was, maakte ze daar snel gebruik van. "Ik ben Lucciola, maar jullie mogen ook Lola zeggen. Ik weet zeker dat we een geweldige ervaring tegemoet gaan. Moge de beste winnen."

Met een glimlach op haar gezicht vervolgde de elf haar weg naar binnen, terwijl haar hoofd allang bij de aankomende fotoshoot was, maar dat hoefde niemand te weten.

Locatie: buiten bij de deur
Praat tegen: Luther en iedereen

Samuel leunde tegen de gevel van het grote huis dat zijn halfbroertje voor de gelegenheid had geregeld. Het irriteerde hem dat het zo ver had moeten komen. Modellenwerk was niet zijn ding, maar de banen lagen in de theaterwereld op dit moment niet voor het oprapen, en die nieuwe piano betaalde toch echt zichzelf niet. Het kwam hem goed uit dat Oni en Yumi samen met Maybelle vanochtend vroeg richting Engeland waren vertrokken; Doordat hij voor het grootste gedeelte mee had kunnen rijden, was hij nu wat te vroeg bij het huis gearriveerd.
Terwijl hij een trek van zijn sigaret nam, bekeek hij stuk voor stuk zijn concurrenten. Stuk voor stuk aparte mensen, op één nogal gewoontjes ogende jongeman na. Een gelijk aantal mannen en vrouwen.

Plots hoorde Samuel hoefgetrappel. Zijn halfbroer Kami kwam aangereden op een paarse eenhoorn. Hij begon een kleurige speech over hoe deze modellenwedstrijd het leven van één van hen zou veranderen, en bla bla bla. Onwillekeurig moest Samuel grijnzen: Een volwassen man op een knalpaarse eenhoorn was nou eenmaal geen gezicht. Maar ja, wie ging dat zijn broertje vertellen, he? Terwijl de speech doorging, hoopte hij dat hij in ieder geval Akuma weer eens tegen het lijf zou lopen. Hij had haar al veel te lang niet gezien, en vooral onder het genot van een goede fles rode wijn was ze altijd wel prettig gezelschap. Toen Kami uiteindelijk aan de kant stapte en de deuren van het grote huis openzwaaiden, nam een van de andere deelnemers in eens het voortouw. Deze flamboyante kerel stelde zich voor als Luther, en naar Samuel's mening schreeuwde alles aan hem "attentionwhore!". Juist, dacht hij zuchtend, hier komt dus Kami nummer 2... Luther werd in voorbeeld gevolgd door een charmante dame. Ze stelde zichzelf voor als Lucciola.
Na Lucciola greep Samuel zijn kans. Hij kon hier maar beter snel van af zijn. "Mooi, nu ik dan" begon hij nonchalant. "Goedemiddag iedereen, mijn naam is Samuel J. Poison. Samuel is genoeg(hij dacht aan Oni, May en Yumi die hem omgedoopt hadden tot "Sammy", waar hij van gruwde). Ik wou dat ik het eens kon zijn met Luther, met dat iedereen-is-een-winnaar-gedoe, maar ik moet helaas Lucciola gelijk geven: moge de beste winnen. Als ik dan toch zou verliezen, doe ik dat liever van iemand die beter zijn best doet dan ik." Hij boog licht naar de overgebleven deelnemers, en pakte zijn koffer. Hij draaide zich om naar de deur, nam hij nog een laatste trekje, drukte zijn sigaret uit tegen de gevel en wierp hem nonchalant in het gras terwijl hij naar binnen liep. Misschien kon deze modellencompetitie toch nog leuk worden, dacht hij grinnikend bij zichzelf.


Locatie: loopt het modellenhuis binnen
Praat met: Iedereen

Sorry Silk, maar Luther komt écht op Sammy over als iemand die alle aandacht opeist.

Vermoeid trok ze haar zware weekend koffer door de te lange weg die bezaaid was met kiezelstenen. Eenmaal bij de groep aangekomen, liet ze zich op haar tas vallen. Ze bekeek de andere van top tot teen, terwijl ze haar pony voor haar oog wegtrok. Jezus wat doe ik hier, zelfs de mannen zijn vrouwelijker dan ik. Ik hoop dat ze niet allemaal zo verwaand zijn als op de middelbare school. Toen kon ik ook al meer met jongens op trekken dan met meiden.

Locatie: Bij de anderen
Praat: In zichzelf

Jonan luisterde naar de anderen die zich voorstelden, wat een boel... hmm... opgeblazen gedoe zeg. Hij stapte naar voren 'Nou, aangenaam. Ik ben Jonan.' Verder had hij eigenlijk niet zoveel te zeggen... Hij liep verder naar het huis en liep achter Samuel naar binnen, nu eerst op zoek naar een w.c.

Lokatie: in het huis, op de gang
Praat tegen: iedereen.

