D'Etoilles Next Top Model!(Game) Ready!

Dilly kwam zijn kamer uit toen hij herrie op de gang hoorde en keek grijnzend toe hoe Jonan een erg aanstellerige Luther toesprak. Het was net een kleuterjuf tijdens het speeluurtje, en het vervelendste jochie uit de klas was gevallen en had z'n knietje opengehaald. Hij weerstond de verleiding om te vragen of er soms een kusje op moest, want je wist maar nooit-straks ging dat joch er nog serieus op in! Ew. Hij gaf geen gratis kusjes.

Luther kroop weg en het vermaak was voorbij. Tijd om iets te eten te maken, hij had z'n outfit voor de opdracht van die middag al uitgezocht en straks zou hij wel op ontdekkingstocht gaan om een mooie lokatie voor de shoot te vinden. Eerst eens kijken of er iets lekkers in de keuken was om een mooie chocoladetaart te maken of iets anders voedzaams.

Dilly liep door de gang voorbij de andere deelnemers naar de netjes uitziende keuken. Hij wierp een blik in de koelkast, die zat goed vol, ze zouden in ieder geval niet verhongeren. Hij pakte wat spul bij elkaar, een pan en een mixer. Yummy!

Lokatie: de keuken
Praat met: niemand

Na wat vertwijfeld rond te hebben gekeken hoorde Lucciola boven haar stemmen. Ze volgde het geluid op zoek naar een weg naar boven, maar vond in plaats van een trap iets wat op een hele grote woonkamer leek. Een woonkamer uit een kostuumfilm, want zo’n grote kamer vroeg eigenlijk om een net zo grote flatscreen TV.

“Oh.” Flapte ze eruit toen ze merkte dat ze niet alleen was. Even goed nadenken, vertelde ze zichzelf. “Goedendag Markies de Pompadour.”
Het was wat flauwtjes, maar het was beter om op safe te spelen en eerst te kijken in wat voor vaarwater ze was terecht gekomen.
“Hoe maakt u het?”

Damn, dat was misschien iets te truttig. Ze gaf de zenuwen maar de schuld.

Lucciola’s locatie: Woonkamer
Praat met: Kami

Kami's zelfmedelijden werd verstoord door ruw geschreeuw en gestommel. Waren ze elkaar nu al aan het afmaken? Net toen hij erop af wilde gaan hoorde hij een stem.
Langzaam en gracieus draaide hij zich om.,, Goedendag, Lucciola." zei hij met een glimlach. ,, Zeer goed, dank je wel voor je interesse in mijn persoon." Ze was erg beleefd, en zo hoorde het ook! ,, En heb jij al een kamer gekozen en het huis verkend?"
Aangezien zij natuurlijk veel lager in stand was dan hem mocht hij haar tutoyeren.

Lokatie: Woonkamer
Praat met Lucciola

'je hebt gelijk, en het lijkt me dan ook sterk dat deze jongen voor zijn leven getekend is, blijkbaar denkt hij dat hij zo ons voor hem kan laten lopen maar daar trap ik niet in, werk al te lang met kinderen om daar niet doorheen te kijken.'

Luther stopte met wegkruipen, stond weer hinkend op en draaide zich om. Maar in tegenstelling tot de uitbarsting die Jonan verwachtte, keek hij hem alleen maar geschokt aan. "O, nu snap ik wat je probeert," stamelde hij. "O, heel slim van je, knul, dat moet ik je nageven. Als iedereen maar geloofd dat Luther een kind is, dat hij zich aanstelt en enkel om aandacht zit te schreeuwen, wordt 'ie meteen onschadelijk gemaakt. Geen risico meer voor de wedstrijd."

Hij keek om zich heen naar de anderen die bij Jonan waren komen te staan en hinkte met pijnlijk gezicht iets dichterbij: "Ga je dadelijk ook anderen op zo'n manier uit de weg ruimen? Hun zwakke kanten gebruiken, zodat je hun naam kan bezoedelen zonder dat je je handen vuil hoeft te maken? Ik heb me duidelijk in je vergist. Hier dacht ik dat je wel een redelijke kerel was. Maar onder dat engelengezichtje zit niets anders dan een kil en berekenend zwart gat."

Weer deed hij een stap naar achter, zocht steun bij de muur en liep tergend langzaam en voorzichtig wat in de richting van de voordeur. Rillingen gingen over zijn rug, alsof hij niet langer in de buurt van de slang Jonan wilde blijven.

locatie: Gang
praat met: Jonan, iedereen en vervolgens niemand.

Xandria keek lichtelijk geschokt naar het hele schouwspel wat zich afspeelde op de gang. De jongen die tegen hun duur was aangevallen bleek Luther te heten en de stem bleek van een jongen genaamd Jonan te zijn.

Terwijl Xandria nog met de deur in haar handen bleef staan liep Lynxx langs haar en keek de man ook nog na. Ook een ander meisje voegde zich bij het gezelschap. Uiteindelijk ging Luther weg met een hele tirade dat Jonan hem 'onschadelijk' probeerde te maken.

Xandria vond dat Luther zich gigantisch aan zat te stellen, maar Jonan ging ook redelijk kortaf met hem om. Ze wist niet precies wat ze van beiden moest denken. "Ehh.." zei ze zachtjes. "Wil je mee gaan kijken hoe de rest van het huis er uit ziet?" vroeg ze aan Lynxx omdat ze niet precies wist wat ze met de situatie aan moest en ook omdat ze gigantisch nieuwsgierig was.

Lokatie: In de kamer van Lynxx en Xandria.
Praat met: Lynxx.

"Zo, nu is het wel genoeg." Samuel had lang genoeg naar het hele tafereel staan kijken zonder zich er mee te bemoeien, maar nu begon Luther zich wel heel onhebbelijk te gedragen. Hij bekeek de jongen van top tot teen zonder van zijn plek te komen en zei: "Er is niks mis met je. Punt. Stop met jezelf zo aan te stellen en kweek een beetje ruggegraat. Je zet jezelf er ongelooflijk mee te kakken. Persoonlijk vind ik het nog heel wat van die jongen (hij knikte naar Jonan) dat hij je ondanks je gedrag nog probeert te helpen."

Terwijl hij dat zei, bekeek Samuel Luther nog eens goed. Dit was precies het soort persoon waar hij een hekel aan had; Zo'n rijkeluisjongetje dat zijn hele leven nog geen vinger uit had hoeven steken om iets gedaan te krijgen. "Het feit dat jij niet kijkt waar je je voeten neerzet, geeft je nog niet het recht om iemand zo maar ergens van te beschuldigen. Je zou meer punten scoren als je die jongen (hij knikte nogmaals naar Jonan) je excuses aan zou bieden, en hem zou bedanken voor de hulp die hij je wilde bieden." Hopend dat Luther hierbij de boodschap zou begrijpen en de hele boel niet zou laten excaleren, keek Samuel de jongen aan. Het kon hem niet schelen als hij op dit moment de boeman was, maar als er iets was waar Samuel niet tegen kon, was het wel onoprechtheid.

Locatie: op de gang.
Praat met: Luther, en iedereen die erbij staat.