Dilly keek naar Luther terwijl die z'n toneelstukje opvoerde, wat een onzin. Hij pakte z'n koffers beet en liep langs Luther heen 'Asjeblieft zeg' sneerde hij 'Een wedstrijd is een wedstrijd, doe je ding en als je wint dan win je en als je verliest verlies je. Er is geen reden voor slijmerige speeches.' Hij liep het huis binnen, ook van binnen zag het er mooi uit, mooie warme kleuren en een beetje ouderwets, deed 'm aan het bordeel denken. Hij liep voorbij een slaapkamer en ging naar binnen. Hmm. Twee bedden. Ze moesten dus kamers delen. Nouja, de luxe van thuis was niet te verwachten, natuurlijk. Hij plofte op bed neer en deed z'n koffers open. Goed. Nu een belangrijker punt..wat ging hij aandoen?

Lokatie: in 1 van de slaapkamers
Praat met: Iedereen/niemand

Xandria volgde het hele spectakel en liet het maar over zich heen komen. 'Veel mensen die niet zonder de aandacht lijken te kunnen' dacht ze en stapte toen ook maar naar voren om zich toch even voor te stellen. Terwijl ze naar voren liep keek ze vol intresse naar de camera's van de toegestroomde pers.

"Hallo, Ik ben Xandria. En wens iedereen succes." zei ze met een lichte knipoog en liep toen maar het huis binnen om een kamer voor zichzelf uit te kiezen.

Lokatie:Zoekend naar een kamer.
Praat met: Niemand.

Jonan deed de toiletdeur achter zich dicht en liep rustig door het huis. Hij liep langs de slaapkamers en groette Dilly door zijn hand op te steken. Een deur verder stapte hij naar binnen en liet zijn tas op het bed vallen. Het eerste wat hij deed was een zijvak openritsen en een foto van Praline op het nachtkastje zetten. Met een zucht liep hij zich op het bed vallen, met zijn armen gespreid, door zijn oogharen bespiedde hij de camera's, daar zou hij aan moeten wennen.

Lokatie: kamer naast die van Dilly
Is alleen.

Daar stond ze dan midden in een groep verwaande mensen, die allemaal denken dat ze dit wel even gaan winnen. Niemand blijkt om het avontuur te geven alleen de 10.000 euro is belangrijk. Terwijl ze haar tas naar binnen aan het werken is, ziet ze hoe Samuel zijn peuk uit drukt op het gebouw en vervolgens zijn peuk in het gras gooit. Ze kijkt hem streng aan en zegt "Door mensen zoals jij verloederd de maatschappij. Als ik jouw was zal ik die peuk maar even opruimen."

Praat: in zichzelf en tegen Samuel
Plaats: Op weg naar de slaapkamers

,, Roken is zo slecht voor je huid." zei Kami terwijl hij aan kwam wandelen. Hij had al gehoord hoe Raku tegen Samuel was uitgevallen. Hij mocht haar wel.
Kami zwaaide even naar de camera's en pers die allemaal het terrein verlieten. Nu waren alleen de camera's in het huis aanwezig. Uiteraard niet in de badkamers. Kami vond het al te ver gaan dat er in de slaapkamers camera's hingen, maar de producers zeiden dat daar de meeste drama was. Hij had er ook met tegenzin mee ingestemd om de kandidaten de kamers te laten delen.
,, Roken stinkt ook." Hij glimlachte stralend naar Samuel. ,, Maar dat ben jij wel gewend hé, Samuel. Luister naar de dame."

Lokatie: Hal
Praat tegen Samuel.

"Broertje, kom op nou." antwoordde Samuel met een glimlachje dat maar net zichtbaar spottend was "Je stinkt op dit moment zelf naar eigendunk. Pas maar op dat je de dames niet vergast. Trouwens, moet jij niet meer tijd steken in het veroveren van die verloofde van je?". Samuel's huid ging niemand iets aan. Hij was echter wel van plan om de komende weken niet binnen 's huis te roken; Dat was vragen om moeilijkheden.
Dus draaide hij zich om naar het meisje dat haar stem tegen zich had verheven. "Schattig" zei hij goedlachs terwijl hij haar aankeek "Luister meisje, de maatschappij is al verloederd. Daar hebben ze mij niet meer voor nodig. Maar, als het de dame behaagt.." Samuel boog even lichtjes naar het meisje, nog steeds grijnzend. Hij liep terug, pakte zijn sigaret op en wierp hem in de meest dichtbij zijnde prullenbak. Toen liep hij weer terug het huis in.
In het voorbij gaan aaide Samuel het meisje dat hem had aangesproken even over haar hoofd, en liep zonder stoppen verder. Hij vond een slaapkamer die nog niet bezet was, en klapte zijn koffer open op één van de bedden. Terwijl hij wachtte op de naderende opdracht, analyseerde hij de mogelijkheden die hij had met de kleding die hij had meegenomen.

Locatie: In één van de slaapkamers
Praat met: Eerst Kami en Raku, daarna niemand. Roommates, kom maar op.

"De arrogante zak, een beetje over mijn bol heen aaien. Meneer de Pompadour, zou u zo vriendelijk willen zijn om te kijken of hij misschien iets in mijn haar gesmeerd heeft?"

Locatie: Buiten
Praat tegen: Meneer Pompadour

Eenmaal binnen aangekomen, liep ze in een rechte lijn naar de eerste beste slaapkamerdeur waar ze haar ogen op richtte. Razend van woede gooide ze de deur open, liet ze haar tas vallen en sprong op het bed. Zich helemaal niet bewust van haar kamer genoot die, zo juist een foto op een nacht kastje plaatste. Wie dacht die Samuel nou wel niet wie hij was, een beetje denigerend over mijn bolletje aaien. Boos zat ze met haar kussen tussen haar armen en buik voor haar uit te kijken.

Locatie: Kamer van Jonan
Praat met: Zichzelf

Verdes wrote:"De arrogante zak, een beetje over mijn bol heen aaien. Meneer de Pompadour, zou u zo vriendelijk willen zijn om te kijken of hij misschien iets in mijn haar gesmeerd heeft?"

Locatie: Buiten
Praat tegen: Meneer Pompadour

,, Het is Markies de Pompadour."zei Kami lichtelijk verbolgen. ,, Er zit niks." zei Kami na een korte inspectie. Raku liep huis binnen en de trap omhoog. Kami liep naar binnen en ging in de woonkamer zitten. Hij was tevreden met de inrichting.

Lokatie: Woonkamer
Praatte tegen Raku.

,, Het is Markies de Pompadour."zei Kami lichtelijk verbolgen. ,, Er zit niks." zei Kami na een korte inspectie. Raku liep huis binnen en de trap omhoog. Kami liep naar binnen en ging in de woonkamer zitten. Hij was tevreden met de inrichting.

Lokatie: Woonkamer
Praatte tegen Raku.

"Ohw, mijn excuses Markies de Pompadour. Het zal niet nog een keer gebeuren" Zei ze terwijl, Het kleine Japanse "meisje" een buiginkje maakte voor de Markies.

Praat tegen: Kami
Waar: Ingang van het huis

Xandria liep verder naar een kamer die nog leek bleek te wezen en gooide haar tas op een van de bedden en ging er naast liggen. Haar rode krullen verspreid over het bed en een paar over haar gezicht die ze zuchtend opzij blies. 'Dit gaat me nog wat worden' dacht ze en wreef over haar gezicht. 'Ik heb geen idee of ik wel een kans maak, maar ik moet het proberen.'

Ze ging weer overeind zitten en ging maar haar tas uitpakken. "Ik vraag me af wie er nog meer op mijn kamer komen. Ik hoop niet dat ze al te irritant zijn." zei ze zachtjes tegen zichzelf. "Maar de fotograven buiten hadden wel mooie apparatuur." en ze glimlachte "Ooit kom ik ook nog wel aan een betere camera.... Ik vraag me af wat de eerste opdracht zal inhouden." zei ze nadat ze haar spullen over haar kast had verdeeld.

Lokatie: Kamer.
Praat met: zichzelf.

Dilly knikte naar Jonan terwijl die voorbij kwam lopen. Hij had die jongen wel eens eerder gezien, zijn nicht was een goeie vriendin van Saix en die kwam wel eens koekjes brengen(goeie koekjes ook nog). Keurend keek hij Jonan na. Mooi haar, goed kontje.

Ietsje later kwam dat kleine(..alhoewel, als hij z'n naaldhakken uitdeed ontliepen ze elkaar waarschijnlijk niet zo veel in lengte)Japanse meisje langslopen. Ook wel een knap meisje, maarja, ze had een figuur dat vergelijkbaar was met dat van hem, dus het was niet zo gek dat hij haar wel knap vond.

Hij pakte z'n beautycase uit de tas en haalde er een spiegeltje uit. Goed. Eerst maar eens tijd om de make-up bij te werken!

Lokatie: Kamer
Praat met: z'n spiegel?

Lynxx sleurde haar koffer door de gangen van het huis. Wat een eind naar de slaapkamers.
Zo goed als iedereen had al een kamer gekozen toen ze aankwam, ze liep voorbij sommige kamers waar al twee mensen zaten en vond uiteindelijk de kamer waar een rosharig meisje zat. Ze vond het op zich aangenamer met een vreemd meisje op de kamer te liggen dat met een kerel die ze niet kende.

Ze stak dr hoofd binnen en vroeg vrolijk. "Hey, ik ben Lynxx, is het tweede bed in deze kamer nog vrij?"

Locatie: slaapkamers/gang/deur
Praat tegen: Xandrie

Jonan kwam overeind en keek naar het meisje wat zojuist naar binnen was gestormd en boos een kussen vastgreep. ´Uh... gaat het wel?' vroeg Jonan, twijfelend of hij haar wel moest storen.