Net toen Luther weg wilde hinken, besloot Samuel er een schepje bovenop te doen. Met een nauwelijks verholen irritatie draaide hij zich nog een laatste keer om en zei: "Samuel, je komt net aanlopen en hebt geen idee wat hier zich net heeft afgespeeld. Ik snap dat ik je aan je broer doe denken, maar je helpt de situatie er niet mee door je woede richting hem op mij te projecteren. Als je een probleem met hem hebt, dan moet je dat met hem uitvechten. Ik geloof dat hij beneden is."

zonder nog verder ergens een woord aan vuil te maken, strompelde Luther naar de voordeur.

locatie: voordeur
sprak tegen: Samuel

Jonan haalde zijn schouders op, het zal allemaal wel dacht hij. Die reactie was te verwachten van iemand die zo onvolwassen was. Hij keek naar Raku, 'wil je nog wel het huis verkennen met zo'n 'zwart gat' als ik?' vroeg hij.

lokatie: in de gang
Praat tegen Raku

Samuel haalde zijn schouders op bij Luther's poging om hem boos te krijgen. Het verbaasde hem niet dat het verhaal van de escapades van zijn vader al rond was gegaan onder de aristocratie; zo ging dat nu eenmaal. Hij keek Luther na toen hij naar de voordeur strompelde. Toen draaide hij zich naar de jongen die Luther zijn hulp aan had geboden. "Ik hoop dat je je niks aantrekt van dat soort onzin." Toen zag hij het meisje dat achter de jongen stond; hetzelfde meisje dat hem eerder op zijn gedrag aan had gesproken. In een opwelling had hij haar nogal kinderachtig behandeld. Hij keek haar aan en zei: "Misschien niet het juiste moment ervoor, maar sorry voor daarstraks. Je maakte het me alleen wel erg gemakkelijk."

Locatie: op de gang
Praat met: Jonan en Raku

Jonan grijnsde naar Samuel, 'oh nee hoor, er moet wel heel wat gebeuren wil iets mij uit balans krijgen. Ik ben trouwens Jonan' en hij stak zijn hand naar hem uit.

Lokatie: gang
Praat tegen Samuel

Samuel schudde Jonan's hand en grijnsde terug. "Dacht ik al. Ik ben Samuel." Hij keek nog even in de richting waarin Luther was verdwenen. "Wat 'n drama... en dat slaapt dan nog bij me op de kamer ook."

Locatie: op de gang
Praat met: Jonan

“Nee, nog niet.” Antwoordde Lucciola en voelde zich een beetje rood aanlopen. Je lijkt wel een schoolmeisje, zei ze tegen zichzelf. “Ik bedoel dat ik eigenlijk direct na aankomst de tuin heb bekeken en nu wil ik het huis bewonderen.”
De radertjes, die in haar hoofd druk bezig waren met het bedenken hoe ze goed bij Kami in de smaak zou kunnen vallen en dus zichzelf een groot voordeel kon doen, waren al snel vastgelopen en het leek haar allemaal zoveel moeite om slinkse plannetjes te bedenken.
“Eerlijk gezegd ben ik daarnet al verdwaald en het huis lijkt van buiten niet eens zo groot.” Zei ze maar, want ze had geen zin in moeilijk doen. “Het is waarschijnlijk beter dan een huis dat er aan de buitenkant fantastisch uit ziet, maar van binnen niet veel soeps is.”

Lucciola's locatie: Woonkamer
Praat met: Kami

Kami lachte zachtjes. ,, Mijn dochter slaakte ook al een zucht toen ze dit huis zag, want die zag zichzelf ook al verdwalen." Een liefdevolle glimlach speelde even om zijn mond terwijl hij aan die herinnering terugdacht. ,, Je hebt het snel genoeg door. Er is logica gebruikt bij het bouwen van het huis."
Lokatie: Woonkamer
Praat met Lucciola

Ze keek Samuel met venijnige ogen aan, "'erg gemakkelijk?', hoe bedoel je Samuel?" Vervolgens keek ze me twee grote puppy ogen naar Jonan en zei: "Liever met een zwart gat, dan met een baby die het motorisch vermogen van een zeekomkommer heeft."

Locatie: Gang
Tegen: Eerst Samuel en dan Jonan

Jonan schaterde, 'arme Samuel en jij' terwijl hij Raku aankeek 'hebt humor!' Met een twinkel in zijn ogen vervolgde hij 'laten we met z'n drieën het huis onderzoeken, er zijn hier was een boel interesante dingen die ons afleiden van... het drama!

Lokatie: gang
Praat met Samuel en Raku

De geur van chocoladetaart vervulde de ruimte terwijl Dilly op een krukje een magazine zat te lezen en wachtte tot z'n lunch klaar was. Er ging toch niks boven lekker warme chocoladetaart als een goede, vitaminerijke lunch. Hij keek om zich heen, het was verder een beetje saai hier. Waar waren al die vermakelijke lui heen?

Lokatie: keuken
Praat met: de taart?

"Ik ga niet met hem mee, dan ga ik wel alleen op bed zitten boekjes lezen. Laat hem eerst maar vertellen hoezo ik het hem makkelijk maakte."
Zei ze terwijl ze naar Samuel keek.

Locatie: Gang
Tegen: Jonan

Als er meer logica gebruikt was dan voor het bureaucratische systeem waarmee ze op haar werk mee geconfronteerd werd, dan moest het wel goed komen.

“Uit welk jaar is dit huis? Het helpt vaak om iets te begrijpen wanneer je meer weet van de tijdsgeest en het gedachtegoed die erachter zitten.” Sprak Lucciola nadat ze terug geglimlacht had. Ze vond zichzelf een muts om over architectuur te beginnen, terwijl ze een photo shoot voor te bereiden had. Daarnaast had ze ook nog duidelijk gemaakt dat ze zich op geen enkele manier voorbereid had. Ach, ja. Nu kon ze in ieder geval niet beschuldigd worden van het feit dat ze alles over Kami had opgezocht om op wat voor manier dan ook een wit voetje bij hem te halen.
“Mag ik gaan zitten?” Vroeg ze. Ze had zich niet voorbereid, maar Lucciola had genoeg films gezien om een idee te hebben hoe een aristocraat met normale mensen omging. Of in ieder geval hoe normale mensen met een aristocraat om moesten gaan als ze niet het huis uit gegooid wilden worden. “U vindt het vast spannend. Ik bedoel dat u ook niet weet wie straks met uw eenhoorns geassocieerd gaat worden.”

Lucciola is in de: Woonkamer
Praat met: Kami

"Omdat je me doet denken aan een van de meisjes die bij me inwonen. Ze heeft haar hart op haar tong, en ze zou waarschijnlijk precies als jij hebben gereageerd." Hij was even stil, terwijl hij aan de drie meisjes thuis dacht. May en Yumi zouden nu hem nu onderhand gaan missen. En Onika zou er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ze zich niet te veel zorgen om hem zouden maken. Ze zou hem ongetwijfeld weer ouderwets proberen te bekeren tot haar manier van doen. Dat goeiige, eerlijke zat gewon in haar. "Maar daarom waardeer ik haar alleen maar meer." vervolgde hij tenslotte.

Locatie: op de gang
Praat met: Raku (Jonan)

"Okee, dan waardeer je mij dus ook? Dan wordt het denk ik tijd om die meiden thuis te laten zien wat je van hun hebt opgestoken. Dus dan zou ik me maar voorbeeldig gedragen want ze zitten vast en zeker te kijken." Zei ze met een strenge doch vriendelijke blik.

Locatie: Gang
Tegen Samuel

Auw, daar had 't meisje wel gelijk in. Ze leek echt op Oni. "Tja, eigenlijk wel he?" antwoordde Samuel met een pijnlijke glimlach. Hij keek op naar een van de camera's in de hal, zwaaide en zei: "Nou hoor ik het ook eens van een ander, meiden. Help me er maar voor te zorgen dat ik thuis wat beter luister." Hij kon zich precies voorstellen hoe May en Yumi het nu hun levensmissie zouden maken om he beter op te voeden (ze waren acht en elf, maar toch), en hoe Onika nu goedkeurend voor de tv zou zitten knikken.