Lokatie: Jonan en Raku's slaapkamer
Praat met Raku

Geschokt strekte ze dr benen zo dat haar rug tegen de muur aankwam. "Uhhh sorry ik zag je niet, ik wist niet dat deze kamer al bezet was." Het was die gewone jongen, die door zijn normaal zijn juist heel bijzonder was in dit extra vagante gezelschap. "Uhm jhawel, nou eigenlijk niet. Die stomme Samuel betuttelde me net en noemde me "meisje" net alsof ik al niet klein genoeg ben. Tot slot van rekening moest hij ook nog over mijn hoofd heen aaien. Die jongen heeft blijkbaar helemaal geen opvoeding gehad, ik denk dat zelfs mijn mascara duurder is dan zijn gehele opvoeding. Maar genoeg drama, ik ben Raku" afwachtend op de naam van jonge god stak ze haar hand naar hem uit.

Locatie: Slaapkamer van Jonan en Raku
Praat met: Jonan

'Oh, weer een met een giga ego? Zo groot dat het eigenlijk niet door de deur past?' zei Jonan spottend. Hij stak zijn hand uit 'Ik heet Jonan, vind je het niet erg om met een jongen op de kamer te slapen? je kan vast nog ruilen als je het wilt.' Hij had geen vrouwelijke kamergenoot verwacht, niet dat dat nou erg was, daarentegen, maar toch vroeg hij het.

Lokatie: slaapkamer Jonan en Raku
Praat met Raku

Haar wangetjes kleurde rood, terwijl ze naar beneden op haar bed neer keek. "Nee hoor, ik vind het niet erg. Ik kan altijd al beter omgaan met mannen dan met vrouwen. Ik hoop alleen niet dat je erg vind om de andere kant op te kijken als ik me omkleed? Gelukkig ben jij ook down to earth."

Locatie: Slaapkamer Jonan en Raku
Praat met: Jonan

'Oh dat is geen punt' zij hij terwijl hij breed grijnsde, hij was heel net opgevoed, en Saar zou hem kapot slaan als ze zou zien dat hij een slecht voorbeeld was voor Praline. 'Zolang jij je ook maar omdraait' en hij knipoogde.

Locatie: Slaapkamer Jonan en Raku
Praat met: Raku

Ze glimlachte terwijl ze voelde hoe er steeds meer bloed door haar wangetjes stroomde. Ze begon met het uitpakken van haar spullentjes en kleding terwijl ze een blik wierp op de foto die op Jonan's nachtkastje stond. Nerveus en een beetje stotterend durfde ze het dan toch te vragen. "Is dat je dochter?"

Locatie: Slaapkamer Jonan en Raku
Praat met: Jonan

Zijn dochter?! Jonan verkleurde en zei 'Nee, nee nee... helemaal niet!' Hij ging rechter op zitten en vervolgde; 'dat is mijn nichtje, ik pas vaak op haar'. Pfoei kinderen, zijn eigen kinderen dan, daar moest hij toch zeker heel lang nog niet over nadenken, hij wou eerst... nou ja... vrij zijn enzo. 'Ik heb geen vrouw, kinderen of vriendin ofzo, mijn enige familie is mijn nicht en haar dochter.' Nieuwschierig keek hij naar Raku, 'en jij?'.

Locatie: Slaapkamer Jonan en Raku
Praat met: Raku

Ze was opgelucht dat het niet zijn dochter was, hoewel het wel een ontiegelijk lief meisje was. Een klein lachje ontsnapte op haar gezicht. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en zei: "Tja dat is voor jou een vraag en voor mij een weet. Ik denk dat je daar zelf maar achter moet komen zonder het te vragen". Ze schopte haar pumps uit tegen de muur, terwijl ze giechelend weer op bed ging liggen. Blij met het feit dat hij geen vriendje had.

Locatie: Op haar kamer
Praat: Jonan

"Hey, ik ben Lynxx, is het tweede bed in deze kamer nog vrij?"

Hoorde Xandria van achter haar. Ze draaide zich om en zag een meisje met overdreven roze kleding aan. Ze leek haar er wel vriendelijk uit zien en het feit dat ze vroeg of ze op haar kamer mag komen, leek het Xandria wel goed te zitten.

"Natuurlijk zei ze glimlachend." en in haar achterhoofd dacht ze. 'Wel beter dat ik de kamer deel met een meisje, dat zal vast een hoop drama schelen.'

Lokatie: Kamer.
Praat met: Lynxx

Jonan fronste, okeeeh... dan niet, rare meid. 'Ik ga de rest van het huis verkennen, ik heb in vergelijking met de anderen toch bijzonder weinig om uit te pakken' zei hij terwijl hij verontschuldigend keek naar de weekend tas waar een paar schone t-shirts, schone onderbroeken en sokken en 1 schone spijkerbroek in zat.