Samuel draaide zich toen weer om naar Jonan en het meisje. "Dan lijkt 't m nu een goed idee om op nieuw te beginnen. Hallo, ik ben Samuel. Ga je mee het huis verkennen? Hoe heet je trouwens?" zei hij.

Locatie: op de gang
Praat met: Raku en Jonan

Jonan begon te schaterlachen 'mooi stelletje zijn jullie' en hij veegde een traantje uit zijn ooghoek. 'Snuf... snuuuuuuf, ruiken jullie dat ook?' hij draaide zich om en liep letterlijk zijn neus achterna, het water liep hem al in de mond. 'Richting de keuken!' beval hij zonder hun antwoord af te wachten.

Lokatie: in de gang richting de keuken lopend
Praat met Samuel en Raku

Kami keek een beetje beschaamd. ,, Uiteraard mag je gaan zitten. Technisch gezien ben ik hier de gast. Ik woon hier niet, jij woont hier tijdelijk."
Hij koos zelf ook een stoel. ,, Het huis is recentelijk gebouwd, maar na de inrichting van een huis uit de late 18e eeuw. Kleine verbouwingen zijn er geweest om de camera's en moderne apparaten te integreren, zonder iets af te doen van de klassieke inrichting." Hij pakte een klein doosje en flipte die open. Knopjes kwamen tevoorschijn en maakte duidelijk dat hij een afstandsbediening vasthad. ,, Ik begrijp dat je met 'dit' knopje de televisie aanzet." Hij drukte erop en een schilderij veranderde in het bewogen beeld van dierenprogramma. Kami drukte nog een knop in en de tv was weer uit. ,, Dat is eigenlijk alles wat ik kan doen. Ik heb geen verstand van die moderne dingen, maar ze zeiden dat jullie het op prijs zouden stellen als zulke gemakken voorzien waren."

Lokatie: Woonkamer
praat met Lucciola

"Hoi ik ben Raku, aangenaam." Die geur die herkende ze ergens van zo bekend. Het maakte een oer gevoel in haar los. Die geur het was "Chocola!!!"
Ze haastte zich naar de oorsprong van de hemelse geur.

Locatie: Gang
Tegen: Jonan en Samuel

Damn, ze moest toch eens beter opletten. Ze had helemaal niet gezien dat er zo’n luxe TV in de kamer was. Lucciola ging zitten en zei: "Dat kunnen we zeker waarderen. Tenminste, degenen die zichzelf de tijd gunnen om met iets anders bezig te zijn dan met winnen."

Eigenlijk herinnerde ze zich dat ze zich straks moest omkleden en haar make-up moest verzorgen. Ze had dan wel de mazzel dat ze een mooie elf was, maar de camera wist elke kleine imperfectie op te pakken en tien keer uit te vergroten als je pech had. Eerlijk gezegd was ze ook redelijk nerveus voor de shoot. De meeste tijd die ze op de kunstacademie had besteed aan fotografie was direct opgegaan in experimenten in de doka. Lucciola had bijzonder weinig tijd voor een camera doorgebracht.
Na een tijdje had ze door dat ze aan de zoom van haar mouw zat te frunniken en ze hield er meteen mee op, omdat dit niet goed op TV zou overkomen.

"Ik wil niet onbeleefd klinken, maar hoe bent u in aanraking gekomen met eenhoorns?" Een beetje interesse tonen voordat ze aan de shoot begon, kon geen kwaad, dacht Lucciola.

Lucciola's lokatie: Woonkamer
praat met Kami

Dilly haalde de goed gelukte taart uit de oven en pakte het pakje chocoladeglazuur uit een warm bakje water. Hij scheurde een hoekje open en goot zorgvuldig de vloeibare chocolade over de cake. Hmmm...dat maakte het helemaal af! Hij pakte een bordje en haalde netjes bestek uit z'n zak(goede taart word nog zo veel lekkerder met mooi bestek!). Het was nog wel erg warm..het wachten tot het afgekoeld was was altijd het moeilijkste. Hij keek in de koelkast. Geen chocolademelk. Wel melk, en hij had nog cacao over, maar geen zin om chocolademelk te maken.

Hij brak vast een stukje van de cake af en nam een hapje. Hmmmm....heet, maar heerlijk! Er kwamen stemmen van de gang en hij keek fronsend naar z'n lunch, hmm, er waren vast nog meer mensen die wel een hapje van zijn cake wilden...

Lokatie: Keuken
Praat met: Niemand

,, Het was een project van mij. Mijn vader had een paar eenhoorns, maar paarden waren toch het belangrijkste vervoermiddel. Ze zijn makkelijker te fokken, goedkoper en komen vaker voor, het nadeel is alleen dat ze nogal een onaangename geur hebben. Op jonge leeftijd ben ik al begonnen om eenhoorns te temmen en berijdbaar te maken. Ik kan niet zeggen dat ik daar de enige in was, maar wel 1 van de weinige. Eenhoorns bleken uitermate geschikt te zijn, wellicht geschikter dan paarden. Ze zijn net zo snel, behendig en gehoorzaam, maar ruiken een stuk aangenamer en zien er naar mijn mening ook beter uit. Ik ben daarna begonnen met ze te fokken." Kami vond het leuk over zichzelf te praten. Het was zijn plicht om zijn landgoed en fortuin te beheren en de koning bij te staan met advies, maar de eenhoorns waren een persoonlijk project van hem. Iets wat zijn hobby was, dat later een baan werd. ,, Oh, excuses." zei hij terwijl hij even glimlachte naar Lucciola. ,, Ik geloof dat ik nogal doorratelde. Eenhoorns zijn nou eenmaal een grote passie van mij." Hij vroeg niks terug over haar. Hij hield niet van praten over andere mensen. Hij wilde het onderwerp over hem laten gaan.

Lokatie: Woonkamer
Praat met Lucciola

Het viel Lucciola mee om te horen dat de eenhoorns niet een of andere rijkeluisbevlieging was, maar dit project was blijkbaar Kami’s kindje. Ze vroeg zich af wat hij ervan vond dat niet iedereen in dit huis zo was begaan met de dieren. Zelf was ze hier ook alleen voor het geld en daarvoor zou ze zelfs met een harige pad op de foto gaan.

"Wat jammer dat een foto geen geur heeft." Zei ze half in gedachte. Kami had het erover dat de geur de voornaamste eigenschap van een eenhoorn was. Er ging een lampje in haar hoofd branden. Dat was perfect voor haar shoot!
Geïnspireerd door Kami’s woorden ging ze meer naar voren zitten en vroeg: "Kunt u misschien nog meer vertellen over u eenhoorns?"

Lucciola’s locatie: woonkamer
Praat met: Kami

Vlot holde Jonan achter Raku aan 'Kom Samuel!' zei hij nog voor hij de keuken in verdween 'Oooooh' was het enige wat hij kon uitbrengen toen hij de chocoladetaart zag. Het water liep hem in de mond. Het duurde even voor zijn blik verschoof naar de jongeman die achter de taart schuilging. 'Oh hallo' zei hij met het schaamrood op de kaken 'ik ben Jonan, wat een geweldige taart! Heb jij hem gemaakt?'