Lokatie: slaapkamer JOnan en Raku
Praat met Raku

In het voorbij gaan aaide Samuel het meisje dat hem had aangesproken even over haar hoofd, en liep zonder stoppen verder. Hij vond een slaapkamer die nog niet bezet was, en klapte zijn koffer open op één van de bedden. Terwijl hij wachtte op de naderende opdracht, analyseerde hij de mogelijkheden die hij had met de kleding die hij had meegenomen.

Met een daverende klap vloog de deur open.
"Ah! Wat aardig dat je een bed voor me hebt vrijgehouden," spinde Luther, terwijl hij de jongeman op z'n schouder klopte. "Je ietwat negatieve praat van daarnet is vergeven, hoor. Ik weet wel hoe dat gaat, zo met die zenuwen in je maag."
Hij bekeek Samuel even van top tot teen, "Hmmm... en ja, zenuwen, daar zul jij wel vaker last van hebben."

Hij liet zich op het vrijstaande bed vallen. "Geen zorgen, m'n beste vriend. Laat Luther zich maar over je ontfermen. Kijk, negativiteit komt door een duidelijk gebrek aan zelfvertrouwen, maar dat is niet erg hoor. Verlegenheid kan de beste van ons wel eens overkomen. Sommigen hebben daar alleen gewoon wat meer last van. Hoef je je helemaal niet voor te schamen.
Het beste antwoord hier op is..." en Luther hield even dramatisch zijn adem in, "Zen. Gewoon simpel in- en uitademen. Zelfs jij moet dat toch wel kunnen? Hier laat eens zien hoe je-"

Zo snel als Luther begonnen was met praten, zo snel hield hij nu ook op. Verstoord keek hij om zich heen. Kennelijk miste hij iets. Hij keek onder bed, in de kast en als laatste greep hij de rand van Samuel's koffer vast en checkte even de naam die erop stond.
"Zeg," vroeg hij ondertussen, "hoe komt die koffer van jou hier? Ik kan me niet herinneren dat ik één van de lakeien hier binnen heb zien komen."
Vervolgens draaide hij zich om: "Heb je die van mij toevallig gezien?"

locatie slaapkamer met Samuel
praat met Samuel

Samuel hoefde zich niet om te draaien om te zien wie net zijn grande entree had gemaakt terwijl hij de slaapkamer binnen was gegaan. Geweldig, dacht hij. Uitgerekend dát figuur moest bij hem om de kamer komen liggen. Als of hij aan Kami nog niet genoeg had. En hij praatte nog eens honderduit, zat er geen uitknop aan die man, dacht Samuel geërgerd. Alhoewel, dit heerschap kon nog wel eens voor onbedoeld zeer komische momenten zorgen. Samuel besloot zich ermee te verzoenen dat hij zijn kamer moest delen met Luther.

Poeslief draaide Samuel zich om naar Luther. "Geen dank hoor, dat bed stond daar toch maar. Wat betreft de zenuwen: Ik zal eraan denken wanneer ik de volgende keer een pianoconcert geef voor 'n grote groep mensen. Dat heb ik tenslotte nog maar een paar honderd keer gedaan."

Samuel draaide zich weer om naar zijn koffer en wilde net een derde outfit eruit pakken, toen Luther plots zijn koffer inspecteerde. Hij had wel door dat de man checkte of hij wel in zijn eigen koffer aan het graven was, maar dit ging wel wat ver. "Pardon," zei hij droogjes "... maar ik geloof toch echt niet dat dat nodig is. Ik denk dat je aan de kleding die in deze koffer zit, al wel kan zien dat dit niet de jouwe is, neem ik aan?"

"Zeg," vroeg Luther aan Samuel "hoe komt die koffer van jou hier? Ik kan me niet herinneren dat ik één van de lakeien hier binnen heb zien komen."

Geamuseerd keek Samuel de jongeman aan. "Die heb ik zelf mee naar boven genomen. Mij mankeert niks aan mijn handen." Op Luther's opmerking over lakeien antwoordde hij met een grijns: "Heb je al om je heen gekeken? Er zíjn hier geen lakeien. In het hele gebouw niet." Samuel wachtte even voor hij er, nog steeds grijnzend, aan toevoegde: "Je zult je koffer zelf naar boven moeten brengen."

Locatie: in de slaapkamer van Luther en hem.
Praat met: Luther

Lynxx was blij dat het meisje hetzelfde dacht als zijzelf. Ze sleurde haar tas naar het nog vrije bed en begon wat uit te laden. Een voor een kwamen een paar magazines, een mp3speler en een handheld spelconsole boven, meer had ze niet nodig om zich te vermaken tijdens wat dode uurtjes.
Dan volgden een paar kledingstukken, een toilettas en een kleine makeuptas. Ze zocht verder in dr tas en werd wat lastig. "Dang... m'n stijltang vergeten..." Dr haar durfde wel eens wilder dan gepland worden zonder harde manieren van temmen. "Heb jij misschien een bij?" Ze draaide zich om en bedacht zich dat het stom klonk. "Oh sorry, " lachte ze, "dacht niet na dat jij zulke dingen niet nodig hebt, je haar zit sowiso al super." Ze grinnikte.