Lokatie: keuken
Praat met Dilly

Samuel volgde Jonan en Raku heel wat minder enthousiast dan zij waren weggerend. Hij rook de zoete geur van chocolade en gebak, maar hield zelf niet van zoetigheid. Evengoed moest hij lachen om hoe snel Raku en Jonan waren verdwenen toen ze het hadden geroken. Hij volgde hen naar de keuken, waar hij de taart en degene die hem gebakken had tegenover Raku en Jonan vond. "Hallo, ik ben Samuel." zei Samuel tegen de ehm.. jongeman die naast de taart stond. "Ik geloof dat je taart 2 nieuwe supporters heeft." vervolgde hij met een grijns.

Locatie: in de keuken
Praat met: Dilly, Jonan en Raku

,, Ja, maar een campagne kan ervoor zorgen dat mensen er eentje komen bekijken." zei hij. Hij hield sowieso niet zo van tv en foto's, maar tegenwoordig was het de manier om je product bekendheid te geven.
Lucciola kwam dichterbij zetten en vroeg met veel interesse over zijn eenhoorns. ,, Nou, je hebt ze in vele kleuren. Pastelkleuren komen veel voor en zijn naar mijn mening mooier, want hoe feller de kleur hoe sneller de kleuren in vlekken zijn. De hoorn verschilt ook per eenhoorn. Pesatas Alejandro Juan Pedro heeft een zilveren die glittert, maar Jeanne, de shetland eenhoorn van mijn dochter heeft een gouden die een matte kleur heeft. Sommige mensen denken dat de hoorn van een eenhoorn magisch is, maar dat is onzin. Qua verzorging zijn eenhoorns makkelijk te houden. Ze eten vruchten, bessen en noten. In tegenstelling tot paarden eten ze geen gras. Je hoeft ze alleen te borstelen als ze vies zijn, want hun haar klit nagenoeg niet, wat met hun lange manen ideaal is. De meeste eenhoorns vinden dit borstelen en tutten heerlijk. Hoeven hoeven niet getrimd te worden, maar de meeste eenhoorns vinden het wel leuk als ze gelakt worden. Af en toe de onderkant schoonmaken is wel belangrijk, om infecties te voorkomen, net als bij paarden hebben eenhoorns hier ook last van. Ook hebben eenhoorns een goed gevoel voor mode. Ik kan mij een keer herinneren dat ik een vlek had op mijn vest en Pesatas weigerde zich te laten berijden tot ik mijn cravat zo gedrapeerd had dat de vlek niet meer zichtbaar was. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, ik zou ook niet iemand met een vlek op zijn vest op mijn rug willen als ik een prachtige eenhoorn was. " Hij haalde even diep adem. ,, Is er iets specifieks wat je wilt weten over eenhoorns? Ben je misschien van plan om ook een eenhoorn aan te schaffen?"

Lokatie: Woonkamer
praat met Lucciola

Lucciola lachte even: "Ik denk niet dat mijn salaris toereikend is voor een eenhoorn."
Ze streek even haar rokje glad en ging verder.
"Maar het klinkt fascinerend, eenhoorns fokken. Veel beter dan de saaie verhalen over borstelen en stallen uitmesten die de paardenmeisjes op mijn middelbare school altijd vertelden. Ik zal mijn best doen om er tiptop uit te zien. Ik zou niet willen dat een eenhoorn me afwijst." Grapte ze lichtjes. Het was best handig om dit soort dingen te weten en vragen stellen aan Kami was zo veel makkelijker dan zelf het internet uitpluizen.
"Zijn er dingen die eenhoorns geweldig vinden of dingen die je absoluut niet bij ze moet doen?" vroeg ze.

Lucciola's locatie: Woonkamer
Praat met: Kami

Xandria merkte dat Lynxx nog in haar hoofd bezig was met wat er voor de deur was gebeurd en ging maar zelf op pad. Ze bekeek een groot gedeelte van de kamers voor ze langs de keuken kwam waar een heel groepje rond een chocolade taart gegroupeerd was. Het rook best lekker maar Xandria probeerde dit soort lekkernijen te negeren omdat dit meestal niet zo goed uit kwam voor haar lijn. Ze vond het allemaal net iets te lekker en het ging allemaal rechtstreeks naar haar dijen en kont.

Ze zuchtte en zei zacht tegen zichzelf.. "Ik kan beter een broodje pakken straks." en besloot verder te lopen. Ze kwam bij een andere kamer waar ze voorzichtig om een hoekje keek, zo dat ze niet door de mensen ze hoorde gezien kon worden. Ze wou eerst weten wie hier aan het praten waren. Ze hoorde een stuk over eenhoorns en haar intresse was gewekt. Dit was toch het onderwerp waar dit hele circus over ging. Voorzichtig liep ze naar binnen en kuchte op een stil moment op een manier die ze dacht dat beleefd over zou komen.

"Ik hoorde net een stuk van jullie interessante gesprek toen ik dit mooie gebouw aan het verkennen was. Ik ga door dit gesprek en uw magnifieke uiterlijk er vanuit dat u Markies de Pompadour bent?" ze probeerde een mooie mix van slijmerigheid en intresse te maken die ze hoopte dat beleefd over zou komen. Ze wachtte af omdat ze niet goed wist wat binnen deze kringen de beste manier was om je voor te stellen en ook omdat ze niet wist of de Markies al vooringelicht was over wie wie was in deze competitie.

Lokatie: Woonkamer.
Praat tegen: Kami.

,, Ze houden van glitters en muziek. Als je ze borstelt en mooi maakt. En ze houden niet van modder. Ook raad ik niet aan om zo maar aan zijn hoorn te zitten. Eenhoorns kunnen dit als een bedreiging zien. En uiteraard de normale dingen, zoals schoppen en slaan en dergelijke." zei Kami met een glimlach. Hij was blij dat iemand interesse toonde in zijn eenhoorns.
Hij hoorde een kuch en draaide zich iets om de kucher te zien. ,, Daar mag je inderdaad vanuit gaan." zei Kami met een brede lach. Magnifiek was inderdaad een woord wat goed bij hem paste. ,, En jij bent Xandria." Dit was geen vraag, maar een vaststelling. Kami had zich uiteraard verdiept in de kandidaten.

Lokatie: Woonkamer
Praat met Lucciola en Xandria

Woedend stampend vloog Luther naar buiten. Van zijn o, zo zere been was nu nog maar weinig te merken; hij hinkte alleen nog maar heel overdreven als hij iemand tegenkwam. Hij moest natuurlijk wel de schijn ophouden.

'Die verrrekte Jonan', vloekte de jongeman in zichzelf, 'als dat serpent zich er gewoon buiten gehouden had, dan was zijn mooie plan goed gelukt.'
Hij had Xandria willen strikken. Dat onschuldige kind was zonder één keer met de ogen te knipperen precies gedaan wat hij haar vroeg, daar was hij zeker van. Ze had zich er zelfs nog goed bij gevoeld ook nog, want zou er iemand zijn wiens ego niet een beetje gestreeld werd bij de dankbare blik van een hulpbehoevende? En nu had hij voor niks zo'n drama gemaakt.
Hij noemde Luther een klein kind! Hoe WAAGDE Jonan hem zo te vernederen in het bijzijn van al die mensen en de camera's? Hoe waagde hij überhaupt zijn mond open te doen in zijn bijzijn? Luther had hem niets gevraagd. Hij had zich bemoeid met zaken die hem niets aangingen. Maar Luther zou hem nog wel terugpakken. Met zijn holier-than-thou houding.

De koffers stonden nog precies waar hij ze had achtergelaten. Zelfs de koffer met zijn spullen voor de eerste opdracht erin stond nog onaangeroerd op dezelfde plek.
Nou goed, nu hij er toch was, kon hij zich maar beter meteen die opdracht voorbereiden. Er was nog een hoop te doen, Luther zou eens even een meesterwerk maken. Gelukkig was hij fotogeniek, dat was zijn voordeel, maar toch... Luther begon zo langzamerhand wel een beetje zenuwachtig te worden of de anderen niet een veel creatiever idee hadden dan hij. Misschien dat ze ergens... BETER in waren dan hij. Het idee alleen al joeg hem angst aan. Hij moest zodadelijk maar eens even gaan neuzen waar de rest mee bezig was. Misschien dat hij wat ideeën kon overnemen.

Maar eerst het belangrijkste! En zonder zich nog verder te bekommeren om zijn bagage, begon hij het terrein af te lopen, op zoek naar de wegwijspijlen die her en der verspreid stonden.

locatie: buiten
praat tegen: de beste gesprekspartner die hij zich kan voorstellen: zichzelf.

,, En jij bent Xandria."

Zo merkte Xandria dat ze gelijk had gehad zich niet voor te stellen en dat de Markies inderdaad ingelicht was. "Als u het niet erg vind wil ik graag mee luisteren, ik wil ook graag meer weten over uw prachtige eenhoorns om me zo beter op mogelijke opdrachten te kunnen voorbereiden. We zouden toch niet willen dat ik iets doe wat deze dieren zou kunnen benadelen." zei ze met de liefste glimlach die ze op kon zetten. Ook knikte ze naar Lucciola om haar niet compleet te negeren. Ze was misschien wel competitie maar om meteen drama te gaan lopen maken had ze ook geen zin in.

Lokatie: Woonkamer.
Praat met: Kami.

Dilly sneed net de taart aan toen er twee jongens en een meisje aankwamen die kennelijk veel intresse hadden in zijn lunch. De ene jongen was Jonan, en die andere kende hij niet, maar stelde zich voor als Samuel. Het meisje was dat knappe Aziatische meisje. Hmm. Zijn taart delen? Ze leken er wel van uit te gaan dat hij dat zou doen. Nouja..misschien een beetje dan. Hij was de slechtste niet en inderdaad, hij was bijzonder goed in taarten bakken en anderen mochten best delen in die geniaalheid.

'Goed dan, pak maar bordjes.'

Lokatie: Keuken
Praat met: Raku, Jonan, Samuel

Plots stond ze alleen in de gang, niemand meer te zien. Misschien moest ze toch eens proberen af te leren om zichzelf te laten zinken in dr eigen wereldje, zou veel lastige situaties vermijden...

Ze grabbelde dr gsm uit dr zak en zag dat het al best laat was. Nog maar een paar uurtjes om de opdracht uit te voeren voor Kami. Ze zou beter alvast gaan zoeken naar een locatie voor dr shoot.

Ze liep voorbij de keuken en zag dat een aantal mensen daar zich liever bezig hielden met taart eten dan met de voorbereiding van hun shoot. Ze besloot toch maar even hun geheugen op te frissen. Ze stak dr hoofd binnen en zei vrolijk "jullie vergeten die opdracht niet he? Winnen is lang niet zo leuk als je als enig iets binnenbrengt!" Ze knipoogde en liep verder, op weg naar buiten.

Locatie; gang, dicht bij een zijdeur
praat tegen; Dillly, Raku, Jonan en Samuel, dan tegen niemand

"jullie vergeten die opdracht niet he? Winnen is lang niet zo leuk als je als enig iets binnenbrengt!"

Het meisje had haar hoofd om de hoek gestoken en was nadat ze dit gezegd had, even snel weer weggegaan als dat ze langsgewipt was. Maar gelijk had ze wel. "Nou, dan ga ik in ieder geval nu op zoek naar een goede plek voor een fotoshoot. Tot straks." zei hij terwijl hij de keuken uitliep. Hij zou straks wel wat gaan eten, een goede locatie zoeken voor zijn fotoshoot was nu belangrijker.

Locatie: in de hal, zoekend naar een locatie voor 'n shoot.
Praat met: eerst Dilly, Jonan en Raku, dan niemand.

Met beide armen vol om een hele bos aanwijsbordjes geklemd, kwam de jonge ijdeltuit weer bij z'n koffers aan. Zo, het belangrijkste onderdeel van zijn opdracht had hij binnen, nu nog een goede achtergrond zien te vinden.

Snel liep hij door naar de oefenruimte op de begane grond om de ruimte voor zichzelf te reserveren, voor er iemand anders was. Daar dumpte hij z'n aanwijsbordjes, liep terug om z'n koffers op te halen, haalde toen uit de grootste van de vijf koffers (nummer 5) die hij bij zich had een bordje tevoorschijn waarop stond "verboden voor onbevoegden" en spijkerde dit op de deur.

Even keek hij vol genoegen naar het eindresultaat, liep toen naar binnen en deed de deur achter zich op slot. Knappe jongen als 'ie hier nog binnen kon komen. Om er toch nog zeker van te zijn dat er geen binnensluipers zouden komen, deed hij koffer 5 nog een keer open en haalde daar twee gemodificeerde föhns uit. Hij monteerde ze aan beide kanten van de deur, plaatste er twee bakjes waterverf voor en maakte een touwtje vast aan de klink.
Mocht er alsnog iemand binnenkomen, dan zou diens kapsel meteen geruïneerd worden door een orkaan aan wind en kleur. Zal hem leren.

Luther keek om zich heen. Er waren verder geen ramen waar hij zich zorgen over hoefde te maken, en dus kon hij beginnen aan het opbouwen van zijn podium. Hij keek van de aanwijsborden naar de spiegels. ...Ja, hier moest iets heel moois van te maken zijn.

locatie: Oefenruimte begane grond
praat tegen: Niemand

Xandria
Xandria had een wat stoerder setje uitgekozen voor deze shoot.. Een tikkeltje sexy maar niet dellerig. Het was een loshangend zwart shirt, lichtelijk doorschijnend met een basic black topje eronder wat haar figuur mooi complimenteerde, daar onder had ze een zwarte strakke broek met stevige laarzen die niet al te lomp toonden. Ze had de stallen als locatie uitgekozen om alvast wat in de sfeer van de eenhoorns te komen. Ze had haar haar los gelaten met een speldje om het uit haar gezicht te houden. De make up was toepasselijk redelijk simpel maar wel zo om haar gezicht en sproeten mooi uit te laten komen.
Ze hoopte dat dit een mooie eerste foto zou worden. Ze deed verschillende poses bij de deur van de stallen waar het licht het best was. Ze probeerde met de camera te spelen op de manier dat ze graag zou willen dat haar modellen het zouden doen, al wist ze niet precies hoe het over zou komen. Xandria hoopte dat dit genoeg zou zijn om door te gaan. Al wou ze graag winnen was ze niet altijd helemaal zeker van haar zaak. Maar ze had er goed over nagedacht dus hield ze het bij haar beslissing.

Dilly
Dilly had zich in zijn outfit gehesen en keek tevreden in de spiegel. Zijn outfit zelf was niet veel meer dan lingerie-een lila rufflebutt, een corset, witte kousen en wat leuks in z'n haar, maar de echte attractie waren de schoenen die hij had en custom voor hem had laten maken toen hij hoorde dat hij door was voor deze show. Het waren naaldhakken, lila, met een doorzichtige sparkelende hak die gemodelleerd was naar de hoorn van een eenhoorn. Zelf vond hij het een geniale vondst.
De fotografen en alle benodigdheden arriveerden en Dilly leidde ze naar zijn locatie. Hij was zich maar al te goed bewust van de verwarde blikken van sommigen die schenen te weten dat hij zichzelf mannelijk noemden, en de lustvolle blikken van hen die dachten dat hij gewoon een meisje met kleine borsten was. Hij liep naar de woonkamer, die vond hij mooi en chic, en hij wilde geen lokatie die de aandacht afleidde van zijn mooie schoenen en zijn mooie zelf. Bovendien, de chique achtergrond paste wel bij de luxe die de eenhoorns moesten uitstralen.
Nadat alles opgezet was poseerde hij voor de camera, voornamelijk zittend op de salontafel en zijn mooie schoenen en mooie benen showend. Na de shoot-die erg goed ging, al zei hij het zelf-kon hij tevreden gaan wachten hoe zijn 'collega's' het er vanaf brachten.