Locatie: kamer, aan het uitpakken
babbelt tegen xandria

"Geen dank hoor, dat bed stond daar toch maar. Wat betreft de zenuwen: Ik zal eraan denken wanneer ik de volgende keer een pianoconcert geef voor 'n grote groep mensen. Dat heb ik tenslotte nog maar een paar honderd keer gedaan."

"Hmm, ja. Niet iedereen heeft nu eenmaal talent voor de subtiele kunst van muziekmaken. Ook daar hoef je je niet voor te schamen hoor, knul. Er moet vast wel iets zijn waar je goed in bent, toch?"

Samuel draaide zich weer om naar zijn koffer en wilde net een derde outfit eruit pakken, toen Luther plots zijn koffer inspecteerde. Hij had wel door dat de man checkte of hij wel in zijn eigen koffer aan het graven was, maar dit ging wel wat ver. "Pardon," zei hij droogjes "... maar ik geloof toch echt niet dat dat nodig is. Ik denk dat je aan de kleding die in deze koffer zit, al wel kan zien dat dit niet de jouwe is, neem ik aan?"

Luther keek verbaasd op naar de jongen die kennelijk wat geagiteerd was. Vervolgens gleed zijn blik over de eh.. 'kleding' zoals Samuel het noemde en zweeg. Een ongemakkelijke stilte viel. Een stilte die gevolgd werd door een licht meelevende glimlach van Luther en een paar klopjes op de schouder van de jongen.
Zachtjes schraapte de ingenomen kwast zijn keel en ging snel over op een ander onderwerp, om verdere gêne voor zijn kamergenoot te vermijden. De vodjes in diens koffer verklaarde in ieder geval een hoop. Niemand zou een groot zelfvertrouwen hebben als 'ie daar in moest lopen.
"Hoezo, geen lakeien? Ze waren toch overduidelijk aanwezig toen de deuren van dit - eh- rustieke landhuis geopend werden. Ik kan me niet voorstellen dat ze alleen dienen als deurstoppers. Het is toch van de zotte dat iemand als ik, zelf zijn koffers naar binnen moet brengen?"

locatie: Luther's slaapkamer, inclusief logé
praat met: Samuel

Kami stond met een cognac bij de openhaard. Het vuur zorgde altijd voor een goede complexie. De schaduwen zorgden er ook altijd voor dat hij er erg mysterieus uitzag. Plus het zag er nu wel dramatisch uit. Kami was in een dramatische bui.
Hij was de grote baas hier. Alle modellentoekomsten die hij in de palm van zijn hand had en niemand...niet één, was bij hem aan het slijmen. Nu pas snapte hij de gezegde: Omgeven door een zee van mensen en toch eenzaam zijn.

Lokatie: Bij de open haard in de woonkamer
Praat met niemand.

"Mag ik met je mee? Ik heb ook niks te doen en ik ben bang dat die andere lui me weer lastig gaan vallen." Zei ze terwijl ze wanhopig opzoek was naar d'r pumps die ze zojuist uitgeschopt had.

Locatie: Slaapkamer
Praat: Jonan

Aangezien Samuel heel aandachtig zijn koffer aan het uitpakken was en Luther toch niet geinteresseerd was in diens visie op het huishoudpersoneel, besloot hij maar naar buiten te gaan. Kennelijk liep zijn bagage niet vanzelf naar binnen.

Hij was nog maar amper op de gang, ter hoogte van Xandria's en Lynxx's slaapkamer, toen aan dit plan een abrupt einde kwam. Het was maar één beweging, één foute zet van zijn, maar daar ging zijn enkel.

"Auw! Alle heiligen in Zimbabwe! AAARRRGGGHHH!" Hij wist zich nog net staande te houden, door tegen de deur van de meiden hun slaapkamer te vallen, maar liet zich toen, als een klein verzopen musje op de grond zakken. Van alle bombarie was nog maar weinig over. Dikke tranen rolden over zijn wangen.

locatie: Voor de deur van Xandria en Lynxx
praat tegen: zijn enkel

'Hmm, prima' mompelde Jonan, hij vond de anderen niet bepaald lastig... apart, zelfs voor zijn maatstaven, dat wel. Maar zoals met iedereen, was er vast wel een manier om op een goede manier met ze om te gaan. Hij had de deurkruk in zijn hand toen hij in ene allemaal ge-auw en gevloek hoorde, vlot gooide hij de deur open en even verderop zat een van de mannen huilend op de grond. Vlot stapte hij op de man af, ging door zijn knieën zitten zodat hij op ooghoogte zat en zei ;'wat is er gebeurt? waar doet het pijn? kan ik je helpen?'. Zijn automatische knop was omgegaan en hij zat in de babysit modus, dit had hij al zovaak meegemaakt met Praline.