~Luther
Luther kwam de studio binnengelopen. Het podium waar hij dadelijk zijn foto's op zou maken, was al af. De verlichting was geminimaliseerd tot één enkele spot, waardoor de achtergrond zwart werd en je als kijker gedwongen werd naar het midden van de ruimte te kijken er stonden spiegels om hem heen gecombineerd met aanwijsborden. Als hij zo in de spotlight zou staan zouden de pijlen om hem heen wijzen naar zijn gezicht, terwijl de spiegels hem zouden dupliceren, of tripliceren. Alles zou draaien om Luther. Hij stond niet alleen in de spotlight, hij was de spotlight.
Zelfs zijn kleding zorgde, door de belijning, dat je oog automatisch naar z'n hoofd gleed. De lichtblauwe outfit zat strak om z'n lijf en was op sommige stukjes weggeknipt, om er kant voor in de plaats te zetten. Het geheel werd behoorlijk pikant, zonder hoerig te worden.
De jas die Luther los over zijn outfit droeg was precies het tegenovergestelde. Overlopend van diep blauwpaars naar diep roodpaars, deed hij nog het meest denken aan een flamenco-rok, met de labyrinth aan roezels. De kraag omlijstte zijn gezicht en wederom zorgde dit detail ervoor dat je ogen er naartoe gezogen werden.
Toen hij in het midden van de ruimte stond, met de fotocamera's op hem gericht, straalde hij van alle aandacht. Dit was zijn doel, zijn missie. Andere mensen laten zien hoe geweldig hij wel niet was. Het was niet nodig om iemand te overtuigen, zijn superioriteit was al duidelijk genoeg, maar hij had van zijn ouders geleerd dat het niet eerlijk was andere mensen van een beetje genot te weerhouden.
"Ja, goed zo," becommandeerde hij de fotografen, terwijl hij begon met poseren, "ietjes meer naar links. Het kan wat speelser, mensen, het kan wat speelser. Jij daar met die grote lens, denk uitdagend! De mensen zitten niet te wachten op een brave kinderfoto."
Nog meer speelde hij met de spiegels om hem heen, alsof hij verwikkeld was in een groots liefdesdrama met zichzelf.
"Heel goed, mensen, ik kan zien dat ik te maken heb met echte professionals. Laat me nog even van m'n goede kant zien." Het geklik en geflits van de camera's werd luider.
"Juist!" kirde Luther in extase, "DIT is wat ik wilde horen."

Lucciola
Eén van de andere kandidaten was binnen gekomen en onderbrak het gesprek. Mooi, dacht Lucciola, dan kon ze er van tussen en zich voorbereiden zonder dat ze onbeleefd overkwam op Kami. Ze knikte terug naar Xandria en stond toen op.
"Bedankt voor het gesprek." Zei ze tegen Kami. "Ik hoop binnenkort uw eenhoorns van dichtbij mogen te bekijken. Als u het niet erg vindt, dan ga ik nu naar boven om me klaar te maken voor de shoot."
Met deze woorden vertrok ze en de elf nam haar koffer mee naar de enige kamer die naar alle schijn nog een slaapplek over had. Lucciola had geen idee met wie ze haar kamer moest delen, maar dat was iets voor later. Snel pakte ze een jurk uit haar koffer en de nodige make-up spullen. Uit een doos haalde ze een pruik die al perfect gestyled was. Pruiken dragen leek misschien truttig, maar het was zo handig.
Niet veel later zag ze eruit als een filmactrice uit de jaren '20. (Zoiets.) Deze stadse look zou mooi contrasteren met de rozen uit de rozentuin. Kami wilde een groter publiek kennis maken met zijn eenhoorns en dat was perfect uit te drukken door een elegante dame die duidelijk niet in een rozentuin hoorde met rozen kennis te laten maken.
Lucciola haastte zich naar beneden. Ze moest de afzetlinten nog weghalen voordat de shoot begon. Ze hoopte maar dat ze een goede fotograaf kreeg, want dat was ook belangrijk.

Raku
Eindelijk was het zover de aller eerste opdracht. Raku haalde haar spullen uit haar koffer en bedacht wat ze met de kleren ging doen. De grote vraag was natuurlijk voornamelijk welk thema. Hoe kon ze het beste de verkoop van unicorns promoten? Uiteindelijk kwam ze op het idee om mensen die in hun dagelijks sleur zitten, eruit te trekken met unicorns. Kortom ze moest op zoek naar de meest grijze kantoor of lees ruimte van het huis. En ze moest 2 pakjes en 2 soorten make-up mee nemen. Namelijk één grouwe voor de dagelijkse sleur en één vrolijke voor de kiekjes met de eenhoorn. Ze gapte haar business pakje, en haar secretaresse bril uit haar tas. Vervolgens greep ze haar roze cocktail dress. en haar lak roze pumps. Zo nu nog alle make up pakken en ik ben er klaar voor. Onderweg naar de fotograaf in de studeerkamer werd ze best wel nerveus. Toen ze de deur opentrok was ze meteen betoverd door de magische verschijning van de roze eenhoorn. Na het aantrekken van d'r nette mantelpakje legde ze aan Manuelle uit hoe ze de shoot wou hebben. De eerste foto keek ze uitgeput naar de stapel papieren die nog doorgewerkt moest worden. Met voornamelijke grijs tinten wou ze benadrukken in wat voor sleur ze zat. Voor de tweede foto werd de eenhoorn in het beeld geplaatst en kleedde Raku zich om in haar roze cocktaildress. Bij deze foto gooit ze al het werk van de tafel terwijl ze met een grijns van oor tot oor met de eenhoorn speelt. De make-up bij deze 2e foto was veel vrolijker en liet veel meer plezier zien. Terwijl ze eigenlijk alleen maar een rol aannam voelde Raku zich aanzienlijk vrolijker in de aanwezigheid van het dier. Misschien moest ze in haar dagelijks leven ook maar meer plezier beleven meer de losbol uithangen en niet meer het brave stuudje.

Lynxx
Met dr camera in de hand vertrok Lynxx op zoek naar een geschikte locatie. Een fotograaf vond ze een beetje onnodig, ze wilde voor de vrije opdracht een indruk van zichzelf geven, en dingen zelf doen vond ze dan ook maar nodig.
Wat verder op het domein vond ze de restanten van een gebouwtje, dat naar haar idee ooit bij het grote huis gehoord had. Ze vond het contrast tussen het vergane van het huis en het groene en lichte dat je door de ramen zag perfect.
Ze haalde haar statief boven en positioneerde haar camera goed voor de eerste foto, duwde de zelfontspanner in en begon aan een reeks vrolijke, directe en spontane foto's.
Eens de foto's gemaakt waren en door haarzelf goedgekeurd waren trok ze terug naar het gebouw.