Lokatie: op de gang
Praat tegen: Luther

"Dang... m'n stijltang vergeten..." Dr haar durfde wel eens wilder dan gepland worden zonder harde manieren van temmen. "Heb jij misschien een bij?" Ze draaide zich om en bedacht zich dat het stom klonk. "Oh sorry, " lachte ze, "dacht niet na dat jij zulke dingen niet nodig hebt, je haar zit sowiso al super." Ze grinnikte.

Xandria bloosde bij het horen van het compliment van Lynxx. "Dank je.." zei ze beleeft "En nee die heb ik inderdaad niet, mijn krullen zijn gelukkig van zich zelf al aardig genoeg met me mee te werken." en ze knipoogde.



"Auw! Alle heiligen in Zimbabwe! AAARRRGGGHHH!"

Opeens hoorde ze vlak voor hun deur een man schelden gevolgd door een hoop kabaal van de gang.

"Ohh, ik ga maar eens kijken wat er aan de hand is." Zei Xandria en liep naar de deur. Net toen ze haar hand op de klink had hoorde ze op de gang nog een man praten.

'wat is er gebeurt? waar doet het pijn? kan ik je helpen?'

Gelukkig was er al iemand komen kijken maar toch deed Xandria de deur open, hopend dat de man niet met deur en al binnen zou komen vallen.

Lokatie: Kamer van Lynxx en Xandria.
Praat met: Lynxx.

'wat is er gebeurt? waar doet het pijn? kan ik je helpen?'

Met een zielig gesnik keek hij omhoog en wees naar zijn enkel. Alleen een harteloos iemand kon in die ogen kijken en gewoon doorlopen.

"Ik moet m'n koffers ophalen. Die liggen nog buiten. Het is vast gebroken. Misschien zelfs verbrijzeld. Of nog erger, verzwikt! Een breuk, dan heb je gips nodig. Da's dramatisch. Als 'ie alleen maar verzwikt is... dan valt er niks te zien! En met de kijkcijfers moet ik toch kunnen uitleggen aan het publiek wat er aan de hand is anders dan... anders dan... is het afgelopen voor me."

Deze gedachte leek hem helemaal van z'n stuk te brengen. Een hartverscheurend gehuil volgde: "En nu gaat het vast ook nog re-he-genen!!"

Locatie: Op de grond, voor de slaapkamerdeur van Xandria en Lynxx
Praat met: Jonan

Jonan fronste en bevoelde de enkel, er was niets aan de hand, alleen verstapt, deze kleine dramaqueen was bijna erger dan Praline. 'Zozo, wat hebben we hier' zei hij terwijl hij de jongeman met een ernstige frons aankeek 'een eersteklas diva!'. Het eerste waar de jongen over begon waren zijn koffers, Jonan keek dwars door de maskerade heen, dit was hij wel gewend van Praline. 'Dit is een zeer ernstige aandoening, de enige remedie is jou hard laten werken, dus sta maar op, droog die tranen en pak je koffers. De enige plek waar het nu regent is op jouw gezicht en dat is makkelijk op te lossen' zei hij streng terwijl hij overeind kwam en zijn handen in zijn zij zette. Fronsend keek hij de jongen aan, eigenlijk was hij te oud voor dit gedrag.

Lokatie: gang
Praat tegen: Luther

Samuel had vanaf enige afstand staan kijken naar het tafereel dat zich op de gang afspeelde. Toen hij Luther's schreeuw had gehoord, was hij de gang op gelopen om te zien wat er aan de hand was. Bij het zien van Luther's aanstellerige gedoe, en Jonan's reactie daarop, begon hij te grijnzen. Hij scheen te weten hoe hij met kleine kinderen om moest gaan. Samuel leunde tegen de muur naast hem en wachtte Luther's reactie af.

Locatie: op de gang
Praat tegen: niemand

Lynxx' mond viel bijna open toen de kerel die voor hun deur viel dramatisch begon te huilen. Nooit had ze zoiets gezien, hij was zelfs erger dan zij als ze aandacht zocht... (Wat in sommige gevallen lekker extreem is)

Ze vond wel dat die andere jongen wat bruut reageerde, wat als er toch iets beschadigd was? "Zou je niet eerst kijken of het al dan niet ernstig is voor je iemand zo behandeld? Stel je voor dat ie straks niet meer kan lopen?"
Ze hurkte zich naast de gevallene. "Laat me eens kijken." Op het eerste zicht niets te zien natuurlijk. Ze grijnsde, "ziet er niet zo erg uit..." Ze zweeg en porde hem stevig tegen de enkel, nieuwsgierig naar de reactie...

Locatie: gang
Praat tegen Luther en de rest

edit: fout gelezen vooraf xD

Eenmaal op de gang aangekomen op de gang zag ze een volwassen man huilen omdat omdat hij zich verstapt had. "Een enkel gebroken?" Vroeg ze lachend. "Als dat waar is zou ik meteen naar het ziekenhuis gaan. Een enkel kan je namelijk niet breken, het zijn spieren. En als je daar dan toch bent vraag gelijk of ze wat hebben tegen aanstelleritus."

locatiea: Gang
Tegen: Luther

Jonan fronste en bevoelde de enkel.

“AU!! AUWAUWAUWAUW! Blijf d'r vanaf!” En beschermend hield hij z'n handen boven z'n enkel zodat Jonan er niet langer bij kon. “Wil je hem kapot hebben, of zo?!”

'Zozo, wat hebben we hier' zei hij terwijl hij de jongeman met een ernstige frons aankeek 'een eersteklas diva!'.

Luther begon zo mogelijk nog hartverscheurender te huilen: “Zie, da's precies wat ik bedoel! Geen gips en meteen nemen ze je pijn niet meer serieus. 'Nee, Luther, jij bent een diva. Ik weet veel beter dan jijzelf hoe jouw eigen enkel voelt!'”

Onhandig deed hij een poging om overeind te komen: “Laat maar. Ik ga wel terug naar m'n kamer. Zo te zien hoef ik hier niet op een beetje medemenselijkheid te rekenen. Ik wist niet dat de wedstrijd nu al gepaard ging met backstabbing. Au!”

Hij was een paar passen naar voren gehinkeld, maar zakte toen nogmaals door z'n slechte been en gleed weer op de grond. Even leek hij weer bij de pakken neer te zitten. Voordat iemand hem echter ook maar een beetje hulp kon geven, ging hij overeind zitten, plaatste z'n twee handen voor zich, zette zich af met z'n goede been en kroop zo een paar centimeter vooruit. Z'n slechte been sleepte doelloos achter hem aan.

locatie: Op de grond, voor de slaapkamer van Xandria en Lynxx
praat tegen: Jonan en niemand in het bijzonder

Trouwens, misschien moet ik er even bij zeggen dat Luther nog geen 'man' is, maar een knul van een jaar of 16. Lol, het voelt vreemd wanneer zijn naam en het woord 'man' in één zin samengevoegd zijn.

"Ziezo!" Zei Lucciola terwijl ze theatraal haar handen afklopte. Met voldoening keek ze naar de rozentuin die met rood-wit-afzetlint was gemarkeerd. Niemand die haar locatie voor de photoshoot zou inpikken. Ook al wist ze niet zeker of de deelnemers zelf een locatie mochten uitkiezen, maar achtergrond was ook belangrijk om een geheel te vormen met de kleding.

Na nog een laatste blik geworpen te hebben op de linten met de waarschuwing "processierups" erop, liep de elf terug naar het landhuis. Tijd om eens kennis te maken met de competitie. Mogelijk hadden de eersten al hun kruit verschoten of in ieder geval al een doelwit van nijd en haat gevonden. Ze kon geen beter moment bedenken om naar binnen te stappen.

Met haar rolkoffer achter haar aan liep ze door een achteringang naar binnen. Waarschijnlijk was dit een oude gang voor de bedienden, want het was er nauw en gewoontjes, maar ook hier vond Lucciola aanwijzingen dat er camera’s hingen. Uiterst zelfbewust ging ze verder tot ze ruimere vertrekken tegen kwam en plotseling stil stond.

"Ik ben verdwaald!" Zei ze hardop. Meteen sloeg ze een hand voor haar mond, want zoiets moest natuurlijk erg dom overkomen op de kijkers. Het moesten de zenuwen zijn, want zoiets was haar nog nooit overkomen. Dit huis was groot, maar niet zo groot.


Lucciola’s locatie: ergens op de begane grond.

Jonan keek naar Raku en toen weer naar de jongen die kruipend bij hem vandaan leek te vluchten. Hij haalde luchtig zijn shouders op 'als hij denkt dat ik hem probeer te saboteren heeft hij het bij het verkeerde eind.' Hij draaide zich om 'je hebt gelijk, en het lijkt me dan ook sterk dat deze jongen voor zijn leven getekend is, blijkbaar denkt hij dat hij zo ons voor hem kan laten lopen maar daar trap ik niet in, werk al te lang met kinderen om daar niet doorheen te kijken.' Hij keek Raku aan en gaf haar schalks een knipoog, deze jongen zou wel mokken en boos worden op hem, maar hij liet zich niet zomaar manipuleren door zo'n jochie.

Lokatie: Gang
Praat met: Raku (wel zo hard dat Luther het kan horen maar duidelijk niet tegen hem)