Jonan
Het was Jonan's beurt, vlot keek hij op, oh boy... hoe moest hij zich hier nou uit redden. 'Uh, dit is wat ik heb verzonnen' zei hij terwijl hij naar buiten liep en de tuin door hobbelde. Hij trok hij eerst zijn vest uit, vervolgens zijn shirt, schoof zijn armbandjes van zijn polsen af en schopte zijn schoenen uit. De spijkerbroek moest maar blijven, tenzij ze hem helemaal puur natuur wouden, dan kon die natuurlijk ook uit. Hij gooide zichzelf in het gras op een mooi stukje gazon omlijst door borders en keek verleidelijk naar de rest van de mensen. 'Dit ben ik, honderd procent natuurlijk, honderd procent voor jouw!' en hij knipoogde verleidelijk naar de fotograaf. Volgende keer zou hij misschien wat beter na moeten denken, maar Luther en de chocoladetaart hadden hem zo afgeleid.

Samuel
De belichting was perfect opgezet. De sfeer was juist. En Samuel was in zijn element. Hij had gekozen voor kleding in rococostijl, afgestemd op de stijl waarin de woonkamer was aangekleed. Zijn make up had hij simpel gehouden, en zijn lange zwarte haar hing los. De hele kamer stond vol met verschillende muziekinstrumenten in het midden een grote zwarte vleugel. De camera flitste terwijl Samuel achter de vleugel zat, het licht op zocht bij de ramen, en gebruik maakte van de andere instrumenten. Hij zette alles op alles om een goede foto af te leveren.
Samuel lag op de grote vleugel. De reflectie van de piano en de combinatie van het licht zouden mooi zijn. Leunend op een elleboog keek hij sensueel de camera in.
*BANG* Met een klap schoot de klep van de vleugel omhoog. Samuel probeerde de rand vast te houden, maar gleed over het gladde oppervlakte. Met een klap kwam hij op de vloer terecht. Met een harde knak kwam Samuël op de grond terecht. De pols lag in een rare hoek. Haastig hielpen de fotograven en andere mensen hem overeind.
Samuel werd afgevoerd in een ambulance naar het ziekenhuis. Kami zwaaide hem met een bezorgd gezicht uit. Die veranderde in een grote glimlach toen de camera’s uit waren. ,, Markies de Pompadour.” Een producer kwam naar hem toelopen. ,, In de vleugel zat een hydrolyse systeem om de klep te openen. Samuël was gesaboteerd.” Kami knikte ernstig. ,, Dan moeten we weten wie het was. Ik wil diegene bedanken.” De producent keek even verbijsterd, maar Kami’s stralende en onschuldige glimlach verwarde hem. ,, Nou, het lijkt erop dat diegene eerst de camera’s afdekte. We hebben geen idee wie het geweest kan zijn.” Kami schudde zijn hoofd. Erg jammer.
,, Ach, goede televisie neem ik aan.” De producer moest nu ook glimlachen. ,, Inderdaad.”

Kami
Kami liep het huis in. Iedereen had zich verzameld in de woonkamer. ,, Zoals jullie vast wel gemerkt hebben is Samuël afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij heeft zijn pols gebroken en het ziet er niet naar uit dat hij terugkomt.” Hij leek droevig terwijl hij even een dramatische pauze nam en iedereen aankeek. ,, Dat is goed nieuws voor sommige, want het betekend dat diegene’s plan gelukt is. Samuël is namelijk expres verwond.” Nog een dramatische pauze. ,, Jullie mogen in de dagboek ruimte op de begane grond vertellen wie jullie verdenken van dit soort gedrag. Dit neem ik mee in mijn beoordeling.” Hij keek iedereen even aan voor het dramatisch effect. ,, Dit betekend dus dat het spel moeilijker is geworden. Jullie moeten niet alleen mij imponeren, maar ook elkaar. Eerst stemmen jullie op een leider. Degene wiens stem, na de mijne. De doorslag geeft in geval van gelijkspel. Succes.”
Hij maakte een dramatische aftocht naar de rozentuin. Een lichte vering in zijn stap. Samuël was weg!

Iedereen is in de woonkamer. Kami is in de rozentuin.
Samuël is gesaboteerd en ligt uit de competitie. Samuel was de ziener!
Deadline voor het stemmen op de leider is: donderdag 20.00

Zelfs na twee dramatische pauzes van Kami was Lucciola nog te verbijsterd om echt te reageren. Een geschokte blik bleef half hangen. Het was op zich even schrikken dat iemand zich bezeerd had, maar een ongeluk zat in een klein hokje. Het was alleen niet te geloven dat iemand Samuel opzettelijk kwaad aan had gedaan. Pas na een tijdje merkte ze dat haar mond open stond en ze deed hem snel dicht.

“Wat is dit nu weer voor onzin?” Vroeg ze half roepend. “Niemand houd van slechte verliezers, dus waarom wel van slechte winnaars?”

Lucciola’s locatie: Woonkamer
Praat met: iedereen

“Wat is dit nu weer voor onzin?” Vroeg ze half roepend. “Niemand houd van slechte verliezers, dus waarom wel van slechte winnaars?”

Waar Lucciola duidelijk verontwaardigd was, had Luther een net iets andere reactie, al was hij slim genoeg om dit vooral niet uit te roepen.
Een saboteur? Hier?? Wat een lafhartige, doch geniale manier - moest hij wel toegeven - om de wedstrijd te winnen!
Luther spiedde eens om zich heen. Wie van de mensen in deze kamer was intelligent en slinks genoeg om zoiets te kunnen uitdenken? Hij hoopte dat anderen hem daarop konden wijzen, maar ze hielden allemaal hun mond. Zelf kende hij te weinig van hen om een goed oordeel te geven.

"Samuel," zei hij daarom maar in de camera en zuchtte even dramatisch, "we hadden onze meningsverschillen, maar ik keek uit naar onze tijd als kamergenoten." Hij sloeg zijn blik neer en wachtte weer even, waardoor het leek alsof hij zijn emoties niet onder controle had. Hoe je iets zei was immers belangrijker dan wat je zei. Toen hij vervolgens weer opkeek, zorgde hij ervoor dat de schaduwen in zijn gezicht precies goed vielen om de teleurstelling en de zwartheid van het moment te versterken.
"Je zult worden gemist."

[EDIT]
Zo, nu hij wel goed genoeg had duidelijk gemaakt hoe erg hij het vond om een kamergenoot te verliezen, vond Luther het hoog tijd worden om zich terug te trekken naar z'n kamer. Het was nu immers van hem alleen. Hij moest het eens even goed inrichten volgens zijn smaak.
Hij kon net niet helemaal z'n haast en gelukzalige huppeltje verbergen toen hij naar boven vloog.

locatie: zijn slaapkamer
praat tegen: Samuel via de camera

"Dat was mooi gesproken." Zei Lucciola, maar Luther was al vertrokken. Dat was ook maar raar, zo onttrok hij zich meteen aan critische vragen en blikken. Hoewel ze hem sympathiek vond, kon ze niet ontkennen dat de plotselinge verandering van de spelregels er voor zorgde dat de competitie nog moordender was. Figuurlijk dan, hoopte ze.
De elf onderdrukte een zucht, terwijl ze de tijd nam om de situatie te laten bezinken. Ze stond nu voor de keuze: een alliantie aangaan en onder het motto "samen staan we sterk" tegenover de rest gaan staan of geen risico's nemen door met een potentiële backstabber in zee te gaan en dapper in haar eentje door te strijden voor de geldprijs.

Van al dat denken zou ze alleen maar rimpels in haar voorhoofd krijgen en straks verloor ze daarom. De keuze was snel gemaakt. Er was iemand die ze 100% vertrouwde. Nu nog een manier te bedenken hoe ze anderen kon overtuigen dat zij de beste leider was.
Oh, wacht. Van denken kreeg ze rimpels.

Met een sierlijk loopje ging ze op pad naar de juiste ruimte die Kami genoemd had. Ze maakte eerst nog een kleine omweg naar haar kamer om een doek en een dikke stift mee te nemen. Met haar mooiste handschrift en de kennis van een 3-weekse cursus grafisch design schreef ze groot op het doek:


Daarna hing ze het doek over een schilderij en haakte de bovenste zoom goed achter de lijst, zodat haar spandoek niet naar beneden zou vallen.

"Dat is dan duidelijk." Zei ze hardop en knipoogde nog even naar de camera.

Locatie: Dagboekruimte
Praat met: niemand in het bijzonder.
Stemt voor leider: Lucciola

Dilly luisterde naar wat Kami te zeggen had. Een saboteur? Bah, wat laf. Een leuk extra spelelement voor de televisie ja(..misschien had Kami dit zelf bedacht en iemand aangewezen?), maar hij was er niet van onder de indruk. En nu moesten ze dus gaan bedenken wie het zou zijn, en nog een 'leider' kiezen ook. Hij liep terug naar de keuken om de restanten van z'n lunch op te ruimen en na te denken. Hij hield niet zo van anderen volgen. Maar hij was ook niet zo goed in diplomatieke spelletjes. Hij vroeg zich af of hij niet even met Cyrille mocht bellen. Dat was de politicus in de familie, hij niet. Maar aan de andere kant, hij werd nog liever gesaboteerd dan z'n familie om hulp te vragen.

Hij maakte een sopje en begon met afwassen-in tegenstelling tot z'n 'verwend prinsje' imago was Dilly erg gebrand op netjesheid en een vieze vaat was hem een doorn in het oog. Hij staarde naar de bordjes die vrolijk in het sob dobberden en dacht na. Wie kon hij hier vertrouwen? Jonan kende hij al en was een relaxte jongen, maar om nu Jonan een extra zware stem te geven alleen maar omdat ze elkaar min of meer kenden..hij kon natuurlijk op zichzelf stemmen maar dat was een beetje lame. Luther vond hij een vervelende kwast, bovendien veel te kinderlijk. Raku leek een leuke meid maar daar wist hij niks van. Dan waren er nog twee jonge meisjes met haarkleuren waar zijn ogen pijn van deden, en die kende hij verder niet. Eigenlijk wist hij nog bijna niks van niemand, hij had ook pas net bij de opdracht gezien met wie hij kennelijk een kamer deelde, een elfenmeisje genaamd Lucciola. Hij pakte een vaatdoek en nam zich voor zo eens met zijn nieuwe roommate te gaan babbelen. Misschien had zij meer informatie over zijn concurrenten en kon hij eens een mening gaan vormen over wie de leider moest worden, of over wie Samuel gesaboteerd had. Hij pruilde. Dit had niet in de programmabeschrijving gestaan, je moest de wedstrijd toch winnen met je looks, niet met je hersenen?!


Lokatie: keuken
Praat met: niemand

Jonan reageerde geschokt op de sabotage, wat laf, wat gemeen?! En hij had nooit gedacht dat Samuel een van zijn grootste concurrenten zou zijn dus wat een vreemde keus... Hij fronste, terwijl hij langzaam wegliep en nadacht over wie het gedaan zou kunnen hebben, of op wie hij zou moeten stemmen, de enigen die hij kende waren Dilly en Raku, oh en natuurlijk Luther maar of dat nou zo verstandig was, hij was juist degene die geprobeerd had anderen te bespelen, misschien zou je het zelfs misleiden kunnen noemen... wie weet was hij wel zo gebrand op winnen dat hij zoiets zou doen, neee, Jonan schudde zijn hoofd, hij kon het zich gewoon niet voorstellen dat iemand het zou doen. Hij liep naar de dagboekruimte en zag dat Lucciola al een stem had, misschien moest hij maar met haar gaan praten.

Lokatie: Bij de dagboekruimte in de buurt
Praat met niemand

"Een saboteur dat is zo laf, zulke mensen zouden een nekschot moeten krijgen." Riep ze terwijl ze op weg was naar de dagboekkamer. "Ach als je op zo'n manier moet winnen dan heb je in ieder geval geen eigenwaarde en weet je dat je het sowieso niet op eigen kracht kan winnen." Ze mocht Samuel niet, maar ze had nog een grotere hekel aan onrecht. Hoe kan iemand nou vals spelen en dan nog trots opzichzelf zijn? In haar hoofd ging ze de mogelijke daders af. Luther was toch wel een van de grote verdachten. Eerst als een klein kind gaan huilen omdat het blijkbaar voor hem te moeilijk is om met zo'n groot ego op zijn rug zijn voeten te bewegen. Vervolgens Jonan als slang betitelen omdat hij de enige is die hem oprecht probeert te helpen. Er was hier toch al een gebrek aan eigenwaarde, want welk niet zelf ingenomen persoon zou opzichzelf stemmen? Dat is toch een ongeschreven regel van een democratisch systeem.
"
Locatie: Route naar dagboekkamer
Tegen: Iedereen die het kan horen.

Xandria was geschokt door dit verhaal van Kami en was te bedust om een reactie te geven. Ze bleef een tijd staan om voor zichzelf na te denken wie ze zou kiezen om dit probleem te helpen oplossen. "Maar een sabboteur dat is wel heel ernstig." zei ze zachtjes..

Lokatie: Woonkamer.
Praat tegen: Niemand.. denkt.

Lynxx schrok van wat Kami zei, een saboteur? En eentje die nog niet eens gewoon de plannen dwarsboomt maar ook echt fysiek mensen kwaad doet... Ze keer argwanend om zich heen, zich afvragend wie het zou kunnen zijn. Ze wreef om dr polsen, stel je voor dat zij in Samuels plaats had gestaan...

Wie kon ze vertrouwen en wie niet? Ze keek nog steeds rond, zoekend naar een persoon die ze betrouwbaar genoeg vond om de voorkeursstem te geven. Ze kende niemand echt goed.

"Ik ga even naar mn kamer, nadenken...", zei ze tegen iedereen die nog in de woonkamer zat.
Ze stond recht en liep naar de deur

Locatie: woonkamer, onderweg naar de slaapkamer.
Praat tegen iedereen

"...en daarom leek het me een goed idee om me verkiesbaar te stellen." Lucciola had zich zijdelings over de stoel voor de dagboekcamera gedrapeerd en liet de kralen van haar ketting door haar hand glijden. Ze had nog de outfit voor de shoot aan en ze sloeg haar lange, dunne benen elegant over elkaar heen. Bij gebrek aan de andere deelnemers had ze net een relaas verteld over hoe ze geïnspireerd was door een beroemd model dat ondanks dat ze door een ongeluk haar been kwijtraakte ze gewoon door ging met haar carrière. "Er zitten natuurlijk risico’s aan mijn acties, want een leider is een gewild doelwit. Zeker als je meer macht hebt dan anderen, maar dat is juist een sterk punt in mijn campagne. Laat mij het risico nemen en zorg dat je zelf buiten schot blijft. Ik heb niets te verliezen en kan daarom hoog inzetten. Als ik hier wegga, is dat zonder gezichtsverlies. Iets wat die valsspeler niet kan zeggen."

De elf pauzeerde even om over haar schouder te kijken. Er was nog niemand die gebruik wilde maken van het dagboek. Ze snoof kort van ongenoegen. Hoe kon ze zieltjes winnen wanneer er geen hond te bekennen was?

Lucciola’s locatie: Dagboekkamer
Praat met: de camera